สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกสำหรับผม จุดประสงค์ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อขอคำแนะนำจากชาวพันทิปทุกคนครับ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ไม่ต้องการให้คุณมาเชื่อผมครับ คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่เชื่อก็ได้ครับ
อย่างแรกเลยแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อต๊อป ผมเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในสมุทรปราการครับเป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดัง บ้านผมอยู่แถวๆบางพลีครับและแน่นอนว่าที่เที่ยวที่ผมชอบไปก็อยู่ในโซนๆนั้นแหละครับ เช่น เมกะบางนา เซนทรัลบางนา ที่ผมบอกเพราะเรื่องมันเกิดแถวๆนี้แหละครับ เริ่มแรกเลยผมเจอพี่คนนึงเค้าอยู่ในชุดมหาลัยพี่เค้าสะพายกระบอกใส่กระดาษเขียนแบบ และในมือก็ถือกระดานเขียนแบบครับ ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับว่ามีพี่เค้าอยู่ตรงนั้น(ป้ายรถเมย์เมย์ครับ555) ผมก็คุยเสียงดังกับเพื่อนด่าสารพัดสัตว์เลยแหละครับด่ากันแบบขำๆตามบุคคลิกวัยรุ่นแหละครับด่ากันเสียงดัง และพอผมหันหลังไปผมเจอพี่พี่เค้าคนนั้นยืมยิ้มอยู่ตอนนั้นบอกเลยครับพี่เค้าน่ารักและสวยมาก ต่อจากนั้นผมไม่พูดเลยครับยืนเงียบรอรถเมย์มา และแล้วก็มารถเมย์สีเขียว ถ้าเด็กโรงเรียนย่านนั้นจะรู้จักดีครับเรียกว่ารถเขียวส่วนมากพี่รถเขียวเนี่ยจะวิ่งแถวปากน้ำ-ศรีเอี่ยมครับ ถือได้ว่าขับซิ่งพอๆกับสาย8แหละครับ และแล้วพี่คนนั้นเค้าก็ขึ้นคันนั้นไป ผ่านไปซักพักรถที่ผมจะขึ้นเพื่อไปเซนทรัลบางนาก็มาถึง(ส่วนมากป้ายนั้นขึ้นคันไหนก็ได้ครับ555แต่ผมค่อนค่างเลือกครับ เลือกรถฟรี555)
พอผมลงป้ายเซนทรัลแน่นอนครับ ผมพยายามลากเพื่อนเดินหาเพื่อเช็กว่าพี่เค้าลงป้ายนี้หรือป่าว สรุปแห้วครับเค้าไม่ได้ลง ทุกอย่างในวันนั้นจบ วันต่อมาไปเรียนตามปกติครับ ผมก็ยังตดใจในรอยยิ้มของพี่เค้าเลยพูดขึ้นมา และโชคก็เค้าข้างผมครับ เพื่อนผมคนนึงที่ไปด้วยวันนั้นมันรู้จักพี่คนนั้น พี่เค้าชื่อโบว์ครับ มันเคยเรียนโรงเรียนกับพี่เค้าตอนมัธยมต้น(โรงเรียนชื่อดังย่านอุดมสุขครับเท่าที่รู้มา) ผมรู้ชื่อพี่เค้าไม่พอนะครับผมได้เฟสพี่เค้าด้วย ตอนนั้นผมส่องเฟสพี่เค้าเกือบทุกวันครับพี่เค้าเป็นคนชอบถ่ายรูปแบบดาร์กๆลงอ่ะครับและในเฟสพี่เค้านี่ทำให้ผมได้เปิดโลกกว้างขึ้นครับเพื่อนพี่เค้าที่ถ่ายรูปด้วยมีแต่คนน่ารัก ผมแอดเพื่อนพี่เค้าทุกคนครับ555 ต่อจากนี้ก็ไม่มีอะไรเลยครับนอกจากผมก็ส่องเฟสพี่เค้าประจำ และแล้ววันที่โหดร้ายสำหรับผมก็มาถึง