สวัสดีค่ะ ฉันขอใช้นามแฝงในการแทนตัวเองนะคะ 'พระจันทร์' ฉันแค่พยายามหาที่ระบายความเสียใจของฉันค่ะ พูดกับใครไม่ได้เลยเลือกที่จะมาในนี้แทน เรื่องมีอยู่ว่า...
ฉันเคยมีแฟนค่ะเป็นเสลเหมือนกันต้องใช้คำว่า 'เคย' เพราะเราเลิกกันไปได้ประมาน 5-6 เดือนแล้วค่ะคบมาประมาน2ปีนิดๆ ก่อนหน้าที่เราจะเลิกกันเรามีเรื่องไม่เข้าใจกันจนทะเลาะกันค่ะความผิดพลาดของฉันคือ ฉันปล่อยให้เรื่องมันเงียบโดยที่ไม่ปรับความเข้าใจแต่กลับโทษเค้าเพราะเค้าไม่ได้ดั่งใจที่เราต้องการค่ะ จากเงียบใส่กันกลายเป็นว่าเราค่อยๆห่างกันออกไป ฉันไม่เคยถามเค้าเลยว่าเค้ารู้สึกยังไง ไม่เคยคิดจะขอโทษเค้าไม่คิดว่าเป็นความผิดของตัวฉันเองเลย ทั้งๆที่ฉันผิดที่โกหกเค้า ฉันรู้อยู่แก่ใจค่ะว่าเค้าไม่ชอบคนโกหกแต่ฉันก็ยังทำ จะบอกว่าฉันไม่ดีก็ได้นะคะ แต่ในวันที่ฉันคิดได้มันสายค่ะสายมากจริงๆ ตอนที่เลิกกันแรกๆ มีคนนึงเข้ามาหาฉันมาทำให้รู้สึกดีแต่ฉันก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้ค่ะต่อให้ฉันมีอีกคนฉันก็ยังรักคนเก่าอยู่เสมอ ซึ่งมันแย่มากสำหรับฉันตอนแรกแค่เริ่มรู้สึกดีกับอีกคนนึงที่เค้าคอยอยู่เคียงข้างฉัน คอยปลอบฉัน คอยให้กำลังใจฉันซึ่งฉันกับเค้ายังไม่ได้คบกันแต่ฉันกลับไปหาเค้ามีอะไรกับเค้าแต่กลับนึกถึงคนเก่าอยู่ตลอดจนฉันคิดว่าครั้งแรกฉันคงเหงาคงง่ายของตัวฉันเอง จนฉันมาเห็นว่าแฟนเก่าฉันกลับไปคบกับแฟนเก่าของเค้าฉันรู้เจ็บค่ะ รู้สึกแย่ไปหมดเสียใจจนอธิบายไม่ได้ฉันก็เลยตัดทุกทางที่จะทำมห้ฉันกับคนเก่าต้องเจอกันซึ่งมันดีสำหรับฉันมากๆเลยค่ะ ฉันค่อยๆดีขึ้น เริ่มอยู่ได้ด้วยตัวเองเริ่มชินกับการอยู่แบบนี้ แต่!มันก็ไม่ได้นานค่ะ ฉันจำเป็นต้องกลับไปทำงานกับแม่ของแฟนเก่าค่ะ ตอนแรกที่คิดคือจะไปทำแล้วกลับมานอนบ้านแต่ว่างานที่ทำมันเลิกดึกมากๆและต้องทำงานอยู่10วัน จึงจำเป็นต้องนอนที่บ้านแม่แฟนเก่า ไม่รู้ว่าเพราะความคิดถึง โหยหา หรือเป็นเพราะร่างกายของฉันมันต้องการเค้าก็ไม่รู้ ฉันกลับไปมีอะไรกับแฟนเก่าแต่บอกกับคนคุยอีกคยนึงของฉันว่าไม่มีอะไร ฉันไม่อยากให้เค้ารู้ ไม่อยากให้เค้าเสียใจ ฉันกลับมารู้สึกดีกับแฟนเก่าอีกครั้ง จนวันนึงคนที่ฉันคุยก็จับได้เรา 3คนคุยกันค่ะ ฉันยอมรับออกไปว่าฉันนั้นเป็นคนผิด