* เรื่องที่เราจะเล่า เราอยากหาคำตอบอยากถามทุกคนที่อ่านว่าควรเอาไงดี (ปล1.เราอยากให้เรื่องเราเป็นอุทาหรณ์ ปล2.แล้วอยากหาคำตอบ เราไม่รู้จะทำไงดีกลับสิ่ง) (เรื่องแฟนนะคะ ไม่ชอบผ่านนะคะ)
เรื่องนี้มีอยู่ว่า
- เราทั้งทำงาน ทั้งเรียนไปด้วยพร้อมๆกัน พอเราจบปวส.แห่งนึงแล้วเราก็คิดว่าจะทำงานเลยไม่เรียนต่อ ปริญญาตรี แต่ไปๆมาๆงานที่ได้ทำกับไม่ไหว เลยเข้ามาทำบริษัทแห่งนึง (จุดเริ่มต้นของกระทู้นี้)
- พอเริ่มทำงานบริษัทแห่งนี้ พอเดือน2เดือนแรก ก็ไม่มีไรมากนอกจากทำงานแล้วนั่งเฉยๆ (ไม่แน่ใจคะว่าเรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน รู้แค่ว่ามีคนทักมาบอกว่า เพื่อนเราชอบ เราเลยตอบกับไปสวยๆว่า ให้เค้ามาบอกเอง แล้วเค้ามาบอก แต่เราก็ยังไม่โอเคเท่าไหร่ (เค้าเป็นพนักงานในเครื่องธรรมดา คงเลยรู้สึกเลยๆ หรือว่าอะไรก็ไม่รู้ แต่เราเคยมีเรื่องไม่ดีทำให้ครอบครัวเราแย่ มันเลยทำให้การหาความรักระวังนิดนึง แต่ก็ยังไม่ระวังอยู่ดี)
-พอผ่านไป หลายเดือน เหมือนน้ำซึมบ่อทรายอะคะ เราเลยเริ่มใจอ่อนนิดๆ พองานเลี้ยงบริษัท (เรากินเหล้าด้วยนะแบบหนักหน่วงอยู่หรือเพราะเรากินหวะ) เหมือนเราเริ่มเห็นว่าเค้ารักครอบครัวเค้านะ เค้าก็คงจะเป็นคนดี ดูแลน้อง ดูแลพี่ชาย เฮ้ยดีหวะ เค้าคงจะรับครอบครัวเราแล้วเรามากๆแน่ (แต่มันกลับตรงข้ามไปซะทุกอย่างที่เรารู้สึกเริ่มรักเค้า) TT
- พอหลังจากงานเลี้ยงบริษัทไปนั้น เราเลยเปิดใจคุยกับเค้ามาขึ้น เราเลยอ่อยๆจะดูแลดีไหมนะ อ่อยไปเลย ซื้อกับเค้าให้หน่อย แล้วเค้าก็ซื้อให้ เห้ยดีไปอีก ดีกว่าทุกคนที่เคยคบมา (ซึ่งเราคบกับใครคือไม่มี มีหรืออจะน้อยมาก) ดูแลทุกอย่าง
- พอหลายเดือนอีก อีนี่ก็อ่อยไปอีกอยากได้กระเป๋าจ้า วอแวทุกวันเค้าก็บอก เดี๋ยวโบนัสซื้อให้ แล้วซื้อให้จริงไปอีก (แล้วเราก็รักเค้าจริง เพราะไรรู้ปะ เราไม่เคยได้จากใครแบบนี้จริงจัง ไม่เคยเลย เต็มที่คือเลี้ยงข้าวก็ตอนกินด้วยกัน เราเลยคิดว่าคนเนียคือฟ้าหลังฝนในชีวิตเรา เรารักเค้ามาก แล้วใครจะคิดว่าคนที่เราคิดว่าคือฟ้าหลังฝนในชีวิต กับกลายเป็น ฝนที่ตกหนัก พายุที่แรงที่สุด สึนามิ ใครจะคิดว่าเราจะเจอเรื่องแบบนี้ในชีวิตอีก)
