สวัสดีค่ะ เราเชื่อว่าหลายๆคน ต้องมีการแอบรักใครสักคน แต่สำหรับเรา มันคือรัก ที่เราเรียกได้ว่าคนนี้คือรักแรกพบเลย...
ย้อนไปในช่วง ป.4 เราเรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งตึกที่เราเรียน จะแยกฝั่งกัน เรียกว่าฝั่งประถมและฝั่งมัธยม ในตอนนั้น นักเรียนที่เรียน ป.4 จะได้ย้ายฝั่งไปเรียนฝั่งมัธยม นั้นมันคือโลกใบใหม่ของเราเลยแหละ โลกที่ได้เจอ 'รุ่นพี่' เราเข้าไปเรียนได้สัก 1 เทอม เราเจอรุ่นพี่คนนึง ซึ่งเขาอยู่วงโยของโรงเรียน เจอครั้งแรกคือ โอ๊ย..พี่คนนี้ทำไมน่ารักจัง ด้วยความที่เรายังเป็นเด็ก ละแอบชอบรุ่นพี่ เราก็ทำทุกวิถีทาง เอาการ์ดไปให้บ้าง เขียนจดหมายเล็กๆไว้ใต้โต๊ะพี่เขาบ้าง พี่เขาทำกิจกรรมอะไร ก็แอบตามไปดู พี่เขามีรูปติดบอดร์ดที่โรงเรียน เราก็แอบไปแกะที่บอร์ดมา คือเราชอบมากกกกก...
จนกระทั่งพี่เขาจบ ม.6 เราก็จบ ป.6 ในตอนนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้าย.. ม.ต้น ก็ยังไม่ลืม ม.ปลาย ก็ยังไม่ลืม..
เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้งที่ ที่เราไปออกกำลังกาย เราเจอพี่เขาอีกครั้ง ใจของเราก็หลนไปอยู่ตาตุ่ม ใจหายแวปปป พูดอะไรไม่ถูก หน้าแดงไปหมด
"พี่เขาเดินมาทัก"
: น้องสบายดีไหม?
: สบายดีคะ พี่ละสบายดีไหม?
: พี่สบายดี เป็นไงเรียนอยู่ ม.อะไรแล้ว
: ม.4 ค่ะพี่
....
เราก็ตอบทุกคำถามที่พี่เขาถาม เราเขินมาก เราเลยขอตัวกลับบ้าน วันนั้นเร่กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย เราคิดถึงแต่พี่เขา คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกไหม จนมาถึงวันสงกรานต์ปี 56 เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง เป็นอีกแล้ว เราใจหายอีกแล้ว ทำไงดี ๆๆๆ พี่เขาเดินมาหาละทักว่า น้องสวัสดี พี่ขอปะแป้งหน่อยได้ไหม เราก็โอ๊ยยยยย เขินหนักไปอีกกกกก ตายๆๆ เราก็ให้ปะแป้งไป 1 ที เราก็ขอตัวกลับบ้านเลย เสียดายมาก น่าจะอยู่เล่นด้วยกันในปีนั้น T^T
ตอนนี้เราอยู่ ปี 3 แล้ว เราก็ยังลืมพี่เขาไม่ได้ เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง คราวนี้พี่เขาจะบวช พี่เขาเลยชวนเราไปงานบวชพี่เขา แต่เราไม่กล้าไป เราอายพี่เขา เราอายเพื่อนๆพี่เขา เขาจะจำเราได้ไหม ตอนเด็กๆเราทำอะไรไว้555555 เราพอจะรู้ว่ายังไงเราก็ยังเด็กไปสำหรับพี่เขา เรากลัวพี่เขาไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็น
เราจะทำยังไงดี เรายังลืมพี่เขาไม่ได้ เราคิดถึงพี่เขาทีไร เรามักจะได้เจอทุกทีเลย เวลาเจอก็ใจยังสั่นๆ เหมือนเจอครั้งแรกตั้งแต่ ป.4..
