ผมมีประสบการณ์หัวใจเต้นแรงโดยไม่มีสาเหตุจะมาแชร์ครับ ถ้าเธอได้เข้ามาอ่าน หวังว่าจะจำเราได้นะ :)

วันนี้วันที่ 14 เมษายน 2560 ผมได้ไปเล่นน้ำสงกรานต์ที่ถนนข้าวสาร ขากลับได้ขึ้นรถประจำทางสาย524 ฝั่งขาออกมาปลายทางที่แยกหลักสี่ ตอนนั้นน่าจะประมาณหนึ่งทุ่มเศษๆ ผมขึ้นด้วยตัวเปียกๆเลยครับ เปียกขนาดที่ว่าน้ำหยดลงมาจากหัวเนื่องมาจากว่าก่อนขึ้นรถมามีคนฉีดน้ำใส่ ด้วยความที่กลุ่มผมไปด้วยเลขคี่คือมีเศษ ตัวผมจึงได้นั่งคนเดียว แต่เบาะทั้งรถเป็นเบาะคู่ แน่นอนครับก็มีคิดบ้างว่า ใครนะจะมานั่งข้างเรา ผญ.หรือผช. ก็คิดไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้หวังหรือต้องการอะไร ผมก็หมุนปิดแอร์ด้านบนทั้งสองช่องเลยเพราะว่าผมรู้สึกหนาว สักพักนึงก็มีกลุ่มผู้หญิงเดินขึ้นมา ผมก็ได้เจอเธอแต่ผมก็เห็นหน้าเธอไม่ค่อยชัด เห็นเพียงข้างๆหน้า เธอเป็นผญ.ที่ผิวค่อนข้างขาว หุ่นดี น่าจะสูงประมาณ168ซม. ใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์ขาสั้น ผมน่าจะไม่ยาวมากมัดรวบไว้เป็นกลุ่มข้างบนกลุ่มนึง(หรือเรียกว่าเกล้าผมก็ไม่ทราบนะครับผมเองก็เรียกไม่ถูก) ซองกันน้ำสีชมพูห้อยคอ อายุของเธอน่าจะไม่เกินมหาลัยปีหนึ่งแต่ส่วนตัวคิดว่าน่าจะประมาณม.6 ถึงไม่ได้เห็นใบหน้าเต็มๆแต่รวมๆแล้วเธอก็จัดว่าเป็นคนน่ารักเลยครับ ก็คิดเล่นๆว่าถ้ามานั่งข้างเราก็ดีดิ ปรากฎว่าเธอมานั่งข้างผมจริงๆครับ น่าจะเพราะกลุ่มเธอก็มาแบบเลขคี่เหมือนกันหรือเพราะไม่มีที่นั่งอื่นเหลือก็ไม่แน่ใจ จังหวะที่เธอมานั่งแหละครับคือจังหวะที่ใจเต้นแรงแบบไม่มีเหตุผล จะเพราะว่าเธอน่ารักมั้ย ก็ไม่แน่ใจเพราะไม่ได้เห็นใบหน้าเต็มๆ แต่ส่วนตัวผมแล้วเป็นคนชอบไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่แล้ว หลายครั้งก็มีโอกาสได้นั่งข้างคนน่ารักๆก็เยอะอยู่แต่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สักพักนึงป้าที่เป็นกระเป๋ารถเมล์ก็เดินเก็บตังค์ค่ารถมาเรื่อยๆ ป้าแกคงเป็นคนที่ขี้เล่นพูดเก่งพูดกับผู้โดยสารเกือบทุกคนเลยชวนคุยนี่นั่นขอชมป้านิดนึงครับว่าบริการดีมากๆ จนมาถึงเบาะผม ผมนั่งริมหน้าต่างส่วนเธอนั่งดานนอกป้าจึงเก็บเธอก่อน เธอลงจตุจักร ค่ารถ14บาทเธอยื่นแบงค์ยี่สิบไปให้ป้าหนึ่งใบ ความคิดผมนะผมคิดว่าคุณป้าคงเข้าใจว่าผมกับเธอมาด้วยกันคุณป้าจึงได้ทวนถามเธออีกรอบว่าลงไหนนะ ให้เงินป้ามาเท่าไหร่แล้วนะ เธอก็ตอบไปว่าลงจตุจักร ให้ไปแบงค์ยี่สิบ ป้าก็พูดประมาณว่าอ๋อมาคนเดียวหรอ วันนี้ป้าเจอคนเยอะป้าเบลออะไรประมาณนี้ ส่วนตัวผมลงที่ป้ายวัดพระศรี ค่ารถ18บาทผมก็ให้ไปแบงค์ห้าสิบ หลังจากจ่ายเงินแล้วเราทั้งสองคนก็นั่งเงียบเลยครับ ปกติผมเวลานั่งรถก็จะมองซ้ายมองขวาไปเรื่อย แต่ครั้งนี้แค่หันไปทางเธอผมยังไม่กล้าเลยครับ จะว่าเขินก็ไม่น่าใช่จะให้เขินเรื่องอะไรล่ะเนอะ เรียกว่าผมทำตัวไม่ถูกละกัน ไม่รู้จะทำอะไรดีก็เลยเอามือขึ้นไปปรับแอร์ข้างบนครับ ด้วยความหวังดีที่คิดไปเองโดยไม่รู้ว่าเธอต้องการหรือโอเคกับมันมั้ยซึ่งผมว่าน่าจะไม่55 คือในใจกะว่าแบบเธออาจจะต้องการแอร์หรือเปล่า