- พอหลังจากวันนั้นเราก็ไปหากันเรื่อยๆ พอเค้าซื้อของเราก็โพสเฟสไปแบบ ขอบคุณนะ รักนะ พอเราเริ่มให้เฟสเค้า ให้รหัสทุกอย่างที่เราเล่น แรกโทรสับกันใช้ (นี่คือจุดเริ่มต้นของความเลวร้าย ที่เรารับไม่ได้ทุกอย่าง TT พูดแล้วจะร้องไห้) เค้าดูโพสเก่าๆของเรา แล้วด่าเราสารพัด ว่าเค้าเคยได้แบบนี้บ้างไหม เคยรักขนาดนี้แบบผัวเก่าบ้างไหม แล้วเอาเฟสเราด่าแฟนเก่าทุกคน แล้วเราเคยลองคบกับทอม แค่ลองแต่ไม่ได้คบเลย แบบเป็นเพื่อนกันตลอด เหมือนแค่เราอยากลองแต่กับเราไม่ได้ชอบทอมจริงๆ แล้วทอมคนนี้เป็นเพื่อนของเราอีกที แฟนเราก็ด่ารูปที่ทอมคนนี้แท็กมาก็ด่าไป แล้วเพื่อนเราแชทเฟสมาถามว่าทำแฟนพี่ถึงด่าเพื่อนเค้าแบบนี้ เราเลยไม่กล้าตอบกลับไปเพราะละอายใจมาก แฟนเราเห็นเลยบอกเราให้ไปบอกเพื่อนเราว่า “เป็นไรมากปะ เดี๋ยวเจอกุ” ซึ่งเพื่อนเราเป็น ผญ. แต่ก็ไม่แปลก เพราะเค้าด่าเรามาตลอด
- ทุกครั้งที่ไปไหนกัน เราต้องอดทนกับความอับปยศทุกครั้ง ไปเดินห้างเราตกใจ ก็ทำอารมเสียใจจะตกใจทำไม (เรากลับไปถามว่าทำไมแค่นี้ต้องด่า เค้าบอกว่าก็ทำให้เค้าตกใจไปด้วย) เรากลับต่างจังหวัดกับครอบครัวทะเลาะกันรุนแรงมาก เรื่องทำไมไม่รับโทรสับ ทำไมไม่โทรหา (กลับต่างจังหวัดเราต้องทำทุกอย่างในบ้านทางครอบครัวเราเป็นคนอีสาน แบบต้องทำทุกอย่างเอง) เราโดนด่าสารพัดคำจะพูดคิดเอา แล้วมีคำนึงเราโดน “เดี๋ยวกุรอกลับมา กุจะยิงหัวพ่อ กุจะเผาบ้านให้ดู” เราอึ้งมากกับสิ่งที่เค้าพูดมาจนแบบเราเงียบไป “ทำไมไม่พอใจไรอีก เป็นห่าไรอีก” คำนี้ได้ยินทุกครั้งจนทุกวันนี้ก็ได้ยิน TT
- เราไม่สามารถจะด่าเค้าได้ เราไม่สามารถจะเถียงเค้ากลับ เราไม่สามารถที่จะด่าคำหยาบ เรายอมทุกอย่างจนเราไม่มีศักดิ์ศรี เราต้องยอมทำตาม บอกให้ไปหา พอเราบอกไม่ไปได้ไหม อยากอยู่บ้านเราขออยู่บ้าง “ทำไม มีผัวใหม่แล้วอ่อ ไปกลับคนอื่นแล้วดิ” ทำไงก็ได้แต่ทำตามที่เค้าสั่ง คือเราใช้ชีวิตแบบนี้ อยู่แบบนี้ตลอด เป็นปีๆ พอตอนเค้าดีเค้าเหมือนเทวดา พอตอนเค้า
อย่างกับปีศาล พอเราจะเลิกเค้าก็ขู่จะฆ่าเรา ทะเลาะกันก็บอกเค้าจะกระโดนตึกตาย จะเอามีดแทงตัวเอง ก็ลองคิดเอาโรคจิตขนาดไหน เรายอมเพราะเราไม่อยากให้พ่อแม่เรารู้ว่าเราคบกับคนอย่างงี้ แล้วเราไม่รู้ว่าเค้าจะทำไรเรา หรือทำร้ายเราไหม
