ทนอ่านด้วยครับ
เห้อออ!!! หดหู่ครับใครที่เป็นเหมือนผมบ้างและมีวิธีแก้ได้บ้างครับผมเองรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ได้เรื่องเลยจริงๆเพราะตอนนี้ผมอายุ20บริบูรณ์แล้วครับผมยังไม่มีการงานเลยทุกวันนี้ก็ได้แต่เรียนครับคนทางบ้านก็เหมือนจะเชียร์ให้ออกเรียนอย่างเดียว (ทางบ้านไม่มีปัญหาเรื่องการเงินนะครับ แต่ไม่รู้ทำไม่อยากให้ออก) อาจเป็นเราะผมมีเกรดการเรียนที่ค่อนข้างแย่ด้วยครับ เป็นคนขี้เกียจแต่เรื่องเรียนผมเข้าใจหมดจดเลยครับ แต่ผมเองก็คิดรอไว้ครับถ้าผมออกตอนนี้เท่ากับผมเสียเวลาที่มานั่งเรียนฟรีเลยแล้วออกไปผมก็ไม่มีงานทำด้วยยิ่งหลังมานี้พ่อกับแม่ก็ได้แบ่งทรัพย์สินให้เราทุกพี่น้องแล้ว(มีพี่น้อง3คนครับ ผมสุดท้องและคนเดียวที่ยังไม่มีครอบครัว) พี่ผมอีกสองคนพ่อแม่ก็เริ่มการงานให้เค้าหมดแล้วมีกิจการส่วนตัวที่พอใช้ มีเงินหมุนได้ครับ และมีครอบครัวหมดเหลือแค่ผมคนเดียวที่ยังไม่มีอะไรเลยผมมองตัวเองวันจบจากการเรียนไม่ออกเลยครับ ผมจะทำอะไรเริ่มยังไงผมนอนไม่หลับเลยครับเครียดจนบางทีผมไม่นอนข้ามวันข้ามคืน 2-3 วันติดต่อเลยก็มีครับ (ผอมจนอาจารย์โทรไปฟ้องแม่ว่าติดยาเลยครับ เดิมผมอ้วน) เข้าใจเลยครับกับคำว่า อนาคตมืดมัว ผมเรียนช่างยนต์ปวช3 ครับตอนนี้ ผมอยากมีวิธีแก้มากเลยครับ ผมเลิกคิดถึงมันไม่ได้เลยถ้าผมเริ่มคิดทำงานตั้งแต่อายุ 18 วันนี้ถึงผมไม่รอดผมก็คงรู้เรื่องและเข้าใจอะไรมากกว่านี้แต่เพราะคิดเองไม่ได้และอาจจะเป็นคนที่ไม่ฉลาดพอเลยคิดไม่ถึงจุดนี้ ตอนนี้ผมวิตกกังวลมากเครียดมากมาย อยากเข้าวัดอยากทำสมาธิ อยากมีวิธีแก้อยู่อย่างนี้ผมไม่มีความสุขเลย ผมควรทำยังไงดีครับผมทางตันผมไม่รู้ที่จะไปพึ่งใครครับวันนี้เลยอยากระบายลงในนี้ครับ จะด่าว่าอ่อนแอก็ได้ครับ
การงาน ช่วยอ่านแล้ว ช่วยด้วยครับ
เห้อออ!!! หดหู่ครับใครที่เป็นเหมือนผมบ้างและมีวิธีแก้ได้บ้างครับผมเองรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ได้เรื่องเลยจริงๆเพราะตอนนี้ผมอายุ20บริบูรณ์แล้วครับผมยังไม่มีการงานเลยทุกวันนี้ก็ได้แต่เรียนครับคนทางบ้านก็เหมือนจะเชียร์ให้ออกเรียนอย่างเดียว (ทางบ้านไม่มีปัญหาเรื่องการเงินนะครับ แต่ไม่รู้ทำไม่อยากให้ออก) อาจเป็นเราะผมมีเกรดการเรียนที่ค่อนข้างแย่ด้วยครับ เป็นคนขี้เกียจแต่เรื่องเรียนผมเข้าใจหมดจดเลยครับ แต่ผมเองก็คิดรอไว้ครับถ้าผมออกตอนนี้เท่ากับผมเสียเวลาที่มานั่งเรียนฟรีเลยแล้วออกไปผมก็ไม่มีงานทำด้วยยิ่งหลังมานี้พ่อกับแม่ก็ได้แบ่งทรัพย์สินให้เราทุกพี่น้องแล้ว(มีพี่น้อง3คนครับ ผมสุดท้องและคนเดียวที่ยังไม่มีครอบครัว) พี่ผมอีกสองคนพ่อแม่ก็เริ่มการงานให้เค้าหมดแล้วมีกิจการส่วนตัวที่พอใช้ มีเงินหมุนได้ครับ และมีครอบครัวหมดเหลือแค่ผมคนเดียวที่ยังไม่มีอะไรเลยผมมองตัวเองวันจบจากการเรียนไม่ออกเลยครับ ผมจะทำอะไรเริ่มยังไงผมนอนไม่หลับเลยครับเครียดจนบางทีผมไม่นอนข้ามวันข้ามคืน 2-3 วันติดต่อเลยก็มีครับ (ผอมจนอาจารย์โทรไปฟ้องแม่ว่าติดยาเลยครับ เดิมผมอ้วน) เข้าใจเลยครับกับคำว่า อนาคตมืดมัว ผมเรียนช่างยนต์ปวช3 ครับตอนนี้ ผมอยากมีวิธีแก้มากเลยครับ ผมเลิกคิดถึงมันไม่ได้เลยถ้าผมเริ่มคิดทำงานตั้งแต่อายุ 18 วันนี้ถึงผมไม่รอดผมก็คงรู้เรื่องและเข้าใจอะไรมากกว่านี้แต่เพราะคิดเองไม่ได้และอาจจะเป็นคนที่ไม่ฉลาดพอเลยคิดไม่ถึงจุดนี้ ตอนนี้ผมวิตกกังวลมากเครียดมากมาย อยากเข้าวัดอยากทำสมาธิ อยากมีวิธีแก้อยู่อย่างนี้ผมไม่มีความสุขเลย ผมควรทำยังไงดีครับผมทางตันผมไม่รู้ที่จะไปพึ่งใครครับวันนี้เลยอยากระบายลงในนี้ครับ จะด่าว่าอ่อนแอก็ได้ครับ