เรื่องนี้เป็นเรื่องของเจ้าของกระทู้เอง ที่อยากแชร์ เพื่ออยากหากทางออกในเรื่องนี้ ( ถ้ามี )
ขอเล่าเรื่องตั้งแต่ ความรัก ที่เคยพบเจอในชีวิตมาตลอดอายุ 24 ปี ที่ผมพบเจอมา จนแทบจะไม่กล้ามี ความรักเลย
วัยแรกเกิด
ขอย้อมความกลับไปนิดหนึ่งตั้งแต่แรกเกิด หลังจากผมลืมตามาดูโลก และ พอจำความได้ ผมรู้ว่า พ่อและแม่ มีผมด้วยความไม่พร้อมตอนอายุ 17 - 18
พอผมเกิดมาก็ถูกส่ง กลับบ้านเกิดแม่ ที่จังหวัดบุรีรัมย์ อยู่กับตาและยาย ซึ้งครอบครัวผมนั้น ก็มีฐานะยากจน มีกินตามมีตามเกิด (ภาษาบ้านๆ)
ส่วนแม่ก็ไปทำงาน ที่กรุงเทพ ส่วนพ่อ ก็ทำงานที่กรุงเทพเช่นกัน เท่าที่ผมรู้อีกอย่างคือ พ่อและแม่ เลิกกันแล้ว แต่ก็ยังติดต่อกัน นิดๆหน่อยๆอยู่
ตอนผมเด็กๆ ผมอยู่กับตาและยาย บอกได้คำเดียวเลยว่า ผม "ไม่เคยมีความสุข แบบ ครอบครัวที่อบอุ่น" เลยซักครั้ง
ตาผมเป็นเสาหลักของครอบครัว ตาจะพยายามหา ของกิน หรือไปรับจ้างทำงาน มาจุนเจอครอบครัว แต่ นิสัยส่วนมากของตา จะเป็นคนไม่ค่อยดี
คือ ชอบกินเหล้า เป็นอาจิน กินเสร็จ ก็มาเปิด วิทยุ ฟังเสียดังๆ พอถึงเวลากินข้าว ก็กินไป แอ๊ะอะไป เคว้งข้าวของพัง กระจัดกระจาย ยิ่งถ้ากินเหล้าตอน
ดึกเสร็จ ก็มาเปิดเพลงดังๆต่อ แล้วคนในครอบครัว อย่างผม จะรู้สึกยังไง ?
สิ่งที่ผมรู้สึกดีได้ในชีวิตไวเด็กก็มีเพียงแค่ การรอคอย ให้แม่กลับมาบ้าน หรือ ไปหาแม่ช่วงปิดเทอม
แต่............................... นานๆทีปีหน แม่จะกลับมาหา พอแม่กลับมา ผมก็กอดแม่อยู่กับแม่แทบทุกเวลา แต่แม่ก็อยู่กับผมได้แค่ 2 - 3 วัน แล้วก็ไปทำงานต่อ ณ.เวลาที่แม่กำลังจะเดินทางขึ้นรถทัวกลับ กรุงเทพ ผมนี้ร้องไห้แทบจะเป็นสายเลือด ร้อยให้แทบจัยจะขาด และเป็นแบบนี้ ประมาณ1 - 2 เดือน กว่าจะหาย พอผมโตขึ้นมาอีกนิด ผมรู้เลยว่า.......... " ผมเป็นเด็กขาดความอบอุ่น " และผมให้ความสำคัญกับความรักมากๆ
วัยรุ่น
พอโตมา หลังจากเรียนจบ ม.3 ก็มาเรียน ปวช ต่อที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน จังหวัดบุรีรัมย์ และบัง เอิญได้พบเจอ ผู้หญิงคนหนึ่งที่พึ่งเข้ามาเรียนพร้อมกัน แต่อยู่กันคนละคณะ ผมเรียนคอมฯ ส่วนเธอเรียน บัญชี ด้วยความที่ว่ายังไม่เคย เจอความรักในมุม ร้ายๆมาก่อน เลย พยายามทำความรู้จักเธอคนนั้น
เพราะรู้สึกว่า เธอคนนั้นน่ารัก ดี และ คุยแก่ง เป็นกันเอง แถมยังยิ้มง่ายด้วย ก็เลย ตัดสินใจไปคุย ไปทำความรู้จัก จนถึงขึ้นสนิทกันระดับหนึ่ง
ก็เลยคิดในใจว่าถ้ามีโอกาศจะขอเธอเป็นแฟน แบบเป็นทางการ แต่.................... อยู่มาวันหนึ่ง.