- ลืมเล่าไปเรื่องนึง มีวันนึงทะเลาะกันหนักมา ทั้งวัน เห็นห้นาทะเลาะ ไม่เห็นหน้าโทรด่า คือทั้งวันจริงจัง เราเลยบอกว่าค่อยไปทะเลาะกันที่บ้านเค้า พอเลิกงานเราไปบ้านเค้า เค้าก็รออยู่ที่บ้านแล้ว เราเลยบอกเค้าว่าเลิกกันเถอะ เราทนมาตลอด เราไม่เอาแล้ว เค้าทำไงรู้ปะ เอากำปั้นต่อยหน้าตัวเอง แบบทุบๆๆๆๆๆๆ จนเลือดมันไหล เราบอกพอๆๆ เราสงสารเค้า ตอนนั้นเหมือนเราไม่มีสติว่ามันคือคนโรคจิต เราสงสารเค้าเราเลยอยู่ต่อ พอเรากลับบ้านเหมือนได้สติ เราเลยโทรคุยกับเพื่อน เราบอกเพื่อนกุเจอแบบนี้หวะทำไงดี เราเครียดเรากลัว เราคิดว่า แค่ตัวเค้าอ่า เค้ายังทำร้ายตัวเองลงแบบไม่กลัวเจ็บสักนิด แล้วคนอื่นจะเหลืออะไร เราเลยคิดมาตลอดว่า เค้าทำร้ายแล้วครอบครัวเราแน่ๆ เราก็ยิ่งกลัวไปอีก
- เราก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอเริ่มทะเลาะกันแรงๆ ก็ด่า แล้วต่อยหน้าตัวเองตลอด แบบเราอยากหนีไปมา อยากไปจากตรงนี้มาก เราต้องทน ทน แล้วก็ทน อยู่แบบทน คือเราจริงอาทิตย์นึงนี้ทะเลาะ 3-4 วันไปจ้า ก่อนนอนบางวันก็มี
*ขอร้องอย่าแคปไปลงที่อื่น เดี๋ยวเค้าจะเอาเราตาย แล้วก็มีอีกคะยังไม่จบ ยังไม่ถึงครึ่งในชีวิตเลย
มีเรื่องอยากเล่า
เรื่องนี้มีอยู่ว่า
- เราทั้งทำงาน ทั้งเรียนไปด้วยพร้อมๆกัน พอเราจบปวส.แห่งนึงแล้วเราก็คิดว่าจะทำงานเลยไม่เรียนต่อ ปริญญาตรี แต่ไปๆมาๆงานที่ได้ทำกับไม่ไหว เลยเข้ามาทำบริษัทแห่งนึง (จุดเริ่มต้นของกระทู้นี้)
- พอเริ่มทำงานบริษัทแห่งนี้ พอเดือน2เดือนแรก ก็ไม่มีไรมากนอกจากทำงานแล้วนั่งเฉยๆ (ไม่แน่ใจคะว่าเรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน รู้แค่ว่ามีคนทักมาบอกว่า เพื่อนเราชอบ เราเลยตอบกับไปสวยๆว่า ให้เค้ามาบอกเอง แล้วเค้ามาบอก แต่เราก็ยังไม่โอเคเท่าไหร่ (เค้าเป็นพนักงานในเครื่องธรรมดา คงเลยรู้สึกเลยๆ หรือว่าอะไรก็ไม่รู้ แต่เราเคยมีเรื่องไม่ดีทำให้ครอบครัวเราแย่ มันเลยทำให้การหาความรักระวังนิดนึง แต่ก็ยังไม่ระวังอยู่ดี)
