พอดีว่า เมื่อวันที่ 11 เมษายน 60 ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสกลับบ้านเนื่องในวันสงกรานต์ค่ะ เผอิญว่าวันนั้นมีเรียนวิชาคณะในช่วงเช้า เลยไม่กล้าโดด
ทำให้ได้กลับบ้านค่ำค่ะพอเลิกเรียนเลยรีบไปขึ้นรถ เราก็ไปขึ้นรถเพื่อไปอีกจังหวัดหนึ่งก่อน เพื่อที่จะกลับบ้าน (ต้องผ่านจังหวัดนี้ไม่มีรถไปจังหวัดเรารวดเดียว) ปรากฏว่าไปถึง 5 โมงกว่า เราตกรถ ค่ะ ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ามันหมดเร็วขนาดนี้ เลยเฟลเลยค่ะที่บ้านเลยบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเข้ามารับ ระหว่างนั้นเราสังเกตว่าข้างๆ บขส จังหวัดแห่งนึงในภาคอิสาน มันมีห้างห้างหนึ่งอยู่เราเลยเดินไปเล่นรอพ่อกับแม่มารับค่ะ
ทีนี้เราเดินเข้าไปในร้านหนังสือแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างๆ กันค่ะ เราเจอ พนง. คนนึงยืนอยู่เค้าท์เตอร์
พนง. :: ฝากกระเป๋าไว้ที่หน้าเค้าเตอร์ได้นะครับบ ((ยิ้มกว้าง))
เรา :: คะ ??? **ไม่ได้ยิน เค้าก็พูดซ้ำ เราเลย อ๋อค่ะ ไม่เป็นไรค่า แหะๆ
((โอ้โห คนอะไรยิ้มหวานขนาดนี้แหะ ))
แล้วบทสนทนาก็จบลงเราเดินวนๆ เลยหิว เลยไปหาไรกินแล้วไปนั่งอ่านหนังสือในห้างข้างๆ ซักพักพ่อโทรมาว่าถึงแล้วนะ กำลังไปที่ที่เราอยู่เราเลยรีบออกมาจากห้างนั้น ไปร้านหนังสือข้างๆ นั่นอีกครั้ง(เราบอกพ่อว่าเราจะรอในร้านหนังสือค่ะ) พอเราเดินเข้าไป พนง.คนแรกที่เราเห็นเค้าก็เดินออกมาจากห้องพนง. พอดี เค้าเลยหยุดเดิน แล้วหันมามองแล้วยิ้มให้เรา เราเลยยิ้มให้เค้าด้วย เราเลยไปคุยกับพนักงานอีกคน ที่ไม่ใช่เค้า ว่าเราหาของที่เราอยากได้ไม่เจอ ที่นี่มีไหม กลายเป็นไม่มี เราเลยออกมารอข้างนอก ยืนรอนานประมาณ 10 กว่านาที พ่อก็ยังมาไม่ถึง(ไหนว่าใกล้แล้ว555) ซักแปป เค้าเลยออกมาทิ้งขยะมั้งคะ หรือมาทำอะไรไม่รู้เรามองไม่ชัด แต่ก่อนจะเดินเข้าไป เค้าหันมาพูดทางข้างหลังเรา
เค้า :: ข้างนอกอากาศร้อน เข้าไปนั่งเล่นข้างในก็ได้นะครับ (ยิ้มม)
เรา :: อ๋อ ค่ะ แหะๆ (งงๆเลย) เลยค่อยเดินตามเข้าไป
(เราเลยแบบเหย ทำไมใจดีจังอะ เราเพิ่งเคยเห็น พนง มีการแคร์ลูกค้าแบบนี้แหละค่ะ ประทับใจมากเลย)
เราเลยเลือกไปนั่งอยู่มุมทางขวาของร้าน เพราะคิดว่า ถ้าคนเข้ามาน่าจะน้อยคนที่มามุมนี้ ซักแปปเขาเดินเขาไปในห้อง พนง แล้วถือบันไดมา
