เพื่อนกัน ร้ายที่สุด !!! ! นี่เราโง่ หรือเป็นเวรกรรม

เรื่องมีอยู่ว่า ..

เราเป็นคนที่ค่อนข้างใจถึงกับเพื่อน ค่อนข้างทุ่มเท พร้อมช่วยเหลือเสมอ เราอยากมีเพื่อนน้อย แต่สนิทกันจริงๆ ประมาณถึงไหนถึงกัน ช่วยเหลือกัน แต่เพื่อนมหาลัยที่เราคาดหวัง มันไม่เป็นอย่างที่หวังเลย ก็เคยได้ยินว่าถ้าเข้ามหาลัย จะเจอเพื่อนไม่ดี แต่ด้วยความที่เรามั่นใจ ว่าถ้าเราดี เพื่อนจะดีตอบ นี่เราไม่ได้อวยตัวเองว่าเราดี แต่มันเป็นแบบนั้น แล้วเราก็อยากให้เพื่อนดีกับเราด้วย ..

เพื่อนเรามีกันในกลุ่ม 8 คน สุดท้ายก็ค่อยๆออกจากมหาลัย จากปัญหาชีวิตบ้าง ย้ายถิ่นฐานบ้าง มีครอบครัวบ้าง ภาคที่เราเรียน เป็นภาคที่เรียน ส อ ก็จะมีคนวัยทำงานบ้าง วัยรุ่นบ้าง ซึ่งก็โตๆกันแล้ว สุดท้ายกลุ่มเราก็เหลือ 3 คน ซึ่งพอเหลือน้อย เราก็คิดว่าอาจจะสนิทกันมากขึ้น เชื่อใจได้มากขึ้น แต่ป่าวเลย ..

เพื่อนคนแรกสมมุติชื่อว่า เชอร์รี่ ชอบยืมเงินเราบ่อย ชอบซื้อของที่มันไม่จำเป็น น้องหมาบ้าง กระเป๋าบ้าง แล้วเวลาคืนจะช้าตลอด จนกระทั่งวันนึง เชอร์รี่ร้อนเงิน เราก็จำไม่ได้ว่านางจะเอาไปทำอะไร แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงจ่ายค่าเทอม ซึ่งเราก็โอเคร เห็นเพื่อนเดือดร้อน เพื่อนมาขอยืม เราก็มีแค่ค่าเทอมของเรากับเงินติดตัวเล็กน้อย เรายอมเจียดเงินค่าเทอมของเราไปให้นาง นางยืม 3,000 มันอาจจะไม่เยอะสำหรับหลายๆคน แต่สำหรับเรามันเยอะมาก แต่เราก็ให้นางยืมไป แล้วบอกกับนางว่า "เออ คืนกูก่อนวันหมดเขตจ่ายค่าเทอมนะ" นางก็ตกลง พอถึงเวลานางไม่มีจ่าย ซึ่งเราบอกนางล่วงหน้าก่อนวันหมดเขตจ่ายค่าเทอม 3 วัน นางก็บอกมีไม่ครบ เราก็โอเคให้เลื่อนมาจนถึงก่อนสอบ ซึ่งจริงๆพอมันหมดเขตจ่ายค่าเทอม มันต้องเสียค่าปรับ วันละ 30 รวม เสาร์ อาทิตย์ ซึ่งผ่านไปสามเดือน จนถึงวันสอบ ซึ่งเราก็ทวงมาตลอด 3 เดือน !!! ! เห้ย 3 เดือน คิดเอาค่าปรับเท่าไหร่ แถมเจ็บสุดมันมาคืนตอนวันสอบ ซึ่งเราอาจฟมดสิทธิ์สอบได้ เราแบบน้ำตาไหล วิ่งเต้นทำเรื่อง เพื่อให้ตัวเองได้สอบ ค่าปรับ 3 เดือนกว่าๆ * 30 เข้าไป เรื่องยังไม่จบเท่านี้ ..

พอเราเสียค่าเทอม ค่าปรับ ทำเรื่องจนได้สอบ เราก็แยกตัวห่างจากนาง ยอมมาอยู่คนเดียว แต่นางไม่จบ นางไปตีซี้กลุ่มอื่น เอาเราไปพูดเสียๆหาย ว่าเรานินทาคนนั้นคนนี้ ว่าเรายืมตังมัน มันเลี้ยงข้าวเราบ้าง ซึ่งทุกเรื่องที่มันพ่นออกมาไม่มีเรื่องไหนจริง เราเกือบโดนเพื่อนกลุ่มอื่นตบ แถมลามปามจะมาตบแม่ เพื่อนเกือบทั้งคณะเกลียดเรา เราก็ยังไม่ออกตัวอะไร จนกระทั่งมันเริ่มหนักขึ้น แล้วรับสิ่งที่มันทำไม่ไหว เรานัดคุย นัดไปที่โรงพัก เราเล่าความจริงให้ฟัง เรามีหลักฐาน สุดท้ายเพื่อนอีกกลุ่มมาขอโทดขอโพย คือตอนนั้นเราอยากไปโรงพักอย่างเดียว หลังจากนั้นมา พวกมันยอมถอย อีเชอร์รี่กลายเป็นคยยิ้ม แต่ก็ยังคบกับกลุ่มนั้น เรารับไม่ไหว เราทนไปเรียนกับคนแบบนั้นไม่ได้ เรายอมลาออก

ยังมีต่อ

เพื่อนคนที่สอง ..
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่