-พอผ่านไป หลายเดือน เหมือนน้ำซึมบ่อทรายอะคะ เราเลยเริ่มใจอ่อนนิดๆ พองานเลี้ยงบริษัท (เรากินเหล้าด้วยนะแบบหนักหน่วงอยู่หรือเพราะเรากินหวะ) เหมือนเราเริ่มเห็นว่าเค้ารักครอบครัวเค้านะ เค้าก็คงจะเป็นคนดี ดูแลน้อง ดูแลพี่ชาย เฮ้ยดีหวะ เค้าคงจะรับครอบครัวเราแล้วเรามากๆแน่ (แต่มันกลับตรงข้ามไปซะทุกอย่างที่เรารู้สึกเริ่มรักเค้า) TT
- พอหลังจากงานเลี้ยงบริษัทไปนั้น เราเลยเปิดใจคุยกับเค้ามาขึ้น เราเลยอ่อยๆจะดูแลดีไหมนะ อ่อยไปเลย ซื้อกับเค้าให้หน่อย แล้วเค้าก็ซื้อให้ เห้ยดีไปอีก ดีกว่าทุกคนที่เคยคบมา (ซึ่งเราคบกับใครคือไม่มี มีหรืออจะน้อยมาก) ดูแลทุกอย่าง
- พอหลายเดือนอีก อีนี่ก็อ่อยไปอีกอยากได้กระเป๋าจ้า วอแวทุกวันเค้าก็บอก เดี๋ยวโบนัสซื้อให้ แล้วซื้อให้จริงไปอีก (แล้วเราก็รักเค้าจริง เพราะไรรู้ปะ เราไม่เคยได้จากใครแบบนี้จริงจัง ไม่เคยเลย เต็มที่คือเลี้ยงข้าวก็ตอนกินด้วยกัน เราเลยคิดว่าคนเนียคือฟ้าหลังฝนในชีวิตเรา เรารักเค้ามาก แล้วใครจะคิดว่าคนที่เราคิดว่าคือฟ้าหลังฝนในชีวิต กับกลายเป็น ฝนที่ตกหนัก พายุที่แรงที่สุด สึนามิ ใครจะคิดว่าเราจะเจอเรื่องแบบนี้ในชีวิตอีก)
- พอหลังจากวันนั้นเราก็ไปหากันเรื่อยๆ พอเค้าซื้อของเราก็โพสเฟสไปแบบ ขอบคุณนะ รักนะ พอเราเริ่มให้เฟสเค้า ให้รหัสทุกอย่างที่เราเล่น แรกโทรสับกันใช้ (นี่คือจุดเริ่มต้นของความเลวร้าย ที่เรารับไม่ได้ทุกอย่าง TT พูดแล้วจะร้องไห้) เค้าดูโพสเก่าๆของเรา แล้วด่าเราสารพัด ว่าเค้าเคยได้แบบนี้บ้างไหม เคยรักขนาดนี้แบบผัวเก่าบ้างไหม แล้วเอาเฟสเราด่าแฟนเก่าทุกคน แล้วเราเคยลองคบกับทอม แค่ลองแต่ไม่ได้คบเลย แบบเป็นเพื่อนกันตลอด เหมือนแค่เราอยากลองแต่กับเราไม่ได้ชอบทอมจริงๆ แล้วทอมคนนี้เป็นเพื่อนของเราอีกที แฟนเราก็ด่ารูปที่ทอมคนนี้แท็กมาก็ด่าไป แล้วเพื่อนเราแชทเฟสมาถามว่าทำแฟนพี่ถึงด่าเพื่อนเค้าแบบนี้ เราเลยไม่กล้าตอบกลับไปเพราะละอายใจมาก แฟนเราเห็นเลยบอกเราให้ไปบอกเพื่อนเราว่า “เป็นไรมากปะ เดี๋ยวเจอกุ” ซึ่งเพื่อนเราเป็น ผญ. แต่ก็ไม่แปลก เพราะเค้าด่าเรามาตลอด
