จุดจบของความรักเกือบเจ็ดปี
สวัสดีคะ เพื่อนชาวพันทิปทุกคน เราขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เรากับแฟนคบกันได้ประมาณเกือบเจ็ดปีคือประมาณหกปีกว่า เราคบกับแฟนตั้งแต่เรากับแฟนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เราคบกันตอนที่แฟนเราอยู่ปีหนึ่งส่วนเราอยู่ปีสามซึ่งเรียนภาควิชาเดียวกัน เรารักกันมาก เราอยู่หอพักด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันเรามีความสุขมากๆที่ได้เป็นแฟนกัน
จนกระทั่งเราเรียนจบเราเราก็ได้ทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ซึ่งก็อยู่ใกล้ใกล้กับมหาลัยเหตุผลแต่ไม่ใช่เหตุผลหลักคือเป็นเหตุผลรองก็คือเราอยากจะอยู่ใกล้ใกล้แฟนของเรา เราอยู่กับแฟนเราตลอดเวลา โดยเราถือว่าเราเป็นแฟนที่ดีมากๆคนหนึ่งที่ทำหน้าที่แฟนคนหนึ่งเท่าที่จะทำให้กันและกันได้ เราทำทุกอย่างซักผ้าทำงานบ้านทำทุกๆอย่างทั้งจ่ายตลาดซื้อของจัดโต๊ะอาหารทำทุกอย่างให้ได้หมดที่เขาต้องการไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ต้องช่วยทำงานเอกสาร เราลืมบอกไปว่าแฟนเราเรียนจบเค้าก็เรียนต่อโทอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดิม ซึ่งเราก็ยังทำงานอยู่ที่กรุงเทพใกล้มหาวิทยาลัยเหมือนเดิมและก็ยังพักอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เราทำทุกๆอย่างไม่ว่าจะเป็นช่วยทำงานเอกสารอะไรที่เราช่วยได้เราจะแบ่งเบาภาระเขา ทำเล่ม ชุดครุ่ย อะไรอีกมากขอแค่ให้เขาแค่เอ่ยปากขออะไรที่ทำได้เราก็จะช่วยด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะคำเดียวคำว่ารัก
พอแฟนเราเรียนจบเค้าก็ต้องไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด ทำให้เราสองคนเริ่มห่างห่างกัน แต่เริ่มแรกที่เขาไปทำงานเราสอง ก็ไม่ได้ห่างกันก็คือเราก็ยังรักกันเค้าโทรมาหาเราทุกๆวันเลยโทรมาคุยกันตลอด ว่าทำงานเป็นยังไงบ้าง มีความสุขเราสองคนมีความสุขมากๆ พอเค้าทำงานได้นิดนึงไม่ถึงปีด้วยซ้ำไป เราเริ่มรู้สึกว่าเราสองคนห่างกันมากขึ้นกว่าเดิม เค้าเริ่มเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยได้เจอกัน ทุกครั้งเวลาเค้าจะมาหาเราเสาร์-อาทิตย์ เค้าจะมาหาเราเพราะเหตุผลเพราะว่าคิดถึงอยากเจอแฟนรักแฟน แต่พักหลังเค้าเริ่มเปลี่ยนไปเขาไม่มีเวลาที่จะมาหาเราเลยเพราะเค้าบอกว่าเค้าต้องสอนพิเศษเสาร์-อาทิตย์หรือเค้าทำงานหนักมากจนไม่มีเวลาจะโทรหาเราจากวันก็กลายเป็นสามวันโทรมาที