ทำสัญญาเซ้งแล้วคนเซ้งจ่ายมัดจำแล้ว ตอนหลังอยากได้เงินคืนแต่ไปแจ้งความว่าเราฉ้อโกงทำได้ด้วยเหรอคะ

ฉันได้ประกาศให้เซ้งร้านนมสด ขนม ของทานเล่น ไม่ใช่ร้านขายไม่ดี ร้านเปิดเกือบปี มีฐานลูกค้าประจำ ฉันจะไปต่างประเทศ มิ.ย.60 ไปทำงานร้านอาหารและเรียนภาษา แต่ห่วงร้านจ้างลูกน้องก็ไม่ถูกใจสักคน และสามีฉันทำงานประจำ บอกว่าไม่สามารถมาดูร้านให้ได้ และมาเปิดร้านหลังเลิกงานก็ไม่ไหวเปิดได้ไม่กี่ชั่วโมง เลยต้องประกาศเซ้งร้าน เพราะไม่อยากมีห่วงตอนไปอยู่ที่โน่น เงินเดือนมันเยอะดี ตอนแรกลงประกาศไว้ในเว็บ 180,000 บาท ลงรายละเอียดว่าได้อะไรบ้าง ต่อมาตู้เย็นเสียฉันจึงลดลงเหลือ 150,000 บาท มีคนมาขอเซ้งแต่ขอผ่อน บอกว่าอยากลองขายก่อน ฉันเห็นว่าคนเซ้งคุยง่ายและมีคนช่วยทำร้านเยอะ ฉันจึงลดค่าเซ้งให้เหลือ 140,0000 บาท และฉันให้ผ่อนได้ ซึ่งได้ตกลงทำสัญญากันในวันที่ 21/4/60 งวดแรกจ่ายมา 50,000 บาท งวดต่อไปเริ่ม พ.ค.เดือนละ 10,000 บาท ซึ่งในสัญญาระบุไว้ว่าฉันจะหมดสัญญาและจะต่อสัญญากับทางหอพักที่เช่าไว้ให้ ถ้าจ่ายครบจะโอนกรรมสิทธิ์ให้ทันทีและให้ไปเช่าต่อกับทางหอเอาเอง ฉันจึงบอกทางเสมียนว่าญาติจะมาทำ เค้าถึงยินยอมและบอกคนเซ้งว่าให้บอกว่าเป็นญาติเพราะยังไม่ได้โอนกรรมสิทธิ์กัน พอทำสัญญาคนเซ้งก็มีสิทธิ์ที่จะมาขายของที่ร้าน แต่ยังไม่ได้กรรมสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของจนกว่าจะผ่อนหมด ฉันนัดที่จะสอนเมนูต่าง ๆ และให้สูตรไป บางครั้งอยากมาเรียนฉันก็ให้สามีหยุดงานเพื่อรอสอน แต่ก็มาแค่แป๊บเดียวบอกติดธุระ และมาเรียนแค่ 2 ครั้งแล้วก็บ่นว่าเปิดร้านเหนื่อยไม่สนุกแบบที่คิดเลย ฉันต้องตามว่าเปิดร้านไหม ลูกค้าถาม ก็บอกว่ายังไม่เปิด ไปไม่ได้ ลูกป่วยบ้าง ไม่มีรถออกมาบ้าง ไม่มีคนทำบ้าง ไปเที่ยวบ้าง ฉันกลัวลูกค้าหายเพราะคิดว่าร้านเลิกกิจการแล้ว ต่อมาเค้าก็ขนของพวกอุปกรณ์ต่าง ๆ มา นำพระ นางกวัก พระพิฆเนศมาไว้ที่ร้าน บอกว่าได้ฤกษ์เปิดร้านแล้ว อยากเช่าหออยู่จะได้ไม่เหนื่อย ทั้งที่บ้านเค้าก็ไม่ได้ไกลจากร้านนัก แต่ฉันเห็นว่าลูกเค้ายังเล็กแค่ขวบกว่าและป่วยบ่อย แต่ที่หอมีเลี้ยงสัตว์พวกหมาแมวค่อนข้างเยอะ และลูกค้าที่อยู่ในนี้ก็บ่นว่าหอสกปรก ด้วยความหวังดีฉันจึงแนะนำให้เค้าหาบ้านเช่าหรือหออื่นดีกว่า
วันที่ 3/4/60 ฉันบอกจะพาไปดูร้านที่ซื้อวัตถุดิบ แต่ที่จริงของในร้านครบหมด เพราะฉันเติมให้เต็มตั้งแต่ที่มาเซ้งแล้วค่ะ เค้าก็บอกไม่ว่าง พอตกดึกมาบอกให้ฉันลบเพจร้านออก เพราะเค้าจะเข้ามาทำแล้ว ฉันบอกเดี๋ยวซ่อนให้ เพราะว่าลูกค้ายังดูเพจอยู่และยังไม่ได้ไปที่เพจใหม่ ฉันจะแจ้งลูกค้าให้ แล้วคนเซ้งก็บ่นว่าทำไมเค้าไม่ได้สิทธิ์ในการเป็นเจ้าของสักที แค่ได้ไปขายของ ฉันจึงแจ้งไปว่าก็ยังจ่ายค่าเซ้งไม่หมด ถ้าจ่ายหมดก็ได้เป็นเจ้าของ แล้วคนเซ้งก็เริ่มมาบ่นว่าพูดกันไม่รู้เรื่อง ฉันก็งงล่ะ ฉันบอกว่าฉันไม่อยากตามให้ไปเปิดร้านหรอก แต่กลัวลูกค้าหาย ไม่อยากให้เอาเงินมาจม เพราะว่าการหาลูกค้าใหม่มันยาก ทำสัญญาตั้งแต่วันที่ 21/3/60 ไม่เคยเข้าร้านเลยค่ะ
วันที่ 4/4/60 ไลน์มานัดให้ฉันไปหาที่ร้าน บอกว่ามีเรื่องคุยแป๊บนึง ฉันจึงคิดว่าให้พาไปซื้อของ พอไปถึงปรากฎว่าคนเซ้งพาแม่ พาพี่สาว พาพ่อมาที่ร้าน บอกว่าฉันโกหกเรื่องร้าน ฉันตกใจและงงเข้าไปอีก ให้ฉันไปคุยกับทางเสมียนหอ
ฉันจึงไปคุย ทางเสมียนแจ้งว่าได้บอกคนเซ้งมั้ยว่าจะไม่ให้ฉันต่อสัญญา ฉันบอกฉันไม่รู้ และมีเหตุผลอะไรที่จะไม่ให้ฉันต่อ ฉันไม่เคยทำผิดกฎอะไรเลย คนอื่นอยู่กันมาเป็นสิบ ๆ ปีทำไมเค้าอยู่กันได้ ทางเสมียนบอกจะให้ต่อหรือไม่ให้ต่อก็แล้วแต่หอ ไม่ต้องมีเหตุผล แล้วได้บอกมั้ยว่าด้านหน้าร้านไม่ให้เช่า เพราะจะทำท่อและปิดถาวร ฉันบอกว่าฉันไปคุยกับทาง อบต.เพราะตอนนั้นเสมียนแจ้งว่า อบต.จะมาทำท่อและทำบ่อเปิด ฉันสงสัยก็เลยไปถาม ทาง อบต.แจ้งว่าไม่ได้ทำ แต่หอต้องทำ ลืมเกริ่นไปค่ะ เสมียนน่ะอยากได้ห้องที่ฉันเช่าอยู่ แต่ไม่อยากเซ้งอยากได้ห้องเปล่า จะให้ญาติมาเปิดร้านเสริมสวย เพราะห้องที่ฉันอยู่เป็นห้องมุมและตกแต่งแล้ว ถ้าเซ้งก็ใช้เงินเยอะ แต่ถ้าเช่าห้องเปล่าใช้เงินแค่หกพัน เลยหาทางบีบฉันออก ทางเสมียนก็ต่อว่าฉันว่ามีอะไรทำไมต้องไปคุยกับ อบต.ฉันจึงบอกว่าก็ทางคุณเป็นคนบอกว่า อบต.จะเป็นคนมาทำ พอฉันไปถามว่าไม่มีการทำโดย อบต.ฉันถึงกล้าให้เซ้ง
