ภาพของเธอยังวนเวียนอยู่ในหัว ยิ่งคิดยิ่งวนกลับมาที่เดิม นอนหลับตาก็เห็นแต่หน้าเธอควรทำยังไงดีครับ

ฉันคือวินยา—ดวงจิตที่ยังคงวนเวียนอยู่ในโลกนี้ เพราะความรักที่ไม่เคยได้พูดออกไป ฉันรักเธอมานาน รักแบบเงียบๆ รักแบบไม่กล้าบอก รักแบบที่เธออาจไม่เคยรู้ ทุกครั้งที่เธอยิ้ม ฉันเฝ้ามองอยู่ห่างๆ ทุกครั

เนื่องจากเรากินยาลดน้ำหนักเข้าไป แล้วมีอาการวูบ ง่วง ทำให้ต้องล้างท้อง ​ทีนี่พอเราจะนอน หลับตาไม่ลงเรากลัวจะไม่ตื่น เราต้องทำไงแบบนี้

ฟังเพลงเศร้าบ่อย เอามาถามหน่อยดีกว่า . . ระหว่าง "หายไปเฉยๆ" กับ "บอกข้อเสีย" (หรือข้ออ้างอะไรสักอย่าง) . . จบแบบไหนเจ็บกว่ากัน . .

ปีที่แล้วเราแบบเศร้าหนักมากประมาณ2-3เดือนได้เลย กว่าจะหายเศร้า ที่ผ่านมาคือแทบจะไม่ได้มีความรู้สึกอะไรแล้ว มีแค่แว๊บๆแบบนึกถึงคนนั้นนานๆที แต่ว่าเรียกได้ว่าทำใจได้100% ผ่านมา 1 ปีพอดีเป๊ะ อยู่ๆความรู

ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ พอดีผมผิดหวังมาหลายรอบติดกัน แล้วมันก็จะมีเรื่องเเบบนี้มารบกวนตลอดเวลาในความคิด ผมควรทำไงดีครับ

"รัก คงยังไม่พอ" ก็ "รักกัน" ... มันก็ควรจะพอแล้วมิใชหรือ ? แล้ว...ต้องการอะไรอีก ? สิ่งที่มอบให้นอกจาก "ความรัก" แล้วยังมีอะไร ที่ต้องมอบให้อีกหรือ? คุณให้รักฉันมาและฉั

ได้คำตอบแล้วค่ะ

ไม่อยากดราม่าแต่….. มันก็เศร้านะ….. ทำไงดี…..? หรือเราคิดมากไปเอง…. ปล. การแต่งตัว เสื้อผ้า โทนสีห้อง อื่นๆ.................

อยากเป็นผญที่เลิกงี่เง่าต้องทำไงคะ