ขอพูดนำก่อนเนาะ
ชีวิตตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในย่านอิสระภาพ ไม่บอกชื่อโรงเรียน ชิโนรสวิทยาลัย 555 หยอกเล่นๆบอกได้
ตั้งแต่ ม.1 มาผมก็เป็นเด็กทั่วๆไปสอบเข้าโรงเรียนนี้มานั่นละไม่มีเป้าหมายอะไรในหัวเลย รู้แค่ว่า เออมาโรงเรียนนี้ตามเพื่อนมา สรุปอยู่กันคนละห้อง ไม่ได้สุงสิงอะไรกันเหมือนเคย 555 กรรม เข้ามาวันแรกก็ปกติเหมือนเด็กทั่วๆไปที่เข้าโรงเรียนครั้งแรก จะนิ่งๆหน่อยเดี๋ยวก็ออกลาย 5555
ก็ยังดี "รึเปล่า" ที่เจอเพื่อนแถวบ้านคนนึงเล่นด้วยกันเด็กๆนี่ละ ก็คนนี้ค่อนข้างเป็นเด็กเกเรหน่อย [ขอโทษนะถ้าพูดตรงๆไป] ผมกับมันก็เคยมีสิ่งที่ฝังใจอยู่
ไปเล่นน้ำตามคลองด้วยกัน ถอดปุ้บเสร็จสับพร้อมกับกางเกงในตัวน้อย กำลังจะลงไปละสังเกตเห็นหิน หืมมจะลงไปดีไหมนิ ไอเพื่อนแสนรักตะไล "ผลั้กกก"
งงง ผลักกรุเฉยเลย เท้าลงหินเต็มๆ อืมมม เดินแบบทรมานไปหลายเดือนเลย
ผ่านเรื่องเพื่อนนี่ไปเรียนตามปกติ เข้าสู่วิชาคณิตศาตร์ที่จำได้ ครูเดินเข้ามา "ตึ้ก ตึก ตึก" อะเอาหนังสือคณิตขึ้นมา อาจารย์แกก็สอนก็แกไป
"อะนักเรียนทำหน้านี้นะ" ผมนั่งนิ่งครับ
กุลืมเอาหนังสือออมา ผมเป็นคนลืมหนังสือบ่อยมากแรกๆอะไม่รู้จะทำไงเอาสมุดขึ้นมาละกัน นั่งลอกหนังสือเพื่อนใส่สมุด อาจารย์เดินมาหาผม
ครู: "หนังสือไปไหน" น้ำเสียงเบาๆแต่เยือกเย็นและฉับไว 5555
ผม: "ลืมเอามาครับ " มีความกลัวอาจารย์
ครู: "แล้วทำไมไม่เอามา!" อื้อหือเริ่มมีน้ำเสียงเล็กน้อย
ผม: "ขอโทษครับ ผมลืม"
ครู: "เอาเบอร์ผู้ปกครองมาสิ เดี๋ยวจะแจ้งผู้ปกครอง!"