เพื่อนผมมาบอกผมว่า เห็นผู้หญิงที่ผมคุย เขาขี้รถมอไซร์มาเรียนกับผุ้ชาย รุ่นพี่ ผมก็แอ๊ะ จัยว่า ใช่หรอ ? แล้วทำไมที่ผ่านมาเราไม่เห็น
วันดีวันนั้นมีโอกาศได้พอเธอ เลยถาม แบบตรงไปตรงมาว่า ผู้ชายที่มาส่งเธอเขาเป็นใคร คำตอบของเธอคือ อ๋อออ..... พี่ชายเราเอง เขาขี่รถมาส่ง
ไอ้เราก็เลย งงๆ ว่าแอ๊ะ มีพี่ชายด้วยหรอ ? ก็เลยถามไปว่ามีพี่ชายด้วยหรอ ทำไม ไม่เห็นบอกเราเลย เขาก็บอกว่า ก็ไม่รู้สิ เธอไม่เคยถามนิ แต่เขาเป็นพี่ชายจริงๆ ไอ้เราพอได้ยิน ก็รู้สึกสบายใจขึ้น เพราะ ตอนนั้นคิดว่า คงเป็นพี่ชายเธอจริงๆหละมั้ง เขาคงไม่โกหก เราหลอก
ผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์กว่าๆ มาถึงจุด พิค ที่สุดในเรื่องนี้ คือ
ณ.เวลานั้น เป็นเวลาไกล้เลิกเรียนของทุกคณะ ทุกคนจะออกจากมหาวิทยาลัยพร้อมๆกันทุกๆคณะ ซึ้งผมเองก็พึ่งเรียนเสร็จ ก็เดินออกมา ปกติ และรอขึ้น
มอไซร์กับเพื่อน แต่ณ.เวลาที่ผมยืนรออยู่นั้น ผมก็มองไปเห็น ผู้หญิงที่ผมคุยอยู่ และ ข้างๆ ก็มีผู้ชาย ที่เธอบอกว่าเป็นพี่ชาย เธอ ไอ้เราก็รู้สึก ประมาณว่า
ไป ทำความรู้จัก พี่ชาย เธอซักหน่อยดีกว่า เพื่อ จะได้สนิทสนมกันมากขึ้น ( มองโลกในแง่ดี ).
ตอนนั้น พี่ชายเธอ และเธอนั้งอยู่ ริมทางเดิน เวลานั้นฝนก็เริ่ม รินๆนิดหน่อย ผมด้วยความใสซื่อ ก็เดินไปหาผู้ชายคนนั้น ทันที พร้อมกับ พูดว่า
" พี่เป็นพี่ชายของ....... หรอครับ " ทันทีทีพูดจบ ทุกคนยืนขึ้นหมด ทั้งผุ้หญิงและผุ้ชายที่ผมไปทัก และผู้หญิงที่ผมคุยเขาก็เดินมาขั้นตรงกลางระหว่าง
ผมกับผู้ชายคนนั้น หลังจากนั้น ผู้ชายคนนั้น ก็ตอบกลับผมมาประมาณว่า " ถ้ารู้ว่ากูกับ....... มีอะไรกันแล้วยังจะยุ่งกับ..... อยู่ใหม " พอพูดจบเขามีท่าทีจะทำร้าย ผม ณ.ตอนนั้น ผมก็ งงๆ นิดๆ แต่เพื่อนผู้หญิงที่อยู่อีกฝั่งบอกประมาณว่า มานี้ๆ เหมือนเป็นห่วงเรา ไอ้เราก็เลยรีบเดินไปหา เพราะ รู้ตัวแล้วหละว่าจะโดน รุ่นพี่ทำร้ายแน่ๆ แต่พอผมเดินไปอีกฝั่ง เขาก็วิ่งตามมา และ จะมาทำร้ายผม ตอนนั้นพี่ๆ ผู้หญิงใน คณะต่างๆ ก็พากันมาห้าม ผุ้ชายคนนั้นไม่ให้มาทำร้าย ผม พร้อมกับพูดกับผุ้ชายคนนั้นประมาณว่า อย่าไปทำน้องเขา นายจะเรียนจบแล้วนิ เดียวก็เรียนไม่จบหลอก ตอนนั้น ผมไม่ได้วิ่งไปใหนเลย
ยืนนิ่งๆ อยู่ด้าน หลับ รุ่นพี่ ด้วยความตกจัย และ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อ เพราะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยต่อยตีกับใครเป็นเรื่องเป็นราวเลยซักที.
ซักพัก พี่ผู้หญิงทนแรง ของผุ้ชายคนนั้นไม่ไหว ทำให้ เขาวิ่งเข้ามาหา ผมได้และ ต่อยผมไปหมัด 1 ที่แก้มซ้าย และจะมาต่อยผมอีกที แต่ ตอนนั้นรถ บัส มาพอดี เพื่อนๆผู้หญิง ก็พากันมาล้อมตัวผม และ ผลักผมให้รีบๆขึ้นรถบัสไป ส่วนรุ่นพี่ผุ้หญิงก็พากัน ดึง ผู้ชายคนนั้นไว้.
#ตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกว่า ความรัก ไม่ได้สวยงาม และ ผู้หญิงไม่ได้จริงใจ ทุกคน
- เหตุการนี้ยังไม่จบ ยังมีต่อ ภาค 2 ( ยังกะหนัง แต่มันคือเรื่องจริงของผมเอง )
วัยรุ่น EP2
หลังจากวันนั้นผ่านไปผมก็มาเรียนตามปกติ แต่มีพาสเตอร์ปิดบริเวณแก้มซ้าย 1 อัน ฮู่ๆ เรื่องมันยังไม่จบตามที่บอกครับรุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นเขายังวนเวียนมา
หาเรื่องผมตลอด ในทุกๆเวลา จนผมไปปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาว่า ควรทำยังไง อาจารแนะนำว่า ตอนนี้ยังไม่ควรบอกฝ่ายปกครอง เพราะถ้าบอก ผู้ชายคนนั้นจะโดน ตำหนิ ด่าว่า หรือ พักการเรียน และ ผลที่ตามมาคือ เขาอาจรู้สึก อาคาติ ผมไปอีก ครูเลยแนะนำว่า ระยะนี้ควรอยู่กับเพื่อนๆเป็นกลุ่มไว้ อย่าไปใหนคนเดียว แต่ผมเป็นคนประเภทเพื่อนน้อย ไปใหนชอบไปคนเดียวมากกว่า และเพื่อนๆผม ก็พึ่งไม่ได้หลอกคับเรื่องชกต่อย ผมก็พยายามระมัดระวังตัวตลอดระยะเวลา 1 - 3 วัน ในระยะเวลานี้ รุ่นพี่เขาก็ยัง มองๆผมแบบอาคาติ เดินมาชนไหล้มั้ง เหมือนประมาณว่า พร้อมจะหาเรื่องตลอดเวลา
และก็ มาถึงจุด หนึ่ง ที่ผมรู้สึกว่า เป็นจุดที่ผมจดจำ ได้ดีในชีวิต จุดทีมี ฮีโร่คนหนึ่ง มาช่วยผมไว้ เรื่องมีอยู่ว่า
หลังจากเรียนเสร็จในวิชาหนึ่ง กำลังจะไปเรียนอีกวิชาหนึ่ง ผมก็เดินลงบรรใดมาก่อนกับเพื่อนๆผู้หญิง ซึ้งตอนนั้นเพื่อนผุ้ชายเดินอยู่หลังสุด
แล้วก็มาจ๊ะเอ๋กับ รุ่นพี่คนดังกล่าวอีก ครั้ง ซึ้งตอนนั้น รุ่นพี่ เขาก็เดินมาหาผมอีก พูดอะไรกับผมซักอย่าง แต่ผมจะไมไ่ด้หละ ประมาณว่า ขู่จะทำร้าย คือจะหาเรื่องต๋อยผม ตอนนั้น อีกครั้ง ซึ้งหลังจากพูดเสร็จ ผมคิดในใจ ต้องมีเรื่องต่อยตีกันตอนนั้นอีกแน่ๆ แต่....................................... หลังรุ่นพี่จากพูดจบ
ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง พูดขึ้นเสียงดังๆ จากทางด้านข้างผมมาประมาณว่า
" ผู้ชายคนนี้ เขาไมไ่ด้ไปยุ่งกับเมียคุณแล้ว และเขาก็เป็นแฟน หนูด้วย ปะไปกันเถอะ" แล้วเขาก็จับมือผม และเดินออกไปนอกทางเดินเพื่อนกลับบ้าน
นั้นหละ ครับ วินาทีนั้น ผมรู้สึก ปลึ้ม เธอคนนี้มากๆเลย ผมรู้สึกดีแทบจะบอกไม่ถูก คือเธอคนนี้ เขาเป็นเพื่อนในห้องผมแหละคับ แต่ผมยังไม่สนิทกับเธอเท่าไหร่ และยังไม่เคยกับเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะเราทั้งคู่พึ่งเข้าเรียน ปี 1 ใหม่ๆ เลยยังไม่รู้จักกัน ขอเล่าต่อนะครับ...
พอเดินมาทางเดิน ซักพัก ผมก็บอกเธอว่า " ขอบคุณนะ ที่ช่วยเรา พร้อมกับมอบรอยยิ้มให้เขาด้วย ^^ " เขาก็ตอบกลับมาว่า ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้ เอง
คือเราเกรียดผู้ชายแบบนั้น อะ เราไม่ชอบ จากนั้นผมก็เดินไปส่งเธอ ขึ้นรถกลับบ้าน .
และว่าต่อมาหลังจากนั้น รุ่นพี่คนนั้น ก็ไม่ได้มายุ่งกับผมอีกเลย ส่วนผมก็ทำความรู้จักกับ เพื่อนคนนี้มากๆขึ้น และรู้จักกันมากขึ้ัน ไปใหนมาใหนด้วยกัน
ทำงานส่งครูด้วยกัน กลับบ้านพร้อมกัน จนถึงจุดหนึ่ง ผมก็ถามเธอ ว่า เธอมีแฟนหรือยัง ได้คบกับใครอยู่ใหม เธอก็ตอบกลับมาว่า "ไม่ เราไม่ได้คบกับใคร"
ตอนวินาทีนั้นผมรู้สึก ดีสุดๆผมเลย พูดกับเธอไปประมาณว่า "งั้น ถ้าเธอไม่มีใคร เราขอเป็นแฟนกับเธอได้ใหม" เขาก็ตอบกลับประมาณว่า อืม ได้ซิ และยิ้มแบบเขิลๆ ตอนนั้นรู้สึกว่า ผมมีความสุขมากๆเลย มันเหมือน การที่ผ่านเรื่องร้ายๆมาเพื่อมาพบกับ เรื่องดีๆในชีวิต
หลังจากนั้นเราคบกันมา นาน พอสมควร แต่ ยังไม่ถึง 1 ปี ข่าวร้ายก็มาแวะมาหาผมอีกครั้ง............................................ เรื่องมันยังไม่จบลงด้วยดี
