กลัวหนังยางรัดของ ถือว่าเป็นอาการทางจิตมั้ยคะ

เกริ่นเลยว่ากลัวในทีนี้ไม่ได้หมายถึงกลัวมันทำให้เราบาดเจ็บนะคะ แต่กลัวแบบมันรังเกียจขยะแขยง กลิ่นไม่พึงประสงค์แค่ให้สัมผัสยังทำไม่ได้ สมัยเด็กๆเห็นเพื่อนพากันเล่นกระโดดยางนี่เป็นเด็กคนเดียวที่ไม่เล่นกับเพื่อนเขา อาการแบบนี้น่าจะเริ่มตอนประถมต้น เคยเห็นเพื่อนคนนึงอมยางเส้นเข้าไปเพื่อนไม่เป็นอะไรแต่เราอ้วกแทน เวลาซื้อของกินกับข้าวอะไรที่มีหนังยางต้องให้เพื่อนหรือแม่แกะให้ตลอด หรืออยู่ตัวคนเดียวจะหาอะไรมาใส่มือเพื่อให้ไม่สัมผัสโดยตรง ถ้าเผลอไปสัมผัสเข้าเราจะรีบไปล้างมือถูสบู่หลายรอบมากๆ และห้องเราจะไม่ให้มียางเลยแม้แต่เส้นเดียว เพราะทนเห็นไม่ได้ ตอนนี้อายุ22แล้วยังไม่หายเลยค่ะ มันค่อนข้างมีผลต่อการใช้ชีวิตประจำวันมากๆ อาการแบบนี้ควรพบจิตแพทย์มั้ยคะ ขอบคุณค่ะ