ผม: T^T เริ่มมีน้ำตาพร้อมกับฟูมฟาย << ฮาาตัวเองสุดๆ อายด้วย "ผมขอโทษครับอาจารย์ พรุ่งนี้ผมจะเอามาไม่โทรหาผู้ปกครองนะครับ"
ครู: "เงียบ" เดินจากไปหมดเวลาพอดี
ความรู้สึกตอนนั้นคือโล่งใจสุดๆ เฮ้อ อายเพื่อนด้วย คิดในใจทำไมตรูอ่อนแอจังวะ ตั้งแต่วันนั้นผ่านมาจิตใจก็เริ่มแข็งแกร่งพร้อมกับคารมณ์คมคายที่พร้อมจะกวนตีนอาจารย์ทุกเมื่อ <ผมเป็นคนกวนตีนตั้งแต่ประถมละ> 5555 เอาตรงๆก็เข็ดนั่นละ เวลาจารย์ดุใส่ก็จะยิ้มเยิ้มให้เนี้ยแหละวิธีชนะอาจารย์
วันเกรดออก เป้งๆ ผลที่ได้ที่จำได้คือ 2 กว่าๆ โอ้โหหห เทอม 1 งก็เอา 2 ไปแดร๊กละ [ตอนเข้ามาตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ยอมรับเลย]
ในใจก็คิด เออ ไม่เป็นไรเดี๋ยวตั้งใจใหม่ ผ่านเข้าสู่เทอมสอง ..... รู้ไหมเกิดไรขึ้น โอ้โหขี้เกียจกว่าเดิมอีก เหลวไหลมากเล่นแต่เกมส์ กลับมาโยนกระเป๋า ปึ้ง เปิดคอมเล่นเกมส์ หยุดก็กินข้าวมื้อเดียวแล้วก็เล่นเกมส์ คือเรียกได้ว่าขี้เกียจตัวเป็นขน เป็นขนไม่พอนะ แถมอ้วนด้วย อ้วนขนาดไหน เอานี่ ภาพมา!
อ้วนอย่างกับแฝดแจ๊ค แฟนฉัน 55555 ตลกดีแหะ
อะๆต่อๆ พอมาเข้าสู่ ม.2 ก็เริ่มคิดได้บ้างไม่ได้บ้าง เกรดเทอม 1 อยู่ที่ 2 กว่าๆนี่ละจำไม่ได้ เกรดเทอม 2 อยู่ที่ 3.23 <<เทอม 2 ให้เกรดง่ายหน่อย + ไม่ฉลาดแต่ขยันทำงานส่ง
ม.3 ก็เหมือนกัน แต่ต่ำลงมาหน่อยเทอม 2 อยู่ที่ 3.05 มั้งจำไม่ได้ แต่เริ่มลดน้ำหนักและอยากผอมม
น้ำหนักตอนนั้นอยู่ที่ 84.3!!!! โอ้โหหหคนหรือฮิบโปเหนือ [ไม่เห็นภาพใช่ไหม เอานี่ไปดู]
ตอนนั้นก็ขอซื้อเสื้อกีฬาตัวแรกที่ใช้ลดน้ำหนักเลย [พร้อมกับช่วงนั้นมีความรักด้วยเลยทำให้มีกำลังใจ แต่จะไม่ขอพูดถึงเนาะ]
ทุกเย็นฮิบโปตัวนี้หลังเลิกเรียนจะข้ามสะพานลอยหน้าโรงเรียนไปฟิตเนสที่ กรมอู่ทหารเรือ ใครเคยไปมั่ง ค่าบัตร 60 บาท ตอนนี้เหลือ 50 ละ
เล่นไปได้ 10 กว่าวันมั้ง ก็ทำบัตรสมาชิก 500 บาท ลดเหลือ 30 บาท ทุกครั้งที่เข้า
บัตรสมาชิก
ก็นั่นละเข้าไปทุกวันๆไม่รู้เลยว่าเวลามันผ่านไปเร็วขนาดไหนเวลาที่เราตั้งใจกับเรื่องบางเรื่องจนเป็นชีวิตประจำวัน
เรื่องอาหารการกินหู้วตอนนั้นเคร่งบ้างไม่เคร่งบ้าง แต่กินคลีน รึเปล่าดูไม่เป็น เอาเป็นว่ามันไม่มีน้ำมัน 5555 แล้วก็ออกกำลังกาย หยุด เสาร์อาทิตย์
