สวัสดีทุกคน จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกของเราที่มาเขียนกระทู้พันทิป คือเราอยากจะแชร์ประสบการณ์ความรักที่พึ่งจะผ่านไปเมื่อเร็วๆนี้ เพื่อหวังว่า มันอาจจะเป็นข้อคิดเตือนใจให้กับใครหลายๆคนที่กำลังเอาตัวเองเข้าไปอยู่ใน
"ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก"
ประสบการณ์ครั้งแรก คือ 2-3 ปีก่อน เราเคยคุยกับต่างชาติคนนึงเป็นระยะเวลาเกือบ 2 ปี เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเจอเขาผ่านอินเตอร์เน็ต สมัยนั้น Tin_er ยังไม่ฮิตเท่าไหร่ เราเลยรู้จักคนๆนี้ผ่านเว็บหาคู่เว็บนึง ตอนแรกที่เขาทักมา เราไม่ได้คิดอะไรนะ เพราะบอกตรงๆ เขาไม่ใช่สเป็กเลย แถมเขายังอยู่คนละจังหวัดกับเราอีก แต่พอเขาทักมาทุกวันเข้าๆ คุยกันบ่อยเข้าๆ แต่ละวันก็หลายชม. สูงสุดนี่ 6 ชม.ได้มั้ง เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 6 เดือน เราก็ว่าเขาใช้ได้นะ น่ารัก สุภาพ แต่ติดตรงที่ พอเราถามว่า
"เราสองคนเป็นอะไรกัน" ก็จะได้คำตอบกลับมาว่า
"We're more than friends, but less than a couple. I want us to slightly evolve." เราก็แบบ อืม ก็ได้ คือตอนนั้นบอกตรงๆว่าก็เริ่มรักละแหละ ยังไงก็ได้วะ เรื่อยๆ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้มีใคร คุยกับเขาแค่คนเดียว เวลาผ่านไป เขาเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่เขากลับประเทศ เเรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่หลังๆ เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยแคร์เราเท่าไหร่ แต่เราก็มองข้ามไป ไม่อยากงี่เง่า กลัวเขาไม่รัก ละความสัมพันธ์ของเรากับเขามันจะเป็นแบบ on and off ด้วยอ่ะ มีจุดๆนึงที่เราเลือกที่จะหายไป ประมาน 3-4 เดือน (หายไปในที่นี้คือ ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นที่เป็นโซเชียลมีเดีย) จนถึงวันนึง เรารู้ว่าเขากลับมาที่ไทย ด้วยที่คิดถึงมาก คิดว่าจะกลับไปลองดูอีกที เราเลยทักเขาไปว่า
"คุณอยู่ไหน ฉันคิดถึงคุณมากนะ" จนสุดท้าย เขาก็มาหาเรา เราสองคนก็เลยได้เจอกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่คุยกันไปเกือบปี แต่ก็อย่างว่าแหละ เราเคยห่างกันมาแล้วพักนึง
มันเหมือนพยายามต่อแก้วที่เคยแตกอ่ะ ต่อยังไงก็ต่อไม่ติด ถึงจะติดก็ไม่เหมือนเดิม ละอีกอย่าง ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่มัน
