ต้องขอเล่าก่อนเลยว่า จขกท. นี้ เป็นหนึ่งในประเภทคนที่โดนเรียกว่าคาสโนวี่ค่ะ
จะไม่บอกว่าตัวเองเจอแต่รักร้ายๆมา เลยไม่อยากมีความรักจริงจังนะคะ
แต่ก็เป็นคนที่มีกำแพงพอสมควร
เพราะแบบนั้นเวลาที่เราไปคุยหรือเริ่มต้นความสัมพันธ์ในเชิง การคุย การเต๊าะ
แล้วมารู้ว่าเขาไม่ใช่จริงๆ ในตอนแรกๆเราจะชอบกั๊กนะคะ คงเพราะอาจจะกลัวไม่เหลือใคร แต่พอโดนเองแล้วมันเจ็บค่ะ ก็เลยจะปฏิเสธไปตรงๆเลย ว่าเราไม่ได้ชอบคุณนะ
ส่วนที่เหลือเขาจะอยู่หรอเขาจะไปก็แล้วแต่เลยค่ะ
เราไม่เคยสนใจว่าใครจะมองเราดีรึไม่ดี เพราะเรารู้ว่าเราไม่ได้ขอข้าวใครกิน เราไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน
ถึงแม้ว่าการที่จะหักอกใครเราจะเป็นฝ่ายผิด แต่ถ้าเขาไม่ใช่เราคิดว่าให้เราปล่อยเขาไป ดีกว่าให้ฝืนอยู่แล้วสุดท้ายก็พัง
แล้วในตอนที่คุยเราก็ไม่มีสถานะกับทุกคนนะคะ ก็คือรู้ๆกันว่าคนคุยนี่แหละค่ะ
แต่เมื่อไม่นานมานี้ เรารู้สึกดีกับคนๆนึงค่ะ เขาเป็นรุ่นน้องที่รู้สึก คือเรารู้สึกว่าเขาน่ะเป็นคนที่คุยกับเราถูกคอ ทำให้เราสบายใจ และที่สำคัญคือศีลเสมอกัน เ-ี้ยมาเท่าๆกันค่ะ
ตอนนั้นเราก็มีคนคุยอีกคนนึงเหมือนกันนะคะ แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าเราเลือกคนไหนเราก็จะไปปฏิเสธอีกคน (รู้ค่ะว่ามันไม่ดี T^T)
ในตอนแรกๆกับน้องเราก็คุยๆกัน จนเกิดเป็นความชอบน่ะค่ะ ช่วงที่คุยน้องเขาเองก็มีหลายปัญหานะคะ พึ่งไปหักอกคนนั้นมา ไปปฏิเสธคนนี้มา (บอกแล้วว่าศีลเสมอกัน) เราก็คอยคุยคอยปลอบ
จนวันนึงเขามาอ้อนขอให้โทรไปปลุกเขาหน่อย (ตอนก่อนหน้านี้เราไม่มีเบอร์กันเลยนะคะ คุยผ่านไลน์ตลอด) แล้วเราก็ใจอ่อนรับปาก โทรปลุกเขาในตอนเช้า ตอนนั้นแหละค่ะที่รู้สึกว่า กำแพงใจมันเริ่มมีรอยร้าวนิดๆ
เขาก็ยังบอกเลยว่าเสียงของเรามันเป็นกำลังใจให้เขานะ (ซึ่งเราก็ลืมไปว่าสายแบบเราเนี่ย ปากต้องหวานเป็นปกติ แต่เราดันติดกับนั้นเต็มๆ)
เราก็คุยกับน้องมาอีกประมาณ 5-6 วัน อยู่ๆน้องก็เปิดตัวแฟนที่พึ่งคบกันวันนั้นเลยค่ะ คือเรางงมาก ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วทำไมถึงเกิดขึ้นได้ เขาไม่ได้คุยกับเราอยู่หรอ แต่เราก็ไปว่าอะไรเขาไม่ได้ เหมือนที่เราคิดกับคนคุยคนอื่นงของเรานั่นแหละ แต่มันก็เสียใจค่ะ
ตอนแรกๆเราก็พยายามทำใจไปเงียบๆ ยังเฮฮาเล่นกับน้องเหมือนเดิม แต่แค่ไม่คุยส่วนตัวกันแล้วค่ะ แต่มันก็มีบางครั้งที่เราแอบคิดว่าการที่เขาคบกับแฟนมันคือเรื่องโกหก เราเลยยังแอบไปคุยบ้าง แต่เขาวางตัวดีนะคะ เฉยชาใส่เราก็เลยถอยออกมา