วนเวียนไปแบบนี้ๆทุกวัน
ตัดภาพมา ม.4 ลดสำเร็จละ เหลือ 70 kg [ภาพมา]
แหนะๆมีหัดกรีดผม 5555 [ขอโทษล่วงหน้าภาพมันขี้เก๊กๆหน่อย]
ตอนนี้ก็ยังจะลดอีกเอาไขมันออก อยากมีกล้าม เป้าหมายต่อไป ม.5 ครุคริ 555
อ่อ ม.4 ลืมบอกผมคะแนนเก็บเข้าสายวิทย์คณิตไม่ถึง ก็เลยสอบเข้า หน้าอายเนาะ
เกรด ม.4 เทอม 1 กับเทอม 2
[ถึงแม้เกรดจะน้อยกว่าเดิมแต่ผมทำเต็มที่ส่งทุกงาน แต่ผมเป็นคนหัวไม่ค่อยดี แต่ผมก็ไปให้อาจารย์สอนให้นะ ถึงจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างก็ดีกว่าไม่พัฒนาเลย]
ปัจจุบันตอนนี้ก็เรียนพิเศษ 3 วิชา เคมี ฟิสิกส์ คณิต ที่ตึกพญาไท หรือ ที่ platform สาขาวงเวียนใหญ่ 555 แต่คะแนนก็ห่วยๆ เอาน่าเดี๋ยวก็ฉลาด
พูดนำซะยาวเลย
คือที่ตั้งหัวข้อว่า "อยากมีเพื่อนที่พาเรียน เบื่อชีวิตของตัวเองตอนนี้" ก็อยากมีจริงๆนั่นแหละ ที่ไปเรียนกับผมได้ ลองคิดดูดิ ไปเรียนคนเดียว
ไม่มีมีเพื่อน ชวนใครแล้วบางทีก็ไม่ไป หรือ บางทีงบที่บ้านของเค้าก็ค่อนข้างน้อย
อ้อต่อนิดนึง ผมมีเพื่อนสนิทนะ ชวนเค้าไปเรียนพิเศษเค้าก็อยากไปนั่นละ
แต่ติดที่ว่าที่บ้านค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเงิน มีติดค้างค่าเรียนอยู่เลย ผมก็อืมมอยากให้มันมาเรียนด้วยอะเนาะ ไปขายของกันไรงี้ แม่ผมก็เปิดร้านหมูแดงเนี้ยแหละ ใครสนใจแวะไปหม่ำได้ Facebook: หมูแดงคลองมอญ
อะต่อ แม่กับพ่อก็ทำข้าวกล่อง ให้ขาย 84 กล่องได้กล่องละ 10 บาท
ตื่นตี 2 มานั่งช่วยกันทำข้าวใส่กล่องบลาๆ เสร็จสับก็ตี 4 ใส่ชุดนักเรียนนี่ละ
[ปิดเทอมก็ยังใส่อยู่นะ ก็ถามกันนะว่าทำไมใส่ ก็ตอบไปว่า "ใส่ให้แม่ค้าพ่อค้ารู้ว่ามาหาเงินเรียนครับ"
ถุงนึงจะมี 12 กล่อง รวมทั้งหมด 4 ถุง ถือคนละ 2 เดินตะโกนขายกันไป "ข้าวหมูแดง หมูกรอบ ข้าวมันไก่ตอน ข้าวหน้าเป็ดย่างไหมค้าบบ"
ความรู้สึกก็เขินๆเล็กน้อย แต่ความรู้สึกที่ใหญ่กว่าคือ ความหนักของถุงที่ถือ 555 พอมีคนซื้อแล้วแบบ โอ้วว บระเจ้าาา หายเหนื่อยอะ [มันเบาลง]
ขายเสร็จประมาณ เอ่อ 8 โมงมั้ง นี่คือแบบ ช้าสุดๆ คือสองที่นะ เร็วสุดก็ 7โมง กว่า