เราอาจจะมะโนนะคะ เหมือนกะจะเอามาให้เรานั่งแต่ตอนนั้นเรานั่งลงพื้นไปแล้ว เขาเลยวางมันไว้เฉยๆ ((เราอาจจะเรียนมากไปจนมะโนไปเองค่ะอย่าถือสาเลย5555)) ซักแปปพ่อโทรมาว่าติดไฟแดงหน้า บขส ข้างที่เราอยู่นิ ให้ออกมารอหน้าร้าน เราเลยรีบเก็บของแล้วเดินออกไปค่ะ เจอเค้ายืนอยู่เค้าก็หันมายิ้กว้าง แบบหวานมากเลยค่ะ เราแอบเขิน แฮร่
จบแล้วค่าา ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ได้มีเจตนาจะตามหาเค้า หรืออย่างอื่น เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ ประสบการณ์หนึ่งที่เราประทับใจคนคนนึง ที่เราไม่เคยเจอมาก่อน แต่กลับสัมผัสได้ถึงความเป็นมิตร ความใจดีมีน้ำใจ ของคนไทยด้วยกันค่ะ (ยิ่งใหญ่ไปอีก) เราขอชื่นชมเค้าด้วยนะคะที่ใส่ใจ แม้กระทั่งคนที่ไม่ได้ซื้ออะไรเลย เพียงแค่เห็นหน้าเดินเข้าไปในร้าน555
แล้วเพื่อนมีประสบการณ์แบบนี้กันบ้างไหมคะ ที่ชอบใครสักคนหรือประทับใจใครสักคนเหมือนเรามาแชร์ให้อ่านหน่อยน้าา >< ขอบคุณมากๆ ค่ะ
ปล1.นี่เป็นการตั้งกระทู่้ครั้งแรกของเรา ไม่รู้ทำไมถึงอยากตั้งทั้งที่ส่วนใหญ่ชอบอ่าน ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
ปล2 ขโมยไอดีน้องมาค่ะ (เล่นด้วยกัน)
ปล3ชื่อ tag มันอาจจะแปลกๆ หน่อยนะคะ เราไม่รู้จะเอาหมวดหมู่อะไร 55555
ชวนคุย คุณเคยรู้สึกประทับใจ หรือชอบใครซักคนตั้งแต่แรกพบไหมคะ
ทำให้ได้กลับบ้านค่ำค่ะพอเลิกเรียนเลยรีบไปขึ้นรถ เราก็ไปขึ้นรถเพื่อไปอีกจังหวัดหนึ่งก่อน เพื่อที่จะกลับบ้าน (ต้องผ่านจังหวัดนี้ไม่มีรถไปจังหวัดเรารวดเดียว) ปรากฏว่าไปถึง 5 โมงกว่า เราตกรถ ค่ะ ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ามันหมดเร็วขนาดนี้ เลยเฟลเลยค่ะที่บ้านเลยบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเข้ามารับ ระหว่างนั้นเราสังเกตว่าข้างๆ บขส จังหวัดแห่งนึงในภาคอิสาน มันมีห้างห้างหนึ่งอยู่เราเลยเดินไปเล่นรอพ่อกับแม่มารับค่ะ
ทีนี้เราเดินเข้าไปในร้านหนังสือแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างๆ กันค่ะ เราเจอ พนง. คนนึงยืนอยู่เค้าท์เตอร์
พนง. :: ฝากกระเป๋าไว้ที่หน้าเค้าเตอร์ได้นะครับบ ((ยิ้มกว้าง))
เรา :: คะ ??? **ไม่ได้ยิน เค้าก็พูดซ้ำ เราเลย อ๋อค่ะ ไม่เป็นไรค่า แหะๆ
((โอ้โห คนอะไรยิ้มหวานขนาดนี้แหะ ))
