หาคำตอบให้ตัวเองได้แต่ยังเฉยๆ

เราเขียนกระทู้ครั้งแรก อาจจะงง ๆ หน่อย
... เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเองเป็นคนนิสัยค่อนข้างดื้อรั้น หัวแข็ง ไม่ฟังใคร เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ ครอบครัวเรา มีแค่แม่ พี่ชายแล้วก็เรา วันหนึ่งแม่เรา ได้คุยกับคนๆหนึ่ง คุยเป็นคนรู้ใจเลยแต่แม่ห่วงความรู้สึกเรามาก เราก็เข้าใจแม่เพราะพ่อเราเองก็เสียไปนานแล้ว เราก็โตและไม่ได้อยู่กับแม่ตลอด แต่ด้วยความที่เรา เคยชินกับการต้องอยู่กับแม่แล้วพี่ชายมา ตลอด หกปี แม่ทำหน้าที่พ่อและแม่ดีมาก แต่พอแม่มีใครอีกคนทำให้แม่หัวเราะได้แม่มีเรื่องไม่สบายใจก็คุยกับเขาได้ แล้วบางครั้งแม่ก็พูดเรื่องดีดีของเขาให้เราฟังเสมอๆ เราก็เ็นผ็ฟังที่ดีของแม่เสมอ แต่บางครั้งเราเหมือนไม่ชอบใจ เราพยายามทำให้มันไม่ดูแย่ และเข้าใจแม่ให้มาก พยายามทำให้แม่สบายใจ บ่อยครั้งที่เราอยู่เฉยๆของเรา ไม่ลงไปกินข้าว หมกตัวอยู่ในห้อง  แม่กลับคิดมาก คิดเอง เออเองว่าเราไม่โอเค เราอธิบายแต่แม่ก็ยัง กังวล เราเลยทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้ง เราเองก็ไม่พูด เฉย พอเป็นแบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เราเลยไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง เราปรึกษาคนใกล้ตัว ญาติๆก็มองเราว่าไม่เข้าใจแม่บ้างละนู้นนี่นั้น ทั้งๆที่เราพยายามมากๆเลย เราพูดกับใครไม่ได้ เราเลยมาเขียนกระทู้นี้ อยากรู้ว่าคนตั้งรับมือกับเรื่องแบบนี้ไม่ทันตั้งตัว พยายามแล้วแต่คนรอบตัวเราไม่เข้าใจความรู้สึกเราเลย  เราควรทำไงต่ออ ... ใครมีความเห็นยังไงก็ช่วยเราหน่อยนะ//