ท้ายที่สุดแล้ว คนเราก็ต้องการเพียงแค่ คนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ มากกว่าสบายตา เท่านั้นเอง

_____ผมเขียน  เพราะผมอยากเขียน  คุณไม่จำเป็นต้องอ่านก็ได้  เพราะมันอาจจะไม่ถูกจริตกับใครบางคน  และมันยาว

ผมเขียนจากประสบการณ์และการค้นพบด้วยตัวตนของผมเอง  มันคงไม่สามารถตอบโจทย์ของคนทั้งหมดได้  

_____ผมขอเริ่มเรื่องจากจุดแรกแล้วกัน   ผมเป็นคนนครศรีธรรมราช  เกิดและเติบโตบนแผ่นดินนี้  ผมเป็นคนหน้าตาดี  ฐานะดี
แต่ผม...เรียนไม่จบมหาลัย   ผมอาศัยความหล่อ  และสมบัติที่มีของพ่อแม่ปู่ย่าตาทวด  
ผมเสียตัวครั้งแรกกับรุ่นพี่ในโรงเรียนมัธยม  ตั้งแต่ตอนอายุ14

_____สมัยนั้น  ผมคือหนุ่มตัวท๊อปของโรงเรียน   ผมเรียนไม่เก่งหรอก  ลอกการบ้านเพื่อนทุกเช้า  ลอกยันตอนสอบ
ทำรายงานก็จ้างเพื่อน  ทุกๆอย่างที่ผมต้องการ  ผมนำทางมันด้วย "เงิน" และใช้ความล่อเป็นตัวล่อสาวๆ
ตอนนั้น  ผมสอยดาวโรงเรียนที่เป็นรุ่นพี่  มาเป็นแฟน  ได้เสียกัน  จนทางบ้านฝ่ายหญิงรับรู้
ผมต้องไปคุย   ทางบ้านฝ่ายหญิง  เห็นว่าผมบ้านรวย   เลยจับหมั้นหมายกันไว้ก่อน

_____แต่หมั้นแล้วไง  ผมมันหล่อ รวย  สาวๆในโรงเรียนก็อยากเล่นด้วยเยอะ  ถึงจะรู้ว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว  ก็ไม่วายแอบมาแซ่บกับผม
ตลอดเวลา  ผมไม่เคยรู้จักคำว่า "พอ"  ปากหวาน  หว่านเสน่ห์  ทำผู้หญิงตบกัน  แฟนใครสวยถ้าเล่นด้วยกับผม   ผมก็ไม่สนใจเหมือนกันถ้าผมจะเอา
กว่าจะจบ ม.6 ที่โรงเรียนนั้น  ผมกวาดสาวๆสวยๆในโรงเรียนไปร่วม10คน  ไม่นับรวมคนที่เป็นคู่หมั้นที่เป็นดาวโรงเรียน

_____คู่หมั้นผม  เธอหัวดี  เดินทางเข้าสู่รั้วมหาลัยดังในกรุงเทพได้  .....แต่ผมมันไม่ฉลาด  ไม่มีความพยายามอะไรสักอย่าง  ติดหรูอยู่สบาย  ไม่เคยขวนขวายอะไร  ผมบอกพ่อแม่ว่า  ผมขออยู่บ้านเฉยๆสักปีนึงนะ  แล้วจะเรียนต่อมหาลัย  พ่อแม่ผมตามใจ เพราะผมมันลูกคนเดียว

______ตลอด1ปีนั้น  ผมยังคงความเลวได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายในเรื่องคาวผู้หญิง   ผมบินไปๆมาๆ กรุงเทพ-นครศรี  เพื่อไปหาคู่หมั้น  สลับกับหาสาวสวยๆในเมืองนครกิน  ผมไม่เคยซื้อกินหรอกนะ  มีแต่เปย์ เบื่อก็เททิ้ง  คู่หมั้นผมเธอไม่เคยระแคะระคายอะไรเรื่องนี้หรอก   เพื่อนทุกคนช่วยผมปิดหมด  ว่าผมแอบกินใคร  คบใครซ้อน  เพราะผมก็เปย์เพื่อนปิดปากเหมือนกัน

______ผมติดสนุกกับชีวิตแบบนั้น  จนแฟนผมเรียนจบมหาลัย  ผมก็ยังไม่ได้เริ่มเรียนมหาลัยเลย
พอเธอเรียนจบ   ผมให้พ่อแม่ไปคุยกับพ่อแม่เธอเรื่องจัดงานแต่ง  แต่เหมือนฟ้าผ่ากลางศีรษะ
เธอปฏิเสธผม  ด้วยเหตุผลว่า  เธอหมดรักผมไปนานแล้ว   และผมก็มีดีแค่ความหล่อกับบ้านรวย  ไม่ได้มียศหรือความรู้อะไรที่เหมาะกับเธอ

