คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 13
ผมมีลูกน้องเป็นเด็กรายวันเหมือนกัน วันไหนเขาไม่มาทำงานผมไม่เคยโกรธทั้งที่รู้ว่าบางวันนอนตื่นสายหรือไม่ก็กลางคืนไปเมามากับเพื่อนเลยตื่นไม่ไหว
เขาไม่ได้กินเงินเดือนเหมือนเรา หยุดได้ผลที่ได้คือเขาไม่ได้เงิน
ที่จะห่วงที่จะท้วงคือเรื่อง ขอให้รับผิดชอบงานมากกว่าหากรู้ว่าช่วงไหนเร่งงานไหนสำคัญ
เขาต้องจริงจังในมาทำงานไม่ใช่นึกจะหยุดก็หยุด
ฉะนั้นกับเรื่องของคุณ หากคุณเป็นคนทำงานดีเรียบร้อยรับผิดชอบ
หยุดบ้างไม่ใช่ปัญหา ยกเว้นหัวหน้าคุณไม่คิดเหมือนผมคุณต้องปรับตัวหรือหาทางขยับขยายไปที่อื่นหากลำบากใจ
เขาไม่ได้กินเงินเดือนเหมือนเรา หยุดได้ผลที่ได้คือเขาไม่ได้เงิน
ที่จะห่วงที่จะท้วงคือเรื่อง ขอให้รับผิดชอบงานมากกว่าหากรู้ว่าช่วงไหนเร่งงานไหนสำคัญ
เขาต้องจริงจังในมาทำงานไม่ใช่นึกจะหยุดก็หยุด
ฉะนั้นกับเรื่องของคุณ หากคุณเป็นคนทำงานดีเรียบร้อยรับผิดชอบ
หยุดบ้างไม่ใช่ปัญหา ยกเว้นหัวหน้าคุณไม่คิดเหมือนผมคุณต้องปรับตัวหรือหาทางขยับขยายไปที่อื่นหากลำบากใจ
แสดงความคิดเห็น
เมื่อผมลาป่วยที่ทำงานแล้วหัวหน้ามาเจอผมตอนเย็นในขณะที่กำลังเล่นดนตรีเปิดหมวก
ตอนนี้ผมอายุ 19 ปี ปัจจุบันเรียนอยู่ ม.รามฯ ปี 1 ได้เข้าทำงานบริษัทแห่งหนึ่งด้วยวุฒิ ม.6 จนถึงปัจจุบันเวลางานผมประมาณ 7 เดือนแล้ว ผมเป็นพนักงานรายวัน ที่บริษัททำงาน วันจันทร์-ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์หยุด นักขัตฤกษ์หยุด เข้างานเวลา 8.30 - 17.45 น. พักเที่ยง 12.00 - 13.00 น. เมื่อผมเลิกงานรายได้เสริมของผมคือการเล่นดนตรีเปิดหมวกในชุดนักศึกษา ม.รามฯ
เข้าเรื่องครับ
เรื่องเกิดขึ้นในเช้าวันพุธที่ 5 เมษายน 2560 ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวมาก จึงได้ลาป่วยที่ทำงานแบบกะทันหันในตอนเช้า โดยไลน์บอกหัวหน้าและบอกไลน์กลุ่มของบริษัทมีไลน์ผู้จัดการอยู่ในกลุ่มด้วย ซึ่งวันที่ 6 เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์พอดี ในวันนี้ผมหยุดงานไปค่าแรงจากบริษัทวันนี้ก็ไม่ได้แล้ว ผมนอนพักผ่อนพร้อมทาน พารา และอาการของผมก็ดีขึ้นแต่ก็ยังไม่เต็มร้อย ไม่ได้ไปพบหมอเพราะคิดว่านอนพักผ่อนคงหายเอง พอช่วงเย็นได้เวลาของผมที่ต้องออกไปเปิดหมวกตามปกติ ร่างกายของผมยังไม่เต็มร้อยแต่คิดว่าไหวก็เลยออกไปเปิดหมวก ตั้งแต่เวลา 19.00 - 21.00 น. ใกล้เวลาที่ผมจะเลิกเปิดหมวก หัวหน้าผมได้เดินผ่านมาพอดีและให้เงินผม 20 บาทใส่ในหมวกที่ผมวางไว้ เมื่อเห็น ผมสวัสดีหัวหน้า "พี่...หวัดดีครับ" (ขอไม่เปิดเผยชื่อครับ) หัวหน้าจึงถามผมว่า "เป็นไงบ้าง หายหรือยัง?" ผมตอบ "เพิ่งดีขึ้นตอนเย็นครับ" แล้วหัวหน้าผม ได้ยิ้มเล็กน้อย พร้อมสายตาที่มองมาหาผม สายตานั้นผมรู้สึกได้ถึงความที่เขาไม่เชื่อเรื่องของผมที่เกิดในตอนเช้า ผมได้แต่ยิ้มแล้วจองตาหัวหน้าผม เรามองกันประมาณ 5 - 10 วินาที แล้วหัวหน้าก็เดินไปต่อ
ผมไม่รู้ว่าเมื่อพูดความจริงไปเขาจะไม่เชื่อผม ผมอยากถามว่า "ผมควรทำอย่างไรดี เพื่อให้เขาเชื่อแล้วเข้าใจผม ?"
ปล.ที่ทำงานมีป้าอยู่แผนกเดียวกับผมเป็นลูกน้องหัวหน้าผมชอบตำหนิผม ด่าผมเมื่อผมทำผิดพลาด เรื่องเล็กนิดเดียวก็ตำหนิ ด่า ตลอด แต่พอกับพนักงานคนอื่นเขาไม่ค่อยพูดอะไร ได้แต่บ่น ๆ คนเดียว ป้าคนนี้อาวุโสที่สุดในที่ทำงาน หัวหน้าผมก็มักเชื่อฟังป้าคนนี้เวลาพูดถึงผม