คนเป็นแฟนกันเค้า ต้องเจอ/พูดคุย/อยู่ด้วยกัน มากน้อยแค่ไหนครับ

ตามนั้นเลยครับ
เรื่องของผมคือ ตอนนี้ผมอายุ ๓๒ ครับ ผมคบกับแฟน (ผช.) มาเกือบ สองปีละครับ แต่เรารู้จักกันมาก็ราว ๆ ๘ ปี (เค้าเด็กกว่าผม ๒ ปี)
เราทำงานคนละจังหวัดกัน ไกลกันพอสมควร  แต่เราจะมีช่วงว่างตรงกันคือ มีนา-เมษา
เค้าก็จะมาหาผม หรือไม่ผมก้ไปหาเค้า
แต่ผมมีความคิดว่า  บางทีผมก็เหนื่อยจากงาน จากหลาย ๆ ยอ่างที่ต้องทำ
การับรถไปหา ๓๐๐ กว่ากิโล มันก็ไม่น้อยทั้งเงินทั้งเวลา เลยเลือกที่จะรอให้ว่างนาน ๆ เช่น สัก ๗ วัน
แล้วไปหาแล้วอยู่ด้วยกันแทน ซึ่งเค้าก็ค่อนข้างไม่ชอบแบบนี้
ต้องการโทรหาทุกวัน วันละสามสี่ครั้ง บางทีก้ถามแปลก ๆ เช่น ไปไหน ทำไรอยู่ ผมว่ามันก็ค่อนข้างส่วนตัว
(หรือผมแปลกเองก็ไม่รู้นะ)

ผมก็รักเค้าน่ะครับ แค่บางทีเวลาเจอกัน ผมอยากนอนดูทีวี กินข้าวง่าย ๆ ที่บ้าน ซึ่งเค้าก็จะชวนเพื่อนมาบ้าน (เค้า)
แล้วก็แนะนำให้รู้จักคนนั้นคนนี้ ซึ่งผมเอาจริง ๆ ก็ไม่ได้อยากรู้จัก ๕๕๕
อยากแค่นอนเล่น ดูทีวี ตื่นสายหน่อย แล้วมีเค้าอยู่ข้าง ๆ

คือสรุปประเด็นปัญหาก็คือ
๑. จำเป็นแค่ไหนครับที่แฟนกัน (ในความรักแบบเพศเดียวกัน หรือไม่ก็ตาม) ต้องโทรหากันทุกวัน
๒. การเจอกันแค่ วันเดียว โดยต้องแลกกับการขับรถไปกลับ ๖๐๐ กว่ากิโล เมตร...มันเป็นกิจกรรมที่สูญเสียพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์หรือไม่
๓. การเจอกันแบบ ๓ หรือ ๕ วัน แต่ไม่ได้อยู่กันสองคนสักทีนอกจากเวลานอน เพราะเอาแต่ไปเจอคนนั้นคนนี้เดินห้างซื้อของ มันเสียเวลาไปเปล่า ๆ หรือไม่

ปล.๒ ผมคบกับเค้าเป็นแฟนคนแรกน่ะครับ ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีแฟนจริงจัง