คนเราโตมาผ่านอะไรมาก็มากใช่ไหมคะ ซึ่งก็มีทั้งเสียใจที่สุด ดีใจที่สุด แต่เรื่องที่ฝั่งใจนี่สิค่ะคือเรื่องที่เสียใจที่สุดในชีวิต มันยังวนเวียนอยู่ในหัวอยู่เรื่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก็นึกถึง ว่างจากทำงานก็นึกถึง ก่อนนอนก็นึกถึง ตอนนอนก็มีฝันบ้าง สรุปเรื่องเดิมๆนี้จะวนเวียนเข้ามาในหัวสมองตลอดเวลาที่ว่างและไม่ได้ใช้สมาธิทำอย่างอื่น อันนี้ไม่รู้นะคะว่าตัวเองชอบคิดถึงไปเองหรือมันกลายเป็นสิ่งปกติที่ต้องคิดถึงไปแล้วหรือป่าว กลัวตัวเองเป็นบ้ามากเลยค่ะกับการมานั่งคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้วคิดย้ำๆซ้ำๆเรื่องเดิมๆคิดถึงแต่คนที่ทำให้เสียใจอ่ะคะมีใครเคยเป็นอาการลักษณะแบบนี้ไหมคะ??