ขอบ่นหยางที่เหอะ โกรธมากๆ เมื่อวานเห็นอ่านคคหที่พูดถึงซานดาร่าและมินจี หงุดหวิดมากบอกเลย มันเป็นความรู้สึกสะสมตั้งแต่วันที่ยุบ2ne1( เรียกว่าเทวงจะดีกว่า) โดยไม่ส่งสัญาญใดๆมาก่อน ดูไม่แคร์ใครเลย การดองเด็ก หวงเด็ก กักเด็กไว้ให้อยู่แต่ในหอไมีให้ออกมาเจอพบปะผู้คน มันดีจริงๆเหรอ
  ก็เข้าใจYG ในแง่ที่ว่า การทำแบบนี้ ให้เข้าถึงยาก เพื่อเป็นการสร้างมูลค่าต่อสินค้าของตัวเอง สร้างให้สินค้าตัวเองอยู่ในระดับพรีเมี่ยม เรารู้สึกว่าค่ายหวังผลแต่ตัวเองเพียงอย่างเดียว เป็นการตลาดที่เห็นแก่ตัว ไม่เห็นแก่ไอดอลของตัวเองจริงๆใช่มั้ยคะ การไม่ส่งเด็กตัวเองไปฝึกงานในหลายๆด้าน มันทำให้เด็กเสียโอกาสในระยะยาว ในวันที่ค่ายเทวง ไอดอลของตัวเองจะอยู่รอดในวงการได้อย่างไร ถ้าค่ายไม่เคยส่งพวกเค้าไปแสวงหาโอกาสจากงานอื่นๆบ้างๆ

    เคสของ 2ne1 จริงๆแล้ว หยางเค้าได้รับบทเรียนหรือเปล่า หรือแค่เปลี่ยนสไตล์คัดคนจากหน้าตาที่สวยงามมากกขึ้นเท่านั้น

   เราดูรายการออนนี่สแลมดั้ง มีอีพินึง รู้สึกว่าอิพิที่6 มินจีบอกว่าเค้าเปลี่ยนไปตอนเป็นเทรนนี่ของวายจี กลายเป็นคนเงียบ เพราะมันจะมีบรรยากาศของกอสซิปในหมู่เด็ดฝึก และตัวมินจีบอกว่าไม่สามารถปรึกษากับเมมเบอร์ร่วมวงได้ (  เราเข้าใจว่าอาจเพราะอายุที่ต่างกัน และความสัมพันธ์ที่ไม่ได้สนิทกันมั้ง) และ ตอนอยู่วง. พ่อแม่ไม่สามารถมาเยี่ยมที่หอได้ ออกไปข้างนอกไม่ได้ถ้าค่ายไม่อนุญาติ ( ประมาณรนี้)  เราเลยสงสัยว่า ที่จริงแล้วบรรยากาศของค่ายวายจีมันเป็นยังไง ความสัมพันธ์ของไอดอลในค่ายเดียวกันเค้ามีความเป็นพี่น้องแบบค่ายอื่นหรือเปล่า การเป็นเทรนนี่ค่ายนี้มันไม่มีความเป็นเพื่อน พี่น้องแบบนั้นเหรอคะ. ทุกคนอยู่แบบการแข่งขัน ต่อสู้กันตลอดใช่มั้ย

บ่นคะ