สวัสดีเราชื่อ เค (ขอใช้นามสมมตินะ) เราอยากมาเล่าประสบการณ์ที่โดนเพื่อนแบนออกจากกลุ่มตอนม.ต้น
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 3 ปีที่แล้วตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.3 เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง มีกันอยู่ 5คน มี ก. อ. ป. พ. และก็เรา เรา5คนเป้นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1 แต่ ก. กับ พ. เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันตั้งแต่ประถม อ. กับ ป. พึ่งมาเจอกันตอนอยู่ม.1 เรา5คนก็ถือว่าสนิทกันพอสมควร ไปไหนก็ไปด้วยกัน ทำอะไรก็ต้องทำด้วยกัน โดดเรียนก็ยังโดดด้วยกัน เวลาเรียนก็ช่วยกันตลอด ไม่ว่าจะสอบตก ติด0,ร,มส เราก้จะช่วยกันแก้ แม้แต่ตอนมีเรื่องเราก็ไม่เคยทิ้งกัน เวลาจะไปไหนก็ชวนกันไปตลอด เราขับรถไม่เป็นก้มารับเรา ถือว่าเป็นกลุ่มเพื่อนที่เราไว้ใจที่สุดเลยก็ว่าได้ เรา5คนไม่เคยมีความลับต่อกัน เราเป็นคนทุ่มเทให้เพื่อนมาก มากจนถึงขั้นที่ยอมลงชุมนุมที่เพื่อนชอบ เพราะเพื่อนมันบอกว่าไม่อยากอยุ่คนเดียวก็เลยลงเป็นเพื่อนทั้งๆที่ไม่ชอบ ตอนนั้นเราคิดว่าเพื่อนกลุ่มนี้แหละคือเพื่อนแท้ จนมาถึงตอนม.3 ช่วงใกล้จะสอบ O-NET ที่รร.ก็จะมีกิจกรรมติวให้ คือจะติวกันทุกวัน พวกเรา5 คนได้ติวห้องเดียวกัน ตั้งแต่เริ่มติวทุกอย่างก็โอเคดี เราก็เล่นกันตามปกติ แล้ววันนึงเราไปตลาดกับน้องข้างบ้านเรา ก็เจอกับก. เราก็คุยกันตามปกติแล้วก้แยกกัน แล้วมีพี่คนนึงเป็นคนต่างรร. เดินมาขอเบอรืโทรเรา ตอนแรกเราก็ไม่ให้ แต่ว่าเขาก็ตามเซ้าซี้ เราเริ่มกลัวก็เลยให้ไป เพราะไม่อยากให้ตาม พอตอนเย็น ก.ก็ถามเราในแชทกลุ่มว่า "ให้เบอร์ ปอ หรอ" ปอคือคนทีก.ชอบ แต่ว่าไม่น่าจะชอบแบบจริงจังหรอกเพราะก.มันก็ชอบคนหล่อทุกคน แต่ว่าคนที่ขอเบอร์เราไม่ใช่ปอ แต่เป็นอีกคนที่มาด้วยกันกับปอ เราเลยตอบว่า "ไม่ได้ให้" ก.ตอบมาว่า "ถ้าให้กูจะไม่พูดกับ"แล้วเราก้คุยกันไปเรื่อยๆ แล้ว ก. ก็ส่งรุปผุ้ชายคนนึงมา ( เราจำชื่อไม่ได้ขอแทนว่า ตอ นะ) แล้วบอกว่า "พี่ตอจะมาหากู" ซึ่งก็พูดกันเล่นๆ เราเลยตอบไปว่า "หรอ5555 สัส" เล้วก.ก็ส่งสติ๊กเกอร์มา แล้วก็แยกกันไปนอนตามปกติ ตอนเช้าก้ไปรร.ตามปกติ แต่สิ่งทีเปลี่ยนไปคือ ทุกคนพูดกับเราน้อยลง ถามอะไรไปก็ตอบมาแบบไม่เต็มใจ ตอนแรกเราก็คิดว่าเพื่อนคงแกล้งเราเล่นๆ ก็เลยไม่ได้คิดอะไร จนถึงตอนเที่ยง ก.ก็ชวนทุกคนไปกินข้าว ยกเว้นเรา เราก็ไม่ได้พูดอะไร ก็เก็บบของต่อไป พวกนั้นก็พากันเดินไปกินข้าวโดยไม่สนใจเรา เราก็เลยไปนั่งที่โต๊ะหน้าอาคารเรียน สักพัก พ. ก็เดินมาหาเราแล้วถามว่ามีปัญหาอะไรกับพวกนั้นหรือเปล่า เราเลยตอบไปว่า ไม่มีอะไร แล้วพ.