จขกท.ขอแทนตัวว่าหนูนะคะ เพราะถือว่ายังเด็กอยู่
สวัสดีค่ะ ขอพื้นที่สำหรับระบายความรู้สึกส่วนตัวหน่อยนะคะ หนูรู้สึกท้อแท้กับตัวเองมากจริงๆ
ปีนี้หนูก็จะขึ้น ม.6 แล้วล่ะค่ะ โดยรวมแล้วหนูเป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวและอ่อนแอเอามากๆ เพิ่งร้องไห้ไปเมื่อไม่นานด้วยค่ะ
เป็นคนที่มีเพื่อนนะคะ แต่ทะเลาะกับเพื่อนทีไรมักจะน้ำตาตกกลับมาทุกทีหลังจากที่ทะเลาะกันค่ะ เพราะหนูแคร์เพื่อนมากๆ บางทีพอหนูไม่ได้ทำผิดอะไร
หนูยังต้องยอมเขาเลยค่ะ เพราะไม่อยากเถียง เถียงไม่สู้ด้วย เป็นคนยอมคนมากเกินไปจริงๆ
เวลาเพื่อนโกรธหนูอยู่ หนูก็จะชอบขอให้พ่อแม่มาช่วยแก้ปัญหาให้หนูค่ะ
ไม่กล้าคุยกับเพื่อนเองเพราะกลัวว่าเพื่อนจะโมโหใส่ กลัวไปหมด
กลัวคำพูดที่ไม่ดีจากเพื่อนมากระทบจิตใจหนูจนทำให้หนูเครียดจนเป็นประสาท
และถ้าไม่ได้ขอพ่อกับแม่มาช่วย บางทีหนูก็ปล่อยเพื่อนเองอยู่อย่างนั้น แล้วปล่อยให้โกรธกันเป็นวันๆเลยก็มีค่ะ
เพราะความกลัวของตัวเอง กลัวโดนพูดไม่ดีใส่ เพราะอ่อนไหวง่ายเอามากๆ อีกอย่างถ้าโกรธกัน หนูก็เกือบจะมองหน้าเพื่อนคนนั้นไม่ติดด้วยค่ะ แล้วก็เก็บไปเครียดคนเดียว
พักหลังหนูก็ติดพ่อแม่เอามากๆ แต่พ่อแม่หนูต้องทำงานถ้ามีเวลาก็จะพาหนูไปเที่ยวค่ะ พ่อกับแม่หนูเป็นคนใจดี
แต่ทำงานหนักมาก หนูก็ไม่กล้าไลน์ไปรบกวนท่านเพราะกลัวท่านจะเหนื่อย หนูรู้สึกเกรงใจ แล้วหนูก็เลยต้องไปหาอะไรทำคนเดียว เช่น วาดรูป ฟังเพลง อ่านหนังสือ หรือแม้แต่ไปกวาดบ้านเองก็รู้สึกเบื่อๆอยู่เหมือนกันค่ะ
แล้วบางทีหนูก็อยากคุยเป็นเพื่อนท่าน ปรึกษาปัญหาที่จะต้องเจอในวันข้างหน้า
แต่หนูกลัวท่านเหนื่อยไปมากกว่านี้เลยเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง กลายเป็นว่าหนูก็เหงาเลยที่ไม่ได้คุยกับท่าน
นิสัยส่วนตัวหนูก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้วด้วย ชอบเก็บเรื่องเล็กๆรวมถึงเรื่องเก่าๆมาคิดแล้วไม่กล้าระบายกับใคร แล้วก็เก็บมาคิดมากคนเดียวจนทำให้เป็นทุกข์อีก
ทำให้รู้สึกว่ากลายเป็นคนอ่อนแอเข้าไปอีกค่ะ ทำยังไงให้กลายเป็นคนเข้มแข็งขึ้นคะ ?
อีกอย่างหนูก็ใกล้จะเข้ามหาลัยแล้ว กลัวมีปัญหาแบบนี้ในสังคมเพื่อนมหาลัยมากๆ ชีวิตมหาลัยหนูต้องลำบากแน่นอน อยากแก้นิสัยอ่อนแอนี่ให้ได้ค่ะ TT
อายุ 17 ปีแล้ว จุดๆนี้ รู้สึกท้อแท้กับอารมณ์ของตัวเองมากค่ะ จะทำให้เป็นคนเข้มแข็งขึ้นได้ยังไงคะ ?
