นี่ก็เป็นกระทู้แรกของผมที่จะตั้งใจเขียน จากที่ผ่านมาที่ละเลยการเขียนให้ดีงามมาตลอด วันนี้ผมจะมาเขียนเล่าประสบณ์การณ์สุดขนหัวลุกที่เกิดขึ้นในชุมชนของผม แต่ก่อนที่จะฟังเรื่องราว ขอโปรดใช้วิจารณญานในการรับชม
นานมาแล้วผมได้ไปเล่นฟุตบอลที่ป่าท้ายหมู่บ้านกับเพื่อน 3-4 คน วันนั้นไม่รู้อะไรทำให้รู้สึกเหมือนฟ้ามืดเร็วกว่าปกติ แต่นั่นก็ไม่เป็นปัจจัยใดให้เราหยุดเล่นฟุตบอล
ทันใดนั้นเองจู่ๆเพื่อนผมก็เตะฟุตบอลออกนอกสนาม ฟุตบอลนั้นได้ลอยไปหลังพุ่มไม้ที่อยู่ค่อนข้างไกลพอสมควร ผมจึงได้อาสาไปเก็บลูกบอลให้ ผมเดินเข้าไปในป่ากำลังจะเก็บฟุตบอลที่อยู่หลังพุ่มไม้ จู่ๆก็มีเด็กหญิงอายุราวๆ 4-5 กำลังนั่งยิ้มให้ ผมจึงถามน้องเค้าว่า "หนูมาอยู่แถวนี้ได้ไง" เด็กน้อยจึงตอบว่า "หนูอยู่นี่มานานแล้ว อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้ หนูอยากกลับบ้าน" เมื่อได้ยินดังนั้นก็เลยถามน้องว่า "แล้วบ้านหนูอยู่ไหน" เด็กน้อยยืมนิ่งๆไม่ตอบอะไร ผมจึงคว้าลูกบอลและไปเล่นกับเพื่อนต่อ
แต่ไม่นานนักทุกอย่างก็ทำเอาทั้งวงบอลต้องวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง นั่นคือการที่เล่นฟุตบอลอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆลูกฟุตบอลได้เปลี่ยนลายจากดำขาว กลายเป็นหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้น ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน เพื่อนผมทั้งหมดเห็นดังนั้นจึงได้สิ่งหนีกลับไปบ้านตนอย่างไม่คิดชีวิต
ผมกลับไปหาแม่ด้วยอาการแตกตื่น เมื่อแม่เห็นอย่างนั้นจึงได้รีบถามไถ่ด้วยอาการเป็นห่วง ผมได้เล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟังทุกอย่าง แล้วเมื่อฟังจบแม่ก็มีอาการหวาดผวาอย่างมาก แล้วชวนผมนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องรับแขกด้วยกัน พร้อมบอกว่า "แม่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง ตั้งสติให้ดีนะลูกรัก"
>>>>>เดี๋ยวมาต่อนะครับบ😃😃😃<<<<<
หนู...แดง
นานมาแล้วผมได้ไปเล่นฟุตบอลที่ป่าท้ายหมู่บ้านกับเพื่อน 3-4 คน วันนั้นไม่รู้อะไรทำให้รู้สึกเหมือนฟ้ามืดเร็วกว่าปกติ แต่นั่นก็ไม่เป็นปัจจัยใดให้เราหยุดเล่นฟุตบอล
ทันใดนั้นเองจู่ๆเพื่อนผมก็เตะฟุตบอลออกนอกสนาม ฟุตบอลนั้นได้ลอยไปหลังพุ่มไม้ที่อยู่ค่อนข้างไกลพอสมควร ผมจึงได้อาสาไปเก็บลูกบอลให้ ผมเดินเข้าไปในป่ากำลังจะเก็บฟุตบอลที่อยู่หลังพุ่มไม้ จู่ๆก็มีเด็กหญิงอายุราวๆ 4-5 กำลังนั่งยิ้มให้ ผมจึงถามน้องเค้าว่า "หนูมาอยู่แถวนี้ได้ไง" เด็กน้อยจึงตอบว่า "หนูอยู่นี่มานานแล้ว อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้ หนูอยากกลับบ้าน" เมื่อได้ยินดังนั้นก็เลยถามน้องว่า "แล้วบ้านหนูอยู่ไหน" เด็กน้อยยืมนิ่งๆไม่ตอบอะไร ผมจึงคว้าลูกบอลและไปเล่นกับเพื่อนต่อ
แต่ไม่นานนักทุกอย่างก็ทำเอาทั้งวงบอลต้องวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง นั่นคือการที่เล่นฟุตบอลอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆลูกฟุตบอลได้เปลี่ยนลายจากดำขาว กลายเป็นหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้น ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน เพื่อนผมทั้งหมดเห็นดังนั้นจึงได้สิ่งหนีกลับไปบ้านตนอย่างไม่คิดชีวิต
ผมกลับไปหาแม่ด้วยอาการแตกตื่น เมื่อแม่เห็นอย่างนั้นจึงได้รีบถามไถ่ด้วยอาการเป็นห่วง ผมได้เล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟังทุกอย่าง แล้วเมื่อฟังจบแม่ก็มีอาการหวาดผวาอย่างมาก แล้วชวนผมนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องรับแขกด้วยกัน พร้อมบอกว่า "แม่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง ตั้งสติให้ดีนะลูกรัก"
>>>>>เดี๋ยวมาต่อนะครับบ😃😃😃<<<<<