อาทิตย์นึงโทรมาครั้งหนึ่ง ซึ่งบางทีที่คุยกันบางทีก็ไม่ถึง 1 นาทีหรือว่า 2 นาทีด้วยซ้ำไป ซึ่งหลังหลังมาเค้าไม่ค่อยได้มาหาเราเลยเค้าจะมาหาเราที่กรุงเทพเพียงเพราะเค้าต้องมาทำธุระมีงานที่ต้องมาดูงานหรือว่าสัมมนาอะไรก็ตามที่กรุงเทพเขาก็จะมาพักอยู่กับเราเท่านั้นเอง หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากขึ้นเพราะเค้าบอกว่าเค้าไม่ว่างคุย ให้คุยกันนิดนึงก็พอจะได้คิดถึงกันมากๆ ไม่จำเป็นจะต้องคุยกันเยอะแยะเลย
พอมาถึงสิ้นปีก็คือสิ้นปีธันวา 2559 เราก็รอวันเวลานี้มานานมากเพราะเค้าสัญญาว่าสิ้นปีนี้ก่อนเราก่อนที่เราจะกลับบ้านเค้าจะมาหาอยู่ด้วยกันก่อนสิ้นปี แต่สุดท้ายพอเข้าจริงๆเค้ากลับบอกว่าเค้ามาไม่ได้เพราะเขาอยากอยู่บ้านไม่อยากไปไหน เราเสียใจมากแต่เราทำอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ได้เจอกันมานานมากๆสามเดือนสี่เดือนได้แต่เรารู้ว่าตอนสิ้นปีหรือว่า countdown อ่ะเค้าบอกว่าเค้าไปนอนบ้านคุณครูคนหนึ่งขนาด countdown เรายังไม่ได้คุยกันเลยเพราะเค้าบอกว่าเค้านอนบ้านญาติไม่มีเวลาไม่ได้รับโทรศัพท์คุย คุยกันไม่ได้เราก็โอเค แต่เสียใจนะที่รู้สึกว่าทำไมความสำคัญระหว่างเรามันลดน้อยลงไป มันเกิดอะไรขึ้นเรามีความคิดตลอดเวลานะตั้งแต่เราห่างกันว่าเค้าต้องมีผู้หญิงคนใหม่เค้านอกใจเราหรือเปล่า เราก็เคยถามเค้านะว่าเค้านอกใจเราไหม เค้าก็บอกว่าถ้าเค้าจะมีผู้หญิงจริงๆเค้ามีไปนานแล้วเพียงเพราะเขาแค่ไม่มีเวลาเพราะเขาต้องทำงานหนักแค่เวลาพักของเค้าเค้ายังไม่พอจะมีเลย เค้าจะเอาเวลาที่ไหนไปหาผู้หญิงเหมือนที่เราบอก เราก็โอเคเราก็พยายามที่จะเชื่อเพราะเราไม่อยากจะทำตัวงี่เง่าเพราะรักเพราะว่าเรารักเขาเราก็เลยโอเคพยามทำใจเชื่อ
พอมาวันนึงเราจำได้เลยเป็นคืนวันที่ 14 มกรา 2560 เรานัดกับเพื่อนมอปลาย เพื่อจะไปทานข้าวกันที่มันเป็นร้านอาหารกลางคืน เป็นร้านอาหารที่เป็นผับแอนด์เรสเตอรองต์นะคะก็คือจะมีเป็นอาหารแล้วก็มีดนตรีสด และมีพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์นิดนึง เราลืมบอกเพื่อนๆคะว่าเราไม่ใช่เป็นผู้หญิงชอบเที่ยวกลางคืนเที่ยวผับเที่ยวที่มืดมืดเราไม่ไป เราก็เคยไปนะคะครั้งเดียวแต่ว่าตอนนั้นไปตอนก่อนที่เรายังไม่ได้คบเขา พอเราคบเขา