น่าจะ5หรือ6วันที่แล้วนะครับถ้าจำไม่ผิด พี่เค้าขึ้นสถานะกับพี่ผู้ชายคนนึงครับ ผมแห้ว-เลยหงอยมาก แต่ก็ไม่ได้อะไรมากนะครับเพราะผมกับพี่เค้าก็ไม่เคยคุยกันเลย เรื่องของผมกับพี่เค้าจบแค่นี้แหละครับแต่เรื่องของผมกับเพื่อนพี่เค้าไม่ได้จบแค่นี้ครับ555 มีอยู่วันนึงผมเลื่อนไปเจอรูปพี่คนนึงในชุดมหาลัย มือนึงถือกิ่งไม้ครับแล้วแคปชั่นพี่เค้าก็เขียนว่า วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า ผมสะดุดกับแคปชั่นและหน้าตาของพี่เค้ามากครับ และแน่นอนผมชอบพี่เค้าเพียงรูปๆเดียวครับ ผมก็เข้าไปส่องเฟสเค้า ผมได้รู้มาว่าพี่เค้าเรียนที่สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบังครับและที่ทำให้ผมช็อคก็คือเค้าเป็นเพื่อนกับพี่โบว์ครับ ตายๆๆๆ ก็เหมือนเดิมแหละครับ ผมกับพี่เค้าไม่เคยคุยกัน ไม่เคยเจอกัน ผมไม่รู้จักเค้า เค้าไม่รู้จักผม ผมก็รู้นะครับว่าถ้าทักไปจีบนี่นกแน่ๆ555 ผมรู้ครับว่าระหว่างผมกับพี่เค้ามันไกลกันมาก แต่ผมอยากให้พี่เค้ารู้นะครับว่าผมชอบพี่เค้า ถ้าเป็นพี่ๆชาวพันทิปเจอแบบผมจะทำอย่างไรครับ
จบแล้วครับเรื่องของผมเรื่องนี้ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ
ปล.ถ้าอยากเห็นรูปพี่เค้าลองพิม วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า ในเฟสบุ๊คและกดค้นหาผลลัพธ์เพิ่มเติมและลองหาในโพสต์ดูนะครับ แต่ถ้าเป็นไปได้อย่าดูครับเพราะผมอยากแอบชอบพี่เค้าแค่คนเดียว5555
แอบชอบพี่ผู้หญิงคนนึงใน facebook
อย่างแรกเลยแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อต๊อป ผมเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในสมุทรปราการครับเป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดัง บ้านผมอยู่แถวๆบางพลีครับและแน่นอนว่าที่เที่ยวที่ผมชอบไปก็อยู่ในโซนๆนั้นแหละครับ เช่น เมกะบางนา เซนทรัลบางนา ที่ผมบอกเพราะเรื่องมันเกิดแถวๆนี้แหละครับ เริ่มแรกเลยผมเจอพี่คนนึงเค้าอยู่ในชุดมหาลัยพี่เค้าสะพายกระบอกใส่กระดาษเขียนแบบ และในมือก็ถือกระดานเขียนแบบครับ ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับว่ามีพี่เค้าอยู่ตรงนั้น(ป้ายรถเมย์เมย์ครับ555) ผมก็คุยเสียงดังกับเพื่อนด่าสารพัดสัตว์เลยแหละครับด่ากันแบบขำๆตามบุคคลิกวัยรุ่นแหละครับด่ากันเสียงดัง และพอผมหันหลังไปผมเจอพี่พี่เค้าคนนั้นยืมยิ้มอยู่ตอนนั้นบอกเลยครับพี่เค้าน่ารักและสวยมาก ต่อจากนั้นผมไม่พูดเลยครับยืนเงียบรอรถเมย์มา และแล้วก็มารถเมย์สีเขียว ถ้าเด็กโรงเรียนย่านนั้นจะรู้จักดีครับเรียกว่ารถเขียวส่วนมากพี่รถเขียวเนี่ยจะวิ่งแถวปากน้ำ-ศรีเอี่ยมครับ ถือได้ว่าขับซิ่งพอๆกับสาย8แหละครับ และแล้วพี่คนนั้นเค้าก็ขึ้นคันนั้นไป ผ่านไปซักพักรถที่ผมจะขึ้นเพื่อไปเซนทรัลบางนาก็มาถึง(ส่วนมากป้ายนั้นขึ้นคันไหนก็ได้ครับ555แต่ผมค่อนค่างเลือกครับ เลือกรถฟรี555)