ตอนนี้เพื่อนมันก็มีตังพอ ค่าเรียนพิเศษแล้วละ แต่มันเก็บไว้จ่ายค่าเทอมเป็นหมื่น ผมก็เออโอเค 555 น้อยใจนิดๆ ไม่เป็นไร [เรียนคนเดียวเหมือนเดิม]
ถึงบ้าน สลบครับ แต่ก็คุ้มค่าเหนื่อย อย่างน้อยก็ช่วยพ่อแม่ กับหาค่าเรียนเอง
ตื่นมาอีกที 9โมง 10 โมง ไปเรียนต่อพญาไท T^T บางที ตื่นเที่ยง ก็ต้องเรียนที่ใกล้ๆแถววงเวียนใหญ่แทนไม่งั้นรถติดไกล
ที่มาตั้งกระทู้ใจนึงก็อยากมาระบาย ใจนึงก็อยากหาเพื่อนไปเรียนด้วยนะมันน่าจะทำให้ชีวิตที่แสนน่าเบื่อมันเรียนสนุกขึ้นมาได้
ใครไปเรียนที่เดียวกับผมชวนผมได้เนอะแอดเฟสมาโลด FB: Nontagan Lertkachensri FcLiverpool
ผมชื่อนนท์เนาะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
อยากมีเพื่อนที่พาเรียน
ชีวิตตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในย่านอิสระภาพ ไม่บอกชื่อโรงเรียน ชิโนรสวิทยาลัย 555 หยอกเล่นๆบอกได้
ตั้งแต่ ม.1 มาผมก็เป็นเด็กทั่วๆไปสอบเข้าโรงเรียนนี้มานั่นละไม่มีเป้าหมายอะไรในหัวเลย รู้แค่ว่า เออมาโรงเรียนนี้ตามเพื่อนมา สรุปอยู่กันคนละห้อง ไม่ได้สุงสิงอะไรกันเหมือนเคย 555 กรรม เข้ามาวันแรกก็ปกติเหมือนเด็กทั่วๆไปที่เข้าโรงเรียนครั้งแรก จะนิ่งๆหน่อยเดี๋ยวก็ออกลาย 5555
ก็ยังดี "รึเปล่า" ที่เจอเพื่อนแถวบ้านคนนึงเล่นด้วยกันเด็กๆนี่ละ ก็คนนี้ค่อนข้างเป็นเด็กเกเรหน่อย [ขอโทษนะถ้าพูดตรงๆไป] ผมกับมันก็เคยมีสิ่งที่ฝังใจอยู่
ไปเล่นน้ำตามคลองด้วยกัน ถอดปุ้บเสร็จสับพร้อมกับกางเกงในตัวน้อย กำลังจะลงไปละสังเกตเห็นหิน หืมมจะลงไปดีไหมนิ ไอเพื่อนแสนรักตะไล "ผลั้กกก"
ผ่านเรื่องเพื่อนนี่ไปเรียนตามปกติ เข้าสู่วิชาคณิตศาตร์ที่จำได้ ครูเดินเข้ามา "ตึ้ก ตึก ตึก" อะเอาหนังสือคณิตขึ้นมา อาจารย์แกก็สอนก็แกไป
"อะนักเรียนทำหน้านี้นะ" ผมนั่งนิ่งครับ กุลืมเอาหนังสือออมา ผมเป็นคนลืมหนังสือบ่อยมากแรกๆอะไม่รู้จะทำไงเอาสมุดขึ้นมาละกัน นั่งลอกหนังสือเพื่อนใส่สมุด อาจารย์เดินมาหาผม
ครู: "หนังสือไปไหน" น้ำเสียงเบาๆแต่เยือกเย็นและฉับไว 5555
ผม: "ลืมเอามาครับ " มีความกลัวอาจารย์
ครู: "แล้วทำไมไม่เอามา!" อื้อหือเริ่มมีน้ำเสียงเล็กน้อย
ผม: "ขอโทษครับ ผมลืม"
ครู: "เอาเบอร์ผู้ปกครองมาสิ เดี๋ยวจะแจ้งผู้ปกครอง!"