"ไม่มีชื่อเรียก"ด้วย แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนยิ่งแล้วใหญ่ กลับไปครั้งนี้ เขาก็ยิ่งเปลี่ยนไปมาก แต่เราก็ยังคุยกันอยู่นะ ถึงจะรู้ว่ามีกลิ่นแปลกๆแล้วก็เหอะ เราก็ยังคุยกับเขาเกือบทุกวัน จนวันนึง เขากลับมาที่ไทยอีกรอบ เราเลยนัดเจอกันอีก แต่ครั้งนี้ เขาไม่มาหาเราเลย แต่ไลน์หาเราตลอด รายงานตลอดนะว่าอยู่ไหน ทำอะไร แต่มีแต่บอกยุ่งอย่างนั้น ยุ่งอย่างนี้ เลยมาไม่ได้ เราก็แบบ อื้มมม ชัดละแหละ แต่ก็ไม่ได้เอะอะโวยวายอะไรนะตอนนั้น (คือถ้ามันจะจบ เราคิดแค่ว่า เราอยากเดินออกมาสวยๆมากกว่า) พอเขากลับถึงประเทศ เขายังมีหน้าทักมารายงานเราอีกว่าถึงแล้วนะ วันนั้นเรานี่แบบ เลือดขึ้นหน้ามาก แบบ...บอกกูเพื่อ?! คือเขาเหมือนผู้ชายTor-Lhaeคนนึงอ่ะ ก็อย่างที่บอก นี่ก็พอรู้นะว่ามันมีกลิ่นแปลกๆแต่เเรกละแหละ แต่รักไง เลยเลือกที่จะมองข้าม ละวันที่ 24 มกราคม ปีที่แล้ว เราตัดสินใจ พอกันที เหนื่อยร้องไห้ละ วันนั้นหลังจากที่เขามาพล่ามบอกว่า เพราะอะไรถึงไม่ได้มาหา Tor-Lhae บลาๆๆ เราเลยตอบไลน์เขากลับไปแค่สั้นๆว่า
"F*ck off and die!" ละเขาก็พิมพ์ชื่อเรา ละถามแค่ว่า"Really?" เราเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ ตอนนั้นยืนอยู่หน้าร้านเค้ก จำได้ว่า อยากร้องไห้มาก แต่ต้องกลั้นไว้ จากวันนั้นจนวันนี้เราก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย เราลบ บล็อคทุกอย่างที่เป็นเขา เผื่อมันจะช่วยให้เราลืมเขาได้เร็วขึ้น บอกเลยว่าช่วงแรกๆ มันไม่ง่ายเลย มีครั้งนึงเราซื้อเบียร์มากินย้อมใจคนเดียวอยู่ห้อง(ซึ่งไม่เคยทำแบบนี้เลย สัส บ้าป้ะ กินเบียร์คนเดียว โอ้โหะะะ โคตรขม555) เวลาโทรไปหาเพื่อนเเล้วเล่าเรื่องของเขา เรานี่แบบ โหหห ร้องไห้แบบ ลงไปนอนม้วนตัวกับพื้นเลยนะ คือร้องหนักมากกกกกก ร้องไห้ก่อนนอนทุกคืน ละเราก็เปลี่ยนไปเลย
จากคนที่ไปร้านเหล้าเทอมนึงนับครั้งได้ กลายเป็นคนที่ไปร้านเหล้าแทบทุกวัน การรงการเรียนก็แย่ลงๆ จะ F แหล่ ไม่ F แหล่ ถ้าวันไหนที่ไม่ได้ไปร้านเหล้า ก่อนนอนก็ต้องกินยาแก้แพ้เม็ดเหลือง"ทุกคืน" ย้ำว่าทุกคืน เพื่อช่วยให้เรานอนหลับเร็วขึ้น คือเราหนักจริงๆเว้ย ที่สุดละตั้งแต่เกิดมา แล้วเราจะพยายามไม่อยู่ห้องคนเดียว จะพยายามออกไปข้างนอก หาเพื่อน คิดดูว่า เรามีความพยายามทำตัวให้ยุ่งแค่ไหนจนไปหาสมัครขายตรง แต่ก็ทำได้แค่เดือนเดียวละก็เลิก มันไม่ใช่ทาง555
ประสบการณ์ความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียกครั้งแรกก็จบไป เราใช้เวลาอยู่นานกว่าจะหายดี ไปร้านเหล้ากับเพื่อนทีไรก็พูดแต่เรื่องเดิมๆ ละเพื่อนก็บอกประจำว่า
"_ึงอ่ะควรเปิดใจได้เเล้ว อย่าปิดกั้นตัวเอง" เราก็ อืม ถ้าใครผ่านมาตอนนี้เราก็สามารถเปิดใจได้แล้ว เพราะเราดีขึ้นแล้ว จนกระทั่ง...
