ตัวเองมีสามีแล้ว แต่ยังไปรู้สึกดีกับคนที่มีครอบครัวแล้ว

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยนะคะว่า เรากับสามีคบไปกันได้ไม่นานก่อนที่จะได้แต่งงานกัน เพราะเราท้อง เหตุเกิดจากการที่เราอกหักและความเมา จึงยังค่อยได้รู้จักนิสัยใจคอเขาเลยว่าเขาเป็นคนยังไง แต่ก็คิดว่าความรักสามารถสร้างได้ จนตอนนี้ผ่านมา 5 ปีแล้ว เราได้รู้นิสัยใจคอเขา วิถีชีวิตของเขา พร้อมกับเลี้ยงลูกไปด้วย ข้อดีของเขา เขารักเรา เขาเป็นคนดีชอบดูแลเอาใจใส่เรา เอาใจเราสารพัด และช่วยเลี้ยงลูก ส่วนข้อเสีย คือเขาไม่มีความเป็นผู้นำครอบครัว ติดเกม ไม่ตั้งใจทำมาหากิน จนตอนนี้เขาอายุ 30+แล้วยังไม่มีอะไรเป็นหลักแหล่งเลยเปิดร้านขายของ ขายอาหารมา 3 ที่แล้วค่ะเจ๊งหมด เพราะความไม่ใส่ใจของเขา จนตอนนี้บางทียังขอเงินแม่ใช้อยู่ด้วยซ้ำ แต่ก็เข้าใจเพราะเขาถูกเลี้ยงให้โตมาแบบนี้สบายมาตั้งแต่เด็ก พูดถึงแม่เขาก็เป็นคนดีมากๆ เวลาเราเดือดร้อนอะไรเขาก็จะหยิบยื่นความช่วยเหลือมาให้เราตลอด เราก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องที่เป็นข้อเสียของเขาตลอดจนตอนนี้เขาหนีไปอยู่ที่อื่นไปเปิดร้านขายอาหารอยู่ที่อื่น เขาบอกว่าไปเพราะเรากับลูก เขาจะปรับปรุงตัว แต่ในมุมของเราคิดว่าเขาคงรำคาญตอนที่อยู่กับเราเพราะเราชอบบ่น
จนมาถึงวันนี้วันที่เราห่างกันมันเกิดอะไรขึ้นหลายอย่าง เราเริ่มอ่อนไหวและชอบผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเค้าก็มีครอบครัวแล้วมีลูกแล้วเหมือนกัน ซึ่งเราทำงานอยู่ด้วยกันเป็นรัฐวิสาหากิจแห่งหนึ่ง เวลาได้คุยกับเค้าเรามีความสุขมากซึ่งแตกต่างกับความสุขตอนที่คุยกับสามีตัวเองโดยสิ้นเชิง และตอนนี้เราคิดว่าคงรักเค้าคนนั้นไปเรียบร้อยแล้ว อาจจะเป็นเพราะเหงาและเค้าเข้ามาเติมเต็มชีวิตให้พอดี แต่ผู้ชายเขาจะบอกตลอดว่าเราคุยกันในฐานะอะไร เวลาเค้าเข้าบ้านหรือวันหยุดเสาร์อาทิตย์เราก็ไม่ได้คุยกัน เพราะเขาต้องอยู่กับครอบครัว เราก็น้อยใจนะแต่ทำอะไรไม่ได้ ซึ่งก็คิดตลอดว่ามันเป็นไปไม่ได้ เรารู้ว่ามันผิดเคยคิดจะเดินออกมาหลายๆครั้ง แต่เพราะความใจอ่อนของเราและความใกล้ชิดทำให้ต้องเข้าไปตกอยู่ในวังวนนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า..,

พอพูดถึงเรื่องเซ็กส์เวลาเราอยู่กับสามีเรากลายเป็นเหมือนคนเสื่อมสมรรถภาพไปเลย ตอนแรกก็ยังสงสัยว่ามันใช่จริงหรือ เราไม่ต้องการจริงหรือ พอได้มาเจอกันผู้ชายคนนั้น เราถึงได้รู้ว่าเรายังต้องการเรื่องพวกนี้อยู่ แต่ทำไมเราถึงไม่มีความสุขเลยตอนที่มีอะไรกันกับสามีคิดไปก็สงสารเขา สงสารตัวเองด้วย คำถามมีมากมายว่า เราจะทนอยู่แบบนี้ไปได้ตลอดชีวิตหรอ? เราควรจะทำยังไง? หรือเราควรอยู่คนเดียว? เลี้ยงลูกคนเดียว? ถึงเวลาหรือยัง?ที่เราจะบอกเขาและปล่อยเขาไป ถึงเวลาหรือยัง?ที่เราจะเดินออกมาจากวังวนความรักที่เป็นไปไม่ได้...!
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
ขอตอบแยกเป็น 2 ประเด็นนะคะ

ข้อแรกถ้าคิดว่าพ่อของลูกคุณไม่ดีพอ ก็เลิกเลยค่ะ ไม่ต้องทนอยู่แบบนี้ คนเราถ้าไม่รัก ไม่พอใจกันจะเลิกกันไปก็ถูกแล้ว เพียงแต่ก่อนจะเลิกคิดดูให้ดี ลูกจะอยู่กับใคร ใครจะเลี้ยง คุณสามารถเลี้ยงลูกด้วยตัวเองคนเดียวได้ใช่ไหม ถ้าใช่ก็แล้วแต่คุณค่ะ

ส่วนข้อที่ 2 เลวค่ะ เรื่องนอกใจสามีตัวเองก็ว่าแย่แล้ว นี่ยังจะไปลักลอบคุยกันกับสามีคนอื่นอีก ชีวิตครอบครัวคุณเองพังคนเดียวไม่พอ ยังคิดจะพังอีกครอบครัวนึงด้วยเหรอคะ ตั้งสติค่ะ เป็นแม่คนแล้ว คิดอะไรให้มากๆหน่อย ถ้าไม่อยากให้ลูกอับอายที่แม่มีชู้ แถมยังจะไปเป็นเมียน้อยสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวอื่นอีก ก็จงหยุดซะเดี๋ยวนี้ ตอนนี้อาจจะแค่ชู้ทางใจ เมียน้อยทางใจ อย่าถลำลึกไปมีชู้ทางกาย + ตำแหน่งเมียน้อยเต็มตัวเลยนะคะ อีกอย่างหนึ่ง หน้าที่การงานคุณเองก็เป็นรัฐวิสาหกิจ ไม่กลัวโดนอีกฝั่งประจานเอาเหรอคะ  จะทำอะไรคิดให้ดีๆ

ปล. ขออภัยที่พูดแรง แต่เราอยากให้คุณคิดได้ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่