เพราะอะไรเราถึงทนกับคนคนนึงได้มากขนาดนี้

ผมกับแฟนคบกันได้ปีครึ่งละครับผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุรี่ เรามักจะทะเลาะกันบ่อยๆ เลิกๆคบๆอยู่หลายครั้ง มี2-3ครั้งที่เราทะเลาะกันจนเลิกกันแล้วเธอก็ไปมีคนใหม่ แต่พอเวลาผ่านไปสักพักไม่เกิน1เดือนเธอจะกลับมาขอคืนดีผม ผมก็ให้อภัยเธอเสมอ เธอขออะไรผมก็ซื้อให้หมดทุกอย่างไม่เคยขัดใจ แต่เธอเอาแต่ใจมากครับ เธอพูดจาทำร้ายความรู้สึกผมบ่อยครั้ง แต่ผมก็ทนได้ครับ ขนาดเห็นเธอไปคบกับคนอื่นไปหวานกับคนอื่นตอนเราเลิกกันไปผมยังทนรอให้เธอกลับมาได้เลยดูเอาเถอะครับว่าผมโง่รึเปล่า ผมไม่เคยนอกใจเธอหรือคิดจะนอกใจเลยสักครั้ง เพื่อนเธอก็คอยอยู่ข้างผมกันนะครับเพราะเห็นเธอทำร้ายความรู้สึกผมจนชินกันหมดแล้ว เคยไหมครับชวนแฟนไปทานข้าวแฟนบอกปวดหัวไม่สบาย แต่พอเพื่อนเธอชวนไปเธอไปได้ แรกๆที่คบกันเราเดินข้างกันจนจับมือเดิน(ผมเป็นคนที่มีผู้หญิงมาชอบเยอะครับก่อนคบกันกับเธอ) จนเธอหวงผมและแสดงตัวเป็นเจ้าของแรงมาก ผมก็เลิกคุยกับหลายๆที่มาคุยเล่นด้วยเพื่อเธอนะครับ แต่พอนานวันเข้าเดินด้วยกันเธอแทบจะไม่สนใจชวนไปเดินตลาดก็วีนใส่ว่าผมไม่ซื้ออะไรแล้วจะมากับเธอทำไม เราคุยแชทกันส่วนใหญ่เธอจะไม่ค่อยชวนคุยเท่าไหร่มีแต่ผมที่พิมพ์ชวนคุยยาวๆ แต่คำตอบที่ได้บางที่ก็มีคำเดียวคือ"จ้ะ"แต่กับคนอื่นเธอมีเรื่องคุยยาวเหยียดผมน้อยใจอยู่บ่อยครั้งมากจนเริ้มชินกับเรื่องนี้ ผมเคยถามความรุ้สึกเธอที่มีให้ผมอยู่หลายครั้งเธอก็บอกว่าเธอรักผมมากทุกครั้ง และทุกครั้งที่ได้ยินผมก็มีความสุขเสมอถึงสิ่งที่เธอทำกับสิ่งที่เธอพูดมันจะตรงกันข้ามก็เถอะนะ
จนมาเร็วๆนี้เราห่างกันได้สัก4-5วันเธอก็เปลี่ยนไปมากเหมือนเธออยากจะไปจากผมเต็มกลืนแล้วแต่ผมถามเธอว่าปล่อยมือไหมจับกันมานานแล้วเธอก็บอกว่าไม่ พี่นั่นแหละที่อยากไป (ทะเลาะกันกี่ครั้งๆผมเป็นฝ่ายผิดเสมอไม่ว่าผมผิดรึไม่ผิดก็ตาม) เธอเริ่มผิดคำพุดบ่อย เริ่มมีความลับ เริ่มไม่แคร์ความรุ้สึกผม ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองครับว่าเธอทำกับผมขนาดนี้ผมทนเธอได้ยังไง จะเพราะผมรักเธอเหรอนี่เรียกว่าความรักจริงๆใช่ไหมครับ ความรักที่ผมรักฝ่ายเดียวหรือเปล่า??