ผิดจริงๅที่กลับไปมีอะไรกับคนเก่าฉันตั้งใจด้วยตัวฉันเอง จนทำให้เรื่องมันใหญ่โต ฉันร้องไห้ที่ต้องเสียเค้าไป แฟนเก่าก็กลับมาบอกว่าให้ฉันกลับไปหาเค้ากลับไปให้เค้าดูแลได้ไหม แต่ตอนนั้นฉันกำลังเสียใจที่ทำให้อีกคนที่ไม่ผิดอะไรต้องมารู้สึกไม่ดี และแฟนเก่าฉันก็มีคนของเค้าอยู่แล้ว ฉันเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากเงียบ ฉันเสียใจกับการกระทำตัวเองมากมากที่สุด จนวันนึงคนที่ฉันคนคุยก็ให้อภัยฉันเรากลับมาคุยกันแต่มันไม่เหมือนเดิมฉันไม่ได้รู้สึกกับเค้าเหมือนเดิมอีกแล้ว เค้าเองก็สร้างกำแพงขึ้นมาใฟ้กับตัวเองแล้วเพราะว่าฉันมีความผิดตัว เลยทำให้เราเริ่มไปกันไม่รอดจนเลิกกันไป ฉันอยู่คนเดียวมาจนถึงวันนี้ฉันกลับไม่รู้สึกเสียใจอะไร เหมือนฉันได้รับโทดในสิ่งที่ฉันทำไว้แล้ว ฉันกำลังมีความสุขฉันยังคุยกับแม่แฟนเก่าทุกวันค่ะ ถามสารทุกข์สุขดิบแบ่งปันเรื่องดีๆแย่ๆในชีวิตให้กัน จนวันนี้ฉันกลับมาทำงานกับแม่แฟนเก่าอีกครั้งนึงตลอดเวลาที่ฉันอยู่คยเดียวฉันไม่เคยเจอแฟนเก่าฉันเลยค่ะฉันคิดว่าฉันคงตัดใจได้แล้ว คงดีขึ้นแล้ว จนฉันมารู้ว่าฉันยังรักเค้ามากไม่กล้าสบตาไม่กล้าที่จะพูดคุยกับเค้าเพราะตอนที่เค้าบอกให้ฉันกลัไปฉันกลับเลือกอีกคนที่ไม่ใช่เค้าเป็นความผิดพลาดที่ฉันยังเกลียดตัวเองจนถึงตอนนี้เลยค่ะและรู้สึกเจ็บจนแทบมีน้ำตาเพราะเค้ามากับคนของเค้า คนที่เค้ารักคนใหม่ของเค้าซึ่งฉันไม่สิทธิ์ในตัวเค้าอีกแล้ว และฉันรู้ใจตัวเองแล้วว่าฉันไม่เคยลืมเค้าเลยต่อให้ผ่านไปเกือบครึ่งปีแล้วก็ตาม ที่ฉันมาระบายในนี้แค่อยากจะ 'ขอโทษ' เค้า ที่วันนั้นไม่เลือกเค้าเพียงเพราะกลัวอีกคนเสียใจแต่ไม่เคยกลัวว่าเค้าจะเสียใจหรือหายไปเลยสักครั้งมันเลยสมควรแล้วที่วันนี้ฉันจะเสียใจและฉันต้องอยู่กับความเสียใจของฉันและก้าวเดินไปข้างหน้าเหมือนทุกๆวันแค่ต้องแบกความเสียใจไปด้วยเพียงเพราะฉันยังคิดถึงเค้า ยังรักเค้าเสมอ แค่อยากบอกเค้าว่าฉันไม่โกรธไม่เกลียดเค้าเลยสักนิด อยากอวยพรให้เค้ารักกับคนใหม่นาน เป็นทุกๆอย่างของเค้าและดูแลกันให้นาน ส่วนฉันจะพยายามก้าวต่อไปข้างหน้า สักวันนึงฉันกับเค้าคงเป็นเพื่อนกันได้อีกครั้ง ถ้าวันใดฉันทำใจได้ฉันจะยิ้มให้เค้าอย่างภาคภูมิใจและยิ้มอย่างจริงใจให้เค้าอีกครั้ง รักเสมอจากคนข้างหลัง
