ช่วงนี้เปิดดูเฉลิมไทย เจอแต่กระทู้ silent voices สงสัยมากว่าคือหนังอะไร
พอเปิดอากู๋ดูจึงพอรู้เรื่องราวคราวๆ แต่เอ๊ะทำไมเนื้อเรื่องเหมือนอนิเมะที่เคยดูเมื่อแสนนานมาแล้ว
พอลองหาในอากู๋มากขึ้นเรื่อยๆ ก็ค้นพบว่าเป็นอนิเมะเรื่องใหม่ และไม่สามารถหาแบบเถื่อนดูได้
พออ่านแต่ละรีวิวเลยยึ่งมึนขึ้นไปอีก เนื้อหาแบบนี้นี่มันผ่านตาเรามาแล้วแน่ๆ ไม่มีทางเป็นอนิเมะเรื่องใหม่ได้
หลังจากหาข้อมูลอยู่ทั้งคืน จู่ๆก็นึกขึ้นได้
หรือเรื่องนี้จะทำมาจากการ์ตูนที่เคยอ่าน เลยปฏิบัติการหาการ์ตูนทั่วบ้าน หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
นี่มันเดจาวูชัดๆ เป็นไปได้อย่างไรที่เราจะรู้เนื้อเรื่องหนังที่ไม่เคยดู
คราวนี้เลยลองหา มังงะในเวบไซด์อ่านดู เปิดผ่านที่ละหน้าทีละหน้า ความคุ้นตาเกิดขึ้นทีละนิดทีละนิด
เราเคยอ่านมันแน่ๆ ที่สำคัญคือมันต้องนานมาแล้ว หนังสือการ์ตูนถึงไม่อยู่ที่นี่ที่บ้านหลังใหม่นี้ เดาว่าอาจจะอยู่ที่บ้านหลังเก่า
และก็จำได้ว่าไม่ได้ตามอ่านจนจบ ด้วยหลายเหตุหลายผลรวมๆกัน
ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านเท่าไหร่นัก กับ รู้สึกไม่น่าติดตามเท่าไหร่ กับ รำคาญนางเอก กับ อะไรอีกหลายอย่างที่นึกไม่ออก
เห็นกระแสชื่นชมมีเยอะ พยายามหากระแสที่รู้สึกเหมือนเรา
คงเหมือนสัญชาตญาณมนุษย์ที่เป็นสัตว์สังคม ไม่อยากรู้สึกโดดเดี่ยว แปลกแยก
แต่หาไม่เจออ่ะ
ความรู้สึกที่มีต่อการ์ตูนเรื่องนี้ ณ ตอนนี้คือรำคาญนางเอก
อนาคตอาจเปลี่ยนไป เพราะความรู้สึกสามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ตามประสบการณ์ที่ได้รับมากขึ้น
รำคาญนางเอก เกิดอะไรก็ขอโทษๆ
เหมือนคำขอโทษคือเกราะป้องกัน มีภาพลักษณ์ที่ดีเป็นเกราะกำบังให้ตัวเอง
ทำให้หลายคนรอบข้างทุกข์เพราะตัวเองโดยไม่รู้ตัว
เพราะพยายามทำแต่เรื่องที่คิดว่าดีแล้ว เลยไม่พยายามเข้าใจคนอื่น
อุเอโน๊ะอธิบายได้ชัดมาก "คำขอโทษของเธอมันก็เหมือน กับที่ฉันขอโทษเธอเมื่อเช้านั่นแหละ มันไม่มีความจริงใจ เธอใช้คำขอโทษ และความอ่อนแอมาเป็นเกราะกำบังให้ตัวเองพ้นผิด"
คือความจริงนางเอกคงไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น เพียงแต่คิดว่าพยายามทำสิ่งที่ดีที่ควร แต่ก็ไม่ได้พยายามเข้าใจคนอื่นเลย
คือมันคงอยากที่จะเข้าใจคนอื่นๆได้ ในเมื่อไม่ได้มีประสบการณ์ตรงนั้น ใช้คำว่ายังเด็กละกัน รวมทั้งอุเอโน๊ะด้วย
อุเอโน๊ะคงรู้สึกว่า ทำไมไม่ตอบโต้ปล่อยให้โดนแกล้ง ทำตัวน่าสงสารรึไง แถมยังไม่สนใจส่วนรวมเลย ในเมื่อตัวเองเสียงเพี้ยนยังจะยื้อร่วมร้องเพลงประสานเสียงกับเพื่อนในห้องอีก
แถมหันมาถามคำถามตลอดเวลาตอนเรียน ทำให้ตัวเองเลยไม่ทันได้ฟังครูสอน
ทั้งนี้ทั้งนั้นคิอทุกคนยังเป็นเด็กและไร้ประสบการณ์ และการสั่งสอน
คนที่ได้รับการอบรมมาดีหน่อยก็จะประพฤติตัวได้ดีหน่อย
และบางคนอาจจะแตกฉานได้เองตามแต่เคมีในสมอง มีความสงสารเห็นใจเพื่อนร่วมโลกมากกว่าคนอื่น
โดยส่วนตัวแล้วมองว่าฆาตกรตัวจริงคือผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมามากพอแล้ว กลับไม่ดูแลสั่งสอนเด็กให้เข้าใจ เห็นอกเห็นใจ กับผู้คนรอบข้าง
เพราะมนุษย์เกิดมาเมื่อถึงช่วงนึงของชีวิตก็ต้องการการยอมรับ ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม
และวิธีแสดงออกของแต่ละคนก็แตกต่างกัน จึงเป็นที่มาของหลากหลายตัวละครในเรื่องนี้
