“ผิดไหมถ้าเราชอบเพื่อนตัวเอง” คำถามนี้เราคิดมาตลอดว่ามันไม่ได้ผิดอะไร เรื่องของหัวใจมันคงห้ามกันไม่ได้
แต่มันจะผิดก็ตรงที่ไม่ควรไปรัก ทั้งๆที่เราก็รู้ดีถ้าวันนึงเกิดไปกันไม่ได้ขึ้นมา ต้องเลิกกันแบบไม่ดี เราก็คงจะมองหน้าไม่ติด
นอกจากเสียแฟนแล้วเรายังเสียเพื่อนอีก มีแต่เสียกับเสีย
แต่หากลองในมุมกลับกัน หากเราคบกับเพื่อนถ้าต่างคนต่างมีใจกัน อย่างน้อยเราก็แทบจะไม่ต้องมาเริ่มศึกษาอะไรใหม่อีก มันก็มีคนไม่น้อยหรอกค่ะ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนสุดท้ายก็กลายมาเป็นแฟนจนแต่งงานมีครอบครัว
และก็มีไม่น้อยเหมือนกันที่ต้องผิดหวัง ทั้งต้องแอบรักเพื่อนข้างเดียวหรือด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ส่วนตัวจขกท.เองนั้นตอนนี้หรอคะแทบจะปิดใจปิดตายกับคำว่ารักกับเพื่อนแล้ว มันเจ็บ มันจุกจนเราบอกไม่ถูกจริงๆ แล้วในตอนนั้นเราก็รับไม่ได้ด้วยที่จู่ๆเราก็เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งแฟนในเวลาเดียวกัน เราเสียคนที่เข้าใจเราที่สุด เสียคนที่เราสามารถคุยกับเขาได้ทุกเรื่อง เสียคนที่คอยเป็นห่วงเรา คนที่คอยปลอบเราตอนเราร้องไห้ คอยให้เราซบไหล่ในวันที่เราเคยโดนผช.เทมา
คอยเตือนเราในสิ่งที่เราทำผิดจนตอนนี้ผ่านมาสักพักเราก็พอทำใจได้บ้างค่ะ เพราะเขาก็ไปมีคนใหม่แล้วแต่เราก็ยังไม่โอเคเต็มร้อยเท่าไหร่ ปัจจุบันตอนนี้เราก็คุยกับเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ (เพื่อนอีกแล้ว เจ็บไม่จำสิ่นะ5555) เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลค่ะ จนตอนนี้เราอยู่มหาลัยกันแล้ว สำหรับเราเองก็สนิทในระดับนึงค่ะเมื่อก่อนเราคุยกันทุกวันเวลาเราจะเป็นจะตายโดนเทหรือไปเทคนอื่นอกหักรักคุดไปชอบใครทำอะไรที่ไหนเราบอกเขาหมดค่ะ เรากับเขาคุยกันได้ทุกเรื่อง เขาเป็นผู้ชายที่สุภาพบุรษมาก นิสัยดี ไม่ติดเที่ยวค่ะ แต่ชอบเล่นเกมส์ ดูบอลตามประสาผู้ชายอะเนอะ แต่พอเวลาเรามีแฟนเราก็จะตอบบ้างบางทีก็ลืมตอบเขาบ่อยๆจนแทบไม่ได้คุยกันเลย พอเราอกหักหรือมีปัญหาอะไรเราก็จะทักเค้าไปคุยตลอดไปบอกเขาตลอด พอเราโอเคเราก็ค่อยไปหายตาม
สเตปเดิม555 วนแล้ววนเล่า เราลืมบอกค่ะ เราเคยบอกชอบเขาด้วยนะเหมือนมันเป็นความรู้กสึก ในตอนนั้น เขาก็บอกนะเขาชอบเราเหมือนกันแต่อย่าเลยดีกว่าเขาไม่อยากเสียเพื่อนไปกลัวเวลาเลิกกันไรแบบนี้แหละ หลังจากนั้นเราก็คุยตามปกติตลอดค่ะ มีครั้งนึงเราเคยเข้ารพ.เรานอนอยู่คนเดียวตอนนั้นเรากลัวไปหมดเราก็วีดีโอคอลไปหาเค้าค่ะ
ร้องใส่หนักมาก เขาก็อยู่เป็นเพื่อน จนเขาขอตัวไปกินข้าวแล้วเราก็หลับพอดี จนตอนนี้เราทักเขาไปอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้คุยกันนาน เรารู้นะคะว่าเราเห็นแก่ตัวเหมือนเห็นเขาเป็นของตาย แต่เราไม่ได้คิดแบบนั้น เราก็คงคุยตามปกติ แต่ก็พยายามจะไม่คิดอะไรค่ะ ทุกวันนี้ท่องตลอดว่าอย่าเอาเพื่อนเป็นแฟนยิ่งเพื่อนสนิทละก็อย่าเลย ทุกครั้งที่มีความรู้สึกเราจะเปิดเพลง อย่าเอาเพื่อนเป็นแฟนค่ะ
เพื่อเตือนสติ กระทู้นี้อาจจะงงๆนะคะ เราแค่อยากมาแชร์ความรู้สึก แล้วเพื่อนๆละคะเคยมีโมเม้นแบบนี้กันบ้างรึเปล่า
ปล.นี่เป็นกระทู้แรกหากแท็กผิด หรือผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยค่ะ
