เราทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนค่ะ
แผนกเรามีเรามี 10 กว่าคน มีเรากับหัวหน้าอีกคนเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง
แรกๆ เราก็พยายามที่จะเข้ากับคนในทีม(ผู้ชายทั้งหมด)ให้ได้ เราก็เปิดใจ ลองคุย ไม่อคติ ปกติเราไม่ค่อยเปิดใจ ไม่ค่อยอยากคบ/พบ/เจอเพื่อนใหม่ๆ เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ทำงาน กลับบ้าน อ่านหนังสือ เลี้ยงแมว ดูซีรีย์เกาหลี
เราเข้าใจว่าแต่ละคนจะมีบุคลิกไม่เหมือนกัน บางคนคุยกันอาจสนิทใจ แต่บางคนคุยแล้ว พยายามแล้ว แต่มันก็ เออ คนนี้ไม่ใช่ว่ะ คุยยังไงก็ไม่ใช่แนวเดียวกัน
มีพี่ผู้ชายอยู่ 1 คนในทีม ที่มีบุคลิกเจ้าลีลา จะคุยหรือบอกอะไรก็ต้องให้อีกฝ่ายคอยถาม คอยอยากรู้ ชอบบ่นกันคนอื่น ว่าตัวเค้ามันไม่ดี เค้ามันจน รูปก็ไม่หล่อ low profile เฮ้อออ.. แล้วก็บ่นอย่างนี้อยู่เป็นประจำ (บ่นออกแนวที่ผช.ขี้แพ้ชอบบ่นน่ะค่ะ)
เราก็พยายามจะคุยและจูนกันให้ติดกับคนๆนี้ แต่มันก็ไม่ติดจริงๆ
- เค้าชอบมาล้อชื่อเรา เอาไปตั้งเป็นฉายา เราบอกตรงๆ พี่ เราไม่ชอบนะชื่อนี้ อย่าเรียกแบนั้นได้มั๊ย (ในใจเราคือเราไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้นนะ) พอเราย้ำไปหลายรอบ เค้าก็ไม่ล้อแล้ว แต่กลายเป็นงอนเราไปแทน นิ่งเงียบ ไม่ยอมคุยด้วย ในตอนนั้น เรายังเป็นเด็กใหม่ ก็เอาวะไปง้อมันหน่อย ง้ออยู่พักใหญ่ บอกพี่จะเรียกอะไรก็เรียกไปเหอะ ตามสบายพี่เลยแล้วกัน เอาเป็นว่าเราจะไม่เอามาใส่ใจ
- เค้าเป็นคนที่ชอบลีลามารยาเยอะ เราเป็นพวกขี้รำคาญ เรานั่งทำงานอยู่ เค้าก็มาพูดลอยๆ เดี๋ยวบ่ายนี้เราต้องนึกถึงเค้าแน่ๆ เราก็ถาม อะไรพี่ นึกถึงอะไรเรื่องงานเหรอ ทำไมอ่ะ เค้าก็เงียบแล้วยิ้มๆ พูดต่อ ไม่มีอะไรหรอก แต่เดี๋ยวเราก็จะนึกได้เองล่ะ เชื่อเค้าเหอะ เดี๋ยวเราต้องนึกถึงเค้าแน่ๆ เราก็ อะไรวะพี่ ถ้ามีเรื่องงานสำคัญก็บอกมาดิ ลีลาอยู่ได้ เค้าก็นิ่งไป พอวันรุ่งนี้ก็มาถามเราอีก เป็นไงนึกถึงพี่แล้วยัง เราก็เงียบ ไม่ตอบแล้วค่ะ ขี้เกียจจะเล่นด้วย
- มีอยู่ช่วงนึง เราเป็นไข้ ไอเยอะเจ็บคอ เราก็นั่งทำงานไป ไอไป เสียงเค้าก็ลอยมา แบบนี้เอากระโถนไปตั้งข้างๆเลยดีมั๊ย เรามันไม่เข้าใจมุขไง เพิ่งมาเข้าใจในตอนหลังแล้ว เราก็ถามไป กระโถน ?? อะไรพี่ เค้าก็ อืมม ไม่เป็นไรหรอก (ทำเสียงอ่อนๆ) ถ้าเราไม่เข้าใจพี่ก็ไม่เป็นไร ปล่อยมันผ่านไปเถอะ