- ทุกครั้งที่ไปไหนกัน เราต้องอดทนกับความอับปยศทุกครั้ง ไปเดินห้างเราตกใจ ก็ทำอารมเสียใจจะตกใจทำไม (เรากลับไปถามว่าทำไมแค่นี้ต้องด่า เค้าบอกว่าก็ทำให้เค้าตกใจไปด้วย) เรากลับต่างจังหวัดกับครอบครัวทะเลาะกันรุนแรงมาก เรื่องทำไมไม่รับโทรสับ ทำไมไม่โทรหา (กลับต่างจังหวัดเราต้องทำทุกอย่างในบ้านทางครอบครัวเราเป็นคนอีสาน แบบต้องทำทุกอย่างเอง) เราโดนด่าสารพัดคำจะพูดคิดเอา แล้วมีคำนึงเราโดน “เดี๋ยวกุรอกลับมา กุจะยิงหัวพ่อ กุจะเผาบ้านให้ดู” เราอึ้งมากกับสิ่งที่เค้าพูดมาจนแบบเราเงียบไป “ทำไมไม่พอใจไรอีก เป็นห่าไรอีก” คำนี้ได้ยินทุกครั้งจนทุกวันนี้ก็ได้ยิน TT
- เราไม่สามารถจะด่าเค้าได้ เราไม่สามารถจะเถียงเค้ากลับ เราไม่สามารถที่จะด่าคำหยาบ เรายอมทุกอย่างจนเราไม่มีศักดิ์ศรี เราต้องยอมทำตาม บอกให้ไปหา พอเราบอกไม่ไปได้ไหม อยากอยู่บ้านเราขออยู่บ้าง “ทำไม มีผัวใหม่แล้วอ่อ ไปกลับคนอื่นแล้วดิ” ทำไงก็ได้แต่ทำตามที่เค้าสั่ง คือเราใช้ชีวิตแบบนี้ อยู่แบบนี้ตลอด เป็นปีๆ พอตอนเค้าดีเค้าเหมือนเทวดา พอตอนเค้า
- ลืมเล่าไปเรื่องนึง มีวันนึงทะเลาะกันหนักมา ทั้งวัน เห็นห้นาทะเลาะ ไม่เห็นหน้าโทรด่า คือทั้งวันจริงจัง เราเลยบอกว่าค่อยไปทะเลาะกันที่บ้านเค้า พอเลิกงานเราไปบ้านเค้า เค้าก็รออยู่ที่บ้านแล้ว เราเลยบอกเค้าว่าเลิกกันเถอะ เราทนมาตลอด เราไม่เอาแล้ว เค้าทำไงรู้ปะ เอากำปั้นต่อยหน้าตัวเอง แบบทุบๆๆๆๆๆๆ จนเลือดมันไหล เราบอกพอๆๆ เราสงสารเค้า ตอนนั้นเหมือนเราไม่มีสติว่ามันคือคนโรคจิต เราสงสารเค้าเราเลยอยู่ต่อ พอเรากลับบ้านเหมือนได้สติ เราเลยโทรคุยกับเพื่อน เราบอกเพื่อนกุเจอแบบนี้หวะทำไงดี เราเครียดเรากลัว เราคิดว่า แค่ตัวเค้าอ่า เค้ายังทำร้ายตัวเองลงแบบไม่กลัวเจ็บสักนิด แล้วคนอื่นจะเหลืออะไร เราเลยคิดมาตลอดว่า เค้าทำร้ายแล้วครอบครัวเราแน่ๆ เราก็ยิ่งกลัวไปอีก
- เราก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอเริ่มทะเลาะกันแรงๆ ก็ด่า แล้วต่อยหน้าตัวเองตลอด แบบเราอยากหนีไปมา อยากไปจากตรงนี้มาก เราต้องทน ทน แล้วก็ทน อยู่แบบทน คือเราจริงอาทิตย์นึงนี้ทะเลาะ 3-4 วันไปจ้า ก่อนนอนบางวันก็มี
*ขอร้องอย่าแคปไปลงที่อื่น เดี๋ยวเค้าจะเอาเราตาย แล้วก็มีอีกคะยังไม่จบ ยังไม่ถึงครึ่งในชีวิตเลย