พอผมลงป้ายเซนทรัลแน่นอนครับ ผมพยายามลากเพื่อนเดินหาเพื่อเช็กว่าพี่เค้าลงป้ายนี้หรือป่าว สรุปแห้วครับเค้าไม่ได้ลง ทุกอย่างในวันนั้นจบ วันต่อมาไปเรียนตามปกติครับ ผมก็ยังตดใจในรอยยิ้มของพี่เค้าเลยพูดขึ้นมา และโชคก็เค้าข้างผมครับ เพื่อนผมคนนึงที่ไปด้วยวันนั้นมันรู้จักพี่คนนั้น พี่เค้าชื่อโบว์ครับ มันเคยเรียนโรงเรียนกับพี่เค้าตอนมัธยมต้น(โรงเรียนชื่อดังย่านอุดมสุขครับเท่าที่รู้มา) ผมรู้ชื่อพี่เค้าไม่พอนะครับผมได้เฟสพี่เค้าด้วย ตอนนั้นผมส่องเฟสพี่เค้าเกือบทุกวันครับพี่เค้าเป็นคนชอบถ่ายรูปแบบดาร์กๆลงอ่ะครับและในเฟสพี่เค้านี่ทำให้ผมได้เปิดโลกกว้างขึ้นครับเพื่อนพี่เค้าที่ถ่ายรูปด้วยมีแต่คนน่ารัก ผมแอดเพื่อนพี่เค้าทุกคนครับ555 ต่อจากนี้ก็ไม่มีอะไรเลยครับนอกจากผมก็ส่องเฟสพี่เค้าประจำ และแล้ววันที่โหดร้ายสำหรับผมก็มาถึง น่าจะ5หรือ6วันที่แล้วนะครับถ้าจำไม่ผิด พี่เค้าขึ้นสถานะกับพี่ผู้ชายคนนึงครับ ผมแห้ว-เลยหงอยมาก แต่ก็ไม่ได้อะไรมากนะครับเพราะผมกับพี่เค้าก็ไม่เคยคุยกันเลย เรื่องของผมกับพี่เค้าจบแค่นี้แหละครับแต่เรื่องของผมกับเพื่อนพี่เค้าไม่ได้จบแค่นี้ครับ555 มีอยู่วันนึงผมเลื่อนไปเจอรูปพี่คนนึงในชุดมหาลัย มือนึงถือกิ่งไม้ครับแล้วแคปชั่นพี่เค้าก็เขียนว่า วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า ผมสะดุดกับแคปชั่นและหน้าตาของพี่เค้ามากครับ และแน่นอนผมชอบพี่เค้าเพียงรูปๆเดียวครับ ผมก็เข้าไปส่องเฟสเค้า ผมได้รู้มาว่าพี่เค้าเรียนที่สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบังครับและที่ทำให้ผมช็อคก็คือเค้าเป็นเพื่อนกับพี่โบว์ครับ ตายๆๆๆ ก็เหมือนเดิมแหละครับ ผมกับพี่เค้าไม่เคยคุยกัน ไม่เคยเจอกัน ผมไม่รู้จักเค้า เค้าไม่รู้จักผม ผมก็รู้นะครับว่าถ้าทักไปจีบนี่นกแน่ๆ555 ผมรู้ครับว่าระหว่างผมกับพี่เค้ามันไกลกันมาก แต่ผมอยากให้พี่เค้ารู้นะครับว่าผมชอบพี่เค้า ถ้าเป็นพี่ๆชาวพันทิปเจอแบบผมจะทำอย่างไรครับ
จบแล้วครับเรื่องของผมเรื่องนี้ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ
ปล.ถ้าอยากเห็นรูปพี่เค้าลองพิม วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า ในเฟสบุ๊คและกดค้นหาผลลัพธ์เพิ่มเติมและลองหาในโพสต์ดูนะครับ แต่ถ้าเป็นไปได้อย่าดูครับเพราะผมอยากแอบชอบพี่เค้าแค่คนเดียว5555