กะไอ้เรื่องที่ว่า ที่กล่าวมาดังข้างต้น จะกล่าวบทไป ก็เป็นชีวิตที่สับสน... ถรุยยย ไม่ใช่เเรป

คือว่า ผมมีชีวิตที่เริ่มเบื่อหน่ายการใช้ชีวิต
ต้องตื่นนอนเพื่อไปเรียนหรือทำงาน ไม่ว่าจะหาเงินมากขนาดไหน ทำอะไรยิ่งใหญ่ขนาดไหน เรียนสูงไปขนาดไหน ก็ต้องตายอยู่ดี เเล้วความคิดผมมันก็เกิดความเบื่อครับ ว่า "เเล้วจะทำไปทำไมล่ะ "ก็เมื่อก็ต้องตายจากไปอยู่ดี เเล้วถ้ายิ่งชาติหน้ามีจริง ต้องเกิดมาอีกก็ต้องมาเริ่มเรียนอนุบาลใหม่ ฝึกทำงานใหม่
เหมือน วนลูปอ่ะครับ เหมือนมันเบื่อกับชีวิตซ้ำๆซึ่งรู้สึกว่าผมนั้นเคยอยู่ในโลกนี้หลายร้อยหลายพันปีมาเเล้วยังไงอย่างงั้นเลย ผมเป็นคนที่แปลกจากคนอื่นไหมครับ ...

เเล้วมันก็กลายเป็นคนรู้สึกไม่มีความเเคร์ในสิ่งใดๆครับ ซึ่งหมายถึงว่า เมื่อได้ยินเรื่องของคนที่มีชีวิตที่ดีสวยหรู ผมก็จะมีความคิดว่า มีชีวิตที่ดีได้อะไร ยังไงก็ตายอยู่ดี สร้างอะไรยิ่งใหญ่ไว้ก็ไม่ต่างอะไรกับไม่ได้สร้าง เพราะต้องตายจากมันไปอยู่ดี อีกสักตัวอย่าง ก็คือการกินอาหารครับ ผมเบื่อกับมันมาก ต้องกินทุกวัน เช้า เที่ยง เย็น วนลูปไปเรื่อยจนกว่าจะตาย คนอื่นผมไม่รู้นะ เเต่ผมคิดว่ามันไร้สาระครับ ที่สำคัญมันต้องเคี้ยวทุกครั้งที่กินข้าว ทำไมล่ะ มันเป็นสิ่งจำเป็นนะอาหาร เเต่มันสิ่งซ้ำๆอ่ะคับ เเต่เราก็ต้องกินใช่ไหมครับ ไม่งั้นเราก็ตาย นั้นเเหละ มันคือปัญหาเลย เหมือนถูกบังคับให้ต้องทำ ซึ่งผมคือ ผมเป็นอะไรที่เเตกต่างจากคนอื่นเขาหรือเปล่านะ เเละอีกอย่างไม่ชอบงานสังสรรณ์คับ ผมว่ามันไร้สาระอันนี้สำหรับผมนะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะครับ มันรู้สึกแปลกๆครับ ถ้ามันมีชาติหน้าจริงนะ เหมือนกับผมไม่อยากจะเกิดมาอีกเเล้วอ่ะครับ  ไม่อยากทำอะไรซ้ำๆ  ในชีวิตผมเหมือนมันจะบอกว่า จะทำอะไรให้มันยากนักหน่าทำไมหว่าาาา อะไรเเบบนี้อ่ะครับ
คำถาม ผมเป็นอะไรครับ ช่วยบอกที


ตั้งกระทู้นี้ผมยังเบื่อเลยครับ