____ผมเสียใจ แต่ไม่ฟูมฟาย   ผมยังคงคิดว่า  ผมจะเอาผู้หญิงกี่คนก็ได้  ทำไมต้องแคร์  สาวสวยไม่รู้กี่คนที่ผมสอยมากอดและจบลงที่เตียง
ผมลุ่มหลง  มัวเมาไปกับมายานั้นอย่างถอนไม่ขึ้น  แต่แล้วครอบครัวผมก็ตกอับยังกับละครไทย  ครอบครัวเกิดหายนะ
พ่อผมยิงตัวตาย   ธุรกิจของบ้านพังครืน  ทรัพย์สินถูกยึด  เพราะมีการสืบจับว่าพ่อผมค้าของผิดกฏหมายยาเสพติด  และทำธุรกิจสุจริตบังหน้า

_____ตอนนั้นผมอึ้งมาก  ปรับอะไรไม่ได้  ทุกสิ่งทุกอย่างถูกยึด  ยังดีที่แม่ผมมีเงินเก็บส่วนตัวที่ฝากตายายไว้  จึงไปขอเอามาใช้
ผมซึมเศร้าเพราะรับการเปลี่ยนไม่ได้  อยู่เป็นเดือน  เพื่อนๆรวมทั้งสาวๆที่ผมคั่วอยุ่  หายหัวไปหมดทีละคน ทีละคน  จนไม่เหลือใคร
แม่พาผมเดินทางเข้าหาดใหญ่  เราลงทุนทำร้านขายอาหารตามสั่ง  ด้วยเงินเก็บส่วนตัวของแม่ที่ไม่ได้มากมายอะไร

______ช่วงแรกๆก็ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง  แต่เพราะแม่เป็นคนอัธยาศัยดี  ทำอาหารอร่อย  ก็เลยขายดีในตอนหลัง  จนต้องหาลูกจ้างมาช่วย2คน
ตอนนั้น  ผมคิดได้  ผมอยากปรับปรุงตัว  ผมไปเข้าเรียนมหาลัยเอกชนในหาดใหญ่  ในตอนอายุ23 พอเลิกเรียนผมก็จะรีบมาช่วยแม่ที่ร้านขายอาหาร
มันทำให้ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง  ผมขอสมมุติว่าเธอชื่อ  "แพรว" ก็แล้วกัน  ผมชอบชื่อนี้

_____แพรว   มาทำงานเป็นลูกจ้างของแม่ผม  ได้ค่าจ้างวันละ300  ทำทุกอย่างที่แม่สั่ง  แพรวเป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ  รูปร่างผอมบาง  ผิวค่อนไปทางขาวแต่ไม่ขาวมาก  ดูเผินๆเธอคล้ายสาวพม่า   แพรวมีบ้านเช่าอยุ่ที่บ้านพรุอยู่กับพ่อแม่และน้อง2คน   ไม่ไกลจากหาดใหญ่  แพรวเป็นคนที่ไม่แต่งหน้า  ถ้าแต่งบ้างก็แค่วันสำคัญๆ   ผมรู้จักแพรว  เริ่มจากการพูดคุยแบบนายจ้าง ลูกจ้าง

____เธออายุแค่18ปี  แต่มีความคิดที่โตผิดอายุ  ผมเองก็ชอบนั่งคุยกับแพรวบ่อยๆในตอนที่ลูกค้าไม่เข้า  เธอจะชอบพร่ำเรื่องสิ่งที่เธอตั้งใจจะทำในอนาคตไว้เป็นฉากๆ  ซึ่งผมก็ชอบฟัง  ฟังแพรวพูดทุกวัน   แพรวมีคนมาจีบอยู่บ้าง  แต่เธอไม่สนใจ  เธอบอกเธอไม่อยากสร้างปัญหาให้พ่อแม่ปวดหัว  เลยขอตั้งใจทำงานช่วยพ่อแม่เลี้ยงน้องๆไปก่อน