จนคืนหนึ่งเขาโผล่มาในไลน์เพื่อปรึกษาอะไรบางอย่างกับเรา
แล้วเขาก็หลุดมาคำนึงว่า เขายังไม่ได้รักแฟนเขา
มันรู้สึกดีใจนิดๆแต่ก็รู้นะคะว่ายังไงก็ยุ่งด้วยไม่ได้เขามีแฟนแล้ว เราเลยสอนเขาในฐานะคนโตกว่าค่ะ
ว่าอย่าไปพูดแบบนี้ให้ใครฟังอีก ถ้าแฟนเราเขาบังเอิญรู้เขาจะเสียใจขนาดไหน สอนยาวๆหลายๆเรื่องค่ะ จนน้องเขาถามเรามาว่า
"ถ้าเกิดพี่รู้สึกดีกับคนๆหนึ่ง แต่คนรอบตัวของเราบอกว่าเขามันไม่ดี เป็นอย่างอื่นได้แต่อย่าเป็นแฟนกันเลย พี่จะทำยังไง"
มันจุกในอกเลยค่ะ เหมือนน้องจะหมายถึงเรา หรือไม่ยังไงก็ไม่แน่ใจ แต่เรารู้สึกว่าคือเราค่ะ
เราก็เลยบอกน้องว่า ถ้าตอนที่ยังไม่มีใครก็คงจะลองไปืำความรู้จักกับเขา แต่ตอนที่มีแฟนแล้วก็คงจะปล่อยเขาคนนั้นไป
หลังจากนั้นจนถึงปัจจุบันเรากับน้องก็เลยห่างกันไป เขาก็ดูรักกับแฟนเขาดีนะคะ จากที่เห็นผ่านๆ
ที่เราเจ็บคือ ถ้าคนๆนั้นเป็นเราจริงๆ มันเจ็บดีนะคะ ที่เขาจะปล่อยเราเพราะอดีตของเรา
พอคิดแบบนั้นเราก็เลยทยอยเทคนที่เราคุยด้วย จนปัจจุบันแทบจะไม่เหลือใคร ยังพอมีมาคุยๆหายๆบ้าง เล่นๆกันไปให้หายเหงา แต่พอเราเห็นน้องทีไรก็ยังเจ็บแปลบๆอยู่เลยค่ะ
ใครคนไหนมีประสบการณ์นกๆ มาแชร์กันได้นะคะ
เคยชอบใครซักคนแล้วนกแบบตั้งตัวไม่ทันมั้ยคะ
จะไม่บอกว่าตัวเองเจอแต่รักร้ายๆมา เลยไม่อยากมีความรักจริงจังนะคะ
แต่ก็เป็นคนที่มีกำแพงพอสมควร
เพราะแบบนั้นเวลาที่เราไปคุยหรือเริ่มต้นความสัมพันธ์ในเชิง การคุย การเต๊าะ
แล้วมารู้ว่าเขาไม่ใช่จริงๆ ในตอนแรกๆเราจะชอบกั๊กนะคะ คงเพราะอาจจะกลัวไม่เหลือใคร แต่พอโดนเองแล้วมันเจ็บค่ะ ก็เลยจะปฏิเสธไปตรงๆเลย ว่าเราไม่ได้ชอบคุณนะ
ส่วนที่เหลือเขาจะอยู่หรอเขาจะไปก็แล้วแต่เลยค่ะ
เราไม่เคยสนใจว่าใครจะมองเราดีรึไม่ดี เพราะเรารู้ว่าเราไม่ได้ขอข้าวใครกิน เราไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน
ถึงแม้ว่าการที่จะหักอกใครเราจะเป็นฝ่ายผิด แต่ถ้าเขาไม่ใช่เราคิดว่าให้เราปล่อยเขาไป ดีกว่าให้ฝืนอยู่แล้วสุดท้ายก็พัง
แล้วในตอนที่คุยเราก็ไม่มีสถานะกับทุกคนนะคะ ก็คือรู้ๆกันว่าคนคุยนี่แหละค่ะ
แต่เมื่อไม่นานมานี้ เรารู้สึกดีกับคนๆนึงค่ะ เขาเป็นรุ่นน้องที่รู้สึก คือเรารู้สึกว่าเขาน่ะเป็นคนที่คุยกับเราถูกคอ ทำให้เราสบายใจ และที่สำคัญคือศีลเสมอกัน เ-ี้ยมาเท่าๆกันค่ะ
ตอนนั้นเราก็มีคนคุยอีกคนนึงเหมือนกันนะคะ แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าเราเลือกคนไหนเราก็จะไปปฏิเสธอีกคน (รู้ค่ะว่ามันไม่ดี T^T)