ตอนที่คบกันเค้าเคยบอกว่าเค้าขอนะ ไม่ให้เราไปเที่ยวผับเพราะว่าเค้าไม่ชอบให้ผู้หญิงหรือคนที่เขารักไปเที่ยวสถานที่แบบนั้น เราก็โอเคเพราะเราก็ไม่ชอบไป แต่ว่าเราก็มีไปกินข้าวกับพี่พี่น้องน้องบ้าง ไม่ใช่ผับมืดๆเสียงดังเต้นๆ เป็นร้านอาหารเหมือนกับที่เรานัดเพื่อนมอปลายไว้นี่แหละค่ะ เราเป็นคนที่เวลาไปไหนทำอะไรจะถ่ายรูปแล้วก็รายงานตลอดเวลา ว่าเราทำอะไรอยู่
คืนนั้น เค้าก็โทรมาบอกว่าโอเคเค้าจะเข้านอนแล้วนะแล้วก็ถามว่าเราอยู่ไหนเราก็บอกว่าวันนี้มาทานข้าวกับเพื่อนนัดเพื่อนไว้ที่ร้านอาหาร กำลังกินข้าวกันอยู่เลยเราก็ถ่ายรูปเรากับเพื่อนให้แฟนเราดูส่งไปทาง LINE เค้าก็บอกว่าโอเค พอเค้าเห็นรูปเสร็จเค้าก็บอกว่าเราเลิกกันเถอะเพราะว่า เราผิดสัญญาที่ให้กันไว้ว่าถ้าเกิดว่าคุณไปเที่ยวผับเราสองคนจะต้องจบกันก็คือเลิกกัน เราไม่ทันจะได้แก้ตัวไม่สิไม่ทันจะได้อธิบายว่าสิ่งที่เราไปทานข้าวกับเพื่อนมันไม่ใช่เป็นผับที่มืดมืดที่เค้าไปเต้นกันเป็นแหล่งมั่วสุม แต่ที่เราพูดเราไม่ได้ว่านะ ว่าคนที่ไปเที่ยวแบบนั้นถือว่าเป็นคนไม่ดี ไม่ทันจะธิบายเค้าก็อ่านนะคะแต่ว่าอ่าน LINE แต่เขาก็ไม่ตอบโทรไปเขาก็ไม่รับ
จนกระทั่งตื่นเช้ามาอีกวันนึงเรารู้ตัวอีกทีนึงเค้าก็บล็อคโทรศัพท์เราบล็อค LINE เราบล็อกเฟสเราเราติดต่อเขาไม่ได้เลย เรางงมากว่าเกิดอะไรขึ้นคือเรื่องของเรามันใหญ่มากเลยหรอมันถึงทำให้ ความรักของเราที่คบกันมานานหกปีเกือบจะเจ็ดปีต้องจบลงไปเป็นเพราะเหตุผลนี้หรอ เราคิดว่าเฮ้ยหรือว่าเป็นเพราะเราทำผิดจริงๆเราโทษตัวเองเราไม่ดีเองใช่ไหมที่ผิดสัญญาจึงทำให้เขาบอกเลิกกับเรา เราก็เลยเล่าเรื่องนี้ให้พี่น้องเพื่อนฟังอีกทั้งพี่น้องเป็นผู้ชาย ทุกคนก็จะบอกคำตอบคล้ายๆกันเลยว่าเหตุผลที่เค้าบอกเลิกเราไม่ใช่เพียงเพราะเราไปทานข้าวกับเพื่อนหรือว่าผิดคำสัญญาแต่เป็นเพราะเหตุผลเดียวคือเขาไม่ได้รักเราแล้วหรือเค้าอาจจะมีผู้หญิงคนอื่นที่นอกใจเรา แต่พอเค้าเจอเหตุผลนี้เค้าก็เลยยกบอกเลิกเราทันที เพราะเขาอยากจะเลิกกับเรามานานแล้ว เค้าถึงตัดสินใจทำแบบนี้ลงไป เราติดต่อเขาไม่ได้เลยเราคิดถึงเขามากเราเสียใจ เราโทษตัวเองเสมอว่าเราไม่ดีเราไม่น่าจะทำแบบนั้นในวันนั้นในคืนนั้นเลยแล้วไม่น่าจะไปทานข้าว ไม่น่าจะถ่ายรูปให้แฟนดู ถ้าเราไม่พูดไม่บอกทาง LINE ความรัก ของเราสองคนอาจจะไม่จบลงก็ได้ เราเสียใจมาก วันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้วเรายังคิดถึงเขาตลอดเวลา เราอยากจะถามว่าทำไมถึงทำแบบนี้ทิ้งกันได้ลงได้ยังไงทำไมไม่อธิบายไม่ เคลียร์ทำไมไม่พูดแกให้เรียบร้อยทำไมทิ้งเราไปแบบนี้เรามีคำถามมากมายที่อยากจะถามเค้า เราพยามติดต่อโดยใช้เบอร์คนอื่นไม่ว่าจะเป็นเบอร์น้อง พี่ เบอร์เพื่อนโทรไปแต่พอเค้าได้ยินเสียงเรา เค้าไม่พูดและวางสายไปเลย แล้วเค้าก็ไม่รับโทรศัพท์เบอร์นั้นที่เราโทรไปอีกเลย ตอนนั้นที่เราโทรไป แล้วเค้าไม่อยากคุยกับเรา เรารู้สึกเสียใจมากๆ น้ำตามันไหลออกมาจากไหนไม่รู้โดยไม่รู้ตัวมันเจ็บมาก ว่าคนที่เรารักกันมาเกือบเจ็ดปีทำไมทำกับเราได้ลง เราเป็นแฟนที่แย่มากเลยใช่ไหม
เหตุผลที่เราเล่าให้เพื่อนชาวพันทิปฟัง เราอยากจะถามความคิดเห็นของเพื่อนชาวพันทิปทุกคนว่าทุกคนมีความคิดเห็นว่ายังไง ทำไมความรักของเรากับแฟนที่คบกันมาหกปีเกือบเจ็ดปีมัน จบกันง่ายง่ายเพียงเพราะเรื่องแค่นี้งั้นหรอ หรือว่าสำหรับผู้ชายแล้วเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มากๆมันไม่สามารถที่จะรับได้ใช่ไหมคะ
สุดท้ายขอขอบคุณเพื่อนชาวพันทิปทุกคนนะคะ ที่มาแสดงความคิดเห็นให้กับเรา ขอบคุณมากๆค่ะ
จุดจบของความรักเกือบเจ็ดปี
สวัสดีคะ เพื่อนชาวพันทิปทุกคน เราขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เรากับแฟนคบกันได้ประมาณเกือบเจ็ดปีคือประมาณหกปีกว่า เราคบกับแฟนตั้งแต่เรากับแฟนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เราคบกันตอนที่แฟนเราอยู่ปีหนึ่งส่วนเราอยู่ปีสามซึ่งเรียนภาควิชาเดียวกัน เรารักกันมาก เราอยู่หอพักด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันเรามีความสุขมากๆที่ได้เป็นแฟนกัน
จนกระทั่งเราเรียนจบเราเราก็ได้ทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ซึ่งก็อยู่ใกล้ใกล้กับมหาลัยเหตุผลแต่ไม่ใช่เหตุผลหลักคือเป็นเหตุผลรองก็คือเราอยากจะอยู่ใกล้ใกล้แฟนของเรา เราอยู่กับแฟนเราตลอดเวลา โดยเราถือว่าเราเป็นแฟนที่ดีมากๆคนหนึ่งที่ทำหน้าที่แฟนคนหนึ่งเท่าที่จะทำให้กันและกันได้ เราทำทุกอย่างซักผ้าทำงานบ้านทำทุกๆอย่างทั้งจ่ายตลาดซื้อของจัดโต๊ะอาหารทำทุกอย่างให้ได้หมดที่เขาต้องการไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ต้องช่วยทำงานเอกสาร เราลืมบอกไปว่าแฟนเราเรียนจบเค้าก็เรียนต่อโทอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดิม ซึ่งเราก็ยังทำงานอยู่ที่กรุงเทพใกล้มหาวิทยาลัยเหมือนเดิมและก็ยังพักอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เราทำทุกๆอย่างไม่ว่าจะเป็นช่วยทำงานเอกสารอะไรที่เราช่วยได้เราจะแบ่งเบาภาระเขา ทำเล่ม ชุดครุ่ย อะไรอีกมากขอแค่ให้เขาแค่เอ่ยปากขออะไรที่ทำได้เราก็จะช่วยด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะคำเดียวคำว่ารัก
พอแฟนเราเรียนจบเค้าก็ต้องไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด ทำให้เราสองคนเริ่มห่างห่างกัน แต่เริ่มแรกที่เขาไปทำงานเราสอง ก็ไม่ได้ห่างกันก็คือเราก็ยังรักกันเค้าโทรมาหาเราทุกๆวันเลยโทรมาคุยกันตลอด ว่าทำงานเป็นยังไงบ้าง มีความสุขเราสองคนมีความสุขมากๆ พอเค้าทำงานได้นิดนึงไม่ถึงปีด้วยซ้ำไป เราเริ่มรู้สึกว่าเราสองคนห่างกันมากขึ้นกว่าเดิม เค้าเริ่มเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยได้เจอกัน ทุกครั้งเวลาเค้าจะมาหาเราเสาร์-อาทิตย์ เค้าจะมาหาเราเพราะเหตุผลเพราะว่าคิดถึงอยากเจอแฟนรักแฟน แต่พักหลังเค้าเริ่มเปลี่ยนไปเขาไม่มีเวลาที่จะมาหาเราเลยเพราะเค้าบอกว่าเค้าต้องสอนพิเศษเสาร์-อาทิตย์หรือเค้าทำงานหนักมากจนไม่มีเวลาจะโทรหาเราจากวันก็กลายเป็นสามวันโทรมาที อาทิตย์นึงโทรมาครั้งหนึ่ง ซึ่งบางทีที่คุยกันบางทีก็ไม่ถึง 1 นาทีหรือว่า 2 นาทีด้วยซ้ำไป ซึ่งหลังหลังมาเค้าไม่ค่อยได้มาหาเราเลยเค้าจะมาหาเราที่กรุงเทพเพียงเพราะเค้าต้องมาทำธุระมีงานที่ต้องมาดูงานหรือว่าสัมมนาอะไรก็ตามที่กรุงเทพเขาก็จะมาพักอยู่กับเราเท่านั้นเอง หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากขึ้นเพราะเค้าบอกว่าเค้าไม่ว่างคุย ให้คุยกันนิดนึงก็พอจะได้คิดถึงกันมากๆ ไม่จำเป็นจะต้องคุยกันเยอะแยะเลย
พอมาถึงสิ้นปีก็คือสิ้นปีธันวา 2559 เราก็รอวันเวลานี้มานานมากเพราะเค้าสัญญาว่าสิ้นปีนี้ก่อนเราก่อนที่เราจะกลับบ้านเค้าจะมาหาอยู่ด้วยกันก่อนสิ้นปี แต่สุดท้ายพอเข้าจริงๆเค้ากลับบอกว่าเค้ามาไม่ได้เพราะเขาอยากอยู่บ้านไม่อยากไปไหน เราเสียใจมากแต่เราทำอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ได้เจอกันมานานมากๆสามเดือนสี่เดือนได้แต่เรารู้ว่าตอนสิ้นปีหรือว่า countdown อ่ะเค้าบอกว่าเค้าไปนอนบ้านคุณครูคนหนึ่งขนาด countdown เรายังไม่ได้คุยกันเลยเพราะเค้าบอกว่าเค้านอนบ้านญาติไม่มีเวลาไม่ได้รับโทรศัพท์คุย