ช่วยด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะ...ยอมรับค่ะว่าทุกครั้งที่ลงกระทู้..คือแบบยอมรับเลย..ฉันเป็นคนอ่อนแอเรื่องความรักค่ะ..รู้ตัวได้ไงหรอ..บ้านเคยล้มละลายค่ะ..ตอนนั้นอายุแค่18จำได้เลยแทบจะไม่เสียใจ..และไม่เคยเครียดแค้นใครในความลำบากที่เกิดขึ้น..ทั้งที่พี่สาวเรากลับด่าว่าพ่อแม่ที่ทำให้ลำบาก(จากคนที่เป็นลูกคุณหนูเลยล่ะค่ะ)เรากลับไม่โกรธ..เราเข้มแข็ง..แม้ไม่เคยทำอะไรเลย..กลับไม่ใจแตก..ไม่คิดเรื่องยา..บุหรี่..เหล้า..กลับคิดแค่..อยากเรียนๆๆๆ..อยากจบปริญญา..สอบติดม.ดังประจำจ.ค่ะ..แต่เลือกเรียนม.ราชภัฎเพราะค่าเทอมถูก..อยากจบป.ตรีค่ะ..ทำทุกอย่างค่ะ..ล้างจานสมัยนั่นเงินเดือน4500..โดนเจ้านายไม่ถูกใจบังคับหักเงินเดือนอีกทั้งที่ไม่รู้ความสามารถเราเลย..แม้เคยเคลียร์ลูกค้าจนเค้าชื่นชม..แต่กลับลงท้ายว่า..คราวหน้าไม่ต้องครับเจียมตัวไว้ด้วยว่าเราสติปัญญ่ไม่ถึง..เอิ่มคุณเอาอะไรมาวัดคะ..เฮ้อช่างเถอะเล่าอดีตแค่ว่าเจอบ้านแตกขนาดนี้เรายังอดทนค่ะ..เคยหมุนไม่ทันจนเอามอไซที่เราผ่อนเองไปจำนำเถื่อนเอาเงินนั้นส่งข้าวให้พ่อแม่ที่พี่สาวกับแฟนหนูยุแยงตลอดว่าให้เค้าเข็ดสะบ้าง..แต่ก็ไม่เคยทำ..และเดินไปเรียนป.ตรีค่ะ..สลับเวลากลางวันเรียนกลางคืนทำวานพิเศษเซเว่นค่ะ...เจอหนักขนาดนั้นแต่ยอมรับเลยค่ะเรื่องคราวนั้นแค่40/100..แต่ตอนนี้ค่ะ150/100...ใจจะขาดค่ะ...ผช.คนนึงรัก8ปีขับรถชนเราเพราะงอนที่เราไม่ง้อ..เราเลิก..มีคนใหม่มาจีบค่ะ..ดี..รัก..ใส่ใจ..คบกนปีกว่ามาบอกว่า..ขอโทดครับผมทิ้งเมียกับลูกไม่ได้เราจบกันนะ..อะไรนะ..คุนมีเมีย..คุนมีลูก..เอ่อ..คิดไม่ได้หรอตั้งแค่แรกว่าลืมเค้าไม่ได้