#ฝากแชร์เพื่อเคเาจะได้อ่านด้วยนะคะ
#ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ความรักของเลสเบี้ยนอย่างฉัน
ฉันเคยมีแฟนค่ะเป็นเสลเหมือนกันต้องใช้คำว่า 'เคย' เพราะเราเลิกกันไปได้ประมาน 5-6 เดือนแล้วค่ะคบมาประมาน2ปีนิดๆ ก่อนหน้าที่เราจะเลิกกันเรามีเรื่องไม่เข้าใจกันจนทะเลาะกันค่ะความผิดพลาดของฉันคือ ฉันปล่อยให้เรื่องมันเงียบโดยที่ไม่ปรับความเข้าใจแต่กลับโทษเค้าเพราะเค้าไม่ได้ดั่งใจที่เราต้องการค่ะ จากเงียบใส่กันกลายเป็นว่าเราค่อยๆห่างกันออกไป ฉันไม่เคยถามเค้าเลยว่าเค้ารู้สึกยังไง ไม่เคยคิดจะขอโทษเค้าไม่คิดว่าเป็นความผิดของตัวฉันเองเลย ทั้งๆที่ฉันผิดที่โกหกเค้า ฉันรู้อยู่แก่ใจค่ะว่าเค้าไม่ชอบคนโกหกแต่ฉันก็ยังทำ จะบอกว่าฉันไม่ดีก็ได้นะคะ แต่ในวันที่ฉันคิดได้มันสายค่ะสายมากจริงๆ ตอนที่เลิกกันแรกๆ มีคนนึงเข้ามาหาฉันมาทำให้รู้สึกดีแต่ฉันก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้ค่ะต่อให้ฉันมีอีกคนฉันก็ยังรักคนเก่าอยู่เสมอ ซึ่งมันแย่มากสำหรับฉันตอนแรกแค่เริ่มรู้สึกดีกับอีกคนนึงที่เค้าคอยอยู่เคียงข้างฉัน คอยปลอบฉัน คอยให้กำลังใจฉันซึ่งฉันกับเค้ายังไม่ได้คบกันแต่ฉันกลับไปหาเค้ามีอะไรกับเค้าแต่กลับนึกถึงคนเก่าอยู่ตลอดจนฉันคิดว่าครั้งแรกฉันคงเหงาคงง่ายของตัวฉันเอง จนฉันมาเห็นว่าแฟนเก่าฉันกลับไปคบกับแฟนเก่าของเค้าฉันรู้เจ็บค่ะ รู้สึกแย่ไปหมดเสียใจจนอธิบายไม่ได้ฉันก็เลยตัดทุกทางที่จะทำมห้ฉันกับคนเก่าต้องเจอกันซึ่งมันดีสำหรับฉันมากๆเลยค่ะ ฉันค่อยๆดีขึ้น เริ่มอยู่ได้ด้วยตัวเองเริ่มชินกับการอยู่แบบนี้ แต่!มันก็ไม่ได้นานค่ะ ฉันจำเป็นต้องกลับไปทำงานกับแม่ของแฟนเก่าค่ะ ตอนแรกที่คิดคือจะไปทำแล้วกลับมานอนบ้านแต่ว่างานที่ทำมันเลิกดึกมากๆและต้องทำงานอยู่10วัน จึงจำเป็นต้องนอนที่บ้านแม่แฟนเก่า ไม่รู้ว่าเพราะความคิดถึง โหยหา หรือเป็นเพราะร่างกายของฉันมันต้องการเค้าก็ไม่รู้ ฉันกลับไปมีอะไรกับแฟนเก่าแต่บอกกับคนคุยอีกคยนึงของฉันว่าไม่มีอะไร ฉันไม่อยากให้เค้ารู้ ไม่อยากให้เค้าเสียใจ ฉันกลับมารู้สึกดีกับแฟนเก่าอีกครั้ง จนวันนึงคนที่ฉันคุยก็จับได้เรา 3คนคุยกันค่ะ ฉันยอมรับออกไปว่าฉันนั้นเป็นคนผิด ผิดจริงๅที่กลับไปมีอะไรกับคนเก่าฉันตั้งใจด้วยตัวฉันเอง