ประสบการณ์ครั้งที่สอง คนนี้เราเจอเขาหลังจากที่เราเลิกคุยกับคนแรกไปแล้ว 9 เดือน เป็นคนไทยๆ เป็นเพื่อนของเพื่อน บอกได้แค่นี้555 จะบอกว่า คนนี้ เจอครั้งแรก เราก็ชอบเขาเลย ชอบจนไปหาแอดเฟซเขาเองอ่ะ คิดดูดิ555 เจอกันแรกๆ เขาจะนิ่งๆ เงียบๆ คือแบบ คนแบบนี้เอาใจไปเลย คือคนนี้ทำให้เราตัดสินใจทิ้งของทุกอย่างที่คนเก่าที่เป็นต่างชาติเคยให้ไว้ เราทิ้งหมด ตอนนั้นคิดในใจว่า
"เอาวะ กูพร้อมจะเริ่มใหม่อีกครั้งละ ลองดูอีกทีก็ได้วะ" คือมั่นใจมากว่าคนนี้ใช่แน่นอน555 เราพยายามหาวิธีที่จะได้คุยกับเขานะ แต่เราเป็นคนคุยไม่สนุกอ่ะ ไม่รู้จะเริ่มยังไง เลยไม่เคยทักเฟซไป จนกระทั่งวันนั้น เราไปนั่งดื่มที่ร้านกับเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ เรากับเขาเลยมีโอกาสได้คุยกันแบบจริงจังครั้งแรก เราโคตรเขินเลยเว้ย แบบกรี๊ดมาก หลังจากนั้นก็มีนั่งคุยกันบ้างเวลาไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ และเรากับเขาก็มี แอบไปกินข้าวด้วยกัน ไปขับรถเล่นด้วยกัน ที่ต้องใช้คำว่า
"แอบ"ก็เพราะ เราสองคนไม่ได้บอกเรื่องของเราให้ใครรู้ แม้กระทั่งเพื่อนของเขา แต่ผ่านไประยะนึง เราก็ตัดสินใจบอกเพื่อนสนิทเรา(หลายคน555) อึดอัดไงบางที อยากมีคนแชร์ความรู้สึก คือเรากับเขาตกลงกันว่า เรา
ไม่ใช่เพื่อน พี่น้อง หรือคนคุย อีสัส ไม่มีสถานะ ล้ำไปอีก555 แต่มีอยู่ครั้งนึงเขาพาเราไปหาเพื่อนสนิทเขา เรานี่ก็ได้ใจ อารมณ์แบบ เหยยย แกรรร เขาพากูไปหาเพื่อนเขาว่ะะะ แต่ก็อ่ะนะ... คือเรารู้ละแหละว่ายังไงต้องจบไม่สวยแน่ๆ เพราะยิ่งรู้จักเขามากขึ้น ยิ่งรู้ว่าเขาไม่นิ่งอย่างที่คิด แต่เขาเจ้าชู้มากกก พักหลังเลยพยายามตัดใจ พยายามห่างๆออกมา อีกอย่างเพื่อนหลายคนก็เตือนด้วยแหละว่า
คนนี้ไม่โอ มีแต่เราแหละที่ดื้อ คิดว่าจะเปลี่ยนเขาได้555 จนกระทั่งในช่วงที่เราห่างๆ ซึ่งเขาอาจจะไม่สังเกตด้วยซ้ำไป เพราะเขาเองก็อาจจะคุยหลายคน เราเองก็คุยๆหายๆ อารมณ์แบบไม่อยากทักไปทุกวันให้เขารู้ว่าเราชอบเขามาก กลัวเขาได้ใจ แต่ก็ไม่ทันละมะ555 ในระหว่างช่วงที่เราไม่ได้คุยกัน อันนี้พีคว่ะ เขาไปขึ้น
in a relationship ตอนแรกเราไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่เพื่อนเอามาให้ดู ตอนนั้นยอมรับว่าใจเราปิ๋วเลย อารมณ์แบบ...