- เราจะขับรถมาที่ทำงานตอนเช้า ไม่ชอบออกสายเพราะกลัวรถติด แล้วที่จอดรถมันก็ใกล้ๆกัน เรามาเช้าเราก็จอดรถ นอนในรถเพื่อรอเวลาเข้างาน บางวันจะมีพี่คนนี้เดินมาเคาะกระจกรถเรา เรียกเรา แซวเราว่าจะนอนไปถีงไหน บลาๆ คือ เราจะนอน ยังไม่ถึงเวลางาน เค้ามากวน ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เราว่าเค้าเริ่มไร้มารยาทแล้ว
.... และอีกหลายเรื่องที่เยอะเกินจะพิมพ์
สุดท้ายเราตัดสินใจ คนนี้คงไม่เหมาะจะสนิทด้วยแล้วล้ะ เรากับเค้าคงไม่คลิ๊กกัน เลยเลือกที่จะตัดเค้าออกไปจากการคุยเล่นของเรา เลือกที่จะคุยกับเค้าแค่เรื่องงาน ถ้าเค้ามาหยอกมาล้ออะไร เราจะทำเป็นหูทวนลมไปซะ
พอเราไม่เล่นด้วยบ่อยเข้า เค้าก็ทำเป็นเงียบ ไม่คุยกับเราเลย ทำเป็นบึ้งตึง แล้วเค้าก็ไปบอกคนอื่นว่า เราไม่คุยกับเค้าแล้ว
อ้าวว เห้ยย แบบนี้ก็ได้เหรอ (ผู้ชายเหี้_อะไรเนี่ย นิสัยแย่มาก)
เราคิดว่า เรานี่มีสิทธิ์ตัดสินใจที่จะตัดคนที่เราไม่ชอบออกไปจากชีวิตเราก็ได้ไม่ใช่เหรอ? พอเราตัด กลายเป็นว่าเราผิด
เราว่าเรามีเส้นของเรา ที่จะไม่ยอมให้ใครก้าวข้ามเข้ามา พอมีใครล้ำเข้ามา เราก็ผลักเค้าออกไปได้นิ
นี่เราเรื่องมาก คิดมากไปเอง หรือเค้าที่ล้ำเส้นมากไปกันแน่ ??
เราสามารถจะเลือกคนที่จะเข้ามาหรือให้ออกไปจากชีวิตเราได้นิคะ ทำแบบนี้มันผิดนักหรือไง (ขอระบาย)
แผนกเรามีเรามี 10 กว่าคน มีเรากับหัวหน้าอีกคนเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง
แรกๆ เราก็พยายามที่จะเข้ากับคนในทีม(ผู้ชายทั้งหมด)ให้ได้ เราก็เปิดใจ ลองคุย ไม่อคติ ปกติเราไม่ค่อยเปิดใจ ไม่ค่อยอยากคบ/พบ/เจอเพื่อนใหม่ๆ เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ทำงาน กลับบ้าน อ่านหนังสือ เลี้ยงแมว ดูซีรีย์เกาหลี
เราเข้าใจว่าแต่ละคนจะมีบุคลิกไม่เหมือนกัน บางคนคุยกันอาจสนิทใจ แต่บางคนคุยแล้ว พยายามแล้ว แต่มันก็ เออ คนนี้ไม่ใช่ว่ะ คุยยังไงก็ไม่ใช่แนวเดียวกัน
มีพี่ผู้ชายอยู่ 1 คนในทีม ที่มีบุคลิกเจ้าลีลา จะคุยหรือบอกอะไรก็ต้องให้อีกฝ่ายคอยถาม คอยอยากรู้ ชอบบ่นกันคนอื่น ว่าตัวเค้ามันไม่ดี เค้ามันจน รูปก็ไม่หล่อ low profile เฮ้อออ.. แล้วก็บ่นอย่างนี้อยู่เป็นประจำ (บ่นออกแนวที่ผช.ขี้แพ้ชอบบ่นน่ะค่ะ)
เราก็พยายามจะคุยและจูนกันให้ติดกับคนๆนี้ แต่มันก็ไม่ติดจริงๆ