คุยกันไม่ได้เราก็โอเค แต่เสียใจนะที่รู้สึกว่าทำไมความสำคัญระหว่างเรามันลดน้อยลงไป มันเกิดอะไรขึ้นเรามีความคิดตลอดเวลานะตั้งแต่เราห่างกันว่าเค้าต้องมีผู้หญิงคนใหม่เค้านอกใจเราหรือเปล่า เราก็เคยถามเค้านะว่าเค้านอกใจเราไหม เค้าก็บอกว่าถ้าเค้าจะมีผู้หญิงจริงๆเค้ามีไปนานแล้วเพียงเพราะเขาแค่ไม่มีเวลาเพราะเขาต้องทำงานหนักแค่เวลาพักของเค้าเค้ายังไม่พอจะมีเลย เค้าจะเอาเวลาที่ไหนไปหาผู้หญิงเหมือนที่เราบอก เราก็โอเคเราก็พยายามที่จะเชื่อเพราะเราไม่อยากจะทำตัวงี่เง่าเพราะรักเพราะว่าเรารักเขาเราก็เลยโอเคพยามทำใจเชื่อ
พอมาวันนึงเราจำได้เลยเป็นคืนวันที่ 14 มกรา 2560 เรานัดกับเพื่อนมอปลาย เพื่อจะไปทานข้าวกันที่มันเป็นร้านอาหารกลางคืน เป็นร้านอาหารที่เป็นผับแอนด์เรสเตอรองต์นะคะก็คือจะมีเป็นอาหารแล้วก็มีดนตรีสด และมีพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์นิดนึง เราลืมบอกเพื่อนๆคะว่าเราไม่ใช่เป็นผู้หญิงชอบเที่ยวกลางคืนเที่ยวผับเที่ยวที่มืดมืดเราไม่ไป เราก็เคยไปนะคะครั้งเดียวแต่ว่าตอนนั้นไปตอนก่อนที่เรายังไม่ได้คบเขา พอเราคบเขา ตอนที่คบกันเค้าเคยบอกว่าเค้าขอนะ ไม่ให้เราไปเที่ยวผับเพราะว่าเค้าไม่ชอบให้ผู้หญิงหรือคนที่เขารักไปเที่ยวสถานที่แบบนั้น เราก็โอเคเพราะเราก็ไม่ชอบไป แต่ว่าเราก็มีไปกินข้าวกับพี่พี่น้องน้องบ้าง ไม่ใช่ผับมืดๆเสียงดังเต้นๆ เป็นร้านอาหารเหมือนกับที่เรานัดเพื่อนมอปลายไว้นี่แหละค่ะ เราเป็นคนที่เวลาไปไหนทำอะไรจะถ่ายรูปแล้วก็รายงานตลอดเวลา ว่าเราทำอะไรอยู่
คืนนั้น เค้าก็โทรมาบอกว่าโอเคเค้าจะเข้านอนแล้วนะแล้วก็ถามว่าเราอยู่ไหนเราก็บอกว่าวันนี้มาทานข้าวกับเพื่อนนัดเพื่อนไว้ที่ร้านอาหาร กำลังกินข้าวกันอยู่เลยเราก็ถ่ายรูปเรากับเพื่อนให้แฟนเราดูส่งไปทาง LINE เค้าก็บอกว่าโอเค พอเค้าเห็นรูปเสร็จเค้าก็บอกว่าเราเลิกกันเถอะเพราะว่า เราผิดสัญญาที่ให้กันไว้ว่าถ้าเกิดว่าคุณไปเที่ยวผับเราสองคนจะต้องจบกันก็คือเลิกกัน เราไม่ทันจะได้แก้ตัวไม่สิไม่ทันจะได้อธิบายว่าสิ่งที่เราไปทานข้าวกับเพื่อนมันไม่ใช่เป็นผับที่มืดมืดที่เค้าไปเต้นกันเป็นแหล่งมั่วสุม แต่ที่เราพูดเราไม่ได้ว่านะ ว่าคนที่ไปเที่ยวแบบนั้นถือว่าเป็นคนไม่ดี ไม่ทันจะธิบายเค้าก็อ่านนะคะแต่ว่าอ่าน LINE แต่เขาก็ไม่ตอบโทรไปเขาก็ไม่รับ
