เราลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้าน Full time เลี้ยงลูกวัย 2 ขวบไปด้วย
หาขายของในเน็ตไปด้วย แต่ก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเราต้องมีเงินติดตัวบ้างเวลาจำเป็น
และทำงานบ้านเองทุกอย่าง งานครัวบางครั้ง เพราะปกติสามีหิ้วกับข้าวมาให้ เช้า เที่ยง
เพราะเค้าเป็คนถือเงิน และจ่ายทุกอย่างในบ้าน ไม่มีเหลือเก็บ ผ่อน นั่น นู่นนี่เตมไปหมด
อันนี้เราพอเข้าใจรายจ่ายเยอะกว่ารายรับ เวลาเข้าห้างทีก็หมดเยอะมาก
ของใช้ลูกของใช้ในบ้าน สามีต้องจ่ายหมดทุกอย่าง เพราะเราไม่มีรายได้ เราก็ไม่เคยขอสามีค่ะ
แล้วแต่เค้าจะให้ปีละครั้ง อย่างมาก 5,000 เราเลยไม่แต่งตัว
ไม่ซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางมีอะไรก็ใช้ๆไป เราก็ดูโทรมๆ ไม่สวยใสเหมือนก่อน
แต่ช่วยประหยัดได้บ้าง แต่เราก็เครียดนะเพราะเบื่อ อยากมีรายได้เป็นของตัวเอง
สามีรักลูกมากกอดหอมลูกตลอดเวลา ชอบซื้อนั่น นี่ให้ลูกตลอด
แต่ไม่เคยกอด หอม สัมผัสเราเหมือนคนรักเลย ไม่เคยพาไปเที่ยวไหน
ไม่เคยให้ของขวัญ เครื่องประดับใดๆ วันสำคัญไม่เคนสนใจเราสักนิด
เราไม่ได้นอนด้วยกันมา 3 ปีกว่าแล้ว เรานอนกับลูกบนที่นอนไม่ทีเตียง แต่นอนรวมกันในห้อง
เค้ามีแต่ความใคร่ในบางครั้ง จะเรียกเราไปหาบนเตียงที่เค้านอนคนเดียวเวลาต้องการ
หลังๆเราไม่ไป เราไม่มีอารมณ์ ทั้งเหนื่อยและน้อยใจเค้าหลายเรื่อง แต่พูดบอกใครไม่ได้
และคอนนี้เรารู้สึกเบื่อสามีมาก หมดศรัทธาในตัวเค้า อยากแยกกันอยู่ด้วยซ้ำ แต่ทำไม่ได้
เราคิดว่าเค้าไม่อยากนอนกับเราเอง เค้าคงไม่รักเราแล้ว คงเบื่อเราไม่สาวไม่สวยแล้วงัย
เห็นเราเป็นของตาย ที่ไปไหนไม่รอด เค้าเคยดูถูกเราไว้หลายครั้ง จำฝังใจ
เราใช่ขีวิตคู่ด้วยกันมาเกือบ 10 ปี ที่ผ่านมา
สามีไม่เคยให้เงินเดือนเราใช้จ่ายส่วนตัวเลยเชื่อมั้ยตั้งแค่ก่อนมีลูกอีก
ที่เจ็บไปกว่านั้นเวลามีปากเสียง เค้าจะด่าเราแบบหยาบคาย เหมือนเราไม่ใช่เมีย
เลย E sat
เป็น ห่....อะไรวะ ไปเลย กลับไปอยู่บ้านเลย กุไม่เอา
มีมากกว่านั้นอีกค่ะ เค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน ปากจัด เค้าจะขึ้นทันทีถ้าเราบ่นเค้า ว่าเค้า
เพราะบางครั้งเค้าก็ทำให้บ่นตลอด เค้าด่าเราได้ แต่เราว่าเค้าไม่ได้เลย
คงเป็นเพราะ เค้าอายุมากว่าเรา 10 กว่าปี มั้ง
เราคิดตลอดเวลา ถ้าเราจะไปจากชีวิตเค้า
ต้องเอาลูกไปลำบากด้วยแน่นอน เราไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีอนาคต
สงสารอนาคตลูก เราจึงต้องทนอยู่ในสภาพจำยอม ทนอยู่ต่อไปเพื่อลูก
ถ้าเราเห็นแก่ตัวหนีไปคนเดียวแล้วลูกจะอยู่ยังไง เค้าติดแม่มาก เราทำไม่ได้
เรารักลูกมาก เราทุกข์ใจมากค่ะ เครียดจนภูมิแพ้กำเริบหลายครั้ง ปวดหัวข้างเดียวอีก
ไม่มีความสุขเลย เราควรทำอย่างไรต่อไปดีคะ ขอคำแนำนำดีๆ อย่าซ้ำเติมเราเลย
ตอนนี้เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า ไม่อยากพบใคร เก็บตัว ไม่มีสังคม รู้สึกไร้ค่า
ใครที่สามีไม่เคยให้เงินเดือนใข้เลยมีมั้ยคะ?
