เป็นบทประพันธ์ของ เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ ทราบมาคร่าวๆว่าเป็นการนึกถึงความจำในวัยเยาว์ของชายชราคนหนึ่ง อยากทราบว่าแก่นเรื่องหรือแนวคิดคืออะไรคะ  เขาเขียนและต้องงการบอกอะไรบ้าง