มีเพื่อนผู้หญิงในห้อง มาบอกผมว่า แฟนเก่าของคนที่ผมคบอยู่ เขาบอกให้ผมเลิก กับ ผู้หญิงคนนี้ซะ ไม่งั้นเจ็บตัว
ผมก็งงๆ อ้าว !!!! ตลอดเวลาที่เราคบกันมาก็ไม่เห็นเธอคบกับใครนิ แถม เราก็ถามเขาแล้ว ( เกิดอะไรขึ้น ? )
ผมก็ยังไม่ได้คุยกับเธอเป็นเรื่องเป็นราว แต่อยู่มาวันหนึ่ง เธอ ก็มาบอกกับผม ประมาณว่า
" เราขอโทษ คือ ก่อนหน้าที่เราจะคบกับนาย เราคบ พี่คนหนึ่งแถวบ้าน แล้วพี่เขาก็ไป เกณทหาร และพี่เขาไม่ได้ติดต่ออะไรกับเรามาเลย เราก็นึกว่าพี่เขาเลิกกับเราไปแล้ว และ ตอนนี้พี่เขากลับมาจากเกณทหารแล้ว เขารู้ว่านายคบกับเรา เขาเลยโกรธ พร้อมกับบอกว่า ให้เราเลิกกัน ไม่งั้น เจ็บตัว และจะเอาเรื่องถึงปางตาย คือ ........ เรารักเธอนะ แต่ เราไม่อยากให้เธอเจ็บตัว เพราะเรา ที่ผ่านมาเราเห็นพี่เขาทำร้ายคนอื่น คือ เราไม่อยากให้คนๆนั้นเป็นนาย เราขอโทษด้วยนะ " แล้วตอนนั้นผม ก็โครตเสียใจ ว่า..... นี้ผมต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้อีกแล้วหรอ
#ตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกว่า ผู้หญิงไม่ได้โสดสนิทเสมอไป... เธอถึงจะบอกว่าไม่มีใครแล้วก็ตาม
วัยเริ่มต้นทำงาน
หลังจากเรียนจบ ก็มาทำงานที่แรกในตัวเมืองบุรีรัมย์ และได้พบกับ น้องคนหนึ่งเรียนอยู่ปี 1 ซึ้งเธอน่ารักดีและยิ้มเก่ง เลยพยายามจีบเธอและทำความรุ้จัก
จนรู้จักได้ระยะหนึ่ง ก็เลยถามเขาไปเหมือนเช่นเคยว่า "มีคนคุยอยู่ใหม มีแฟนหรือยัง มีครอบครัวหรือยัง" และเขาก็บอกว่า ไม่มี คะ ไม่มี
และเราก็เชื่อใจและไว้ใจ เหมือนเช่นเคย แต่พอคบกันมาได้ซักระยะ ก็มี ข้อความส่งมาหา ทาง Facebook ผมว่า "คบกับ........ อยู่ใช่ใหม"
ตอนนั้นผมยังไม่ตอบ แต่ก็แอ๊ะจัย เลยกดเข้าไปส่งในเพส ก็เลยคิดในใจประมาณว่า เขาน่าจะเป็นแฟนกับน้องคนที่เราคุยอยู่แน่ๆ ด้วยความที่ไม่ค่อยอยากมีเรื่องชู้สาว แบบที่ผ่านมาอีก เลย ตอบกับไปประมาณว่า
"ป่าวครับ แค่คุยกันเฉยๆ ยังไม่ได้เป้นอะไรกัน ผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาหลอกคับ สบายใจได้" หลังจากนั้นผมก็แค๊ปหน้าจอไปให้ ฝ่ายหญิงดูบทสนทนาพร้อมกับถาม เธอว่า ตกลงเขาคนนี้คือใคร เขาก็บอกกับผมมาว่า เขาเป็นแฟนเก่า เลิกกันไปนานแล้ว และไม่ได้คบกันแล้ว ผมก็ OK เลิกกันแล้ว
งั้นเราคุยกันต่อได้ ไม่มีไรมั้ง ( คิดในใจ ) ต่อมาก็สารความสำพันธ์กับเธอต่อ และ อีกไม่นาน ก็มีข้อความมาหาผมอีก ประมาณว่า
"ใหนบอกไม่ได้คิดอะไร ใหนบอกไม่ได้คบกัน " ตอนนั้นผมก็ไม่ตอบและ เหมือนเคย ผมแคปหน้าจอ ไปใหน ฝ่ายหญิงดูเพื่อถามข้อเท็จจริง
ฝ่ายหญิงก็บอกประมาณว่า ที่ผ่านมายังคุยๆกันอยู่ แต่ไม่ได้คบ แบบจริงจัง ไอ้เราก็คิดในใจ ( อ้าว !!! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี้หว่า... เพลงมา ^^)
ตอนนั้นผม ยังไม่ได้บอกเลิกคบ แบบเป็นทางการนะ ผมก็รอดูสถาณะการว่าจะเป็นยังไง เพราะตอนนั้นบอกเลยว่า ยังรักผู้หญิงคนนี้มากๆ
แต่ ผ่านมาหลายๆวัน หลังจากนั้น ผมก็ได้คุยโทรศัพท์ กับ ผู้ชายคนนั้น โดยที่ฝ่ายหญิงไม่รู้ ซึ้ง พี่เขา คุยกับผมประมาณว่า พี่เขา เป็นตำรวจ คบกับผู้หญิงคนนี้ตั้งนานแล้ว ก่อนจะเข้าเรียนปี 1 และ มีอะไรกันแล้วด้วย พร้อมทั้งส่งรูป นอนกอดกันมาให้ผมดูทางเพส ผมนี้อึ้ง จนแทบพูดไม่ออก พี่เขาก็พูดประมาณว่า 1 - 2 ปีทีคบกัน ก็ไม่มีอะไรมากก็รักกันดี แต่หลังจากนั้นก็ห่างๆ กัน จนปัจจุบัน ก็ยังคุยๆกันอยู่ และ พูดประมาณว่า อยากให้เราเลิกคบกับผุ้หญิงคนนั้น ถ้าไม่เลิก เขาจะให้ลูกน้องที่ติดคุกมายิงผม ถ้าหากยังคบกันอยู่ !!!! อ่านต่อหน้า 2 ....