- เค้าชอบมาล้อชื่อเรา เอาไปตั้งเป็นฉายา เราบอกตรงๆ พี่ เราไม่ชอบนะชื่อนี้ อย่าเรียกแบนั้นได้มั๊ย (ในใจเราคือเราไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้นนะ) พอเราย้ำไปหลายรอบ เค้าก็ไม่ล้อแล้ว แต่กลายเป็นงอนเราไปแทน นิ่งเงียบ ไม่ยอมคุยด้วย ในตอนนั้น เรายังเป็นเด็กใหม่ ก็เอาวะไปง้อมันหน่อย ง้ออยู่พักใหญ่ บอกพี่จะเรียกอะไรก็เรียกไปเหอะ ตามสบายพี่เลยแล้วกัน เอาเป็นว่าเราจะไม่เอามาใส่ใจ
- เค้าเป็นคนที่ชอบลีลามารยาเยอะ เราเป็นพวกขี้รำคาญ เรานั่งทำงานอยู่ เค้าก็มาพูดลอยๆ เดี๋ยวบ่ายนี้เราต้องนึกถึงเค้าแน่ๆ เราก็ถาม อะไรพี่ นึกถึงอะไรเรื่องงานเหรอ ทำไมอ่ะ เค้าก็เงียบแล้วยิ้มๆ พูดต่อ ไม่มีอะไรหรอก แต่เดี๋ยวเราก็จะนึกได้เองล่ะ เชื่อเค้าเหอะ เดี๋ยวเราต้องนึกถึงเค้าแน่ๆ เราก็ อะไรวะพี่ ถ้ามีเรื่องงานสำคัญก็บอกมาดิ ลีลาอยู่ได้ เค้าก็นิ่งไป พอวันรุ่งนี้ก็มาถามเราอีก เป็นไงนึกถึงพี่แล้วยัง เราก็เงียบ ไม่ตอบแล้วค่ะ ขี้เกียจจะเล่นด้วย
- มีอยู่ช่วงนึง เราเป็นไข้ ไอเยอะเจ็บคอ เราก็นั่งทำงานไป ไอไป เสียงเค้าก็ลอยมา แบบนี้เอากระโถนไปตั้งข้างๆเลยดีมั๊ย เรามันไม่เข้าใจมุขไง เพิ่งมาเข้าใจในตอนหลังแล้ว เราก็ถามไป กระโถน ?? อะไรพี่ เค้าก็ อืมม ไม่เป็นไรหรอก (ทำเสียงอ่อนๆ) ถ้าเราไม่เข้าใจพี่ก็ไม่เป็นไร ปล่อยมันผ่านไปเถอะ
- เราจะขับรถมาที่ทำงานตอนเช้า ไม่ชอบออกสายเพราะกลัวรถติด แล้วที่จอดรถมันก็ใกล้ๆกัน เรามาเช้าเราก็จอดรถ นอนในรถเพื่อรอเวลาเข้างาน บางวันจะมีพี่คนนี้เดินมาเคาะกระจกรถเรา เรียกเรา แซวเราว่าจะนอนไปถีงไหน บลาๆ คือ เราจะนอน ยังไม่ถึงเวลางาน เค้ามากวน ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เราว่าเค้าเริ่มไร้มารยาทแล้ว
.... และอีกหลายเรื่องที่เยอะเกินจะพิมพ์
สุดท้ายเราตัดสินใจ คนนี้คงไม่เหมาะจะสนิทด้วยแล้วล้ะ เรากับเค้าคงไม่คลิ๊กกัน เลยเลือกที่จะตัดเค้าออกไปจากการคุยเล่นของเรา เลือกที่จะคุยกับเค้าแค่เรื่องงาน ถ้าเค้ามาหยอกมาล้ออะไร เราจะทำเป็นหูทวนลมไปซะ
พอเราไม่เล่นด้วยบ่อยเข้า เค้าก็ทำเป็นเงียบ ไม่คุยกับเราเลย ทำเป็นบึ้งตึง แล้วเค้าก็ไปบอกคนอื่นว่า เราไม่คุยกับเค้าแล้ว
อ้าวว เห้ยย แบบนี้ก็ได้เหรอ (ผู้ชายเหี้_อะไรเนี่ย นิสัยแย่มาก)
เราคิดว่า เรานี่มีสิทธิ์ตัดสินใจที่จะตัดคนที่เราไม่ชอบออกไปจากชีวิตเราก็ได้ไม่ใช่เหรอ? พอเราตัด กลายเป็นว่าเราผิด
เราว่าเรามีเส้นของเรา ที่จะไม่ยอมให้ใครก้าวข้ามเข้ามา พอมีใครล้ำเข้ามา เราก็ผลักเค้าออกไปได้นิ
นี่เราเรื่องมาก คิดมากไปเอง หรือเค้าที่ล้ำเส้นมากไปกันแน่ ??