ควรทำยังไงในสถานการณ์แบบนี้ดีคะ

ต้นเรื่องมีอยู่ว่าวันนึงจขกท.บังเอิญเจอคนรู้จักคนนึงซึ่งก็เป็นผู้ใหญ่กว่า10+ปี และเป็นคนที่ไม่ค่อยได้เจอบ่อย
ก็ทักทายธรรมดาตามปกติ แต่ก่อนที่จขกท.จะได้พูดอะไร พูดแค่ประมาณ เอ่อ..คือ.. ก็โดนบอกว่าให้รอก่อนทันทีเลยค่ะ
จากนั้นก็เดินตรงไปหาคนรู้จักของตัวเองที่เดินสวนมาพอดี ยืนคุยอะไรนิดหน่อยแล้วเดินไปด้วยกันเลย
พอดีกับมีคนรู้จักของเขา(อีกแล้ว)เดินตามไปสมทบ จากนั้นก็เดินหายไปเลย ท่ามกลางความงงและเงิบของจขกท. เหมือนถูกทิ้งไว้กลางทางยังไงยังงั้น
จขกท.ก็ยืนรออยู่นะคะ แต่ประมาณแค่5นาทีนี่แหละ พอดีกับรถประจำทางกำลังจะมา และเรื่องที่จะพูดก็ไม่ใช่ธุระสำคัญด้วยก็เลยคิดว่ากลับดีกว่า อีกอย่างคิดว่าเขาไม่น่ากลับมาละ เพราะเคยโดนเทธุระสำคัญมาแล้วหนนึงค่ะ เขาบอกว่า "ลืม"  ตอนนั้นจขกท.รอ1ชั่วโมงเต็มๆ 5555 (ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่)

จขกท.คิดว่าเขาคงไม่คิดอะไรมั้ง เดี๋ยวต่างคนก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเหมือนเดิม
แต่ผ่านไป2อาทิตย์ มาเห็นหน้ากันอีกที จขกท.โดนเมินค่าาา



จขกท.ขอมุมมองคนนอกหน่อยนะคะ เพราะตอนนี้มองจากมุมตัวเองยังรู้สึกว่าตรูทำผิดอะไรอยู่เลย (แบบก็ไม่สนใจเรา งั้นทางนี้ก็ช่างละกัน คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แม้ช่วงหลังจะรู้สึกว่าเขาใส่ใจเรามากขึ้นแล้วนะ แบบถ้าเจอก็เป็นฝ่ายทักก่อนด้วยซ้ำ จากตอนแรกที่รู้จักกันเขาทำหน้าเหมือนจขกท.ไปด่าพ่อล้อแม่เขายังงั้น ทั้งๆที่จะเจอก็ยาก ถึงเจอกันเรื่องพูดคุยนี่ไม่มีเลย ไม่มีเรื่องหรือสาเหตุให้มีปัญหากันด้วยซ้ำ แต่จขกท.ก็โดนทำเหมือนไม่มีตัวตนในที่ตรงนั้นซะเฉยๆ งงมากมาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จขกท.ค่อนข้างเป็นคนจริงจังนะคะ เวลาพูดกับผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระแน่นอน เลยคิดว่าไม่น่าใช่ประเด็นเห็นว่าเป็นเด็กกว่าเลยคิดว่าคงจะพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องแน่นอน