แชร์ประสบการความรัก ที่ไม่เคยจะสมหวัง จนหัวใจพัง ไม่กล้ารักใคร
ขอเล่าเรื่องตั้งแต่ ความรัก ที่เคยพบเจอในชีวิตมาตลอดอายุ 24 ปี ที่ผมพบเจอมา จนแทบจะไม่กล้ามี ความรักเลย
วัยแรกเกิด
ขอย้อมความกลับไปนิดหนึ่งตั้งแต่แรกเกิด หลังจากผมลืมตามาดูโลก และ พอจำความได้ ผมรู้ว่า พ่อและแม่ มีผมด้วยความไม่พร้อมตอนอายุ 17 - 18
พอผมเกิดมาก็ถูกส่ง กลับบ้านเกิดแม่ ที่จังหวัดบุรีรัมย์ อยู่กับตาและยาย ซึ้งครอบครัวผมนั้น ก็มีฐานะยากจน มีกินตามมีตามเกิด (ภาษาบ้านๆ)
ส่วนแม่ก็ไปทำงาน ที่กรุงเทพ ส่วนพ่อ ก็ทำงานที่กรุงเทพเช่นกัน เท่าที่ผมรู้อีกอย่างคือ พ่อและแม่ เลิกกันแล้ว แต่ก็ยังติดต่อกัน นิดๆหน่อยๆอยู่
ตอนผมเด็กๆ ผมอยู่กับตาและยาย บอกได้คำเดียวเลยว่า ผม "ไม่เคยมีความสุข แบบ ครอบครัวที่อบอุ่น" เลยซักครั้ง
ตาผมเป็นเสาหลักของครอบครัว ตาจะพยายามหา ของกิน หรือไปรับจ้างทำงาน มาจุนเจอครอบครัว แต่ นิสัยส่วนมากของตา จะเป็นคนไม่ค่อยดี
คือ ชอบกินเหล้า เป็นอาจิน กินเสร็จ ก็มาเปิด วิทยุ ฟังเสียดังๆ พอถึงเวลากินข้าว ก็กินไป แอ๊ะอะไป เคว้งข้าวของพัง กระจัดกระจาย ยิ่งถ้ากินเหล้าตอน
ดึกเสร็จ ก็มาเปิดเพลงดังๆต่อ แล้วคนในครอบครัว อย่างผม จะรู้สึกยังไง ?
สิ่งที่ผมรู้สึกดีได้ในชีวิตไวเด็กก็มีเพียงแค่ การรอคอย ให้แม่กลับมาบ้าน หรือ ไปหาแม่ช่วงปิดเทอม
แต่............................... นานๆทีปีหน แม่จะกลับมาหา พอแม่กลับมา ผมก็กอดแม่อยู่กับแม่แทบทุกเวลา แต่แม่ก็อยู่กับผมได้แค่ 2 - 3 วัน แล้วก็ไปทำงานต่อ ณ.เวลาที่แม่กำลังจะเดินทางขึ้นรถทัวกลับ กรุงเทพ ผมนี้ร้องไห้แทบจะเป็นสายเลือด ร้อยให้แทบจัยจะขาด และเป็นแบบนี้ ประมาณ1 - 2 เดือน กว่าจะหาย พอผมโตขึ้นมาอีกนิด ผมรู้เลยว่า.......... " ผมเป็นเด็กขาดความอบอุ่น " และผมให้ความสำคัญกับความรักมากๆ
วัยรุ่น
พอโตมา หลังจากเรียนจบ ม.3 ก็มาเรียน ปวช ต่อที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน จังหวัดบุรีรัมย์ และบัง เอิญได้พบเจอ ผู้หญิงคนหนึ่งที่พึ่งเข้ามาเรียนพร้อมกัน แต่อยู่กันคนละคณะ ผมเรียนคอมฯ ส่วนเธอเรียน บัญชี ด้วยความที่ว่ายังไม่เคย เจอความรักในมุม ร้ายๆมาก่อน เลย พยายามทำความรู้จักเธอคนนั้น
เพราะรู้สึกว่า เธอคนนั้นน่ารัก ดี และ คุยแก่ง เป็นกันเอง แถมยังยิ้มง่ายด้วย ก็เลย ตัดสินใจไปคุย ไปทำความรู้จัก จนถึงขึ้นสนิทกันระดับหนึ่ง
ก็เลยคิดในใจว่าถ้ามีโอกาศจะขอเธอเป็นแฟน แบบเป็นทางการ แต่.................... อยู่มาวันหนึ่ง.