เอ๊าาาาาาา อีสัสสสสส แล้วกูล่ะ?! นี่กูหมาเล๊อออออ หมาเ_ี้ยๆ! โคตรอยากร้องไห้อ่ะตอนนั้น แต่ร้องไม่ได้ เพราะเพื่อนไม่สนิทตรงนั้นก็เยอะอยู่ เลยเก็บเอามาร้องที่ห้องดีกว่า ตอนแรกเรายังไม่ทำอะไรกับเฟซเขานะ แต่พอเวลาผ่านไป เราทนเห็นเขากับคนอื่นไม่ได้ เราก็เลยกดอันฟอล ไม่กล้าลบเพราะในใจก็ยังอยากจะรู้ว่าชีวิตเขาเป็นยังไงอยู่ แต่พอเวลาผ่านไป เขาเริ่มโพสต์มากขึ้นๆ เราก็เลยตัดสินใจลบเฟซ แต่ยังไม่บล็อคนะ555 แต่ก็นั่นแหละ ผ่านไประยะนึง เรายังตัดใจจากเขาไม่ได้ เพราะเราก็ยังส่องเขาอยู่ทุกวันทั้งๆที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว(ที่ส่องได้ เพราะทุกโพสต์กับแฟนเขาหลังๆ เขาตั้งเป็นสาธารณะหมดเลย) เลยตัดสินใจบล็อคเฟซไป คือกับคนนี้ เวลาเเค่ 2 เดือน แต่เราก็เสียใจนานอยู่ เพราะเราผิดหวังที่แบบ เราอุตส่าห์ตัดใจจากคนเก่า ทิ้งของทุกชิ้นที่คนเก่าเคยให้
อุตส่าห์เปิดใจหลังจากไม่คุยกับใครเลยเกือบปี คิดว่าจะเริ่มใหม่ อุตส่าห์มั่นใจว่า เขาจะไม่ทำให้เราผิดหวัง เสียใจนะที่รู้ว่า เขาเองก็ไม่ต่างไปจากคนก่อนหน้าเลย ละก็เสียใจที่เขาอุตส่าห์ใช่สำหรับเรา แต่เรายังไม่ใช่สำหรับเขา...
จนทุกวันนี้ผ่านไป 3 เดือนกว่าแล้ว เราก็เริ่มดีขึ้นแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกับใคร ขออยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆดีกว่า
เหงาแต่มันก็ได้อยู่นะ ไม่มีคนคุย ไม่มีเชี่ยไรเลย555
จากประสบการณ์นกทั้ง 2 ครั้งนี้ หลายคนอาจมองว่า
"เราโง่" เอาจริงๆก็ยอมรับแหละ ไม่อย่างงั้นคงไม่โดนหลอกแบบคล้ายๆกันตั้ง 2 ครั้ง แต่ก็นะ เราอยากให้ทุกคนเปิดใจว่า
"ถ้าคุณไม่ได้มายืน ณ จุดๆนั้น คุณไม่มีทางเข้าใจมันหรอก"
และเราก็อยากจะอยากให้เรื่องของเราเป็นข้อคิดให้กับทุกเพศ ทุกวัย หรือใครหลายๆคนว่า
อย่ายึดติดกับความสัมพันธ์ต่างๆที่มันเข้ามามากไป โดยเฉพาะความสัมพันธ์ที่มัน"ไม่มีชื่อเรียก" เราเองก็ไม่รู้ว่า ในความไม่ชัดเจนนั้นมันมีอะไรแฝงอยู่ บางทีเขาอาจจะคุยๆอยู่หลายคนก็ได้ ให้เราชั่งใจและอย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับอะไรแบบนั้นเลย เพราะเราจะ
"โดนเท"เมื่อไหร่ ใครจะรู้ ถูกมั้ย? พอเราโดนเท สุดท้ายใครมันจะดูแล ใครมันจะรักษาเราได้ นอกจากตัวเราเองนี่แหละ ดังนั้น ทางที่ดี เราก็อย่าทำร้ายตัวเองด้วยวิธีนี้ดีกว่า แล้วอย่าเข้าข้างตัวเองว่า เขาอาจจะต้องการเวลา...อย่าเลย หยุดมโน เวลาก็ส่วนเวลาค่ะ หลังจากเหตุการณ์ 2 ครั้งนี้ เราคิดว่า อะไรที่มันจะชัดเจน มันจะชัดเจนแต่แรก ฉะนั้น ถ้าจะเลือกใครซักคน เราอยากให้ทุกคน