จนทำให้เรื่องมันใหญ่โต ฉันร้องไห้ที่ต้องเสียเค้าไป แฟนเก่าก็กลับมาบอกว่าให้ฉันกลับไปหาเค้ากลับไปให้เค้าดูแลได้ไหม แต่ตอนนั้นฉันกำลังเสียใจที่ทำให้อีกคนที่ไม่ผิดอะไรต้องมารู้สึกไม่ดี และแฟนเก่าฉันก็มีคนของเค้าอยู่แล้ว ฉันเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากเงียบ ฉันเสียใจกับการกระทำตัวเองมากมากที่สุด จนวันนึงคนที่ฉันคนคุยก็ให้อภัยฉันเรากลับมาคุยกันแต่มันไม่เหมือนเดิมฉันไม่ได้รู้สึกกับเค้าเหมือนเดิมอีกแล้ว เค้าเองก็สร้างกำแพงขึ้นมาใฟ้กับตัวเองแล้วเพราะว่าฉันมีความผิดตัว เลยทำให้เราเริ่มไปกันไม่รอดจนเลิกกันไป ฉันอยู่คนเดียวมาจนถึงวันนี้ฉันกลับไม่รู้สึกเสียใจอะไร เหมือนฉันได้รับโทดในสิ่งที่ฉันทำไว้แล้ว ฉันกำลังมีความสุขฉันยังคุยกับแม่แฟนเก่าทุกวันค่ะ ถามสารทุกข์สุขดิบแบ่งปันเรื่องดีๆแย่ๆในชีวิตให้กัน จนวันนี้ฉันกลับมาทำงานกับแม่แฟนเก่าอีกครั้งนึงตลอดเวลาที่ฉันอยู่คยเดียวฉันไม่เคยเจอแฟนเก่าฉันเลยค่ะฉันคิดว่าฉันคงตัดใจได้แล้ว คงดีขึ้นแล้ว จนฉันมารู้ว่าฉันยังรักเค้ามากไม่กล้าสบตาไม่กล้าที่จะพูดคุยกับเค้าเพราะตอนที่เค้าบอกให้ฉันกลัไปฉันกลับเลือกอีกคนที่ไม่ใช่เค้าเป็นความผิดพลาดที่ฉันยังเกลียดตัวเองจนถึงตอนนี้เลยค่ะและรู้สึกเจ็บจนแทบมีน้ำตาเพราะเค้ามากับคนของเค้า คนที่เค้ารักคนใหม่ของเค้าซึ่งฉันไม่สิทธิ์ในตัวเค้าอีกแล้ว และฉันรู้ใจตัวเองแล้วว่าฉันไม่เคยลืมเค้าเลยต่อให้ผ่านไปเกือบครึ่งปีแล้วก็ตาม ที่ฉันมาระบายในนี้แค่อยากจะ 'ขอโทษ' เค้า ที่วันนั้นไม่เลือกเค้าเพียงเพราะกลัวอีกคนเสียใจแต่ไม่เคยกลัวว่าเค้าจะเสียใจหรือหายไปเลยสักครั้งมันเลยสมควรแล้วที่วันนี้ฉันจะเสียใจและฉันต้องอยู่กับความเสียใจของฉันและก้าวเดินไปข้างหน้าเหมือนทุกๆวันแค่ต้องแบกความเสียใจไปด้วยเพียงเพราะฉันยังคิดถึงเค้า ยังรักเค้าเสมอ แค่อยากบอกเค้าว่าฉันไม่โกรธไม่เกลียดเค้าเลยสักนิด อยากอวยพรให้เค้ารักกับคนใหม่นาน เป็นทุกๆอย่างของเค้าและดูแลกันให้นาน ส่วนฉันจะพยายามก้าวต่อไปข้างหน้า สักวันนึงฉันกับเค้าคงเป็นเพื่อนกันได้อีกครั้ง ถ้าวันใดฉันทำใจได้ฉันจะยิ้มให้เค้าอย่างภาคภูมิใจและยิ้มอย่างจริงใจให้เค้าอีกครั้ง รักเสมอจากคนข้างหลัง
#ฝากแชร์เพื่อเคเาจะได้อ่านด้วยนะคะ
#ขอบคุณที่อ่านค่ะ