สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เรื่องมีอยู่ว่า เรากับผู้ชายคนนึงเคยคบกันค่ะ (ผู้ชายบอกแบบนั้น) เรากับเขาคุยกันประมาน เขาไม่เคยขอเราเป็นแฟน เราเองก็ไม่รู้ว่าที่คุยกันมันคืออะไร เขาไม่ชัดเจนสักที จนเราถอดใจค่ะ ห่างกับเขา แล้วไปคบผู้ชายอีกคน ตอนนั้นยังเด็กมากๆ เวลาผ่านมา 3 ปี เรากับเขายังคุยยังติดต่อกันแบบเพื่อนมาตลอด ตอนนี้เราโสด แต่เขามีแฟนแล้ว เรามีปัญหาบางอย่าง จนกลายเป็นคนเก็บตัว ไม่กล้าคุยกับใครไม่กล้าออกไปไหน เหมือนชีวิตมันพัง เราเคยพยายามคิดสั้นหลายๆครั้ง จนเขาทักเรามา เราเริ่มคุยกันมากขึ้น เขาอยู่ข้างๆเรา เรากล้าเปิดใจคุยเรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราให้เขาฟัง เขาทำให้เรากล้าออกไปข้างนอก ทำให้เรายิ้มแบบมีความสุขจริงๆ ยิ้มแบบไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่น เวลาผ่านไปความรู้สึกเดิมๆที่เคยมีให้กันมันเหมือนกลับมา (จริงๆเราพยายามจะหลบหลีกความรู้สึกพวกนี้แล้ว) วันนึงเขาบอกรักเรา  เราพยายามเลี่ยงแล้ว แต่เราก็หลอกตัวเองไม่ได้ เวลาผ่านไป เขาขอคบเรา ทั้งๆที่เค้ายังคบกับคนอื่นอยู่ เราปฏิเสธเขา แต่เราสองคนยังคุยกันเหมือนเดิม มีทะเลาะกันบ้าง เวลาเขาพยายามบอกความรู้สึกหรืออะไร เราไม่อยากให้เค้าเป็นแบบนี้ หลายครั้งที่เราพยายามห่าง บอกเขาเพราะไม่อยากมีปัญหากับแฟนเขา แต่เขาก็ทำให้เราตัดใจไม่ได้สักที เวลาผ่านมาปีกว่า ทุกอย่างมันมาไกล เขาบอกว่าเขาเลือกเรา แต่เขาก็รักอีกคน เขาเลิกกับเราไม่ได้ และก็เลิกกับอีกคนไม่ได้ หลายครั้งที่เราบอกเขาว่า เราจะไปเอง แต่เขาไม่เคยให้เราไป เราเองก็ใจไม่แข็งสักที ทุกวันนี้เขาทำกับเราเหมือนแฟนคนนึงค่ะ แต่ไม่ได้เปิดเผย


ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาบางส่วนเราก็อยากระบายค่ะและเราอยากปรึกษาทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีคะ อยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ จะไปต่อทั้งๆที่ยังไงก็ไปไม่ถึง เรารู้ว่ายังไงก็เป็นไปไม่ได้