"เลือกคนที่เขากล้าที่จะชัดเจนกับเราแต่แรก" แฟนก็บอกแฟน อะไรแบบนี้ จะมาเป็นแค่"คนคุยหรือไม่มีสถานะ"พ่องสิ คิดดีๆ มีสติเนาะ
ป.ล.บอกแล้วว่าเราคุยไม่สนุก ดูดิ ขนาดพิมพ์ยังน่าเบื่อเลย555 ยังไงก็ขอบคุณ(ล่วงหน้า)ที่อุตส่าห์อ่านจนจบนะคะ
และถ้าใครอยากแชร์ปสกสต.ก็ตามสบายเลยเน้อ
#หน้ากากนก
เจ็บมาตั้งเท่าไหร่แล้ว กับ"ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก"
ประสบการณ์ครั้งแรก คือ 2-3 ปีก่อน เราเคยคุยกับต่างชาติคนนึงเป็นระยะเวลาเกือบ 2 ปี เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเจอเขาผ่านอินเตอร์เน็ต สมัยนั้น Tin_er ยังไม่ฮิตเท่าไหร่ เราเลยรู้จักคนๆนี้ผ่านเว็บหาคู่เว็บนึง ตอนแรกที่เขาทักมา เราไม่ได้คิดอะไรนะ เพราะบอกตรงๆ เขาไม่ใช่สเป็กเลย แถมเขายังอยู่คนละจังหวัดกับเราอีก แต่พอเขาทักมาทุกวันเข้าๆ คุยกันบ่อยเข้าๆ แต่ละวันก็หลายชม. สูงสุดนี่ 6 ชม.ได้มั้ง เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 6 เดือน เราก็ว่าเขาใช้ได้นะ น่ารัก สุภาพ แต่ติดตรงที่ พอเราถามว่า"เราสองคนเป็นอะไรกัน" ก็จะได้คำตอบกลับมาว่า"We're more than friends, but less than a couple. I want us to slightly evolve." เราก็แบบ อืม ก็ได้ คือตอนนั้นบอกตรงๆว่าก็เริ่มรักละแหละ ยังไงก็ได้วะ เรื่อยๆ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้มีใคร คุยกับเขาแค่คนเดียว เวลาผ่านไป เขาเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่เขากลับประเทศ เเรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่หลังๆ เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยแคร์เราเท่าไหร่ แต่เราก็มองข้ามไป ไม่อยากงี่เง่า กลัวเขาไม่รัก ละความสัมพันธ์ของเรากับเขามันจะเป็นแบบ on and off ด้วยอ่ะ มีจุดๆนึงที่เราเลือกที่จะหายไป ประมาน 3-4 เดือน (หายไปในที่นี้คือ ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นที่เป็นโซเชียลมีเดีย) จนถึงวันนึง เรารู้ว่าเขากลับมาที่ไทย ด้วยที่คิดถึงมาก คิดว่าจะกลับไปลองดูอีกที เราเลยทักเขาไปว่า"คุณอยู่ไหน ฉันคิดถึงคุณมากนะ" จนสุดท้าย เขาก็มาหาเรา เราสองคนก็เลยได้เจอกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่คุยกันไปเกือบปี แต่ก็อย่างว่าแหละ เราเคยห่างกันมาแล้วพักนึง มันเหมือนพยายามต่อแก้วที่เคยแตกอ่ะ ต่อยังไงก็ต่อไม่ติด ถึงจะติดก็ไม่เหมือนเดิม ละอีกอย่าง ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่มัน"ไม่มีชื่อเรียก"ด้วย แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนยิ่งแล้วใหญ่ กลับไปครั้งนี้ เขาก็ยิ่งเปลี่ยนไปมาก