หาขายของในเน็ตไปด้วย แต่ก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเราต้องมีเงินติดตัวบ้างเวลาจำเป็น
และทำงานบ้านเองทุกอย่าง งานครัวบางครั้ง เพราะปกติสามีหิ้วกับข้าวมาให้ เช้า เที่ยง
เพราะเค้าเป็คนถือเงิน และจ่ายทุกอย่างในบ้าน ไม่มีเหลือเก็บ ผ่อน นั่น นู่นนี่เตมไปหมด
อันนี้เราพอเข้าใจรายจ่ายเยอะกว่ารายรับ เวลาเข้าห้างทีก็หมดเยอะมาก
ของใช้ลูกของใช้ในบ้าน สามีต้องจ่ายหมดทุกอย่าง เพราะเราไม่มีรายได้ เราก็ไม่เคยขอสามีค่ะ
แล้วแต่เค้าจะให้ปีละครั้ง อย่างมาก 5,000 เราเลยไม่แต่งตัว
ไม่ซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางมีอะไรก็ใช้ๆไป เราก็ดูโทรมๆ ไม่สวยใสเหมือนก่อน
แต่ช่วยประหยัดได้บ้าง แต่เราก็เครียดนะเพราะเบื่อ อยากมีรายได้เป็นของตัวเอง
สามีรักลูกมากกอดหอมลูกตลอดเวลา ชอบซื้อนั่น นี่ให้ลูกตลอด
แต่ไม่เคยกอด หอม สัมผัสเราเหมือนคนรักเลย ไม่เคยพาไปเที่ยวไหน
ไม่เคยให้ของขวัญ เครื่องประดับใดๆ วันสำคัญไม่เคนสนใจเราสักนิด
เราไม่ได้นอนด้วยกันมา 3 ปีกว่าแล้ว เรานอนกับลูกบนที่นอนไม่ทีเตียง แต่นอนรวมกันในห้อง
เค้ามีแต่ความใคร่ในบางครั้ง จะเรียกเราไปหาบนเตียงที่เค้านอนคนเดียวเวลาต้องการ
หลังๆเราไม่ไป เราไม่มีอารมณ์ ทั้งเหนื่อยและน้อยใจเค้าหลายเรื่อง แต่พูดบอกใครไม่ได้
และคอนนี้เรารู้สึกเบื่อสามีมาก หมดศรัทธาในตัวเค้า อยากแยกกันอยู่ด้วยซ้ำ แต่ทำไม่ได้
เราคิดว่าเค้าไม่อยากนอนกับเราเอง เค้าคงไม่รักเราแล้ว คงเบื่อเราไม่สาวไม่สวยแล้วงัย
เห็นเราเป็นของตาย ที่ไปไหนไม่รอด เค้าเคยดูถูกเราไว้หลายครั้ง จำฝังใจ
เราใช่ขีวิตคู่ด้วยกันมาเกือบ 10 ปี ที่ผ่านมา
สามีไม่เคยให้เงินเดือนเราใช้จ่ายส่วนตัวเลยเชื่อมั้ยตั้งแค่ก่อนมีลูกอีก
ที่เจ็บไปกว่านั้นเวลามีปากเสียง เค้าจะด่าเราแบบหยาบคาย เหมือนเราไม่ใช่เมีย
เลย E sat
มีมากกว่านั้นอีกค่ะ เค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน ปากจัด เค้าจะขึ้นทันทีถ้าเราบ่นเค้า ว่าเค้า
เพราะบางครั้งเค้าก็ทำให้บ่นตลอด เค้าด่าเราได้ แต่เราว่าเค้าไม่ได้เลย
คงเป็นเพราะ เค้าอายุมากว่าเรา 10 กว่าปี มั้ง
เราคิดตลอดเวลา ถ้าเราจะไปจากชีวิตเค้า
ต้องเอาลูกไปลำบากด้วยแน่นอน เราไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีอนาคต
สงสารอนาคตลูก เราจึงต้องทนอยู่ในสภาพจำยอม ทนอยู่ต่อไปเพื่อลูก
ถ้าเราเห็นแก่ตัวหนีไปคนเดียวแล้วลูกจะอยู่ยังไง เค้าติดแม่มาก เราทำไม่ได้
เรารักลูกมาก เราทุกข์ใจมากค่ะ เครียดจนภูมิแพ้กำเริบหลายครั้ง ปวดหัวข้างเดียวอีก
ไม่มีความสุขเลย เราควรทำอย่างไรต่อไปดีคะ ขอคำแนำนำดีๆ อย่าซ้ำเติมเราเลย
ตอนนี้เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า ไม่อยากพบใคร เก็บตัว ไม่มีสังคม รู้สึกไร้ค่า