มันไม่ง่ายเรยน้ะ

มันไม่ง่ายเรยที่เราจะตัดใครออกจากชีวิตได้ ทั้งที่คนๆนั้นทำให้เราเสียใจ ไม่เข้าใจเรยว่าทำไมยังรัก ทั้งๆที่ทำให้เราเจ็บปวด เสียใจ ร้องไห้ ในเเต่ละวันถ้าไม่ได้คุยก็ทำให้เราคิดถึงได้ ทำไมคนๆหนึ่งถึงมีอิทพลกับเรามากถึงขนาดนี้ บางครั้งเวลาที่เราอ่านนิยาย(โดยส่วนตัวชอบอ่านนิยาย ) เรายังนึกอิจฉาตัวละครในนั้นเรย55ว่าทำไมถึงสมหวัง ขนาดคนเกลียดกัน ไม่ชอบหน้ากัน ยังมารักกันได้ และแม้จะเจอกับอุปสรรคมากมายขนาดไหนยังช่วยกันผ่านมันไปได้  แต่ก็อย่างว่านั่นมันนิยาย นี่คือชีวิตจิง ชีวิตจิงมันไม่ได้ง่ายๆเหมือนในนิยาย คนเราต่างก็มีความคิดที่แตกต่างกันใช่ว่าเราจะบังคับให้เค้ามารัก มาชอบเราได้  ต่างมีทางเดินเป็นของตัวเอง เราชอบเค้าได้ เค้าก็ต้องชอบคนอื่นได้
** แต่จากเรื่องของเราทั้งหมด เรากลับมาคิดได้ว่าเราน่าจะคิดเองอยุ่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่เค้ายังไม่ได้อะไรเรย แค่คำพุดบางคำก็หวั่นไหวไปเอง เพราะการที่คิดไปเองเรยทำให้เราพาใจของเราไปยึดติดกับคนๆนั้นมาก พาใจไปเจ็บเอง จะโทษใครก็คงไม่ได้ คงต้องโทษตัวเอง **
ปล.ใครที่โชคดีก็ได้เจอกับรักดีๆไม่ต้องเป็นคนที่แอบชอบอยุ่ฝ่ายเดียว ส่วนใครที่เจอปัญหาแบบนี้เหมือนกันก็ให้ผ่านมันไปให้ได้ สู้สู้.