แต่เราก็ยังคุยกันอยู่นะ ถึงจะรู้ว่ามีกลิ่นแปลกๆแล้วก็เหอะ เราก็ยังคุยกับเขาเกือบทุกวัน จนวันนึง เขากลับมาที่ไทยอีกรอบ เราเลยนัดเจอกันอีก แต่ครั้งนี้ เขาไม่มาหาเราเลย แต่ไลน์หาเราตลอด รายงานตลอดนะว่าอยู่ไหน ทำอะไร แต่มีแต่บอกยุ่งอย่างนั้น ยุ่งอย่างนี้ เลยมาไม่ได้ เราก็แบบ อื้มมม ชัดละแหละ แต่ก็ไม่ได้เอะอะโวยวายอะไรนะตอนนั้น (คือถ้ามันจะจบ เราคิดแค่ว่า เราอยากเดินออกมาสวยๆมากกว่า) พอเขากลับถึงประเทศ เขายังมีหน้าทักมารายงานเราอีกว่าถึงแล้วนะ วันนั้นเรานี่แบบ เลือดขึ้นหน้ามาก แบบ...บอกกูเพื่อ?! คือเขาเหมือนผู้ชายTor-Lhaeคนนึงอ่ะ ก็อย่างที่บอก นี่ก็พอรู้นะว่ามันมีกลิ่นแปลกๆแต่เเรกละแหละ แต่รักไง เลยเลือกที่จะมองข้าม ละวันที่ 24 มกราคม ปีที่แล้ว เราตัดสินใจ พอกันที เหนื่อยร้องไห้ละ วันนั้นหลังจากที่เขามาพล่ามบอกว่า เพราะอะไรถึงไม่ได้มาหา Tor-Lhae บลาๆๆ เราเลยตอบไลน์เขากลับไปแค่สั้นๆว่า"F*ck off and die!" ละเขาก็พิมพ์ชื่อเรา ละถามแค่ว่า"Really?" เราเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ ตอนนั้นยืนอยู่หน้าร้านเค้ก จำได้ว่า อยากร้องไห้มาก แต่ต้องกลั้นไว้ จากวันนั้นจนวันนี้เราก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย เราลบ บล็อคทุกอย่างที่เป็นเขา เผื่อมันจะช่วยให้เราลืมเขาได้เร็วขึ้น บอกเลยว่าช่วงแรกๆ มันไม่ง่ายเลย มีครั้งนึงเราซื้อเบียร์มากินย้อมใจคนเดียวอยู่ห้อง(ซึ่งไม่เคยทำแบบนี้เลย สัส บ้าป้ะ กินเบียร์คนเดียว โอ้โหะะะ โคตรขม555) เวลาโทรไปหาเพื่อนเเล้วเล่าเรื่องของเขา เรานี่แบบ โหหห ร้องไห้แบบ ลงไปนอนม้วนตัวกับพื้นเลยนะ คือร้องหนักมากกกกกก ร้องไห้ก่อนนอนทุกคืน ละเราก็เปลี่ยนไปเลย จากคนที่ไปร้านเหล้าเทอมนึงนับครั้งได้ กลายเป็นคนที่ไปร้านเหล้าแทบทุกวัน การรงการเรียนก็แย่ลงๆ จะ F แหล่ ไม่ F แหล่ ถ้าวันไหนที่ไม่ได้ไปร้านเหล้า ก่อนนอนก็ต้องกินยาแก้แพ้เม็ดเหลือง"ทุกคืน" ย้ำว่าทุกคืน เพื่อช่วยให้เรานอนหลับเร็วขึ้น คือเราหนักจริงๆเว้ย ที่สุดละตั้งแต่เกิดมา แล้วเราจะพยายามไม่อยู่ห้องคนเดียว จะพยายามออกไปข้างนอก หาเพื่อน คิดดูว่า เรามีความพยายามทำตัวให้ยุ่งแค่ไหนจนไปหาสมัครขายตรง แต่ก็ทำได้แค่เดือนเดียวละก็เลิก มันไม่ใช่ทาง555
ประสบการณ์ความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียกครั้งแรกก็จบไป เราใช้เวลาอยู่นานกว่าจะหายดี ไปร้านเหล้ากับเพื่อนทีไรก็พูดแต่เรื่องเดิมๆ ละเพื่อนก็บอกประจำว่า"_ึงอ่ะควรเปิดใจได้เเล้ว อย่าปิดกั้นตัวเอง" เราก็ อืม ถ้าใครผ่านมาตอนนี้เราก็สามารถเปิดใจได้แล้ว เพราะเราดีขึ้นแล้ว จนกระทั่ง...
