ประสบการณ์สดๆร้อนๆค่ะ ไฟล์ท PUS - KUL / KUL - DMK
แชร์ประสบการณ์การเปลี่ยนเครื่องที่สนามบินมาเลค่ะ ไฟล์ทขาไปไม่มีปัญหาค่ะ ตรงตามเวลาตลอด ขนาดมีเวลาทรานสิทแค่ 1 ชั่วโมง เราก้อเที่ยวกันอย่างสบายใจค่ะ แต่วันก่อนกลับนะสิค่ะ ขณะกำลังนั่งทางอาหารค่ำอย่างเอร็ดอร่อย ก้อได้รับอีเมลล์จากทางแอร์เอเซียว่า ไฟล์ทกลับของเราดีเลย์ 3 ชม.ค่ะ จากกำหนดออกคือ 10.35 กลายเป็นออก 01.15 ค่ะ เครื่องจะไปถึงสนามบินมาเลย์ที่ 6.30pm. ค่ะ ซึ่งไฟล์ทจากมาเลถึงดอนเมืองของเราออกเวลานั้นพอดีค่ะ
จริงในอีเมลล์เค้าแจ้งทางเลือกมาค่ะ ว่าให้เราเลื่อนการเดินทางเป็นไฟล์ทไหนก้อได้ภายใน 14 วัน แต่เผอิญว่าน้องที่ไปด้วยกันวันรุ่งขึ้นมีสอบค่ะ เราก้อ Live คุยกับทางแอร์เอเซีย เค้าก้อบอกให้เรามาติดต่อเคาท์เตอร์ที่สนามบินกิมเฮค่ะ จนท.จะบอกว่าเราจะได้ไฟล์ทไหนกลับค่ะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มาเช็คอินตอนเช้าที่สนามบิน ทางนี้แจ้งว่าไม่ทราบเลยค่ะ ทางเราต้องไปติดต่อ transfer counter ที่มาเลเองค่ะ ทางนั้นจะเป็นคนจัดการให้ เราก้ออ้าว ยังงัย จะได้กลับวันนี้มั้ย
เราก้อเช็คอินไปตามปกติค่ะ เราก้อนั่งเล่นทานกาแฟรอเวลาขึ้นเครื่องค่ะ พอได้เวลาเนื่องจากเป็นไฟล์ทดีเลย์ เราเลยต้องนั่งบัสไปขึ้นเครื่องบินค่ะ ซึ่งเครื่องก้อออกปกติค่ะ แต่เราก้อแอบกังวลค่ะว่าไปถึงสนามบินจะมีไฟล์ทกลับมั้ย ก้อนั่งกันไปค่ะ 6 ชม ครึ่ง ลุ้นเวลาไปตลอดทาง
พอถึงสนามบินที่มาเล เราก้อพุ่งดิ่งไปที่ transfer counter เลยค่ะ จนท.ก้อดีค่ะ รีบออกตั๋วให้แล้วบอกให้เราวิ่งไปเกทค่ะ เรื่องเกิดหลังจากนี้สิค่ะ
ระยะทางจาก transfer counter ไปเกท น่าจะหย่อน 1 กม. กว่าได้ค่ะ จากจุดนั้น จะผ่านเข้าไปเราต้องเชคกระเป๋า 1 รอบค่ะ จขกท แบกเป้กันไปคนละ 1 ใบค่ะ น้ำหนัก 7 กก. เป๊ะ กระเป๋ากล้องอีก 1 ใบ และถุงช้อปปิ้งจากเกาหลีอีก 1 ถุงค่ะ พอเชคกระเป๋าเสร็จรอบแรก เราก้อวิ่งค่ะใจอยากจะกลับเที่ยวนี้เลย แต่ด้วยเวลาที่เฉียดฉิวมาก คือลงเครื่องมา 6.20 อีกเครื่องออก 6.35 ค่ะ วิ่งไปค่ะ เหนื่อยแทบขาดใจ มาถึงเชคกระเป๋ารอบที่ 2 ก่อนเข้าเกท ไม่เข้าใจว่าจะเชคอะไรมากมายค่ะ จนทตรวจสัมภาระถามว่าจะไปเกทไหน บอกไปว่า P9 เค้าก้อบอกว่าไม่น่าทันค่ะ แต่เราก้อยังมีความหวังค่ะ ผ่านจุดที่ 2 ก้อวิ่งต่อค่ะ ลืมบอกว่า จขกท อายุ 40 แล้วค่ะ ออกกำลังบ้างเป็นบางวัน แล้วแต่อารมณ์ค่ะขนาดนี้เหนื่อยแทบขาดใจค่ะ