อาจจะร้อนหรืออยากให้มีลมมาเป่าเสื้อผ้าให้แห้งไรงี้เลยปรับแอร์ให้ เธอนั่งไปสักพักเธอก็พยายามปรับให้มันปิดครับแต่มันยังปิดไม่สนิทผมจึงช่วยเธอปิด ในใจคิดว่ากูทำไรของกูวะไปเปิดทำไม เพื่อนเธอที่อยู่เบาะเยื้องๆหลังเธอก็ถามว่า หนาวหรอ เธอก็ตอบว่าใช่ผมนี่หน้าเสียเลย55 แต่ก็ทำหน้าปกติ จากที่ตอนแรกรู้สึกว่ารถมันหนาวถึงตอนนั้นจะปิดแอร์แล้วก็ตาม กลายเป็นว่าผมรู้สึกร้อนเลยครับ ร้อนแบบวูบวาบในตัว ไม่ได้ร้อนแบบเหงื่อแตกเพราะแดดไรงี้ ผมก็นั่งด้วยคาวมรู้สึกแบบนั้นมาตลอดทางที่นั่งกับเธอ ก็พยายามมองเธอด้วยหางตาตลอด คืออยากมองแต่ไม่กล้าหันไปตรงๆก็ได้แต่แอบมองไปอย่างงั้นพร้อมกับดูหน้าต่างหาไรทำเรื่อยเปื่อย ผมใส่นาฬิกาสีดำที่ข้างซ้ายใส่กำไลข้อมือเลสกับริสแบนสีดำที่ข้างขวา ผมทำตัวไม่ถูกขนาดที่ว่าจะขยับแขนซ้ายมาดูนาฬิกายังไม่กล้าเลย เอาแต่นั่งมองเลสกับริสแบนสลับกับดูหน้าต่าง ส่วนนึงเพราะว่าถ้าผมรู้สึกไม่ผิดนะ ผมเองก็รู้สึกได้ว่าเธอเองเกร็งๆเหมือนกันกับผม อารมณ์ประมาณว่าอึดอัด ไม่อยากนั่งตรงนี้ นั่นทำให้ผมเองเกร็งขึ้นไปอีก จนกระทั่งรถมาถึงแยกสะพานควายรถก็เลี้ยวซ้ายมาอยู่ดีๆผมก็มีคาวมรูสึกแบบวูบใจหายครับ ความรู้สึกแบบว่าเธอจะจากผมไปแล้วหรอ ทำไมมันจะถึงจตุจักรเร็วจัง แต่จริงๆครับความรู้สึกของผมคือมันเร็วมาก จนป้าบอกว่าจตุจักรจ้า มีลงมั้ยจ๊า จอดด้วยย เธอก็ลุกขึ้นครับแล้วเธอก็เดินลงไปโดยไม่หันหลังมาเลย ผมเองในตอนนั้นก็เสียดายนะ เป็นความรู้สึกที่ว่าเอ้ยคนคนนี้ทำไมทำให้เรารู้สึกแปลกๆได้นะ อยากรู้จักแต่ไม่ได้รู้จักเสียดายจัง หลังจากนั้นสักพักผมก็เข้าสู่ความรู้สึกปกติ หนาวเป็นปกติ ใจเต้นเป็นปกติ ในใจก็หวังว่าเธอจะกลับถึงบ้านโดยปลอดภัยไปหาครอบครัวหาแฟนที่รอเธอกลับบ้านมาอยู่โดยสวัสดิภาพ
    สุดท้ายนี้ถ้าเธอเข้ามาอ่านผมก็แค่อยากจะบอกเธอว่า เธอเป็นคนมีเสน่ห์นะทำเรารู้สึกแปลกๆได้ขนาดนี้555 เสียดายนะที่เราไม่ได้คุยกัน จริงๆเราอยากทักนะแต่เราไม่กล้า ถ้าเกิดเราโชคดีเราก็คงมีโอกาสได้เจอได้คุยกันอีกครั้ง แต่ถ้าเราโชคไม่ดีหน่อยไม่มีโอกาสในการได้คุยกันก็ไม่เป็นไร สำหรับเราแล้ววันนี้ที่เราได้เจอเธอได้มีโอกาสนั่งข้างๆกันแล้วเป็นแบบนี้ ก็นับว่าเป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่ดีของเราเลยล่ะที่ได้เจอเธอ ขอโทษด้วยที่ปรับแอร์ลงมาให้หนาวเราไม่ได้ตั้งใจ เจตนาของเราก็เป็นไปตามที่บอกไว้อะแหละ ถ้าเธออึดอัด เราก็อยากจะขอโทษด้วยนะ หวังว่าพรหมลิขิตจะทำให้เราคงได้เจอกันอีกสักครั้งนะ เรายินดีที่ได้เจอเธอ ยิ้ม
  ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมเองทั้งหมดโดยไม่มีการเติมแต่งใดๆ ผมรู้สึกแบบไหนก็อธิบายไปตามนั้นทั้งหมด
  ปล2.ถ้าผมพิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดไปก็ขออภัยด้วยนะครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ ถ้าเกิดอยู่ในเหตุการณ์ก็แชร์ก็คอมเม้นต์บอกกันได้นะครับผม เผื่อว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้ง5555