เคยเล่นเกมชิงรางวัล ง่ายๆ แต่รู้สึกกดดันระดับนักกีฬาอาชีพมั้ยครับ

เมื่อหลายปีก่อน โรงงานผลิตเครื่องกีฬายักษ์ใหญ่รายนึงของบ้านเรา จัดงานใหญ่ฉลองก่อตั้งบริษัท ก็มีการเชิญทั้งชาวบ้าน  ครู อาจารย์ นักเรียน ญาติพนักงาน ซัพพลายเออร์ พูดง่ายๆคือ เชิญคนไปแบบมากที่สุดเท่าที่มากได้ บริษัทผมก็ได้รับเชิญไปด้วย ผมก็เลยไป คนก็ไปกันยังกะงานเทศกาล ก็มีซุ้มเล่นเกมแลกของรางวัล โดยของรางวัล  ก็เอาของที่ระลึกงานกีฬาต่างๆ ที่ค้างสต็อกเอามาแจก

คราวนี้ ด้วยความที่มีคนเยอะ  แต่ละซุ้ม ก็เฮฮากัน เพราะเกมที่ยากๆ คนก็มุงกันลุ้นกัน   เกมง่ายๆ พอใครพลาดก็มีแซวกันขำๆ

คราวนี้ ผมไปเล่นเกม พัตกอลฟ์ พัตลง 5 ลูกติดกัน จะได้ตุ๊กตาช้างตัวประมาณใส่เบาะหลังรถเก๋ง ก็เต็มแล้ว

คนเข้าคิวเล่นก็เยอะ แต่ก็ไม่มีคนได้รางวัล ลงมากสุดก็ 3 ลูก

ผมก็เลยไปต่อคิวเล่นบ้าง พอมาถึงคิวผม ก็ลงไป 3 ลูกติดสบายๆ เพราะตอนนั้นก็เล่นกอลฟ์อยู่

แต่พอจะเริ่มพัตต์ลูกที่ 4 นี่สิ คนดูที่เฮฮาเริ่มเงียบ ทุกสายตาจ้องมองมาที่ผม เริ่มรู้สึกถึงความกดดันที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต คือคนจำนวนมากมายืนลุ้นกับการพัตต์ลูกนี้

และก็พัตต์ลงไปลูกที่ 4 เท่านั้นแหละ  เฮกันลั่น  คราวนี้คนก็มามุงเพิ่มอีก โห ความรู้สึกแบบ ยิ่งกดดันเพิ่มเข้าไปอีก

พอจรดไม้เตรียมพัตต์ บรรยากาศเงียบกลับมาอีกแล้ว ความรู้สึกประดุจ ความหวังทุกคนมารวมที่ผมคนเดียว เริ่มรู้สึกว่า พัตต์ลูกนี้ ไม่ใช่แค่ได้ตุ๊กตาล่ะ ยังกะพัตต์ลูกตัดสินแชมป์ทัวร์ PGA เลยทีเดียว

และสุดท้ายก็พัตต์ลูกที่ 5 ลงได้ เฮกันลั่นเลย ตบไม้ตบมือ มีมาขอจับมือด้วย แล้วก็ได้ตุ๊กตาช้างกลับมาบ้าน แบบงงๆ