จบ
Silent voice (a little spoiled)
พอเปิดอากู๋ดูจึงพอรู้เรื่องราวคราวๆ แต่เอ๊ะทำไมเนื้อเรื่องเหมือนอนิเมะที่เคยดูเมื่อแสนนานมาแล้ว
พอลองหาในอากู๋มากขึ้นเรื่อยๆ ก็ค้นพบว่าเป็นอนิเมะเรื่องใหม่ และไม่สามารถหาแบบเถื่อนดูได้
พออ่านแต่ละรีวิวเลยยึ่งมึนขึ้นไปอีก เนื้อหาแบบนี้นี่มันผ่านตาเรามาแล้วแน่ๆ ไม่มีทางเป็นอนิเมะเรื่องใหม่ได้
หลังจากหาข้อมูลอยู่ทั้งคืน จู่ๆก็นึกขึ้นได้
หรือเรื่องนี้จะทำมาจากการ์ตูนที่เคยอ่าน เลยปฏิบัติการหาการ์ตูนทั่วบ้าน หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
นี่มันเดจาวูชัดๆ เป็นไปได้อย่างไรที่เราจะรู้เนื้อเรื่องหนังที่ไม่เคยดู
คราวนี้เลยลองหา มังงะในเวบไซด์อ่านดู เปิดผ่านที่ละหน้าทีละหน้า ความคุ้นตาเกิดขึ้นทีละนิดทีละนิด
เราเคยอ่านมันแน่ๆ ที่สำคัญคือมันต้องนานมาแล้ว หนังสือการ์ตูนถึงไม่อยู่ที่นี่ที่บ้านหลังใหม่นี้ เดาว่าอาจจะอยู่ที่บ้านหลังเก่า
และก็จำได้ว่าไม่ได้ตามอ่านจนจบ ด้วยหลายเหตุหลายผลรวมๆกัน
ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านเท่าไหร่นัก กับ รู้สึกไม่น่าติดตามเท่าไหร่ กับ รำคาญนางเอก กับ อะไรอีกหลายอย่างที่นึกไม่ออก
เห็นกระแสชื่นชมมีเยอะ พยายามหากระแสที่รู้สึกเหมือนเรา
คงเหมือนสัญชาตญาณมนุษย์ที่เป็นสัตว์สังคม ไม่อยากรู้สึกโดดเดี่ยว แปลกแยก
แต่หาไม่เจออ่ะ
ความรู้สึกที่มีต่อการ์ตูนเรื่องนี้ ณ ตอนนี้คือรำคาญนางเอก
อนาคตอาจเปลี่ยนไป เพราะความรู้สึกสามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ตามประสบการณ์ที่ได้รับมากขึ้น
รำคาญนางเอก เกิดอะไรก็ขอโทษๆ
เหมือนคำขอโทษคือเกราะป้องกัน มีภาพลักษณ์ที่ดีเป็นเกราะกำบังให้ตัวเอง
ทำให้หลายคนรอบข้างทุกข์เพราะตัวเองโดยไม่รู้ตัว
เพราะพยายามทำแต่เรื่องที่คิดว่าดีแล้ว เลยไม่พยายามเข้าใจคนอื่น
อุเอโน๊ะอธิบายได้ชัดมาก "คำขอโทษของเธอมันก็เหมือน กับที่ฉันขอโทษเธอเมื่อเช้านั่นแหละ มันไม่มีความจริงใจ เธอใช้คำขอโทษ และความอ่อนแอมาเป็นเกราะกำบังให้ตัวเองพ้นผิด"
คือความจริงนางเอกคงไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น เพียงแต่คิดว่าพยายามทำสิ่งที่ดีที่ควร แต่ก็ไม่ได้พยายามเข้าใจคนอื่นเลย
คือมันคงอยากที่จะเข้าใจคนอื่นๆได้ ในเมื่อไม่ได้มีประสบการณ์ตรงนั้น ใช้คำว่ายังเด็กละกัน รวมทั้งอุเอโน๊ะด้วย
อุเอโน๊ะคงรู้สึกว่า ทำไมไม่ตอบโต้ปล่อยให้โดนแกล้ง ทำตัวน่าสงสารรึไง แถมยังไม่สนใจส่วนรวมเลย ในเมื่อตัวเองเสียงเพี้ยนยังจะยื้อร่วมร้องเพลงประสานเสียงกับเพื่อนในห้องอีก
แถมหันมาถามคำถามตลอดเวลาตอนเรียน ทำให้ตัวเองเลยไม่ทันได้ฟังครูสอน
ทั้งนี้ทั้งนั้นคิอทุกคนยังเป็นเด็กและไร้ประสบการณ์ และการสั่งสอน
คนที่ได้รับการอบรมมาดีหน่อยก็จะประพฤติตัวได้ดีหน่อย
และบางคนอาจจะแตกฉานได้เองตามแต่เคมีในสมอง มีความสงสารเห็นใจเพื่อนร่วมโลกมากกว่าคนอื่น
โดยส่วนตัวแล้วมองว่าฆาตกรตัวจริงคือผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมามากพอแล้ว กลับไม่ดูแลสั่งสอนเด็กให้เข้าใจ เห็นอกเห็นใจ กับผู้คนรอบข้าง
เพราะมนุษย์เกิดมาเมื่อถึงช่วงนึงของชีวิตก็ต้องการการยอมรับ ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสังคม
และวิธีแสดงออกของแต่ละคนก็แตกต่างกัน จึงเป็นที่มาของหลากหลายตัวละครในเรื่องนี้
จบ