_____ตอนนั้นชีวิตผมเหมือน หน่อหญ้าคา  ที่พึ่งแทงหน่อคืนมา  หลังการโดนไฟไหม้ครั้งใหญ่  ผมขับมอเตอร์ไซค์ราคาถูกๆมือ2ไปเรียน  และเพราะหน้าตาผมมันยังใช้การได้  ถึงจะไม่รวยอีกต่อไปแล้ว  และผมก็ไม่เคยโม้หรือเล่าเรื่องแต่หนหลังสมัยรวยๆของผมให้ใครฟังด้วย
ก็ยังมีสาวเข้ามาหาผม อาจไม่มากเท่าเดิม  แต่ก็มีเรื่อยๆ

_____ผมเข็ดแล้ว  กับการใช้ชีวิตแบบนั้น  และผมจะไม่กลับไปเดินอีก  ผมไม่เอาแล้ว คบเพื่อน กินเหล้า เข้าผับ  ผมมุมานะ  ผมตั้งใจเรียน  เลิกงานก็กลับบ้านช่วยงานแม่  พร้อมๆกับที่ผมเริ่มสนิทกับแพรว  ลูกจ้างแม่ขึ้นทุกวัน  ผมรู้สึกว่าคุยกับเธอแล้ว  เหมือนได้เสวนาธรรมกับคนบรรลุโลกยังไงยังงั้น
เธอชอบพูดเกี่ยวกับการดำเนินชีวิต   หลักธรรมต่างๆ  ผมชอบการพูดของแพรว  และความคิดของเธอ

_____แต่ตอนอยู่ปี3นั้น  ผมก็มีผู้หญิงที่สวยเหมือนนางฟ้ามาติดพันธ์  ผมเองก็ยอมรับเลยว่า  เมื่อเธอเข้ามา  ผมก็หลงหัวปักหัวปำ   ถึงผมจะไม่ค่อยมี  แต่ผมก็พยายามหาของดีๆมาให้เธอ  ผมคิดว่าผมไหว  เราคือคู่ที่เหมาะสมกัน   ใครๆก็ต้องอิจฉา  แต่ผมไม่รู้ตัวหรอกว่า  ผมมันเป็นแค่หมาหน้าตาดี  ที่เธอหลอกเอาโซ่ความรู้สึกล่ามไว้อวดโชว์เพื่อนในมหาลัย   ผมตาสว่างเมื่อขับรถไปส่งข้าวแล้วเจอเธอ  นั่งรถเก๋งกับคนที่มีทองเต็มตัว  ยิ้มระรื่นเดินเข้าลีการ์เด้นหาดใหญ่ด้วยกัน

_____ผมร้องไห้เหมือนหมาถูกหวดด้วยหวายแช่เยิ่ยว  ผมร้องไห้บ่อยๆ  นั่งเฉยๆน้ำตาก็ไหลได้เอง  มีแค่แพรวผู้หญิงลูกจ้าง  มานั่งปลอบ  อย่าเสียใจไปเลย  โลกมันก็เป็นแบบนี้แหละเนาะ  คนเรามีพบมีจาก  ไม่ได้ทำบุญร่วมกันมาก็ไม่ได้รักกันหรอก
ผมได้แต่สวนแพรวไปว่า  "บ่นอะไรของเธอ"
แทนที่เธอจะน้อยใจในน้ำคำห้วนๆที่ผมสวนไป  เธอกลับฉีกยิ้มใส่ผมแบบกวนๆ  แล้วชวนไปวัดทำบุญในวันหยุด  เผื่อความรักจะดีขึ้น

_____ผมก็ไป  จากไปเที่ยววันหยุดครั้งแรกด้วยกัน  ครั้ง2  ครั้ง3 ครั้ง4ก็ตามมา  จนนับครั้งไม่ได้
ผมเริ่มรู้สึกว่า  ผมรู้สึกดีกับผู้หญิงหน้าตาบ้านๆคนนี้ไปแล้ว  จนผมเคยถามแกมหยอกเธอว่า

  "ถ้ามีคนหล่อๆแบบผมมาจีบแพรว  แพรวจะทำไง"
แพรวบอกว่า  เธอคงไม่ตอบรับ  เพราะคนหล่อๆมักไม่ค่อยจริงใจ  และมีคนเข้าหาเยอะ  เธอไม่อยากเสียใจ

_____แต่ ในวันวาเลนไทน์ปีนั้น  ผมลงทุนซื้อดอกกุหลาบแดง9ดอกใหญ่ๆ  พร้อมตุ๊กตาหมีตัวใหญ่  มาขอเธอเป็นแฟน  ต่อหน้าแม่ และลูกค้าหลายคนในร้าน  ผมบอกแม่ล่วงหน้าแล้วเรื่องนี้  แม่ไม่ว่าอะไร  แม่บอกแล้วแต่ใจผม  ถ้าตัดสินใจดีแล้วก็เอา  แต่อย่าหลอกแพรวมันนะ  แม่สงสารมันอยู่เหมือนกัน
แพรวเขิน  และไม่ยอมรับดอกไม้ผม  เธอยัง งงๆ และถามผมด้วยอารมณ์ไม่แน่ใจว่า