ก็ถามว่าทำไมไม่ไปกินข้าวล่ะ ตอนนั้นเราคิดมากจนปวดหัวอ่ะเลยบอกพ. ไป แล้วพ.ก็ไปซื้อมาม่ามาให้เราอแล้วก็เอายามาให้ ตอนนั้นเราอยากร้องไห้มาก อยากพูดขอบคุณพ. แต่มันพูดไม่ออก วันเราให้แม่มารับกลับบ้านเลย หลังจากนั้นเราก็อยู่กับความอึดอัดมาตลอด แต่ก็มีพ. และ บ.กับเอ. บ. กับเอเป็นเพื่อนร่วมห้อง ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ มันน่าแปลกใจนะคนที่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเพื่อนกันได้ กลับกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา แต่คนที่เราคิดว่าดีที่สุดกลับเป็นคนที่ทิ้งเรา จนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไร เราไม่เคยถามหรอกเพราะเรากลัวเราไม่กล้า เราขี้ขลาด แต่พ.กับบ. บอกเราว่าลองถามดูแล้ว ได้คำตอบจาก ก.ว่า ก.มาถามเราว่าเรากำลังคบกับฟลุ๊กอยู่ใช่มั้ย แล้วเราบอกว่าไม่ได้คบทั้งๆที่เราคบ แล้วก.ก็บอกว่าเราเป็นคนไม่คุยกับพวกนั้นเอง เราก็งงนะเพราะว่าก.ไม่เคยมาถามเราเรื่องนั้นเลย แต่เราก็ไม่เคยโกรธพวกนั้นเลยนะ เพราะอย่างน้อยก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน..
ถ้าเราเล่าไม่เข้ายังไงก็ขออภัยด้วย อาจจะขาดหายบ้างเพราะเรื่องมันนานมาแล้ว
ใครเคยโดนเพื่อนแบนออกจากลุ่มโดยที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดบ้าง?
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 3 ปีที่แล้วตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.3 เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง มีกันอยู่ 5คน มี ก. อ. ป. พ. และก็เรา เรา5คนเป้นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1 แต่ ก. กับ พ. เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันตั้งแต่ประถม อ. กับ ป. พึ่งมาเจอกันตอนอยู่ม.1 เรา5คนก็ถือว่าสนิทกันพอสมควร ไปไหนก็ไปด้วยกัน ทำอะไรก็ต้องทำด้วยกัน โดดเรียนก็ยังโดดด้วยกัน เวลาเรียนก็ช่วยกันตลอด ไม่ว่าจะสอบตก ติด0,ร,มส เราก้จะช่วยกันแก้ แม้แต่ตอนมีเรื่องเราก็ไม่เคยทิ้งกัน เวลาจะไปไหนก็ชวนกันไปตลอด เราขับรถไม่เป็นก้มารับเรา ถือว่าเป็นกลุ่มเพื่อนที่เราไว้ใจที่สุดเลยก็ว่าได้ เรา5คนไม่เคยมีความลับต่อกัน เราเป็นคนทุ่มเทให้เพื่อนมาก มากจนถึงขั้นที่ยอมลงชุมนุมที่เพื่อนชอบ เพราะเพื่อนมันบอกว่าไม่อยากอยุ่คนเดียวก็เลยลงเป็นเพื่อนทั้งๆที่ไม่ชอบ ตอนนั้นเราคิดว่าเพื่อนกลุ่มนี้แหละคือเพื่อนแท้ จนมาถึงตอนม.3 ช่วงใกล้จะสอบ O-NET ที่รร.