"มีคนที่กำลังเปลี่ยนงานไปทำงานที่ชอบแต่โอกาสความก้าวหน้าน้อยกว่างานเดิมไหมคะ"
ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ จขกท กำลังลังเลใจ คิดไม่ตก ทำงานที่เดิมมาสองปี แต่ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกไม่ใช่ความต้องการของตนเอง
ที่ทำงานใหญ่หน่อยค่อนข้างมั่นคงเลยค่ะ แต่ภาระงานก็มากตามไปด้วยเหมือนกัน รายได้มากกว่าที่อื่นๆในจังหวัดเดียวกันค่ะ
แต่ปัญหาอยู่ที่ใจเรามันดันมาเกิดรู้สึกไม่ใช่เราไม่ใช่ทางเราเลย ทำได้แต่ทำแบบต้องใช้ความอดทนต่อจิตใจตนเองมาก มันเลยไม่ค่อยมีความสุขในการทำงาน หรือไม่ค่อยมีแรงบันดาลใจในชีวิต จริงๆเป็นคนชอบคิดสร้างสรรค์มาก แต่พอมาอยู่ตรงนี้ความคิดสร้างสรรค์ไม่ค่อยได้นำมาใช้ในงานเท่าไหร่คือนำเสนอไปมักตัน ลืมบอกว่าอยู่ในระบบรัฐค่ะ ทำให้บางทีต้องอยู่ในกรอบบังคับบัญชาก็ดีนะคะ แต่มันไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลง ไฟที่อยากจะแก้ไขสร้างสรรค์งานพอโดนสกัดบ้าง ทำงานไปแต่ผลงานต้องให้ผู้บังคับบัญชาก่อนเพราะท่านก็อายุมากแล้ว เราก็เข้าใจนะ แต่บางทีมันบล๊อก มันรู้สึกว่าสร้างสรรค์ไปมันก็ตันนะ ยังไงก็เท่ากับทำไปวันวันแต่อาวุโสจึงได้ก่อน ไม่ค่อยได้ดูตามความสามารถ ทำให้รู้สึกชีวิตไม่ค่อยมีเป้าหมาย ขาดแรงบันดาลใจ ไม่อยากจะมาทำงาน รู้สึกอยากลาออกทุกวินาที
....แต่มันติดที่ว่า งานเรามั่นคง เงินเดือนดี เป็นหน้าเป็นตาได้พอควร มีโอกาสบรรจุได้เร็วๆนี้ และมีโอกาสได้ไปเรียนต่อ พ่อแม่ญาติและคนรอบข้างมีแต่คนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยากลาออก เราเองเราก็ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เหมือนกันว่าทำไมเราต้องคิดมาก ถ้าแค่ไปทำงานวันๆ สิ้นเดือนได้เงินเดือน แถมโอกาสราชการแน่นอนมั่นคง ทำไมเราถึงเบื่อมาก บางทีรู้สึกลังเล เราอดคิดไม่ได้ว่าเราจะแลกความฝันกับความสุขในชีวิตกับงานที่มั่นคงดีไหม อ่อลืมบอกว่างานเรามีเข้าเป็นกะ ไม่ค่อยเป็นเวลา มีเงินได้ใช้สบาย แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัว เดือนนึงอาจได้กลับบ้าน2-3ครั้ง นี่คือจุดหนึ่งที่เราคิดเพราะเรารู้สึกว่าเวลาสำคัญและย้อนกลับมาไม่ได้ เราอยากมีเวลาให้ครอบครัวทั้งปัจจุบันและอนาคตมากขึ้น เราจึงมองหางานที่ไม่ต้องเข้ากะ คือใจอยากไปกลับที่บ้านทุกวัน มีเวลาให้ครอบครัวเพิ่มขึ้น ติดอยู่ที่ว่างานใหม่ที่เราอยากไปสมัคร เงินเดือนลดลงมากพอควร น่าจะรายได้15000-20000บาท สำหรับเราเราพอใช้อยู่นะ แต่อาจไม่เหลือเก็บเท่าเดิม แต่มันไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสได้บรรจุไหม แต่เราก็ยังคงเลือกหน่วยงานของรัฐอยู่นะ เอาใจพ่อแม่อย่างน้อยก็ยังพอมีหวังเผื่อบรรจุ แต่ว่าที่เดิมเราจะได้บรรจุภายในไม่เกินปีหน้า แต่งานใหม่ที่เราจะไปเราอยากทำงานแนวนี้มาก เป็นงานเอกสารโครงการและวิจัย รวมถึงการเผยแพร่นำเสนอ เรารู้สึกเราสนใจและชอบลักษณะงานแนวนี้มาก เพราะเราจะได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการแก้ไขปัญหาแต่ละเรื่องๆไป ได้ศึกษาทั้งจากตำราและบุคคลร่วมงาน อีกอย่างเราร็สึกว่าเราถนัดงานแนวนี้มากกว่า คืออยากทำมากกกและคิดว่าเราสามารถพัฒนางานให้แก้ปัญหาได้ดีขึ้นและก็ยังเป็นเครดิตให้แก่ตัวเราด้วย ติดแค่ว่า รายรับน้อย อาจไม่บรรจุราชการและโอกาสเลื่อนขั้นน้อย แถมไม่มีใครสนับสนุนด้วยซักคน อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบเราไหม ความรู้สึกก่อนเปลี่ยนงาน ทางเลือกความจริงกับความฝัน แล้วคุณเลือกทางไหน
