คือ ช่วงๆแรกๆ เราสนิทกันมาก สนิทมากจนผมคิดว่าเขามีใจให้ผมด้วยซ้ำ เพื่อนๆ ก็คิดแบบผมหมดเลย เช่น ไปไหนด้วยกันบ่อยๆ 2 คน
เดินมาหากันตอนเรียนบ่อยๆ ไปเรียนด้วยกันบ่อยๆ ตอนแรกผมก็ลังเลว่าผมชอบเขาหรือไม่ แต่ช่วงกีฬาสีเขาโดนพี่สีแซะเพราะ เขาทำท่าหลีดไม่ได้ครับ
เขาร้องไห้แล้วโทรเรียกผมให้ไปหา ทั้งๆที่เพื่อนๆ ของเขาก็อยู่รอบๆ (เพื่อนตั้งแต่ม.ต้นเขาก็อยู่ ผมรู้จักกับเขาได้แค่ครึ่งปีเองตอนนั้น)
ผมจึงคิดว่า เขาคงอยากให้ผมอยู่ด้วยละครับ จากนั้นอะไรหลายๆอย่างก็เหมือนชัดเจน เพื่อนๆแซวว่า ยังไงๆ ก็ยิ้มเขิลๆบอกว่า เพื่อนน่า แล้วมองหน้าผม
ใน ask.fm เขาก็ตอบคำถามที่เกี่ยวกับผมว่า ยุ่งน่าาาาาาา
ครับ ผมชอบเขาเข้าให้แล้ว.
แต่วันหนึ่งเขาก็เหมือนรำคาญผมไปซะยังงั้น ทั้งๆที่แค่ผมรอเขาเรียนเสร็จเฉยๆ เขาก็บอกว่าน่ารำคาญ อย่าทำตัวเป็นเจ้าของ (แต่ที่ผ่านชวนไปเที่ยวก็ไปหมดนะครับ) และด้วยว่าแกไปสนิทกับรุ่นน้องคนนึง ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใครผมเรียนชอบนั่งข้างหลังเขาบ่อยๆ แล้วถามว่าใครอะะะะ
เขามองผมเป็นคนขี้
ทันทีเลยครับ -.-
สุดท้ายแล้ว เขารู้มานานแล้วว่าผมชอบ แต่เขาก็บอกว่า ถ้าคิดว่าให้ความหวังจะไม่คุยด้วยแล้วนะ
ผมจึงถามเพื่อนสนิทของเขาว่า ทำไมช่วงแรกๆเขาดีกับผมจัง ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ก็คุยกับผมทุกวันทั้งๆที่รู้จักกันไม่นาน จนไปถึงเฟสทามกันทุกวัน
เพื่อนเขาเล่าว่า จริงๆแล้ว เขารู้ว่าทางบ้านผมไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร เขาคิดว่าผมคงเหงาเลยคุยด้วย แล้ว พยายามชอบแล้วแต่ไม่รู้สึก
หลังจากนั้นเขาก็คบกับเพื่อนสนิทผมครับ แล้วเขาเล่าให้เพื่อนผมฟังว่า ไม่เคยคุยอะไรกับผมแบบนั้นเลย ไม่เคยรู้สึกอะไรเลย..
ผมได้แต่คิดว่า ถ้าไม่ชอบผมแต่แรกทำไมไม่บอกผมแต่เนิ่นๆอะ คุยกับผมพิเศษกว่าคนอื่น จนผมรู้สึกขนาดนี้แล้วบอกว่าไม่ชอบ มันไม่เกินไปหรอครับ
แล้ว ผมน่าสงสารขนาดที่ว่าเขาตองทำตัวให้เหมือนว่าใส่จผมขนาดนั้นด้วยครับ ผมเป็นผู้ชายผมหวั่นไหวก็คงไม่แปลก
ขอคำปรึกษาด้วยนะครับ
ผู้หญิงแบบนี้เขาคิดอะไรกันแน่ครับ ?
เดินมาหากันตอนเรียนบ่อยๆ ไปเรียนด้วยกันบ่อยๆ ตอนแรกผมก็ลังเลว่าผมชอบเขาหรือไม่ แต่ช่วงกีฬาสีเขาโดนพี่สีแซะเพราะ เขาทำท่าหลีดไม่ได้ครับ
เขาร้องไห้แล้วโทรเรียกผมให้ไปหา ทั้งๆที่เพื่อนๆ ของเขาก็อยู่รอบๆ (เพื่อนตั้งแต่ม.ต้นเขาก็อยู่ ผมรู้จักกับเขาได้แค่ครึ่งปีเองตอนนั้น)
ผมจึงคิดว่า เขาคงอยากให้ผมอยู่ด้วยละครับ จากนั้นอะไรหลายๆอย่างก็เหมือนชัดเจน เพื่อนๆแซวว่า ยังไงๆ ก็ยิ้มเขิลๆบอกว่า เพื่อนน่า แล้วมองหน้าผม
ใน ask.fm เขาก็ตอบคำถามที่เกี่ยวกับผมว่า ยุ่งน่าาาาาาา
ครับ ผมชอบเขาเข้าให้แล้ว.
แต่วันหนึ่งเขาก็เหมือนรำคาญผมไปซะยังงั้น ทั้งๆที่แค่ผมรอเขาเรียนเสร็จเฉยๆ เขาก็บอกว่าน่ารำคาญ อย่าทำตัวเป็นเจ้าของ (แต่ที่ผ่านชวนไปเที่ยวก็ไปหมดนะครับ) และด้วยว่าแกไปสนิทกับรุ่นน้องคนนึง ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใครผมเรียนชอบนั่งข้างหลังเขาบ่อยๆ แล้วถามว่าใครอะะะะ
เขามองผมเป็นคนขี้
สุดท้ายแล้ว เขารู้มานานแล้วว่าผมชอบ แต่เขาก็บอกว่า ถ้าคิดว่าให้ความหวังจะไม่คุยด้วยแล้วนะ
ผมจึงถามเพื่อนสนิทของเขาว่า ทำไมช่วงแรกๆเขาดีกับผมจัง ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ก็คุยกับผมทุกวันทั้งๆที่รู้จักกันไม่นาน จนไปถึงเฟสทามกันทุกวัน
เพื่อนเขาเล่าว่า จริงๆแล้ว เขารู้ว่าทางบ้านผมไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร เขาคิดว่าผมคงเหงาเลยคุยด้วย แล้ว พยายามชอบแล้วแต่ไม่รู้สึก
หลังจากนั้นเขาก็คบกับเพื่อนสนิทผมครับ แล้วเขาเล่าให้เพื่อนผมฟังว่า ไม่เคยคุยอะไรกับผมแบบนั้นเลย ไม่เคยรู้สึกอะไรเลย..
ผมได้แต่คิดว่า ถ้าไม่ชอบผมแต่แรกทำไมไม่บอกผมแต่เนิ่นๆอะ คุยกับผมพิเศษกว่าคนอื่น จนผมรู้สึกขนาดนี้แล้วบอกว่าไม่ชอบ มันไม่เกินไปหรอครับ
แล้ว ผมน่าสงสารขนาดที่ว่าเขาตองทำตัวให้เหมือนว่าใส่จผมขนาดนั้นด้วยครับ ผมเป็นผู้ชายผมหวั่นไหวก็คงไม่แปลก
ขอคำปรึกษาด้วยนะครับ