      "พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย  อย่ามาล้อเล่นกันดิ๊  หนูอายคน"

      "เปล่าครับ  พี่ไม่ได้ล้อเล่น  พี่ชอบแพรว " แล้วผมก็ร้องเพลง  อยากมีเธอเป็นแฟน  ของไผ่ พงศธร  ในท่อนฮุก   คุกเข่าต่อหน้าเธอ

ผมขอเธอเป็นแฟน  แพรวคงคิดหนัก  ว่าผมเอาจริง  เธอน้ำตาไหล  มือสั่น รับดอกไม้กับหมีไป  แล้วโผกอดผม  ผมไปที่บ้านของแพรว  ไปพบพ่อแม่และครอบครัวเธอที่บ้านเช่าที่บ้านพรุ  ผมขออนุญาตคบแพรว  พ่อแม่เธอทีแรกก็ยัง งงๆ  ว่าผมคือใคร  อะไร ยังไง  ขีมอไซค์มาขอเป็นแฟนกับแพรว
อาจจะเพราะยังไม่ค่อยเชื่อว่า  ผมก็หน้าตาดี ทำไมมาขอคบลูกสาวเค้าที่ไม่ได้สวยอะไร  เรียน กศน.ยังไม่จบ ม.6เลย

.....แต่พอผมบอกว่า  ผมเป็นลูกชายของนายจ้างแพรวที่ร้าน  และผมชอบในความคิดความอ่านของแพรว  เหนือกว่าเรื่องหน้าตา  เพราะที่ผ่านมา  ผมเคยคบผู้หญิงสวยๆมาแล้ว  จบไม่สวยเลยสักครั้ง  ผมไม่ได้มาหลอก  ถ้าผมเรียนจบเมื่อไหร่ ผมจะมาขอแพรวแต่งงาน   ผมไม่ได้รวยอะไรเหมือนกัน  แค่พออยู่พอกิน   พ่อแม่แพรวก็อนุญาตให้เราคบกันได้

____ผมพาแพรวไปไหนมาไหนในหาดใหญ่  ได้อย่างสบายใจ  เพราะถือว่าเราเข้าตามตรอก  ออกทางประตู  ผมพาแพรวไปในมหาลัย  ดูเธอกลัวๆ  เธอบอกเธอไม่เคยเข้ามาสถานที่แบบนี้  ทำตัวไม่ค่อยถูก  ตอนแรกๆที่ผมพาเธอไปมหาลัย  เพื่อทำงานร่วมกับกลุ่มเพื่อนในวันหยุด  แพรวก็จะขอผมหลบอยู่ที่อื่นรอ  เธอบอกเธออายเพื่อนๆผม  เพราะเธอไม่สวย  กลัวคนนินทา แต่ผมก็ลากแพรวไปจนได้  ผมบอกว่าผมไม่อายหรอก  เพราะแพรวคือคนสำคัญของใจ  ไม่สวยในสายตาคนอื่นก็ชั่งเถอะ  แพรวสวยสุดในหัวใจผมอยู่แล้ว  ผมจับมือแพรวจนแน่นทุกครั้งที่ไปไหนด้วยกัน  อยากให้เธอมั่นใจ

____ผมเล่ามาถึงตรงนี้  ผมอยากบอกแพรว   ว่าผมคิดถึงแพรวนะ
คิดถึงมาก  คิดถึงทุกคำพูดที่เธอเคยบอกผม   คิดถึงผุ้หญิงที่ไม่ได้สวยที่หน้าตาคนนั้น
__________ทำไมแพรวไม่อยู่กับผมก่อน______กลับมาไม่ได้หรือครับ
แพรวผมเหงาจัง  ผมหนาวหัวใจที่สุด  ไหนแพรวสัญญาว่าจะแต่งงานกับผมตอนที่ผมเรียนจบไง

_______ฟื้นกลับมาอยู่กับพี่ได้มั้ยแพรว  สัญญากับพี่แล้วทำไมไม่รักษาสัญญา  ฟื้นมาเดินจับมือกันเหมือนก่อนได้ไม๊
_____แพรว............พี่รักเธอนะ