ในตอนแรกๆกับน้องเราก็คุยๆกัน จนเกิดเป็นความชอบน่ะค่ะ ช่วงที่คุยน้องเขาเองก็มีหลายปัญหานะคะ พึ่งไปหักอกคนนั้นมา ไปปฏิเสธคนนี้มา (บอกแล้วว่าศีลเสมอกัน) เราก็คอยคุยคอยปลอบ
จนวันนึงเขามาอ้อนขอให้โทรไปปลุกเขาหน่อย (ตอนก่อนหน้านี้เราไม่มีเบอร์กันเลยนะคะ คุยผ่านไลน์ตลอด) แล้วเราก็ใจอ่อนรับปาก โทรปลุกเขาในตอนเช้า ตอนนั้นแหละค่ะที่รู้สึกว่า กำแพงใจมันเริ่มมีรอยร้าวนิดๆ
เขาก็ยังบอกเลยว่าเสียงของเรามันเป็นกำลังใจให้เขานะ (ซึ่งเราก็ลืมไปว่าสายแบบเราเนี่ย ปากต้องหวานเป็นปกติ แต่เราดันติดกับนั้นเต็มๆ)
เราก็คุยกับน้องมาอีกประมาณ 5-6 วัน อยู่ๆน้องก็เปิดตัวแฟนที่พึ่งคบกันวันนั้นเลยค่ะ คือเรางงมาก ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วทำไมถึงเกิดขึ้นได้ เขาไม่ได้คุยกับเราอยู่หรอ แต่เราก็ไปว่าอะไรเขาไม่ได้ เหมือนที่เราคิดกับคนคุยคนอื่นงของเรานั่นแหละ แต่มันก็เสียใจค่ะ
ตอนแรกๆเราก็พยายามทำใจไปเงียบๆ ยังเฮฮาเล่นกับน้องเหมือนเดิม แต่แค่ไม่คุยส่วนตัวกันแล้วค่ะ แต่มันก็มีบางครั้งที่เราแอบคิดว่าการที่เขาคบกับแฟนมันคือเรื่องโกหก เราเลยยังแอบไปคุยบ้าง แต่เขาวางตัวดีนะคะ เฉยชาใส่เราก็เลยถอยออกมา
จนคืนหนึ่งเขาโผล่มาในไลน์เพื่อปรึกษาอะไรบางอย่างกับเรา
แล้วเขาก็หลุดมาคำนึงว่า เขายังไม่ได้รักแฟนเขา
มันรู้สึกดีใจนิดๆแต่ก็รู้นะคะว่ายังไงก็ยุ่งด้วยไม่ได้เขามีแฟนแล้ว เราเลยสอนเขาในฐานะคนโตกว่าค่ะ
ว่าอย่าไปพูดแบบนี้ให้ใครฟังอีก ถ้าแฟนเราเขาบังเอิญรู้เขาจะเสียใจขนาดไหน สอนยาวๆหลายๆเรื่องค่ะ จนน้องเขาถามเรามาว่า
"ถ้าเกิดพี่รู้สึกดีกับคนๆหนึ่ง แต่คนรอบตัวของเราบอกว่าเขามันไม่ดี เป็นอย่างอื่นได้แต่อย่าเป็นแฟนกันเลย พี่จะทำยังไง"
มันจุกในอกเลยค่ะ เหมือนน้องจะหมายถึงเรา หรือไม่ยังไงก็ไม่แน่ใจ แต่เรารู้สึกว่าคือเราค่ะ
เราก็เลยบอกน้องว่า ถ้าตอนที่ยังไม่มีใครก็คงจะลองไปืำความรู้จักกับเขา แต่ตอนที่มีแฟนแล้วก็คงจะปล่อยเขาคนนั้นไป
หลังจากนั้นจนถึงปัจจุบันเรากับน้องก็เลยห่างกันไป เขาก็ดูรักกับแฟนเขาดีนะคะ จากที่เห็นผ่านๆ
ที่เราเจ็บคือ ถ้าคนๆนั้นเป็นเราจริงๆ มันเจ็บดีนะคะ ที่เขาจะปล่อยเราเพราะอดีตของเรา
พอคิดแบบนั้นเราก็เลยทยอยเทคนที่เราคุยด้วย จนปัจจุบันแทบจะไม่เหลือใคร ยังพอมีมาคุยๆหายๆบ้าง เล่นๆกันไปให้หายเหงา แต่พอเราเห็นน้องทีไรก็ยังเจ็บแปลบๆอยู่เลยค่ะ
ใครคนไหนมีประสบการณ์นกๆ มาแชร์กันได้นะคะ