เรื่องมีอยู่ว่า คุณพ่อเป็นเจ้าของที่ดินแปลงนี้ตั้งแต่ พ.ศ.2534 โดยที่คุณปู่ได้โอนทรัพย์สินทั้งหมดให้เพียงผู้เดียว โดยที่พี่น้องทั้งหมด 14 คนก็ไม่มีใครคัดค้านการโอนมรดก(ทรัพย์สินที่โอนนี้มีทั้งในส่วนของคุณย่ารวมอยู่ด้วยครึ่งหนึ่งเนื่องจากคุณปู่เป็นคู่สมรสของคุณย่า)ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2557 คุณพ่อล้มป่วยลง จึงทำพินัยกรรมฝ่ายเมืองไว้หนึ่งฉบับ ข้างในระบุว่า ให้บุตรสาวคนเดียวของตนเพียงผู้เดียว หลังจากนั้นเมื่อคุณพ่อเสียชีวิตลงในวันที่ 15 ต.ค2557 จึงดำเนินการทั้งหมดตามพินัยกรรม และดำเนินการอย่างถูกต้อง มีหลักฐานทุกอย่าง และเปลี่ยนชื่อโฉนดที่ดินจากคุณพ่อเป็นชื่อบุตรสาววันที่ 22 ม.ค.2558 ภายหลัง ประมาณ เดือน พ.ย.59 ได้ตกเป็นจำเลย ในคดี ขอเพิกถอนการโอนมรดกในส่วนของคุณย่า โดยมีพี่สาวของคุณพ่อเป็นโจทก์
ขึ้นศาลฟ้องร้องกันตามปกติ ทางศาลพิพากษาว่า
1. โจทก์ยังพักอาศัยอยุ่ในที่ดินพิพาทตั้งแต่คุณปู่ยังมีชีวิตอยุ่แสดงให้เห็นว่าโจทก์ก็ยังได้สิทธิครอบครองที่ดินพิพาทอยู่จนถึงปัจจุบัน ทำให้อายุความสะดุดตั้งแต่ 7 ธ.ค.2521 โจทก์ซึ่งฟ้องคดีไม่เกิน 10ปี ตาม มาตรา 1754
2.การที่คุณปู่โอนมรดกเฉพาะส่วนของคุณย่าให้กัยคุณพ่อ จึงเป็นการครอบครองแทนทายาททุกคนและจำเลยก็ยังมิได้ดำเนินการจัดแบ่งมรดกเฉพาะส่วนให้แก่ทายาททุกคน ก็ต้องถือว่าการจัดการมรดกยังไม่เสร็จสิ้นจึงนำอายุความครบ 5ปีมาใช้ไม่ได้
3.พิพากษาให้เพิกถอนการจดทะเบียนเฉพาะส่วนของคุณย่าเนื้อที่ 3ไร่ 1งาน ให้กลับสู่สภาพมรดกของคุณย่าเพื่อแบ่งให้กับทายาททุกคน โดยให้จำเลยไปดำเนินการเพิกถอนการโอนดังกล่าว

****ความความคิดเห็นในเรื่องดังกล่าวด้วยนะคะว่าถูกต้องหรือไม่ แล้วต้องดำเนินการอย่างไรต่อไป