จนกระทั่งตื่นเช้ามาอีกวันนึงเรารู้ตัวอีกทีนึงเค้าก็บล็อคโทรศัพท์เราบล็อค LINE เราบล็อกเฟสเราเราติดต่อเขาไม่ได้เลย เรางงมากว่าเกิดอะไรขึ้นคือเรื่องของเรามันใหญ่มากเลยหรอมันถึงทำให้ ความรักของเราที่คบกันมานานหกปีเกือบจะเจ็ดปีต้องจบลงไปเป็นเพราะเหตุผลนี้หรอ เราคิดว่าเฮ้ยหรือว่าเป็นเพราะเราทำผิดจริงๆเราโทษตัวเองเราไม่ดีเองใช่ไหมที่ผิดสัญญาจึงทำให้เขาบอกเลิกกับเรา เราก็เลยเล่าเรื่องนี้ให้พี่น้องเพื่อนฟังอีกทั้งพี่น้องเป็นผู้ชาย ทุกคนก็จะบอกคำตอบคล้ายๆกันเลยว่าเหตุผลที่เค้าบอกเลิกเราไม่ใช่เพียงเพราะเราไปทานข้าวกับเพื่อนหรือว่าผิดคำสัญญาแต่เป็นเพราะเหตุผลเดียวคือเขาไม่ได้รักเราแล้วหรือเค้าอาจจะมีผู้หญิงคนอื่นที่นอกใจเรา แต่พอเค้าเจอเหตุผลนี้เค้าก็เลยยกบอกเลิกเราทันที เพราะเขาอยากจะเลิกกับเรามานานแล้ว เค้าถึงตัดสินใจทำแบบนี้ลงไป เราติดต่อเขาไม่ได้เลยเราคิดถึงเขามากเราเสียใจ เราโทษตัวเองเสมอว่าเราไม่ดีเราไม่น่าจะทำแบบนั้นในวันนั้นในคืนนั้นเลยแล้วไม่น่าจะไปทานข้าว ไม่น่าจะถ่ายรูปให้แฟนดู ถ้าเราไม่พูดไม่บอกทาง LINE ความรัก ของเราสองคนอาจจะไม่จบลงก็ได้ เราเสียใจมาก วันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้วเรายังคิดถึงเขาตลอดเวลา เราอยากจะถามว่าทำไมถึงทำแบบนี้ทิ้งกันได้ลงได้ยังไงทำไมไม่อธิบายไม่ เคลียร์ทำไมไม่พูดแกให้เรียบร้อยทำไมทิ้งเราไปแบบนี้เรามีคำถามมากมายที่อยากจะถามเค้า เราพยามติดต่อโดยใช้เบอร์คนอื่นไม่ว่าจะเป็นเบอร์น้อง พี่ เบอร์เพื่อนโทรไปแต่พอเค้าได้ยินเสียงเรา เค้าไม่พูดและวางสายไปเลย แล้วเค้าก็ไม่รับโทรศัพท์เบอร์นั้นที่เราโทรไปอีกเลย ตอนนั้นที่เราโทรไป แล้วเค้าไม่อยากคุยกับเรา เรารู้สึกเสียใจมากๆ น้ำตามันไหลออกมาจากไหนไม่รู้โดยไม่รู้ตัวมันเจ็บมาก ว่าคนที่เรารักกันมาเกือบเจ็ดปีทำไมทำกับเราได้ลง เราเป็นแฟนที่แย่มากเลยใช่ไหม
เหตุผลที่เราเล่าให้เพื่อนชาวพันทิปฟัง เราอยากจะถามความคิดเห็นของเพื่อนชาวพันทิปทุกคนว่าทุกคนมีความคิดเห็นว่ายังไง ทำไมความรักของเรากับแฟนที่คบกันมาหกปีเกือบเจ็ดปีมัน จบกันง่ายง่ายเพียงเพราะเรื่องแค่นี้งั้นหรอ หรือว่าสำหรับผู้ชายแล้วเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องใหญ่มากๆมันไม่สามารถที่จะรับได้ใช่ไหมคะ
สุดท้ายขอขอบคุณเพื่อนชาวพันทิปทุกคนนะคะ ที่มาแสดงความคิดเห็นให้กับเรา ขอบคุณมากๆค่ะ