พอไปถึงเกทเครื่องหายไปแล้วจิงๆค่ะ ทรุดเลยค่ะ แล้วเราก้อเดินกระปรกกระเปรี้ยกลับไปที่ transfer counter จากจุดนี้ เจ้าหน้าที่ของแอร์เอเซียบอกว่ารู้แล้วว่าไม่ทันตั้งแต่ตอนปริ้น boarding pass ให้แล้ว เท่านั้นค่ะ ของขึ้นเลย เค้าคงเห็นเป็นเรื่องสนุกนะค่ะหลอกให้วิ่งไปที่เกท ถ้าไม่ทันก้อควรจะบอกตั้งแต่ตอนแรก ขนาดตอนเช็คกระเป๋าอยู่ใกล้ๆ ก้อน่าจะเรียกหรือบอกอะไรก้อได้ นี่ไม่ทำไรสักอย่าง บอกมาหน้าตาเฉยว่าให้เราไปเปลี่ยนตั๋วที่ service counter ด้านนอก ซึ่งเราต้องผ่าน ตม.ออกไปก่อนค่ะ
สรุปเราต้องเข้าประเทศเค้าไปแบบไม่ได้ตั้งใจค่ะ 55555 เฮ้ออ ขรรมไม่ออกเลยค่ะ ไฟล์ทนี้มีน้องคนไทยร่วมชะตากรรมอีก 2 ค่ะ มาเจอกันที่เคาท์เตอร์พอดี รอเปลี่ยนไฟล์ทเหมือนกัน เค้าบอกให้รอจนกว่าไฟล์ทถัดไปจะปิดเช็คอินค่ะ แล้วถึงจะทราบว่ามีที่นั่งพอจะให้เราไปได้มั้ย เราก้อรอค่ะ ระหว่างนั้นหิวน้ำมากก้อซื้อไม่ได้ค่ะ ไม่มีเงินริงกิตสักบาท เศร้า 5555 โหดจิงไรจิงค่ะ ทริปนี้
รอจนเค้าปิดเช็คอินค่ะ สรุปได้ค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อยได้กลับบ้านแว้วววววววว
สรุป ไม่ประทับใจการบริการของแอร์เอเซียที่มาเลค่ะ เลยอยากมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังค่ะ เป็นครั้งแรกของ จขกท. ค่ะ จำไปนานเลย ถ้าเลี่ยงได้บินตรงดีกว่าค่ะ
ประสบการณ์ไฟล์ทดีเลย์ 3 ชม. ทำให้ต้องเปลี่ยนตั๋วสำหรับไฟล์ท transfer แอร์เอเซีย
แชร์ประสบการณ์การเปลี่ยนเครื่องที่สนามบินมาเลค่ะ ไฟล์ทขาไปไม่มีปัญหาค่ะ ตรงตามเวลาตลอด ขนาดมีเวลาทรานสิทแค่ 1 ชั่วโมง เราก้อเที่ยวกันอย่างสบายใจค่ะ แต่วันก่อนกลับนะสิค่ะ ขณะกำลังนั่งทางอาหารค่ำอย่างเอร็ดอร่อย ก้อได้รับอีเมลล์จากทางแอร์เอเซียว่า ไฟล์ทกลับของเราดีเลย์ 3 ชม.ค่ะ จากกำหนดออกคือ 10.35 กลายเป็นออก 01.15 ค่ะ เครื่องจะไปถึงสนามบินมาเลย์ที่ 6.30pm. ค่ะ ซึ่งไฟล์ทจากมาเลถึงดอนเมืองของเราออกเวลานั้นพอดีค่ะ
จริงในอีเมลล์เค้าแจ้งทางเลือกมาค่ะ ว่าให้เราเลื่อนการเดินทางเป็นไฟล์ทไหนก้อได้ภายใน 14 วัน แต่เผอิญว่าน้องที่ไปด้วยกันวันรุ่งขึ้นมีสอบค่ะ เราก้อ Live คุยกับทางแอร์เอเซีย เค้าก้อบอกให้เรามาติดต่อเคาท์เตอร์ที่สนามบินกิมเฮค่ะ จนท.จะบอกว่าเราจะได้ไฟล์ทไหนกลับค่ะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ มาเช็คอินตอนเช้าที่สนามบิน ทางนี้แจ้งว่าไม่ทราบเลยค่ะ ทางเราต้องไปติดต่อ transfer counter ที่มาเลเองค่ะ ทางนั้นจะเป็นคนจัดการให้ เราก้ออ้าว ยังงัย จะได้กลับวันนี้มั้ย
