บางเรื่องปรึกษาเพื่อนมากก็ไม่ได้ ครอบครัวก็กลัวจะเป็นห่วง ก่อนอื่นดิฉันขอเล่าคือ ดิฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาทำงานในเขตปริมฑล ถึงแม้ไม่ได้เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง แต่ดิฉันก็เชื่อมั่นว่าความรู้และวุฒิการศึกษาที่มีอยู่สามารถหางานทำได้ และมันก็ได้จริงๆ โดยหลายที่ๆสมัครงานและสัมภาษณ์ได้รับการดูถูกบ้าง หลังจากเรียนจบได้ประมาณ 2 สัปดาห์ได้เข้ามาทำงานตามคำชวนของเพื่อนสนิท ได้งานตรงสายเงินเดือนน่าพอใจค่ะย้อนไปเวลานั้นรู้สึกดี(ตอนนี้อายุขึ้นเลข 3 ละคะ) พอทำได้ประมาณ 6 เดือนดิฉันลาออกเพราะคิดว่างานหนักทำไม่ไหว ด้วยความที่ประสบการณ์ยังน้อย ขาดไรหลายๆอย่างยังไม่รู้แจ้งว่าโลกของการทำงานจริงไม่เหมือนตอนเรียนจึงทำให้ตัดสินใจลาออกง่ายๆ ตกงานอยู่พักนึงได้งานใหม่เป็นบริษัทที่ประกอบธุระกิจประเภทเดียวกันค่ะ ตำแหน่งงานก็คล้ายกัน จากการทำงานที่แรก และชีวิตที่ผ่านการตกงานมาทำให้ดิฉันอดทน ต่อสู้กับอุปสรรคที่เจอมากขึ้นกว่าเดิม เวลาดิฉันท้อแท้ใจก็จะมองหาข้อดีของการที่ทำงานที่นี่ทำให้ดิฉันประคับประคองตัวเองอยู่มาได้จนเข้าสู่ปีที่ 8 องค์กรมีนโยบายใหม่ที่บางคนรับไม่ได้ก็ทยอยออกไป และตัวแปรสำคัญมีการRotate ผู้จัดการ สรุปคือดิฉันเปลี่ยนหัวหน้าคนใหม่ที่ย้ายแผนกมา ครั้งนึงดิฉันส่งงานแล้วรอแก Aproved เพื่อรอส่งต่อแผนกที่ดิฉันประสานงานและเขารอเอกสาร ปรากฎว่ารอนานแกก็ไม่พิจารณาดิฉันก็ถูกเร่งจากคนที่ตาม เลยทวงผู้จัดการสรุปแกบอกว่า"ดูได้แต่ส่วนที่เข้าใจที่เหลือให้ดูและพิจารณาเอาเอง" ดิฉันอึ้งพักนึงค่ะหัวหน้าเก่าดิฉันก็ไม่เคยเจอแบบนี้ อีกทั้งในส่วนรับผิดชอบงานของดิฉันแกไม่เคยสนับสนุนผลักดันเหมือนกับที่แกช่วยเหลือคนอื่นๆ ในแผนก บางคนงานรับผิดชอบน้อยทำงานสบายๆ หัวหน้าสนับสนุนช่วยนำเสนอผลงาน แต่ดิฉันทำทั้งงานเอกสารบนอ๊อฟฟิศและงานในสายการผลิต( ดิฉันทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมค่ะตามสายที่จบมา) ที่ผ่านมาดิฉันตั้งใจทำงาน ลางานก็น้อยเพราะสภาพงานไม่เอื้อลาเมื่อไหร่มีปัญหาทุกที เพื่อนฝูงก็หดหายไม่ค่อยมีสังคมเพราะวันหยุดไม่ตรงคนอื่น บางครั้งต้องเลิกงานดึกๆ แต่ไม่ได้โอทีดิฉันก็ทำเพราะถือว่าเป็นหน้าที่ บางทีเข้า 6 โมงเช้าเลิกงาน 3 ทุ่มดิฉันก็ทำเพราะคิดว่าเป็นงานที่รับผิดชอบ แต่พอเจอแบบนี้รู้สึกการทำงานน่าเบื่อ ทำดีไม่ได้ดี หมดกำลังใจถ้าใครเจอแบบนี้จะทำยังไงค่ะ
หากใครเจอสถานะการณ์แบบนี้ มีความคิดเห็ว่าอย่างไรบ้างคะ