ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะคะ ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือแฉใคร และไม่ได้ตั้งใจว่าสังคมปัจจุบันนะคะ
หนูเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 18 ปีค่ะ จะจบม.ปลายแล้ว ตอนนี้หนูมีปัญหาที่แก้ไม่ตกสำหรับหนูจึงมาขอความคิดเห็นจากผู้ใหญ่ในพันทิปค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เดิมทีครอบครัวหนูอยู่กัน 3 คน พ่อแม่ลูกค่ะ หลังจากนั้นพ่อหนูก็เสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ หนูอยู่กับแม่มาตลอด จนมาวันหนึ่งแม่ก็พาผู้ชายคนนึงเข้าบ้านค่ะ แต่ก่อนหน้าก็ปรึกษาหนูก่อนแล้ว ซึ่งหนูก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะแม่จะได้มีเพื่อนคอยคุยแชร์ทุกข์สุข คอยแบ่งปันเรื่องที่เจอมาในแต่ละวัน (เค้ากับแม่จดทะเบียนสมรสกัน) หนูเรียนอยู่คนละจังหวัดกับที่บ้านนะคะ เลยต้องมาอยู่หอพัก จนแม่กับเขาอยู่ได้ประมาณ 2 ปีค่ะ แม่ก็คิดว่าเค้าเป็นคนดีมาก ส่วนตัวหนูคิดว่าเฉยๆ ไม่ได้มีอคติอะไร จนวันที่แม่กับเขามาทำธุระที่ใกล้ๆหอพัก ตอนนั้นหนูป่วยเลยนอนอยู่บนห้อง ซึ่งเขาอาสาดูหนูให้ โดยที่แม่ออกไปธุระแต่หนูก็ไม่คิดอะไร เค้าก็กอดหนู หอมแก้ม มือโดนตรงนั้นตรงนี้บ้าง หนูก็ไม่คิดอะไรด้วยความที่เขาเป็นพ่อเลี้ยง ก็กอดกันบ้างตามประสาพ่อลูกคงไม่เป็นไร จนแม่กลับมา เขากับแม่ก็กลับบ้าน
แต่จุดที่ทำให้หนูไม่คิดจะกลับบ้านอีกต่อไปก็อยู่ตรงนี้แหละค่ะ คือหนูติดต่อหาแม่ไม่ได้ เลยติดต่อหาเขาแทนเพื่อจะปรึกษาเรื่องคอร์สเรียน แต่เขากลับถามหนูกลับมาว่า " เป็นไง ยอมแล้วเหรอ ถ้ายอมจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย " หนูก็งงเลยพยายามถามว่าต้องการสื่อถึงอะไรเลยได้ความมาว่า จะขอหลับนอนด้วย!!! ในความรู้สึกหนูตอนนั้นเหมือนดิ่งลงเหวเลยค่ะ ร้องไห้หนักเลย เขาก็ยังกำชับบอกอีกนะคะว่าห้ามบอกใคร (หนูไม่ยอมนะคะ เลยตัดสายไปดื้อๆ) ตอนนั้นหนูคิดหนักเลย หนูมีแค่แม่คนเดียว หนูพยายามติดต่อแม่อีกครั้ง แต่ติดต่อแม่ไม่ได้เหมือนเดิม หนูเลยตัดสินใจโทรไปหาย่าค่ะ เล่าทุกอย่างให้ฟัง ย่าเครียดมากเหมือนกันแต่ด้วยความที่ย่าหนูแก่มากแล้ว ท่านเลยช่วยอะไรไม่ได้มาก อีกประเด็นคือย่าหนูท่านไม่ถูกกับแม่ จนมาอีกวันหนูติดต่อแม่ได้ เลยเล่าแม่ไปทั้งน้ำตา แต่แม่ก็ถามมาว่า เขาลองใจเรารึเปล่าอะไรทำนองนั้น ตอนนั้นหนูกลัวไปหมด คิดได้แค่ว่าไม่ควรกลับบ้าน และไม่ควรเจอเขา แต่แม่ก็บอกว่าจะถามเขาอีกทีว่าตกลงยังไง แต่คือหนูงง ทำไมต้องถามอีกล่ะ?