ผม: T^T เริ่มมีน้ำตาพร้อมกับฟูมฟาย << ฮาาตัวเองสุดๆ อายด้วย "ผมขอโทษครับอาจารย์ พรุ่งนี้ผมจะเอามาไม่โทรหาผู้ปกครองนะครับ"
ครู: "เงียบ" เดินจากไปหมดเวลาพอดี
ความรู้สึกตอนนั้นคือโล่งใจสุดๆ เฮ้อ อายเพื่อนด้วย คิดในใจทำไมตรูอ่อนแอจังวะ ตั้งแต่วันนั้นผ่านมาจิตใจก็เริ่มแข็งแกร่งพร้อมกับคารมณ์คมคายที่พร้อมจะกวนตีนอาจารย์ทุกเมื่อ <ผมเป็นคนกวนตีนตั้งแต่ประถมละ> 5555 เอาตรงๆก็เข็ดนั่นละ เวลาจารย์ดุใส่ก็จะยิ้มเยิ้มให้เนี้ยแหละวิธีชนะอาจารย์
วันเกรดออก เป้งๆ ผลที่ได้ที่จำได้คือ 2 กว่าๆ โอ้โหหห เทอม 1 งก็เอา 2 ไปแดร๊กละ [ตอนเข้ามาตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ยอมรับเลย]
ในใจก็คิด เออ ไม่เป็นไรเดี๋ยวตั้งใจใหม่ ผ่านเข้าสู่เทอมสอง ..... รู้ไหมเกิดไรขึ้น โอ้โหขี้เกียจกว่าเดิมอีก เหลวไหลมากเล่นแต่เกมส์ กลับมาโยนกระเป๋า ปึ้ง เปิดคอมเล่นเกมส์ หยุดก็กินข้าวมื้อเดียวแล้วก็เล่นเกมส์ คือเรียกได้ว่าขี้เกียจตัวเป็นขน เป็นขนไม่พอนะ แถมอ้วนด้วย อ้วนขนาดไหน เอานี่ ภาพมา!
อะๆต่อๆ พอมาเข้าสู่ ม.2 ก็เริ่มคิดได้บ้างไม่ได้บ้าง เกรดเทอม 1 อยู่ที่ 2 กว่าๆนี่ละจำไม่ได้ เกรดเทอม 2 อยู่ที่ 3.23 <<เทอม 2 ให้เกรดง่ายหน่อย + ไม่ฉลาดแต่ขยันทำงานส่ง
ม.3 ก็เหมือนกัน แต่ต่ำลงมาหน่อยเทอม 2 อยู่ที่ 3.05 มั้งจำไม่ได้ แต่เริ่มลดน้ำหนักและอยากผอมม
น้ำหนักตอนนั้นอยู่ที่ 84.3!!!! โอ้โหหหคนหรือฮิบโปเหนือ [ไม่เห็นภาพใช่ไหม เอานี่ไปดู]
เล่นไปได้ 10 กว่าวันมั้ง ก็ทำบัตรสมาชิก 500 บาท ลดเหลือ 30 บาท ทุกครั้งที่เข้า
บัตรสมาชิก
ก็นั่นละเข้าไปทุกวันๆไม่รู้เลยว่าเวลามันผ่านไปเร็วขนาดไหนเวลาที่เราตั้งใจกับเรื่องบางเรื่องจนเป็นชีวิตประจำวัน
เรื่องอาหารการกินหู้วตอนนั้นเคร่งบ้างไม่เคร่งบ้าง แต่กินคลีน รึเปล่าดูไม่เป็น เอาเป็นว่ามันไม่มีน้ำมัน 5555 แล้วก็ออกกำลังกาย หยุด เสาร์อาทิตย์
วนเวียนไปแบบนี้ๆทุกวัน
ตัดภาพมา ม.4 ลดสำเร็จละ เหลือ 70 kg [ภาพมา]
ตอนนี้ก็ยังจะลดอีกเอาไขมันออก อยากมีกล้าม เป้าหมายต่อไป ม.5 ครุคริ 555
อ่อ ม.4 ลืมบอกผมคะแนนเก็บเข้าสายวิทย์คณิตไม่ถึง ก็เลยสอบเข้า หน้าอายเนาะ
เกรด ม.4 เทอม 1 กับเทอม 2