ประสบการณ์ครั้งที่สอง คนนี้เราเจอเขาหลังจากที่เราเลิกคุยกับคนแรกไปแล้ว 9 เดือน เป็นคนไทยๆ เป็นเพื่อนของเพื่อน บอกได้แค่นี้555 จะบอกว่า คนนี้ เจอครั้งแรก เราก็ชอบเขาเลย ชอบจนไปหาแอดเฟซเขาเองอ่ะ คิดดูดิ555 เจอกันแรกๆ เขาจะนิ่งๆ เงียบๆ คือแบบ คนแบบนี้เอาใจไปเลย คือคนนี้ทำให้เราตัดสินใจทิ้งของทุกอย่างที่คนเก่าที่เป็นต่างชาติเคยให้ไว้ เราทิ้งหมด ตอนนั้นคิดในใจว่า"เอาวะ กูพร้อมจะเริ่มใหม่อีกครั้งละ ลองดูอีกทีก็ได้วะ" คือมั่นใจมากว่าคนนี้ใช่แน่นอน555 เราพยายามหาวิธีที่จะได้คุยกับเขานะ แต่เราเป็นคนคุยไม่สนุกอ่ะ ไม่รู้จะเริ่มยังไง เลยไม่เคยทักเฟซไป จนกระทั่งวันนั้น เราไปนั่งดื่มที่ร้านกับเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ เรากับเขาเลยมีโอกาสได้คุยกันแบบจริงจังครั้งแรก เราโคตรเขินเลยเว้ย แบบกรี๊ดมาก หลังจากนั้นก็มีนั่งคุยกันบ้างเวลาไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ และเรากับเขาก็มี แอบไปกินข้าวด้วยกัน ไปขับรถเล่นด้วยกัน ที่ต้องใช้คำว่า"แอบ"ก็เพราะ เราสองคนไม่ได้บอกเรื่องของเราให้ใครรู้ แม้กระทั่งเพื่อนของเขา แต่ผ่านไประยะนึง เราก็ตัดสินใจบอกเพื่อนสนิทเรา(หลายคน555) อึดอัดไงบางที อยากมีคนแชร์ความรู้สึก คือเรากับเขาตกลงกันว่า เราไม่ใช่เพื่อน พี่น้อง หรือคนคุย อีสัส ไม่มีสถานะ ล้ำไปอีก555 แต่มีอยู่ครั้งนึงเขาพาเราไปหาเพื่อนสนิทเขา เรานี่ก็ได้ใจ อารมณ์แบบ เหยยย แกรรร เขาพากูไปหาเพื่อนเขาว่ะะะ แต่ก็อ่ะนะ... คือเรารู้ละแหละว่ายังไงต้องจบไม่สวยแน่ๆ เพราะยิ่งรู้จักเขามากขึ้น ยิ่งรู้ว่าเขาไม่นิ่งอย่างที่คิด แต่เขาเจ้าชู้มากกก พักหลังเลยพยายามตัดใจ พยายามห่างๆออกมา อีกอย่างเพื่อนหลายคนก็เตือนด้วยแหละว่า คนนี้ไม่โอ มีแต่เราแหละที่ดื้อ คิดว่าจะเปลี่ยนเขาได้555 จนกระทั่งในช่วงที่เราห่างๆ ซึ่งเขาอาจจะไม่สังเกตด้วยซ้ำไป เพราะเขาเองก็อาจจะคุยหลายคน เราเองก็คุยๆหายๆ อารมณ์แบบไม่อยากทักไปทุกวันให้เขารู้ว่าเราชอบเขามาก กลัวเขาได้ใจ แต่ก็ไม่ทันละมะ555 ในระหว่างช่วงที่เราไม่ได้คุยกัน อันนี้พีคว่ะ เขาไปขึ้น in a relationship ตอนแรกเราไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่เพื่อนเอามาให้ดู ตอนนั้นยอมรับว่าใจเราปิ๋วเลย อารมณ์แบบ...เอ๊าาาาาาา อีสัสสสสส แล้วกูล่ะ?! นี่กูหมาเล๊อออออ หมาเ_ี้ยๆ! โคตรอยากร้องไห้อ่ะตอนนั้น แต่ร้องไม่ได้ เพราะเพื่อนไม่สนิทตรงนั้นก็เยอะอยู่ เลยเก็บเอามาร้องที่ห้องดีกว่า ตอนแรกเรายังไม่ทำอะไรกับเฟซเขานะ แต่พอเวลาผ่านไป เราทนเห็นเขากับคนอื่นไม่ได้ เราก็เลยกดอันฟอล ไม่กล้าลบเพราะในใจก็ยังอยากจะรู้ว่าชีวิตเขาเป็นยังไงอยู่ แต่พอเวลาผ่านไป เขาเริ่มโพสต์มากขึ้นๆ เราก็เลยตัดสินใจลบเฟซ แต่ยังไม่บล็อคนะ555 แต่ก็นั่นแหละ ผ่านไประยะนึง เรายังตัดใจจากเขาไม่ได้ เพราะเราก็ยังส่องเขาอยู่ทุกวันทั้งๆที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว(ที่ส่องได้ เพราะทุกโพสต์กับแฟนเขาหลังๆ เขาตั้งเป็นสาธารณะหมดเลย) เลยตัดสินใจบล็อคเฟซไป คือกับคนนี้ เวลาเเค่ 2 เดือน แต่เราก็เสียใจนานอยู่ เพราะเราผิดหวังที่แบบ เราอุตส่าห์ตัดใจจากคนเก่า ทิ้งของทุกชิ้นที่คนเก่าเคยให้ อุตส่าห์เปิดใจหลังจากไม่คุยกับใครเลยเกือบปี คิดว่าจะเริ่มใหม่ อุตส่าห์มั่นใจว่า เขาจะไม่ทำให้เราผิดหวัง เสียใจนะที่รู้ว่า เขาเองก็ไม่ต่างไปจากคนก่อนหน้าเลย ละก็เสียใจที่เขาอุตส่าห์ใช่สำหรับเรา แต่เรายังไม่ใช่สำหรับเขา...