เพื่อนผมมาบอกผมว่า เห็นผู้หญิงที่ผมคุย เขาขี้รถมอไซร์มาเรียนกับผุ้ชาย รุ่นพี่ ผมก็แอ๊ะ จัยว่า ใช่หรอ ? แล้วทำไมที่ผ่านมาเราไม่เห็น
วันดีวันนั้นมีโอกาศได้พอเธอ เลยถาม แบบตรงไปตรงมาว่า ผู้ชายที่มาส่งเธอเขาเป็นใคร คำตอบของเธอคือ อ๋อออ..... พี่ชายเราเอง เขาขี่รถมาส่ง
ไอ้เราก็เลย งงๆ ว่าแอ๊ะ มีพี่ชายด้วยหรอ ? ก็เลยถามไปว่ามีพี่ชายด้วยหรอ ทำไม ไม่เห็นบอกเราเลย เขาก็บอกว่า ก็ไม่รู้สิ เธอไม่เคยถามนิ แต่เขาเป็นพี่ชายจริงๆ ไอ้เราพอได้ยิน ก็รู้สึกสบายใจขึ้น เพราะ ตอนนั้นคิดว่า คงเป็นพี่ชายเธอจริงๆหละมั้ง เขาคงไม่โกหก เราหลอก
ผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์กว่าๆ มาถึงจุด พิค ที่สุดในเรื่องนี้ คือ
ณ.เวลานั้น เป็นเวลาไกล้เลิกเรียนของทุกคณะ ทุกคนจะออกจากมหาวิทยาลัยพร้อมๆกันทุกๆคณะ ซึ้งผมเองก็พึ่งเรียนเสร็จ ก็เดินออกมา ปกติ และรอขึ้น
มอไซร์กับเพื่อน แต่ณ.เวลาที่ผมยืนรออยู่นั้น ผมก็มองไปเห็น ผู้หญิงที่ผมคุยอยู่ และ ข้างๆ ก็มีผู้ชาย ที่เธอบอกว่าเป็นพี่ชาย เธอ ไอ้เราก็รู้สึก ประมาณว่า
ไป ทำความรู้จัก พี่ชาย เธอซักหน่อยดีกว่า เพื่อ จะได้สนิทสนมกันมากขึ้น ( มองโลกในแง่ดี ).
ตอนนั้น พี่ชายเธอ และเธอนั้งอยู่ ริมทางเดิน เวลานั้นฝนก็เริ่ม รินๆนิดหน่อย ผมด้วยความใสซื่อ ก็เดินไปหาผู้ชายคนนั้น ทันที พร้อมกับ พูดว่า
" พี่เป็นพี่ชายของ....... หรอครับ " ทันทีทีพูดจบ ทุกคนยืนขึ้นหมด ทั้งผุ้หญิงและผุ้ชายที่ผมไปทัก และผู้หญิงที่ผมคุยเขาก็เดินมาขั้นตรงกลางระหว่าง
ผมกับผู้ชายคนนั้น หลังจากนั้น ผู้ชายคนนั้น ก็ตอบกลับผมมาประมาณว่า " ถ้ารู้ว่ากูกับ....... มีอะไรกันแล้วยังจะยุ่งกับ..... อยู่ใหม " พอพูดจบเขามีท่าทีจะทำร้าย ผม ณ.ตอนนั้น ผมก็ งงๆ นิดๆ แต่เพื่อนผู้หญิงที่อยู่อีกฝั่งบอกประมาณว่า มานี้ๆ เหมือนเป็นห่วงเรา ไอ้เราก็เลยรีบเดินไปหา เพราะ รู้ตัวแล้วหละว่าจะโดน รุ่นพี่ทำร้ายแน่ๆ แต่พอผมเดินไปอีกฝั่ง เขาก็วิ่งตามมา และ จะมาทำร้ายผม ตอนนั้นพี่ๆ ผู้หญิงใน คณะต่างๆ ก็พากันมาห้าม ผุ้ชายคนนั้นไม่ให้มาทำร้าย ผม พร้อมกับพูดกับผุ้ชายคนนั้นประมาณว่า อย่าไปทำน้องเขา นายจะเรียนจบแล้วนิ เดียวก็เรียนไม่จบหลอก ตอนนั้น ผมไม่ได้วิ่งไปใหนเลย
ยืนนิ่งๆ อยู่ด้าน หลับ รุ่นพี่ ด้วยความตกจัย และ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อ เพราะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยต่อยตีกับใครเป็นเรื่องเป็นราวเลยซักที.
ซักพัก พี่ผู้หญิงทนแรง ของผุ้ชายคนนั้นไม่ไหว ทำให้ เขาวิ่งเข้ามาหา ผมได้และ ต่อยผมไปหมัด 1 ที่แก้มซ้าย และจะมาต่อยผมอีกที แต่ ตอนนั้นรถ บัส มาพอดี เพื่อนๆผู้หญิง ก็พากันมาล้อมตัวผม และ ผลักผมให้รีบๆขึ้นรถบัสไป ส่วนรุ่นพี่ผุ้หญิงก็พากัน ดึง ผู้ชายคนนั้นไว้.
#ตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกว่า ความรัก ไม่ได้สวยงาม และ ผู้หญิงไม่ได้จริงใจ ทุกคน
- เหตุการนี้ยังไม่จบ ยังมีต่อ ภาค 2 ( ยังกะหนัง แต่มันคือเรื่องจริงของผมเอง )
วัยรุ่น EP2
หลังจากวันนั้นผ่านไปผมก็มาเรียนตามปกติ แต่มีพาสเตอร์ปิดบริเวณแก้มซ้าย 1 อัน ฮู่ๆ เรื่องมันยังไม่จบตามที่บอกครับรุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นเขายังวนเวียนมา
หาเรื่องผมตลอด ในทุกๆเวลา จนผมไปปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาว่า ควรทำยังไง อาจารแนะนำว่า ตอนนี้ยังไม่ควรบอกฝ่ายปกครอง เพราะถ้าบอก ผู้ชายคนนั้นจะโดน ตำหนิ ด่าว่า หรือ พักการเรียน และ ผลที่ตามมาคือ เขาอาจรู้สึก อาคาติ ผมไปอีก ครูเลยแนะนำว่า ระยะนี้ควรอยู่กับเพื่อนๆเป็นกลุ่มไว้ อย่าไปใหนคนเดียว แต่ผมเป็นคนประเภทเพื่อนน้อย ไปใหนชอบไปคนเดียวมากกว่า และเพื่อนๆผม ก็พึ่งไม่ได้หลอกคับเรื่องชกต่อย ผมก็พยายามระมัดระวังตัวตลอดระยะเวลา 1 - 3 วัน ในระยะเวลานี้ รุ่นพี่เขาก็ยัง มองๆผมแบบอาคาติ เดินมาชนไหล้มั้ง เหมือนประมาณว่า พร้อมจะหาเรื่องตลอดเวลา
และก็ มาถึงจุด หนึ่ง ที่ผมรู้สึกว่า เป็นจุดที่ผมจดจำ ได้ดีในชีวิต จุดทีมี ฮีโร่คนหนึ่ง มาช่วยผมไว้ เรื่องมีอยู่ว่า
หลังจากเรียนเสร็จในวิชาหนึ่ง กำลังจะไปเรียนอีกวิชาหนึ่ง ผมก็เดินลงบรรใดมาก่อนกับเพื่อนๆผู้หญิง ซึ้งตอนนั้นเพื่อนผุ้ชายเดินอยู่หลังสุด
แล้วก็มาจ๊ะเอ๋กับ รุ่นพี่คนดังกล่าวอีก ครั้ง ซึ้งตอนนั้น รุ่นพี่ เขาก็เดินมาหาผมอีก พูดอะไรกับผมซักอย่าง แต่ผมจะไมไ่ด้หละ ประมาณว่า ขู่จะทำร้าย คือจะหาเรื่องต๋อยผม ตอนนั้น อีกครั้ง ซึ้งหลังจากพูดเสร็จ ผมคิดในใจ ต้องมีเรื่องต่อยตีกันตอนนั้นอีกแน่ๆ แต่....................................... หลังรุ่นพี่จากพูดจบ
ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง พูดขึ้นเสียงดังๆ จากทางด้านข้างผมมาประมาณว่า
" ผู้ชายคนนี้ เขาไมไ่ด้ไปยุ่งกับเมียคุณแล้ว และเขาก็เป็นแฟน หนูด้วย ปะไปกันเถอะ" แล้วเขาก็จับมือผม และเดินออกไปนอกทางเดินเพื่อนกลับบ้าน
นั้นหละ ครับ วินาทีนั้น ผมรู้สึก ปลึ้ม เธอคนนี้มากๆเลย ผมรู้สึกดีแทบจะบอกไม่ถูก คือเธอคนนี้ เขาเป็นเพื่อนในห้องผมแหละคับ แต่ผมยังไม่สนิทกับเธอเท่าไหร่ และยังไม่เคยกับเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะเราทั้งคู่พึ่งเข้าเรียน ปี 1 ใหม่ๆ เลยยังไม่รู้จักกัน ขอเล่าต่อนะครับ...
พอเดินมาทางเดิน ซักพัก ผมก็บอกเธอว่า " ขอบคุณนะ ที่ช่วยเรา พร้อมกับมอบรอยยิ้มให้เขาด้วย ^^ " เขาก็ตอบกลับมาว่า ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้ เอง
คือเราเกรียดผู้ชายแบบนั้น อะ เราไม่ชอบ จากนั้นผมก็เดินไปส่งเธอ ขึ้นรถกลับบ้าน .
และว่าต่อมาหลังจากนั้น รุ่นพี่คนนั้น ก็ไม่ได้มายุ่งกับผมอีกเลย ส่วนผมก็ทำความรู้จักกับ เพื่อนคนนี้มากๆขึ้น และรู้จักกันมากขึ้ัน ไปใหนมาใหนด้วยกัน
ทำงานส่งครูด้วยกัน กลับบ้านพร้อมกัน จนถึงจุดหนึ่ง ผมก็ถามเธอ ว่า เธอมีแฟนหรือยัง ได้คบกับใครอยู่ใหม เธอก็ตอบกลับมาว่า "ไม่ เราไม่ได้คบกับใคร"
ตอนวินาทีนั้นผมรู้สึก ดีสุดๆผมเลย พูดกับเธอไปประมาณว่า "งั้น ถ้าเธอไม่มีใคร เราขอเป็นแฟนกับเธอได้ใหม" เขาก็ตอบกลับประมาณว่า อืม ได้ซิ และยิ้มแบบเขิลๆ ตอนนั้นรู้สึกว่า ผมมีความสุขมากๆเลย มันเหมือน การที่ผ่านเรื่องร้ายๆมาเพื่อมาพบกับ เรื่องดีๆในชีวิต
หลังจากนั้นเราคบกันมา นาน พอสมควร แต่ ยังไม่ถึง 1 ปี ข่าวร้ายก็มาแวะมาหาผมอีกครั้ง............................................ เรื่องมันยังไม่จบลงด้วยดี