แต่สัญญาเซ้งเป็นสัญญาให้เซ้งในห้อง ส่วนหน้าร้านให้เช่า ซึ่งไม่มีสัญญาแค่เป็นการบอกไว้ว่าเช่าหน้าร้านได้ ทางเสมียนบอกว่าไม่เคยพูด รู้มากขนาดนี้อย่าอยู่เลย หมดสัญญาก็รีบออกไป หรือรีบออกไปภายในวันจันทร์จะคุยเรื่องเงินประกันให้ และต้องคืนเงินให้คนเซ้งด้วยเพราะผิดสัญญาไปให้เค้าเซ้งแต่ร้านต่อสัญญาไม่ได้
ฉันงงมาก บอกตามตรงเรื่องต่อสัญญาฉันไม่รู้ด้วยว่าทางหอไม่ให้ต่อ เพราะไม่เคยแจ้งมาก่อนเลย ส่วนเรื่องท่อฉันก็ถามว่าทำไมร้านอื่นทำแต่ปิดชั่วคราวแล้วจะมาปิดถาวรแต่หน้าร้านฉันได้ไง ทางเสมียนแจ้งว่าเป็นสิทธิ์ของหอจะทำอะไรตรงไหน ปิดหน้าร้านใครก็ได้ ไม่ต้องถามคนเช่า
คราวนี้คนเซ้งก็มาต่อว่าฉันว่าฉันฉ้อโกงอีก บอกว่าที่มาเซ้งเพราะอยากได้หน้าร้านมาขายข้าว ไม่ได้อยากได้ด้านในร้านที่ขายขนม ขายนม
ฉันโดนบังคับให้เซ็นต์เอกสารว่าจะโอนเงินคืน ไม่งั้นจะแจ้งตำรวจมาจับหาว่าฉันฉ้อโกง ฉันกลัวมาก ตอนนั้นไม่มีเวลาตั้งตัว ตั้งสติเลยค่ะ ฉันบอกว่าฉันขอผ่อนได้มั้ย เงินเอาไปใช้หมดแล้ว ทางคนเซ้งไม่ยอมบอกตอนจ่ายจ่ายเป็นเงินสดครบ ทำไมตอนคืนมีปัญหา แล้วคนเซ้งกับเสมียนก็เอาเอกสารไปคนละฉบับ แต่ไม่ได้ให้ฉัน ซึ่งฉันก็ลืมเพราะมัวแต่ตกใจอยู่ และที่สำคัญอับอายด้วย เพราะตอนที่เสมียน คนเซ้งและพวกรุมต่อว่าฉัน เสียงดังมาก คนอื่นได้ยิน จับกลุ่มนินทาเรียกว่าฉันไม่มีที่ยืนตรงนั้น ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ
5/6/60 คนเซ้งส่งเอกสารบันทึกประจำวันที่ไปแจ้งตำรวจว่ามาเซ้งร้านฉันและได้รับความเสียหาย ฉันจึงถามว่าเสียหายอะไร ก็มาบอกว่าเค้าดีกับฉันแล้วทำไมฉันต้องทำร้ายเค้าด้วย งงหนักเลยค่ะ ยังไม่เคยทำร้ายอะไรเลย บอกไม่มีเงินก็ให้ผ่อนค่าเซ้ง พาไปทำป้าย ทำแบนเนอร์ ตามให้เปิดร้านลูกค้ารออยู่
อยากให้เค้ามีรายได้จะได้ไม่มาต่อว่าฉันว่าเซ้งร้านที่ไม่มีลูกค้ามาให้ และมาบอกว่านัดเจอกันวันที่ 7/6/60 ขอเป็นเงินสด ฉันบอกสัญญาว่าจะโอน ก็หาว่าฉันเรื่องมากจะตุกติก เวลาให้เงินฉันก็ให้ทั้งก้อนเป็นเงินสด ทำไมฉันต้องมามีปัญหาด้วย และก็บอกว่าลืมพระไว้ที่ร้าน ถ้าหายก็โทษว่าฉันขโมยไป ฉันบอกตอนเอาพระมาฉันไม่รู้ ฉันเห็นตอนเอาพระออกไป แล้วยังมีเหลืออีก ฉันจะรู้ได้ไง คนเซ้งบอกงั้นเดี๋ยวเจอกัน ฉันเริ่มสงสัยว่าทำไมต้องเปลี่ยนให้ฉันจ่ายเงินสดและนัดเจอด้วย คืนนั้นฉันเครียดมาก นอนไม่หลับ ร้องไห้ทั้งคืนว่าจะหาเงินที่ไหนมาคืนเค้า เพราะเงินก็เอาไปใช้ซื้อของเข้าร้าน ใช้หนี้หมดแล้ว มันเป็นความผิดของฉันเหรอที่เค้ามาเซ้งจ่ายเงินแล้วหาข้ออ้างจะคืนเงิน