มีคนที่กำลังเปลี่ยนงานไปทำงานที่ชอบแต่โอกาสความก้าวหน้าน้อยกว่างานเดิมไหมคะ
ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ จขกท กำลังลังเลใจ คิดไม่ตก ทำงานที่เดิมมาสองปี แต่ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกไม่ใช่ความต้องการของตนเอง
ที่ทำงานใหญ่หน่อยค่อนข้างมั่นคงเลยค่ะ แต่ภาระงานก็มากตามไปด้วยเหมือนกัน รายได้มากกว่าที่อื่นๆในจังหวัดเดียวกันค่ะ
แต่ปัญหาอยู่ที่ใจเรามันดันมาเกิดรู้สึกไม่ใช่เราไม่ใช่ทางเราเลย ทำได้แต่ทำแบบต้องใช้ความอดทนต่อจิตใจตนเองมาก มันเลยไม่ค่อยมีความสุขในการทำงาน หรือไม่ค่อยมีแรงบันดาลใจในชีวิต จริงๆเป็นคนชอบคิดสร้างสรรค์มาก แต่พอมาอยู่ตรงนี้ความคิดสร้างสรรค์ไม่ค่อยได้นำมาใช้ในงานเท่าไหร่คือนำเสนอไปมักตัน ลืมบอกว่าอยู่ในระบบรัฐค่ะ ทำให้บางทีต้องอยู่ในกรอบบังคับบัญชาก็ดีนะคะ แต่มันไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลง ไฟที่อยากจะแก้ไขสร้างสรรค์งานพอโดนสกัดบ้าง ทำงานไปแต่ผลงานต้องให้ผู้บังคับบัญชาก่อนเพราะท่านก็อายุมากแล้ว เราก็เข้าใจนะ แต่บางทีมันบล๊อก มันรู้สึกว่าสร้างสรรค์ไปมันก็ตันนะ ยังไงก็เท่ากับทำไปวันวันแต่อาวุโสจึงได้ก่อน ไม่ค่อยได้ดูตามความสามารถ ทำให้รู้สึกชีวิตไม่ค่อยมีเป้าหมาย ขาดแรงบันดาลใจ ไม่อยากจะมาทำงาน รู้สึกอยากลาออกทุกวินาที
....แต่มันติดที่ว่า งานเรามั่นคง เงินเดือนดี เป็นหน้าเป็นตาได้พอควร มีโอกาสบรรจุได้เร็วๆนี้ และมีโอกาสได้ไปเรียนต่อ พ่อแม่ญาติและคนรอบข้างมีแต่คนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยากลาออก เราเองเราก็ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เหมือนกันว่าทำไมเราต้องคิดมาก ถ้าแค่ไปทำงานวันๆ สิ้นเดือนได้เงินเดือน แถมโอกาสราชการแน่นอนมั่นคง ทำไมเราถึงเบื่อมาก บางทีรู้สึกลังเล เราอดคิดไม่ได้ว่าเราจะแลกความฝันกับความสุขในชีวิตกับงานที่มั่นคงดีไหม อ่อลืมบอกว่างานเรามีเข้าเป็นกะ ไม่ค่อยเป็นเวลา มีเงินได้ใช้สบาย แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบครัว เดือนนึงอาจได้กลับบ้าน2-3ครั้ง นี่คือจุดหนึ่งที่เราคิดเพราะเรารู้สึกว่าเวลาสำคัญและย้อนกลับมาไม่ได้ เราอยากมีเวลาให้ครอบครัวทั้งปัจจุบันและอนาคตมากขึ้น เราจึงมองหางานที่ไม่ต้องเข้ากะ คือใจอยากไปกลับที่บ้านทุกวัน มีเวลาให้ครอบครัวเพิ่มขึ้น ติดอยู่ที่ว่างานใหม่ที่เราอยากไปสมัคร เงินเดือนลดลงมากพอควร น่าจะรายได้15000-20000บาท สำหรับเราเราพอใช้อยู่นะ แต่อาจไม่เหลือเก็บเท่าเดิม แต่มันไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสได้บรรจุไหม แต่เราก็ยังคงเลือกหน่วยงานของรัฐอยู่นะ เอาใจพ่อแม่อย่างน้อยก็ยังพอมีหวังเผื่อบรรจุ แต่ว่าที่เดิมเราจะได้บรรจุภายในไม่เกินปีหน้า แต่งานใหม่ที่เราจะไปเราอยากทำงานแนวนี้มาก เป็นงานเอกสารโครงการและวิจัย รวมถึงการเผยแพร่นำเสนอ เรารู้สึกเราสนใจและชอบลักษณะงานแนวนี้มาก เพราะเราจะได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการแก้ไขปัญหาแต่ละเรื่องๆไป ได้ศึกษาทั้งจากตำราและบุคคลร่วมงาน อีกอย่างเราร็สึกว่าเราถนัดงานแนวนี้มากกว่า คืออยากทำมากกกและคิดว่าเราสามารถพัฒนางานให้แก้ปัญหาได้ดีขึ้นและก็ยังเป็นเครดิตให้แก่ตัวเราด้วย ติดแค่ว่า รายรับน้อย อาจไม่บรรจุราชการและโอกาสเลื่อนขั้นน้อย แถมไม่มีใครสนับสนุนด้วยซักคน อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบเราไหม ความรู้สึกก่อนเปลี่ยนงาน ทางเลือกความจริงกับความฝัน แล้วคุณเลือกทางไหน