เราก้อเช็คอินไปตามปกติค่ะ เราก้อนั่งเล่นทานกาแฟรอเวลาขึ้นเครื่องค่ะ พอได้เวลาเนื่องจากเป็นไฟล์ทดีเลย์ เราเลยต้องนั่งบัสไปขึ้นเครื่องบินค่ะ ซึ่งเครื่องก้อออกปกติค่ะ แต่เราก้อแอบกังวลค่ะว่าไปถึงสนามบินจะมีไฟล์ทกลับมั้ย ก้อนั่งกันไปค่ะ 6 ชม ครึ่ง ลุ้นเวลาไปตลอดทาง
พอถึงสนามบินที่มาเล เราก้อพุ่งดิ่งไปที่ transfer counter เลยค่ะ จนท.ก้อดีค่ะ รีบออกตั๋วให้แล้วบอกให้เราวิ่งไปเกทค่ะ เรื่องเกิดหลังจากนี้สิค่ะ
ระยะทางจาก transfer counter ไปเกท น่าจะหย่อน 1 กม. กว่าได้ค่ะ จากจุดนั้น จะผ่านเข้าไปเราต้องเชคกระเป๋า 1 รอบค่ะ จขกท แบกเป้กันไปคนละ 1 ใบค่ะ น้ำหนัก 7 กก. เป๊ะ กระเป๋ากล้องอีก 1 ใบ และถุงช้อปปิ้งจากเกาหลีอีก 1 ถุงค่ะ พอเชคกระเป๋าเสร็จรอบแรก เราก้อวิ่งค่ะใจอยากจะกลับเที่ยวนี้เลย แต่ด้วยเวลาที่เฉียดฉิวมาก คือลงเครื่องมา 6.20 อีกเครื่องออก 6.35 ค่ะ วิ่งไปค่ะ เหนื่อยแทบขาดใจ มาถึงเชคกระเป๋ารอบที่ 2 ก่อนเข้าเกท ไม่เข้าใจว่าจะเชคอะไรมากมายค่ะ จนทตรวจสัมภาระถามว่าจะไปเกทไหน บอกไปว่า P9 เค้าก้อบอกว่าไม่น่าทันค่ะ แต่เราก้อยังมีความหวังค่ะ ผ่านจุดที่ 2 ก้อวิ่งต่อค่ะ ลืมบอกว่า จขกท อายุ 40 แล้วค่ะ ออกกำลังบ้างเป็นบางวัน แล้วแต่อารมณ์ค่ะขนาดนี้เหนื่อยแทบขาดใจค่ะ
พอไปถึงเกทเครื่องหายไปแล้วจิงๆค่ะ ทรุดเลยค่ะ แล้วเราก้อเดินกระปรกกระเปรี้ยกลับไปที่ transfer counter จากจุดนี้ เจ้าหน้าที่ของแอร์เอเซียบอกว่ารู้แล้วว่าไม่ทันตั้งแต่ตอนปริ้น boarding pass ให้แล้ว เท่านั้นค่ะ ของขึ้นเลย เค้าคงเห็นเป็นเรื่องสนุกนะค่ะหลอกให้วิ่งไปที่เกท ถ้าไม่ทันก้อควรจะบอกตั้งแต่ตอนแรก ขนาดตอนเช็คกระเป๋าอยู่ใกล้ๆ ก้อน่าจะเรียกหรือบอกอะไรก้อได้ นี่ไม่ทำไรสักอย่าง บอกมาหน้าตาเฉยว่าให้เราไปเปลี่ยนตั๋วที่ service counter ด้านนอก ซึ่งเราต้องผ่าน ตม.ออกไปก่อนค่ะ
สรุปเราต้องเข้าประเทศเค้าไปแบบไม่ได้ตั้งใจค่ะ 55555 เฮ้ออ ขรรมไม่ออกเลยค่ะ ไฟล์ทนี้มีน้องคนไทยร่วมชะตากรรมอีก 2 ค่ะ มาเจอกันที่เคาท์เตอร์พอดี รอเปลี่ยนไฟล์ทเหมือนกัน เค้าบอกให้รอจนกว่าไฟล์ทถัดไปจะปิดเช็คอินค่ะ แล้วถึงจะทราบว่ามีที่นั่งพอจะให้เราไปได้มั้ย เราก้อรอค่ะ ระหว่างนั้นหิวน้ำมากก้อซื้อไม่ได้ค่ะ ไม่มีเงินริงกิตสักบาท เศร้า 5555 โหดจิงไรจิงค่ะ ทริปนี้
รอจนเค้าปิดเช็คอินค่ะ สรุปได้ค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อยได้กลับบ้านแว้วววววววว
สรุป ไม่ประทับใจการบริการของแอร์เอเซียที่มาเลค่ะ เลยอยากมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังค่ะ เป็นครั้งแรกของ จขกท. ค่ะ จำไปนานเลย ถ้าเลี่ยงได้บินตรงดีกว่าค่ะ