6/4/60 ฉันจึงไปปรึกษาทนาย คนแรกบอกว่าฉันเป็นรอง ฉันก็เลยถามว่ารองอย่างไงเอกสารก็รัดกุม ก็เป็นรองตรงหอไม่ให้ต่อสัญญา ทางคนเซ้งถึงบอกว่าเราผิดสัญญา ฉันจึงบอกว่าฉันไม่รู้เรื่องที่ไม่ให้ต่อสัญญามาก่อนเลย และฉันก็ไม่เคยทำผิดอะไร ก็จึงไม่เป็นเหตุผลที่จะไม่ให้ต่อ นอกจากความไม่ชอบส่วนตัว ฉันจึงไปปรึกษาทนายคนที่สอง คนนี้แยกเป็น 2 ประเด็น ระหว่างฉันกับหอพัก ซึ่งฉันให้คนอื่นเช่าช่วง เค้าจึงยกมาเป็นเหตุผล ทั้ง ๆ ที่ตอนที่ฉันมาเปิดร้านฉันก็เซ้งร้านต่อมา แต่ทำได้ เพราะเสมียนบอกว่าจะให้ใครเซ้งหรือไม่เซ้งก็ได้ แต่เค้าไม่ให้ฉันเซ้งให้คนอื่น แต่ว่าฉันยอมออกจากหอโดยไม่ยื้ออยู่ต่อ ถือว่าประเด็นนี้ฉันจบ ต่อมาอีกประเด็นคือ ระหว่างฉันกับคนเซ้ง ซึ่งในสัญญาระบุไว้อย่างละเอียดว่าต้องผ่อนให้ครบถึงโอน ให้ยืมของในร้านใช้ ให้ขายของในร้านได้ แต่ถ้าผิดสัญญาก็ขอเงินคืนไม่ได้ ฉันให้กุญแจร้านตั้งแต่วันทำสัญญา สอนเมนูให้สูตร แต่เค้าไม่มาทำเอง แล้วมาขอเงินคืน ซึ่งคนเซ้งผิดสัญญาเอง ถ้าอยากได้เงินคืนก็ต้องไปฟ้องศาล
ฉันจึงไปแจ้งทางเสมียนว่าฉันไม่อยู่ต่อฉันจะย้ายของออก ฉันรีบย้ายของออกให้หมดภายในวันนั้นเลย เพราะไม่อยากย้ายหลายวัน ไม่อยากเสียใจ เสียดายกับร้านที่สร้างมากับมือ ต้องมาพังเพราะคนที่ไม่อยากทำร้านจริง ๆ คิดว่าเปิดร้านไม่เหนื่อย พอไม่อยากทำก็มาหาเรื่อง ทำให้ฉันไม่มีทางเลือก พอขนของเสร็จฉันก็ไปลงบันทึกประจำวันไว้ ว่าคนเซ้งผิดสัญญาและจะขอเงินคืน ฉันกลัวว่าเค้าจะมาทำร้าย เลยลงไว้ค่ะ
8/4/60 คนเซ้งส่งไลน์มาว่าให้โอกาสฉันแล้ว แต่ฉันไม่ยอมคืนเงินให้ ฉันจึงบอกว่าถ้าอยากได้เงินคืนก็ส่งฟ้องศาล ก็โดนข่มขู่ว่าจะติดประกาศประจานฉันให้ทั่วหอพัก ไปติดประกาศที่ทำงานสามีฉัน
ตอน 11 โมง คนเซ้งนั่ง taxi ตามหาบ้านฉันจนเจอ แต่ฉันไม่ได้ออกไปนอกบ้านเพราะไม่รู้มากันกี่คน ฉันกลัวมาก ตกลงฉันผิดเหรอที่ฉันให้เค้าเซ้ง แล้วไม่คืนเงินให้เพราะเค้าผิดสัญญา และฉันก็ไม่รู้ว่าทางเสมียนจะแกล้งฉันแบบนี้
ตอนนี้ฉันต้องทำอย่างไงคะ เครียดมาก หมดทางทำมาหากิน ร้านก็ต้องปิดอีก