ก็จะมีกิจกรรมติวให้ คือจะติวกันทุกวัน พวกเรา5 คนได้ติวห้องเดียวกัน ตั้งแต่เริ่มติวทุกอย่างก็โอเคดี เราก็เล่นกันตามปกติ แล้ววันนึงเราไปตลาดกับน้องข้างบ้านเรา ก็เจอกับก. เราก็คุยกันตามปกติแล้วก้แยกกัน แล้วมีพี่คนนึงเป็นคนต่างรร. เดินมาขอเบอรืโทรเรา ตอนแรกเราก็ไม่ให้ แต่ว่าเขาก็ตามเซ้าซี้ เราเริ่มกลัวก็เลยให้ไป เพราะไม่อยากให้ตาม พอตอนเย็น ก.ก็ถามเราในแชทกลุ่มว่า "ให้เบอร์ ปอ หรอ" ปอคือคนทีก.ชอบ แต่ว่าไม่น่าจะชอบแบบจริงจังหรอกเพราะก.มันก็ชอบคนหล่อทุกคน แต่ว่าคนที่ขอเบอร์เราไม่ใช่ปอ แต่เป็นอีกคนที่มาด้วยกันกับปอ เราเลยตอบว่า "ไม่ได้ให้" ก.ตอบมาว่า "ถ้าให้กูจะไม่พูดกับ"แล้วเราก้คุยกันไปเรื่อยๆ แล้ว ก. ก็ส่งรุปผุ้ชายคนนึงมา ( เราจำชื่อไม่ได้ขอแทนว่า ตอ นะ) แล้วบอกว่า "พี่ตอจะมาหากู" ซึ่งก็พูดกันเล่นๆ เราเลยตอบไปว่า "หรอ5555 สัส" เล้วก.ก็ส่งสติ๊กเกอร์มา แล้วก็แยกกันไปนอนตามปกติ ตอนเช้าก้ไปรร.ตามปกติ แต่สิ่งทีเปลี่ยนไปคือ ทุกคนพูดกับเราน้อยลง ถามอะไรไปก็ตอบมาแบบไม่เต็มใจ ตอนแรกเราก็คิดว่าเพื่อนคงแกล้งเราเล่นๆ ก็เลยไม่ได้คิดอะไร จนถึงตอนเที่ยง ก.ก็ชวนทุกคนไปกินข้าว ยกเว้นเรา เราก็ไม่ได้พูดอะไร ก็เก็บบของต่อไป พวกนั้นก็พากันเดินไปกินข้าวโดยไม่สนใจเรา เราก็เลยไปนั่งที่โต๊ะหน้าอาคารเรียน สักพัก พ. ก็เดินมาหาเราแล้วถามว่ามีปัญหาอะไรกับพวกนั้นหรือเปล่า เราเลยตอบไปว่า ไม่มีอะไร แล้วพ.ก็ถามว่าทำไมไม่ไปกินข้าวล่ะ ตอนนั้นเราคิดมากจนปวดหัวอ่ะเลยบอกพ. ไป แล้วพ.ก็ไปซื้อมาม่ามาให้เราอแล้วก็เอายามาให้ ตอนนั้นเราอยากร้องไห้มาก อยากพูดขอบคุณพ. แต่มันพูดไม่ออก วันเราให้แม่มารับกลับบ้านเลย หลังจากนั้นเราก็อยู่กับความอึดอัดมาตลอด แต่ก็มีพ. และ บ.กับเอ. บ. กับเอเป็นเพื่อนร่วมห้อง ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ มันน่าแปลกใจนะคนที่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเพื่อนกันได้ กลับกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา แต่คนที่เราคิดว่าดีที่สุดกลับเป็นคนที่ทิ้งเรา จนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไร เราไม่เคยถามหรอกเพราะเรากลัวเราไม่กล้า เราขี้ขลาด แต่พ.กับบ. บอกเราว่าลองถามดูแล้ว ได้คำตอบจาก ก.ว่า ก.มาถามเราว่าเรากำลังคบกับฟลุ๊กอยู่ใช่มั้ย แล้วเราบอกว่าไม่ได้คบทั้งๆที่เราคบ แล้วก.ก็บอกว่าเราเป็นคนไม่คุยกับพวกนั้นเอง เราก็งงนะเพราะว่าก.ไม่เคยมาถามเราเรื่องนั้นเลย แต่เราก็ไม่เคยโกรธพวกนั้นเลยนะ เพราะอย่างน้อยก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน..
ถ้าเราเล่าไม่เข้ายังไงก็ขออภัยด้วย อาจจะขาดหายบ้างเพราะเรื่องมันนานมาแล้ว