จากวันนั่นวันที่เขากลับไปเรียนต่อเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ถ้านับจากตั้งแต่นั้นมาก็ 6 ปีแล้วสินะที่เราไม่เคยลืมนายได้เลยไม่ว่าจะเป็นตอนมี่นายสอนเราเล่นปิงปอง,เข้ามาคุยเป็นเพื่อนเรา,มานั่งกินข้าวกับเรา
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนแต่ทำไมทุกสิ่งที่นายทำ. มันยังคงวนเวียนอยู่ในสมองไม่หายไป เราอยากจะลืมแต่ยิ่งพยายามมันกลับยิ่งทำให้คิดถึงทำให้เห็นภาพที่เหมือนกับว่าเรายังอยู่ด้วยกันคุยกันเล่นกันเหมือนเดิม แต่ว่าความจริงคือเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่ทำไมมันกลับยังฝังใจยากที่จะลืม. ทำไม ทำไม....
ทำไมการลืมรักแรกมันถึงยากขนาดนี้...
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนแต่ทำไมทุกสิ่งที่นายทำ. มันยังคงวนเวียนอยู่ในสมองไม่หายไป เราอยากจะลืมแต่ยิ่งพยายามมันกลับยิ่งทำให้คิดถึงทำให้เห็นภาพที่เหมือนกับว่าเรายังอยู่ด้วยกันคุยกันเล่นกันเหมือนเดิม แต่ว่าความจริงคือเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่ทำไมมันกลับยังฝังใจยากที่จะลืม. ทำไม ทำไม....