ใครเคยแอบชอบรุ่นพี่บ้างในช่วงประถมวัย?
ย้อนไปในช่วง ป.4 เราเรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งตึกที่เราเรียน จะแยกฝั่งกัน เรียกว่าฝั่งประถมและฝั่งมัธยม ในตอนนั้น นักเรียนที่เรียน ป.4 จะได้ย้ายฝั่งไปเรียนฝั่งมัธยม นั้นมันคือโลกใบใหม่ของเราเลยแหละ โลกที่ได้เจอ 'รุ่นพี่' เราเข้าไปเรียนได้สัก 1 เทอม เราเจอรุ่นพี่คนนึง ซึ่งเขาอยู่วงโยของโรงเรียน เจอครั้งแรกคือ โอ๊ย..พี่คนนี้ทำไมน่ารักจัง ด้วยความที่เรายังเป็นเด็ก ละแอบชอบรุ่นพี่ เราก็ทำทุกวิถีทาง เอาการ์ดไปให้บ้าง เขียนจดหมายเล็กๆไว้ใต้โต๊ะพี่เขาบ้าง พี่เขาทำกิจกรรมอะไร ก็แอบตามไปดู พี่เขามีรูปติดบอดร์ดที่โรงเรียน เราก็แอบไปแกะที่บอร์ดมา คือเราชอบมากกกกก...
จนกระทั่งพี่เขาจบ ม.6 เราก็จบ ป.6 ในตอนนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้าย.. ม.ต้น ก็ยังไม่ลืม ม.ปลาย ก็ยังไม่ลืม..
เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้งที่ ที่เราไปออกกำลังกาย เราเจอพี่เขาอีกครั้ง ใจของเราก็หลนไปอยู่ตาตุ่ม ใจหายแวปปป พูดอะไรไม่ถูก หน้าแดงไปหมด
"พี่เขาเดินมาทัก"
: น้องสบายดีไหม?
: สบายดีคะ พี่ละสบายดีไหม?
: พี่สบายดี เป็นไงเรียนอยู่ ม.อะไรแล้ว
: ม.4 ค่ะพี่
....
เราก็ตอบทุกคำถามที่พี่เขาถาม เราเขินมาก เราเลยขอตัวกลับบ้าน วันนั้นเร่กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย เราคิดถึงแต่พี่เขา คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกไหม จนมาถึงวันสงกรานต์ปี 56 เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง เป็นอีกแล้ว เราใจหายอีกแล้ว ทำไงดี ๆๆๆ พี่เขาเดินมาหาละทักว่า น้องสวัสดี พี่ขอปะแป้งหน่อยได้ไหม เราก็โอ๊ยยยยย เขินหนักไปอีกกกกก ตายๆๆ เราก็ให้ปะแป้งไป 1 ที เราก็ขอตัวกลับบ้านเลย เสียดายมาก น่าจะอยู่เล่นด้วยกันในปีนั้น T^T
ตอนนี้เราอยู่ ปี 3 แล้ว เราก็ยังลืมพี่เขาไม่ได้ เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง คราวนี้พี่เขาจะบวช พี่เขาเลยชวนเราไปงานบวชพี่เขา แต่เราไม่กล้าไป เราอายพี่เขา เราอายเพื่อนๆพี่เขา เขาจะจำเราได้ไหม ตอนเด็กๆเราทำอะไรไว้555555 เราพอจะรู้ว่ายังไงเราก็ยังเด็กไปสำหรับพี่เขา เรากลัวพี่เขาไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็น
เราจะทำยังไงดี เรายังลืมพี่เขาไม่ได้ เราคิดถึงพี่เขาทีไร เรามักจะได้เจอทุกทีเลย เวลาเจอก็ใจยังสั่นๆ เหมือนเจอครั้งแรกตั้งแต่ ป.4..