มีเพื่อนผู้หญิงในห้อง มาบอกผมว่า แฟนเก่าของคนที่ผมคบอยู่ เขาบอกให้ผมเลิก กับ ผู้หญิงคนนี้ซะ ไม่งั้นเจ็บตัว
ผมก็งงๆ อ้าว !!!! ตลอดเวลาที่เราคบกันมาก็ไม่เห็นเธอคบกับใครนิ แถม เราก็ถามเขาแล้ว ( เกิดอะไรขึ้น ? )
ผมก็ยังไม่ได้คุยกับเธอเป็นเรื่องเป็นราว แต่อยู่มาวันหนึ่ง เธอ ก็มาบอกกับผม ประมาณว่า
" เราขอโทษ คือ ก่อนหน้าที่เราจะคบกับนาย เราคบ พี่คนหนึ่งแถวบ้าน แล้วพี่เขาก็ไป เกณทหาร และพี่เขาไม่ได้ติดต่ออะไรกับเรามาเลย เราก็นึกว่าพี่เขาเลิกกับเราไปแล้ว และ ตอนนี้พี่เขากลับมาจากเกณทหารแล้ว เขารู้ว่านายคบกับเรา เขาเลยโกรธ พร้อมกับบอกว่า ให้เราเลิกกัน ไม่งั้น เจ็บตัว และจะเอาเรื่องถึงปางตาย คือ ........ เรารักเธอนะ แต่ เราไม่อยากให้เธอเจ็บตัว เพราะเรา ที่ผ่านมาเราเห็นพี่เขาทำร้ายคนอื่น คือ เราไม่อยากให้คนๆนั้นเป็นนาย เราขอโทษด้วยนะ " แล้วตอนนั้นผม ก็โครตเสียใจ ว่า..... นี้ผมต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้อีกแล้วหรอ
#ตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกว่า ผู้หญิงไม่ได้โสดสนิทเสมอไป... เธอถึงจะบอกว่าไม่มีใครแล้วก็ตาม
วัยเริ่มต้นทำงาน
หลังจากเรียนจบ ก็มาทำงานที่แรกในตัวเมืองบุรีรัมย์ และได้พบกับ น้องคนหนึ่งเรียนอยู่ปี 1 ซึ้งเธอน่ารักดีและยิ้มเก่ง เลยพยายามจีบเธอและทำความรุ้จัก
จนรู้จักได้ระยะหนึ่ง ก็เลยถามเขาไปเหมือนเช่นเคยว่า "มีคนคุยอยู่ใหม มีแฟนหรือยัง มีครอบครัวหรือยัง" และเขาก็บอกว่า ไม่มี คะ ไม่มี
และเราก็เชื่อใจและไว้ใจ เหมือนเช่นเคย แต่พอคบกันมาได้ซักระยะ ก็มี ข้อความส่งมาหา ทาง Facebook ผมว่า "คบกับ........ อยู่ใช่ใหม"
ตอนนั้นผมยังไม่ตอบ แต่ก็แอ๊ะจัย เลยกดเข้าไปส่งในเพส ก็เลยคิดในใจประมาณว่า เขาน่าจะเป็นแฟนกับน้องคนที่เราคุยอยู่แน่ๆ ด้วยความที่ไม่ค่อยอยากมีเรื่องชู้สาว แบบที่ผ่านมาอีก เลย ตอบกับไปประมาณว่า
"ป่าวครับ แค่คุยกันเฉยๆ ยังไม่ได้เป้นอะไรกัน ผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาหลอกคับ สบายใจได้" หลังจากนั้นผมก็แค๊ปหน้าจอไปให้ ฝ่ายหญิงดูบทสนทนาพร้อมกับถาม เธอว่า ตกลงเขาคนนี้คือใคร เขาก็บอกกับผมมาว่า เขาเป็นแฟนเก่า เลิกกันไปนานแล้ว และไม่ได้คบกันแล้ว ผมก็ OK เลิกกันแล้ว
งั้นเราคุยกันต่อได้ ไม่มีไรมั้ง ( คิดในใจ ) ต่อมาก็สารความสำพันธ์กับเธอต่อ และ อีกไม่นาน ก็มีข้อความมาหาผมอีก ประมาณว่า
"ใหนบอกไม่ได้คิดอะไร ใหนบอกไม่ได้คบกัน " ตอนนั้นผมก็ไม่ตอบและ เหมือนเคย ผมแคปหน้าจอ ไปใหน ฝ่ายหญิงดูเพื่อถามข้อเท็จจริง
ฝ่ายหญิงก็บอกประมาณว่า ที่ผ่านมายังคุยๆกันอยู่ แต่ไม่ได้คบ แบบจริงจัง ไอ้เราก็คิดในใจ ( อ้าว !!! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี้หว่า... เพลงมา ^^)
ตอนนั้นผม ยังไม่ได้บอกเลิกคบ แบบเป็นทางการนะ ผมก็รอดูสถาณะการว่าจะเป็นยังไง เพราะตอนนั้นบอกเลยว่า ยังรักผู้หญิงคนนี้มากๆ
แต่ ผ่านมาหลายๆวัน หลังจากนั้น ผมก็ได้คุยโทรศัพท์ กับ ผู้ชายคนนั้น โดยที่ฝ่ายหญิงไม่รู้ ซึ้ง พี่เขา คุยกับผมประมาณว่า พี่เขา เป็นตำรวจ คบกับผู้หญิงคนนี้ตั้งนานแล้ว ก่อนจะเข้าเรียนปี 1 และ มีอะไรกันแล้วด้วย พร้อมทั้งส่งรูป นอนกอดกันมาให้ผมดูทางเพส ผมนี้อึ้ง จนแทบพูดไม่ออก พี่เขาก็พูดประมาณว่า 1 - 2 ปีทีคบกัน ก็ไม่มีอะไรมากก็รักกันดี แต่หลังจากนั้นก็ห่างๆ กัน จนปัจจุบัน ก็ยังคุยๆกันอยู่ และ พูดประมาณว่า อยากให้เราเลิกคบกับผุ้หญิงคนนั้น ถ้าไม่เลิก เขาจะให้ลูกน้องที่ติดคุกมายิงผม ถ้าหากยังคบกันอยู่ !!!! อ่านต่อหน้า 2 ....