ความรักในตอนเด็ก และความรักเดียว(เด็กมากกกก)

ผมมานั่งนึกถึงตอนเรียนอยู่ตอน ป.6 ตอนนั้นผมแอบชอบ เด็ก ผญ น่ารักๆคนนึง เธอเหมือนเชื้อเพลิงที่คอยเติมเต็มให้ผม ผมอยากไป รร ทุกวัน เพราะจะได้ไปดูเธอ ผ่านมาสักพักก็อยากจะบอกว่าชอบเธอ และก็บอกเธอในที่สุด เธอตอบรับผม อะไรที่แน่นอยู่ข้างในมันปลดปล่อยออกมาหมด ความรู้สึก ความประทับใจ ความรัก แต่ว่าพอเราคบกันไปเรื่อยๆ กลับรู้สึกว่าผมไม่มีความรับผิดชอบในการรักใครๆคนนึง มันบอกไม่ถูก จนผมขึ้น ม.1 อยู่ รร เดียวกันกับเธอ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า เวลาบอกรักกล้าบอกต่อหน้า แต่ตอนบอกเลิกกลับไม่กล้าบอกต่อหน้า ตอนผมบอกเลิก ผมใช้เหตุผลว่า "เรายังเด็ก" ผมคิดว่าเธอเสียใจ และโกรธมากๆแน่ ตอนเช้าวันนึงเธอตอนมาหยุดอยู่ต่อหน้าผมแล้วด่าผม(สมควรอยู่)แล้วก็เดินร้องไห้ไป ตอนนั้นผมเด็กมากไม่ค่อยคิดมากตอนเลิก แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันเหมือนตราประทับติดตัวว่า "อย่าไปรักใครอีกนะ"