ก็ได้คำตอบกลับมาว่า "ลองใจอยากรู้ว่าหนูเป็นคนยังไง เป็นเด็กที่ใจแตกยอมแลกร่างกายกับสมบัติรึเปล่า" แต่ในความความคิดเห็นของหนูนะคะ ถ้าเขาเห็นแก่ความสัมพันธ์พ่อเลี้ยง - ลูกเลี้ยงจริงๆ คงไม่ลองใจโดยการขอร่วมหลับนอน จนมาปัจจุบันนี้ 6 เดือนกว่าแล้วค่ะ ที่หนูไม่กลับบ้าน เทศกาลปีใหม่ ก็ไม่กลับ เพราะไม่เหลือความไว้ใจในคำว่าบ้าน
ปล.1 หนูคิดถึงแม่มากค่ะ แต่ไม่อยากกลับไปเจอตาเฒ่านั่น
ปล.2 หนูควรแก้ไขปัญหานี้ยังไงดีคะ หนูเครียดมากๆ
ปล.3 แม่กับเขาเป็นราชการทั้งคู่ หนูเคยขอให้แม่เลิกแต่แม่ตอบกลับมาว่า "กูเป็นข้าราชการ จะเปลี่ยนผัวเหมือนเปลี่ยนเสื้อไม่ได้"
ปล.4 แม่ขอให้หนูให้อภัยเค้าตลอด แต่หนูไม่ยอมค่ะ เพราะหนูไม่เหลือความไว้ใจในตัวเขาแล้ว และความรู้สึกหนูตอนนี้มีแค่ความเกลียดชัง ขยะแขยง ไม่อยากแม้แต่ใจใช้อากาศหายใจ
ปล.5 แม่เข้าข้างเขาตลอด โดยพูดมาบ้างล่ะว่าเขาไปสาบานต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้างละ ต่างๆนานาบ้างละ
**หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ ขอความกรุณาผู้ใหญ่ชี้ทางให้หนูด้วยเถอะค่ะ หนูจนปัญญาแล้ว**
**แท็กห้องผิด หรืออ่านยากขออภัยด้วยค่ะ**
ช่วยหนูด้วยค่ะ หนูไม่อยากกลับไปที่บ้านอีกแล้ว...
หนูเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 18 ปีค่ะ จะจบม.ปลายแล้ว ตอนนี้หนูมีปัญหาที่แก้ไม่ตกสำหรับหนูจึงมาขอความคิดเห็นจากผู้ใหญ่ในพันทิปค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เดิมทีครอบครัวหนูอยู่กัน 3 คน พ่อแม่ลูกค่ะ หลังจากนั้นพ่อหนูก็เสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ หนูอยู่กับแม่มาตลอด จนมาวันหนึ่งแม่ก็พาผู้ชายคนนึงเข้าบ้านค่ะ แต่ก่อนหน้าก็ปรึกษาหนูก่อนแล้ว ซึ่งหนูก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะแม่จะได้มีเพื่อนคอยคุยแชร์ทุกข์สุข คอยแบ่งปันเรื่องที่เจอมาในแต่ละวัน (เค้ากับแม่จดทะเบียนสมรสกัน) หนูเรียนอยู่คนละจังหวัดกับที่บ้านนะคะ เลยต้องมาอยู่หอพัก จนแม่กับเขาอยู่ได้ประมาณ 2 ปีค่ะ แม่ก็คิดว่าเค้าเป็นคนดีมาก ส่วนตัวหนูคิดว่าเฉยๆ ไม่ได้มีอคติอะไร จนวันที่แม่กับเขามาทำธุระที่ใกล้ๆหอพัก ตอนนั้นหนูป่วยเลยนอนอยู่บนห้อง ซึ่งเขาอาสาดูหนูให้ โดยที่แม่ออกไปธุระแต่หนูก็ไม่คิดอะไร เค้าก็กอดหนู หอมแก้ม มือโดนตรงนั้นตรงนี้บ้าง หนูก็ไม่คิดอะไรด้วยความที่เขาเป็นพ่อเลี้ยง ก็กอดกันบ้างตามประสาพ่อลูกคงไม่เป็นไร จนแม่กลับมา เขากับแม่ก็กลับบ้าน