สวัสดีค่ะ ขอพื้นที่สำหรับระบายความรู้สึกส่วนตัวหน่อยนะคะ หนูรู้สึกท้อแท้กับตัวเองมากจริงๆ
ปีนี้หนูก็จะขึ้น ม.6 แล้วล่ะค่ะ โดยรวมแล้วหนูเป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวและอ่อนแอเอามากๆ เพิ่งร้องไห้ไปเมื่อไม่นานด้วยค่ะ
เป็นคนที่มีเพื่อนนะคะ แต่ทะเลาะกับเพื่อนทีไรมักจะน้ำตาตกกลับมาทุกทีหลังจากที่ทะเลาะกันค่ะ เพราะหนูแคร์เพื่อนมากๆ บางทีพอหนูไม่ได้ทำผิดอะไร
หนูยังต้องยอมเขาเลยค่ะ เพราะไม่อยากเถียง เถียงไม่สู้ด้วย เป็นคนยอมคนมากเกินไปจริงๆ
เวลาเพื่อนโกรธหนูอยู่ หนูก็จะชอบขอให้พ่อแม่มาช่วยแก้ปัญหาให้หนูค่ะ
ไม่กล้าคุยกับเพื่อนเองเพราะกลัวว่าเพื่อนจะโมโหใส่ กลัวไปหมด
กลัวคำพูดที่ไม่ดีจากเพื่อนมากระทบจิตใจหนูจนทำให้หนูเครียดจนเป็นประสาท
และถ้าไม่ได้ขอพ่อกับแม่มาช่วย บางทีหนูก็ปล่อยเพื่อนเองอยู่อย่างนั้น แล้วปล่อยให้โกรธกันเป็นวันๆเลยก็มีค่ะ
เพราะความกลัวของตัวเอง กลัวโดนพูดไม่ดีใส่ เพราะอ่อนไหวง่ายเอามากๆ อีกอย่างถ้าโกรธกัน หนูก็เกือบจะมองหน้าเพื่อนคนนั้นไม่ติดด้วยค่ะ แล้วก็เก็บไปเครียดคนเดียว
พักหลังหนูก็ติดพ่อแม่เอามากๆ แต่พ่อแม่หนูต้องทำงานถ้ามีเวลาก็จะพาหนูไปเที่ยวค่ะ พ่อกับแม่หนูเป็นคนใจดี
แต่ทำงานหนักมาก หนูก็ไม่กล้าไลน์ไปรบกวนท่านเพราะกลัวท่านจะเหนื่อย หนูรู้สึกเกรงใจ แล้วหนูก็เลยต้องไปหาอะไรทำคนเดียว เช่น วาดรูป ฟังเพลง อ่านหนังสือ หรือแม้แต่ไปกวาดบ้านเองก็รู้สึกเบื่อๆอยู่เหมือนกันค่ะ
แล้วบางทีหนูก็อยากคุยเป็นเพื่อนท่าน ปรึกษาปัญหาที่จะต้องเจอในวันข้างหน้า
แต่หนูกลัวท่านเหนื่อยไปมากกว่านี้เลยเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง กลายเป็นว่าหนูก็เหงาเลยที่ไม่ได้คุยกับท่าน
นิสัยส่วนตัวหนูก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้วด้วย ชอบเก็บเรื่องเล็กๆรวมถึงเรื่องเก่าๆมาคิดแล้วไม่กล้าระบายกับใคร แล้วก็เก็บมาคิดมากคนเดียวจนทำให้เป็นทุกข์อีก
ทำให้รู้สึกว่ากลายเป็นคนอ่อนแอเข้าไปอีกค่ะ ทำยังไงให้กลายเป็นคนเข้มแข็งขึ้นคะ ?
อีกอย่างหนูก็ใกล้จะเข้ามหาลัยแล้ว กลัวมีปัญหาแบบนี้ในสังคมเพื่อนมหาลัยมากๆ ชีวิตมหาลัยหนูต้องลำบากแน่นอน อยากแก้นิสัยอ่อนแอนี่ให้ได้ค่ะ TT