[ถึงแม้เกรดจะน้อยกว่าเดิมแต่ผมทำเต็มที่ส่งทุกงาน แต่ผมเป็นคนหัวไม่ค่อยดี แต่ผมก็ไปให้อาจารย์สอนให้นะ ถึงจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างก็ดีกว่าไม่พัฒนาเลย]
พูดนำซะยาวเลย
คือที่ตั้งหัวข้อว่า "อยากมีเพื่อนที่พาเรียน เบื่อชีวิตของตัวเองตอนนี้" ก็อยากมีจริงๆนั่นแหละ ที่ไปเรียนกับผมได้ ลองคิดดูดิ ไปเรียนคนเดียว
ไม่มีมีเพื่อน ชวนใครแล้วบางทีก็ไม่ไป หรือ บางทีงบที่บ้านของเค้าก็ค่อนข้างน้อย
อ้อต่อนิดนึง ผมมีเพื่อนสนิทนะ ชวนเค้าไปเรียนพิเศษเค้าก็อยากไปนั่นละ
แต่ติดที่ว่าที่บ้านค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเงิน มีติดค้างค่าเรียนอยู่เลย ผมก็อืมมอยากให้มันมาเรียนด้วยอะเนาะ ไปขายของกันไรงี้ แม่ผมก็เปิดร้านหมูแดงเนี้ยแหละ ใครสนใจแวะไปหม่ำได้ Facebook: หมูแดงคลองมอญ
อะต่อ แม่กับพ่อก็ทำข้าวกล่อง ให้ขาย 84 กล่องได้กล่องละ 10 บาท
ตื่นตี 2 มานั่งช่วยกันทำข้าวใส่กล่องบลาๆ เสร็จสับก็ตี 4 ใส่ชุดนักเรียนนี่ละ
[ปิดเทอมก็ยังใส่อยู่นะ ก็ถามกันนะว่าทำไมใส่ ก็ตอบไปว่า "ใส่ให้แม่ค้าพ่อค้ารู้ว่ามาหาเงินเรียนครับ"
ถุงนึงจะมี 12 กล่อง รวมทั้งหมด 4 ถุง ถือคนละ 2 เดินตะโกนขายกันไป "ข้าวหมูแดง หมูกรอบ ข้าวมันไก่ตอน ข้าวหน้าเป็ดย่างไหมค้าบบ"
ความรู้สึกก็เขินๆเล็กน้อย แต่ความรู้สึกที่ใหญ่กว่าคือ ความหนักของถุงที่ถือ 555 พอมีคนซื้อแล้วแบบ โอ้วว บระเจ้าาา หายเหนื่อยอะ [มันเบาลง]
ขายเสร็จประมาณ เอ่อ 8 โมงมั้ง นี่คือแบบ ช้าสุดๆ คือสองที่นะ เร็วสุดก็ 7โมง กว่า
ตอนนี้เพื่อนมันก็มีตังพอ ค่าเรียนพิเศษแล้วละ แต่มันเก็บไว้จ่ายค่าเทอมเป็นหมื่น ผมก็เออโอเค 555 น้อยใจนิดๆ ไม่เป็นไร [เรียนคนเดียวเหมือนเดิม]
ถึงบ้าน สลบครับ แต่ก็คุ้มค่าเหนื่อย อย่างน้อยก็ช่วยพ่อแม่ กับหาค่าเรียนเอง
ตื่นมาอีกที 9โมง 10 โมง ไปเรียนต่อพญาไท T^T บางที ตื่นเที่ยง ก็ต้องเรียนที่ใกล้ๆแถววงเวียนใหญ่แทนไม่งั้นรถติดไกล
ที่มาตั้งกระทู้ใจนึงก็อยากมาระบาย ใจนึงก็อยากหาเพื่อนไปเรียนด้วยนะมันน่าจะทำให้ชีวิตที่แสนน่าเบื่อมันเรียนสนุกขึ้นมาได้
ใครไปเรียนที่เดียวกับผมชวนผมได้เนอะแอดเฟสมาโลด FB: Nontagan Lertkachensri FcLiverpool
ผมชื่อนนท์เนาะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