แต่จุดที่ทำให้หนูไม่คิดจะกลับบ้านอีกต่อไปก็อยู่ตรงนี้แหละค่ะ คือหนูติดต่อหาแม่ไม่ได้ เลยติดต่อหาเขาแทนเพื่อจะปรึกษาเรื่องคอร์สเรียน แต่เขากลับถามหนูกลับมาว่า " เป็นไง ยอมแล้วเหรอ ถ้ายอมจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย " หนูก็งงเลยพยายามถามว่าต้องการสื่อถึงอะไรเลยได้ความมาว่า จะขอหลับนอนด้วย!!! ในความรู้สึกหนูตอนนั้นเหมือนดิ่งลงเหวเลยค่ะ ร้องไห้หนักเลย เขาก็ยังกำชับบอกอีกนะคะว่าห้ามบอกใคร (หนูไม่ยอมนะคะ เลยตัดสายไปดื้อๆ) ตอนนั้นหนูคิดหนักเลย หนูมีแค่แม่คนเดียว หนูพยายามติดต่อแม่อีกครั้ง แต่ติดต่อแม่ไม่ได้เหมือนเดิม หนูเลยตัดสินใจโทรไปหาย่าค่ะ เล่าทุกอย่างให้ฟัง ย่าเครียดมากเหมือนกันแต่ด้วยความที่ย่าหนูแก่มากแล้ว ท่านเลยช่วยอะไรไม่ได้มาก อีกประเด็นคือย่าหนูท่านไม่ถูกกับแม่ จนมาอีกวันหนูติดต่อแม่ได้ เลยเล่าแม่ไปทั้งน้ำตา แต่แม่ก็ถามมาว่า เขาลองใจเรารึเปล่าอะไรทำนองนั้น ตอนนั้นหนูกลัวไปหมด คิดได้แค่ว่าไม่ควรกลับบ้าน และไม่ควรเจอเขา แต่แม่ก็บอกว่าจะถามเขาอีกทีว่าตกลงยังไง แต่คือหนูงง ทำไมต้องถามอีกล่ะ?
ก็ได้คำตอบกลับมาว่า "ลองใจอยากรู้ว่าหนูเป็นคนยังไง เป็นเด็กที่ใจแตกยอมแลกร่างกายกับสมบัติรึเปล่า" แต่ในความความคิดเห็นของหนูนะคะ ถ้าเขาเห็นแก่ความสัมพันธ์พ่อเลี้ยง - ลูกเลี้ยงจริงๆ คงไม่ลองใจโดยการขอร่วมหลับนอน จนมาปัจจุบันนี้ 6 เดือนกว่าแล้วค่ะ ที่หนูไม่กลับบ้าน เทศกาลปีใหม่ ก็ไม่กลับ เพราะไม่เหลือความไว้ใจในคำว่าบ้าน
ปล.1 หนูคิดถึงแม่มากค่ะ แต่ไม่อยากกลับไปเจอตาเฒ่านั่น
ปล.2 หนูควรแก้ไขปัญหานี้ยังไงดีคะ หนูเครียดมากๆ
ปล.3 แม่กับเขาเป็นราชการทั้งคู่ หนูเคยขอให้แม่เลิกแต่แม่ตอบกลับมาว่า "กูเป็นข้าราชการ จะเปลี่ยนผัวเหมือนเปลี่ยนเสื้อไม่ได้"
ปล.4 แม่ขอให้หนูให้อภัยเค้าตลอด แต่หนูไม่ยอมค่ะ เพราะหนูไม่เหลือความไว้ใจในตัวเขาแล้ว และความรู้สึกหนูตอนนี้มีแค่ความเกลียดชัง ขยะแขยง ไม่อยากแม้แต่ใจใช้อากาศหายใจ
ปล.5 แม่เข้าข้างเขาตลอด โดยพูดมาบ้างล่ะว่าเขาไปสาบานต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้างละ ต่างๆนานาบ้างละ
**หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ ขอความกรุณาผู้ใหญ่ชี้ทางให้หนูด้วยเถอะค่ะ หนูจนปัญญาแล้ว**
**แท็กห้องผิด หรืออ่านยากขออภัยด้วยค่ะ**