แล้วบทสนทนาก็จบลงเราเดินวนๆ เลยหิว เลยไปหาไรกินแล้วไปนั่งอ่านหนังสือในห้างข้างๆ ซักพักพ่อโทรมาว่าถึงแล้วนะ กำลังไปที่ที่เราอยู่เราเลยรีบออกมาจากห้างนั้น ไปร้านหนังสือข้างๆ นั่นอีกครั้ง(เราบอกพ่อว่าเราจะรอในร้านหนังสือค่ะ) พอเราเดินเข้าไป พนง.คนแรกที่เราเห็นเค้าก็เดินออกมาจากห้องพนง. พอดี เค้าเลยหยุดเดิน แล้วหันมามองแล้วยิ้มให้เรา เราเลยยิ้มให้เค้าด้วย เราเลยไปคุยกับพนักงานอีกคน ที่ไม่ใช่เค้า ว่าเราหาของที่เราอยากได้ไม่เจอ ที่นี่มีไหม กลายเป็นไม่มี เราเลยออกมารอข้างนอก ยืนรอนานประมาณ 10 กว่านาที พ่อก็ยังมาไม่ถึง(ไหนว่าใกล้แล้ว555) ซักแปป เค้าเลยออกมาทิ้งขยะมั้งคะ หรือมาทำอะไรไม่รู้เรามองไม่ชัด แต่ก่อนจะเดินเข้าไป เค้าหันมาพูดทางข้างหลังเรา
เค้า :: ข้างนอกอากาศร้อน เข้าไปนั่งเล่นข้างในก็ได้นะครับ (ยิ้มม)
เรา :: อ๋อ ค่ะ แหะๆ (งงๆเลย) เลยค่อยเดินตามเข้าไป
(เราเลยแบบเหย ทำไมใจดีจังอะ เราเพิ่งเคยเห็น พนง มีการแคร์ลูกค้าแบบนี้แหละค่ะ ประทับใจมากเลย)
เราเลยเลือกไปนั่งอยู่มุมทางขวาของร้าน เพราะคิดว่า ถ้าคนเข้ามาน่าจะน้อยคนที่มามุมนี้ ซักแปปเขาเดินเขาไปในห้อง พนง แล้วถือบันไดมา
เราอาจจะมะโนนะคะ เหมือนกะจะเอามาให้เรานั่งแต่ตอนนั้นเรานั่งลงพื้นไปแล้ว เขาเลยวางมันไว้เฉยๆ ((เราอาจจะเรียนมากไปจนมะโนไปเองค่ะอย่าถือสาเลย5555)) ซักแปปพ่อโทรมาว่าติดไฟแดงหน้า บขส ข้างที่เราอยู่นิ ให้ออกมารอหน้าร้าน เราเลยรีบเก็บของแล้วเดินออกไปค่ะ เจอเค้ายืนอยู่เค้าก็หันมายิ้กว้าง แบบหวานมากเลยค่ะ เราแอบเขิน แฮร่
จบแล้วค่าา ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ต้องบอกก่อนว่าเราไม่ได้มีเจตนาจะตามหาเค้า หรืออย่างอื่น เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ ประสบการณ์หนึ่งที่เราประทับใจคนคนนึง ที่เราไม่เคยเจอมาก่อน แต่กลับสัมผัสได้ถึงความเป็นมิตร ความใจดีมีน้ำใจ ของคนไทยด้วยกันค่ะ (ยิ่งใหญ่ไปอีก) เราขอชื่นชมเค้าด้วยนะคะที่ใส่ใจ แม้กระทั่งคนที่ไม่ได้ซื้ออะไรเลย เพียงแค่เห็นหน้าเดินเข้าไปในร้าน555
แล้วเพื่อนมีประสบการณ์แบบนี้กันบ้างไหมคะ ที่ชอบใครสักคนหรือประทับใจใครสักคนเหมือนเรามาแชร์ให้อ่านหน่อยน้าา >< ขอบคุณมากๆ ค่ะ
ปล1.นี่เป็นการตั้งกระทู่้ครั้งแรกของเรา ไม่รู้ทำไมถึงอยากตั้งทั้งที่ส่วนใหญ่ชอบอ่าน ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
ปล2 ขโมยไอดีน้องมาค่ะ (เล่นด้วยกัน)
ปล3ชื่อ tag มันอาจจะแปลกๆ หน่อยนะคะ เราไม่รู้จะเอาหมวดหมู่อะไร 55555