“ผิดไหมถ้าเราชอบเพื่อนตัวเอง”
แต่มันจะผิดก็ตรงที่ไม่ควรไปรัก ทั้งๆที่เราก็รู้ดีถ้าวันนึงเกิดไปกันไม่ได้ขึ้นมา ต้องเลิกกันแบบไม่ดี เราก็คงจะมองหน้าไม่ติด
นอกจากเสียแฟนแล้วเรายังเสียเพื่อนอีก มีแต่เสียกับเสีย
แต่หากลองในมุมกลับกัน หากเราคบกับเพื่อนถ้าต่างคนต่างมีใจกัน อย่างน้อยเราก็แทบจะไม่ต้องมาเริ่มศึกษาอะไรใหม่อีก มันก็มีคนไม่น้อยหรอกค่ะ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนสุดท้ายก็กลายมาเป็นแฟนจนแต่งงานมีครอบครัว
และก็มีไม่น้อยเหมือนกันที่ต้องผิดหวัง ทั้งต้องแอบรักเพื่อนข้างเดียวหรือด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ส่วนตัวจขกท.เองนั้นตอนนี้หรอคะแทบจะปิดใจปิดตายกับคำว่ารักกับเพื่อนแล้ว มันเจ็บ มันจุกจนเราบอกไม่ถูกจริงๆ แล้วในตอนนั้นเราก็รับไม่ได้ด้วยที่จู่ๆเราก็เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งแฟนในเวลาเดียวกัน เราเสียคนที่เข้าใจเราที่สุด เสียคนที่เราสามารถคุยกับเขาได้ทุกเรื่อง เสียคนที่คอยเป็นห่วงเรา คนที่คอยปลอบเราตอนเราร้องไห้ คอยให้เราซบไหล่ในวันที่เราเคยโดนผช.เทมา
คอยเตือนเราในสิ่งที่เราทำผิดจนตอนนี้ผ่านมาสักพักเราก็พอทำใจได้บ้างค่ะ เพราะเขาก็ไปมีคนใหม่แล้วแต่เราก็ยังไม่โอเคเต็มร้อยเท่าไหร่ ปัจจุบันตอนนี้เราก็คุยกับเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ (เพื่อนอีกแล้ว เจ็บไม่จำสิ่นะ5555) เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลค่ะ จนตอนนี้เราอยู่มหาลัยกันแล้ว สำหรับเราเองก็สนิทในระดับนึงค่ะเมื่อก่อนเราคุยกันทุกวันเวลาเราจะเป็นจะตายโดนเทหรือไปเทคนอื่นอกหักรักคุดไปชอบใครทำอะไรที่ไหนเราบอกเขาหมดค่ะ เรากับเขาคุยกันได้ทุกเรื่อง เขาเป็นผู้ชายที่สุภาพบุรษมาก นิสัยดี ไม่ติดเที่ยวค่ะ แต่ชอบเล่นเกมส์ ดูบอลตามประสาผู้ชายอะเนอะ แต่พอเวลาเรามีแฟนเราก็จะตอบบ้างบางทีก็ลืมตอบเขาบ่อยๆจนแทบไม่ได้คุยกันเลย พอเราอกหักหรือมีปัญหาอะไรเราก็จะทักเค้าไปคุยตลอดไปบอกเขาตลอด พอเราโอเคเราก็ค่อยไปหายตาม
สเตปเดิม555 วนแล้ววนเล่า เราลืมบอกค่ะ เราเคยบอกชอบเขาด้วยนะเหมือนมันเป็นความรู้กสึก ในตอนนั้น เขาก็บอกนะเขาชอบเราเหมือนกันแต่อย่าเลยดีกว่าเขาไม่อยากเสียเพื่อนไปกลัวเวลาเลิกกันไรแบบนี้แหละ หลังจากนั้นเราก็คุยตามปกติตลอดค่ะ มีครั้งนึงเราเคยเข้ารพ.เรานอนอยู่คนเดียวตอนนั้นเรากลัวไปหมดเราก็วีดีโอคอลไปหาเค้าค่ะ
ร้องใส่หนักมาก เขาก็อยู่เป็นเพื่อน จนเขาขอตัวไปกินข้าวแล้วเราก็หลับพอดี จนตอนนี้เราทักเขาไปอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้คุยกันนาน เรารู้นะคะว่าเราเห็นแก่ตัวเหมือนเห็นเขาเป็นของตาย แต่เราไม่ได้คิดแบบนั้น เราก็คงคุยตามปกติ แต่ก็พยายามจะไม่คิดอะไรค่ะ ทุกวันนี้ท่องตลอดว่าอย่าเอาเพื่อนเป็นแฟนยิ่งเพื่อนสนิทละก็อย่าเลย ทุกครั้งที่มีความรู้สึกเราจะเปิดเพลง อย่าเอาเพื่อนเป็นแฟนค่ะ
เพื่อเตือนสติ กระทู้นี้อาจจะงงๆนะคะ เราแค่อยากมาแชร์ความรู้สึก แล้วเพื่อนๆละคะเคยมีโมเม้นแบบนี้กันบ้างรึเปล่า
ปล.นี่เป็นกระทู้แรกหากแท็กผิด หรือผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยค่ะ