ถ้าเรื่องราวต่อไปนี้เกิดขึ้นกับคุณ...คุณจะทำยังไง?

สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ ชาวพันทิพย์ทุกคนครับก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับซึ่งเป็นกระทู้แรกของผมครับ ผมชื่อ ก๊อต ครับ เป็นเด็กบ้านนอกคนนึงที่เข้ามาเรียนมหาลัยใน กทม ชีวิตก็เหมือนเด็กวัยรุ่นคนอื่นๆทั่วไป แต่แค่ผมเป็น " เกย์ "เท่านั้นเอง เรื่องราวของผมที่จะแชร์ต่อไปนี้ จะว่าไปมันก็เหมือนละครแต่ติดตรงที่ว่า" มันคือชีวิตจริง " ผมจบม.ปลายจาก ตจว.เข้ามาเรียนมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งย่านลาดพร้าว ด้วยความที่ผมก็จัดว่าหน้าตาดีในระดับนึงโดยที่ไม่ได้ศัลยกรรมอะไรทั้งสิ้น วันนั้นผมได้เล่น social อย่างนึงที่เรียกว่า camfrog เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เล่นในเวลานั้น ผมได้เจอพี่คนนึงครับ เขาชื่อ พี่ N (ขอsenserนะครับ) ด้วยความที่ผมก็ผ่านเรื่องราวการถุกทรยศ การการเสียใจจนมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตไปซะแล้ว ตลอดเวลาที่คุยกัน คบหากัน ต้องยอมรับว่า ผมด่อยกว่าเขาทั้งทางฐานะ และ วุฒิภาวะ เพราะพี่เขาสามารถเป็นพ่อผมได้เลยทีเดียว...จากวันนั้น จนถถึงวันนี้ก็ 4 ปีกว่าแล้วที่ตกลงคบกัน จากที่ผมไม่มั่นใจในตัวพี่เขา จนเขาเอาชนะใจ ทำทุกอย่างที่เขาพร้อมจะดูแล เทคแคร์ไม่ให้ผมลำบาก พี่ N เป็น CEO ของบริษัทนึงที่ทำเกี่ยวกับการส่งออกสินค้า และเขาได้พาผมมาทำงานที่บริษัทของเขาและแน่นอนมันต้องเป็นความลับครับ เพราะไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้ว พี่ N เป็นเกย์ ผมต้องทนเก็บความรู้สึกทุกอย่างในองค์กรเพื่อรักษาภาพของพี่เขา รักษาความสัมพันธ์โดยไม่ให้ใครรู้ ถ้าเป็นพี่ เพื่อนๆชาวพันทิพย์ จะทนได้มั้ยครับ? และที่สำคัญผมต้องปิดบังเรื่องราวความสัมพันธ์นั้น แต่สิ่งที่ยากกว่านั้นคือการถูกจับตามองกว่าคนอื่นเพราะมีคนสงสัยความสัมพันธ์ผมกับพี่ N แน่นอนความลับมันไม่มีในโลก น้องชายของเขารู้เรื่องผมก็งานเข้าสิครับ ! น้องชายเขาเรียกได้ว่า เป็นจอมวายร้ายก็ว่าได้ แมร่งทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ผมคบกับพี่ชายเขา ผมต้องทน ทน ทน และทนกับคำพูดของน้องชายเขา ผมโดนบีบทุกอย่างเพื่อให้ออกไปจากบริษัท แต่ผมก็หน้าด้านอยุ่ต่อ...ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมต้องพยายามพูดคุยกับคนที่ผมรัก เหมือนคนไม่ร็จักกัน ทั้งๆที่คบกันมาก็4ปีกว่า ทำทุกอย่างเหมือนอากาศ ทุกวันนี้ผมอึดอัดและเหนื่อยมากก ผมเลือกทางออกไม่ได้จริงๆ ผมสมควรที่จะหยุดดีมั๊ย หรือ ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป? ผมเป็นคนที่ไม่เสียใจกับเรื่องความรักซะเท่าไร แต่ทุกวันนี้ผมต้องฝื่นความรุ้สึกของตัวเอง ฝื่นยิ้ม หัวเราะ แม้ว่าทุกวันนี้ผมต้องร้องไห้มาทำงานแทบทุกวัน ผมปรึกษาใครไม่ได้จริง ผมต้องพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้ว่าลึกใจผมแหลกละเอียดมาก...ยิ่งถ้าให้ผมพูดหรืออธิบายอะไรให้น้องชายเขาเข้าใจ มันยิ่งทำให้สถานการแย่ลง เพียงเพราะเขา เข้าใจผิดและไม่ได้รับรู้เรื่องราวที่ผ่านมาของผมและพี่ชายเขาทั้งหมดเท่านั้นเอง ถึงแม้ว่าพี่ N จะเป็น CEO และเป็นหุ้นส่วนอีก 3 บริษัท มันก็ไม่ได้มีความหมายกับผมเท่าไร ต่อให้พี่เขาเป็นแค่พนักงานหรืออะไรก็ตามแต่ ผมขอเพียงแค่ทุกวันนี้ให้ผมได้ดูแลพี่เขาจนถึงวันสุดท้าย ขอเพียงได้จดจำคนๆนึงว่าเขารักเราเท่าไร และผมรักเขาเท่าไรก็พอ ตลอดทุกวันที่คบกันขอแค่มีความสุขเท่านั้นก็พอ ไม่ใช่โลกสวยนะครับ แต่เพราะผมคิดว่า ผมหาเงินเองดีกว่าที่จะขอความช่วยเหลือจากใครเพราะฐานะทางบ้านผมก็อยู่ในระดับปานกลาง ไม่ได้เดือนอร้อนอะไรอยู่แล้ว.ผมไม่รู้ว่าผมจะอยู่กับพี่ชายของเขาได้นานสักเท่าไร ผมมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถบอกเรื่องราวได้ทั้งหมดจริงๆ และอีกอย่างเกิดมาผมเองก็ยังไม่เคยเจอ คู่เกย์ คู่ไหนที่คบกันอยู่ด้วยกัน เป็น10 ปี 20 ปีเลย ล้วนแล้วแต่นอกใจกันทั้งนั้น สุดท้ายก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ไม่ช้าก็เร็ว เพื่อนๆว่า จริงมั๊ย เพราะสิ่งเหล่านี้มันคือสัจธรรมที่ผมผมหรือใครก็ตามแต่มันหนี้ไม้พ้น ไม่ใครคนนึงก็ต้องเสียใจอยู่แล้ว...จะว่าไปการถูกกดดันจากคนอื่นก็ทำให้ผมรู้ว่า " ความรัก ยังไงมันคือก็ความรัก ในเรื่องราวที่ทุกข์มันแต่มันก็แฝงความสุขอันน่าจดจำเอาไว้ และกลับกัน ในเรื่องราวที่มีความสุขมันก็แฝงไปด้วยความทุกข์เสมอ..." เรื่องราวของผมมันอาจจะยาวไปนิด ผมขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวกันนะครับ สุดท้ายผมขอฝาก " My story เรื่องราวของผม " ไว้ด้วยนะครับ ซึ่งผมจะอัพลงกระทู้ในพันทิพเร็วนี้ครับ
ปล.ถ้าเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นกับคุณ คุณจะมีวิธีรับมือกับยังไงครับ ? ขอคนล่เม้นเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการกันนะครับ
ขอบคุณครับ
Got^_^