จนทุกวันนี้ผ่านไป 3 เดือนกว่าแล้ว เราก็เริ่มดีขึ้นแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกับใคร ขออยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆดีกว่า เหงาแต่มันก็ได้อยู่นะ ไม่มีคนคุย ไม่มีเชี่ยไรเลย555
จากประสบการณ์นกทั้ง 2 ครั้งนี้ หลายคนอาจมองว่า"เราโง่" เอาจริงๆก็ยอมรับแหละ ไม่อย่างงั้นคงไม่โดนหลอกแบบคล้ายๆกันตั้ง 2 ครั้ง แต่ก็นะ เราอยากให้ทุกคนเปิดใจว่า"ถ้าคุณไม่ได้มายืน ณ จุดๆนั้น คุณไม่มีทางเข้าใจมันหรอก"
และเราก็อยากจะอยากให้เรื่องของเราเป็นข้อคิดให้กับทุกเพศ ทุกวัย หรือใครหลายๆคนว่า อย่ายึดติดกับความสัมพันธ์ต่างๆที่มันเข้ามามากไป โดยเฉพาะความสัมพันธ์ที่มัน"ไม่มีชื่อเรียก" เราเองก็ไม่รู้ว่า ในความไม่ชัดเจนนั้นมันมีอะไรแฝงอยู่ บางทีเขาอาจจะคุยๆอยู่หลายคนก็ได้ ให้เราชั่งใจและอย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับอะไรแบบนั้นเลย เพราะเราจะ"โดนเท"เมื่อไหร่ ใครจะรู้ ถูกมั้ย? พอเราโดนเท สุดท้ายใครมันจะดูแล ใครมันจะรักษาเราได้ นอกจากตัวเราเองนี่แหละ ดังนั้น ทางที่ดี เราก็อย่าทำร้ายตัวเองด้วยวิธีนี้ดีกว่า แล้วอย่าเข้าข้างตัวเองว่า เขาอาจจะต้องการเวลา...อย่าเลย หยุดมโน เวลาก็ส่วนเวลาค่ะ หลังจากเหตุการณ์ 2 ครั้งนี้ เราคิดว่า อะไรที่มันจะชัดเจน มันจะชัดเจนแต่แรก ฉะนั้น ถ้าจะเลือกใครซักคน เราอยากให้ทุกคน"เลือกคนที่เขากล้าที่จะชัดเจนกับเราแต่แรก" แฟนก็บอกแฟน อะไรแบบนี้ จะมาเป็นแค่"คนคุยหรือไม่มีสถานะ"พ่องสิ คิดดีๆ มีสติเนาะ
ป.ล.บอกแล้วว่าเราคุยไม่สนุก ดูดิ ขนาดพิมพ์ยังน่าเบื่อเลย555 ยังไงก็ขอบคุณ(ล่วงหน้า)ที่อุตส่าห์อ่านจนจบนะคะ
และถ้าใครอยากแชร์ปสกสต.ก็ตามสบายเลยเน้อ
#หน้ากากนก