สวัสดีเพื่อนทุกคน!
เราเคยเรียน ม. ต้นอยู่โรงเรียนหนึ่งเเละตอนที่เราขึ้นชั้น ม.2 เราดันไปรู้จักกับเด็กผู้บายคนหนึ่งเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเรากับน้องเขาเหมือนตะเริ่มพูดคุยหยอกล้อและเริ่มสนิดกันเราไม่รู้น้ะว่าตอนนั้นเรารู้สึกยังไงแบะก็เป็นแบบนั้นมาสักพักจนเรารู้สึกว่าตัวเราเองนะชอบน้องเขาเเล้วเราเรยไปหาเฟสบุ๊คน้องเขาจนเตอและเราก็ส่องทุกวันจนถึงวันเกิดน้องเขาเราเรยทักน้องเขาไปบอกแฮปปี้เบิดเดย์นั้นเเหละจุดเริ่มต้นของการคุยกันเรากับน้องเขาก็คุยกันมาสักพักก็ดีเรยคุยไปเรื่อยๆจนเราขึ้นมา.3เริ่มสนิดกันมากขึ้นณเวลานั้นแต่พอเวลนผ่านไปเราเริ่มรู้สึกเหมือนน้องเขาลำคารญเราเราเรยถามน้องเขาออกไปว่า 'ลำคานไหม?' แล้วเขาก็ตอบเราว่า 'นิดหน่อย' ณตอนนั้นเเบบความรุ้สึกเราชาไปหมดเรยเสียใจมากกกเเต่เราก็ทนทนมาเรื้อยๆๆๆจนเราเลิกคุยกันไปแต่ตอนนั้นเราไม่เคยบอกรักน้องเขาเรยเพราะเราคิดว่าน้องเขาคงไม่มีทางชอบเราเพราะ 'เราเป็นคนไม่สวย' เราเรยเก็บความรู้สึกไว้เเต่เราคิดว่าน้องเขาคงรู้เราเก็บใวจนเราจบม.3จากที่นั้นจนเรามาเข้าเรียนที่ร.รใหม่เเต่เราก็กรับไปร.รเดิมบ้างไม่ใช่อะไรหรอกเราคิดถึงน้องเขา... แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนที่น้องเขาคุยกับเราเขาก็กำลังจีบผู้หญิงคน1อยู่แล้วหลังจากนั้นสักพักเขาก็คบกันจนเราเริ่มถอยออกมาเพราะคิดว่าตัวเองควรพอแล้วมันไม่มีทางเป็นไปได้ ที่เราเจ็บสุดๆเพราะเขาคบกันวันเกิดเราเรย วันนั้นเราเจ็บมากกก.
เราเรยตัดสินใจว่าจะลืมไม่คิดถึงแต่เราก็ทำไม่ได้จจนถึงทุกวันนี้....
ปล.เราอาจเขียนไม่ค่อยรู้เรื่องน่ะ
ความรักของเรา
เราเคยเรียน ม. ต้นอยู่โรงเรียนหนึ่งเเละตอนที่เราขึ้นชั้น ม.2 เราดันไปรู้จักกับเด็กผู้บายคนหนึ่งเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเรากับน้องเขาเหมือนตะเริ่มพูดคุยหยอกล้อและเริ่มสนิดกันเราไม่รู้น้ะว่าตอนนั้นเรารู้สึกยังไงแบะก็เป็นแบบนั้นมาสักพักจนเรารู้สึกว่าตัวเราเองนะชอบน้องเขาเเล้วเราเรยไปหาเฟสบุ๊คน้องเขาจนเตอและเราก็ส่องทุกวันจนถึงวันเกิดน้องเขาเราเรยทักน้องเขาไปบอกแฮปปี้เบิดเดย์นั้นเเหละจุดเริ่มต้นของการคุยกันเรากับน้องเขาก็คุยกันมาสักพักก็ดีเรยคุยไปเรื่อยๆจนเราขึ้นมา.3เริ่มสนิดกันมากขึ้นณเวลานั้นแต่พอเวลนผ่านไปเราเริ่มรู้สึกเหมือนน้องเขาลำคารญเราเราเรยถามน้องเขาออกไปว่า 'ลำคานไหม?' แล้วเขาก็ตอบเราว่า 'นิดหน่อย' ณตอนนั้นเเบบความรุ้สึกเราชาไปหมดเรยเสียใจมากกกเเต่เราก็ทนทนมาเรื้อยๆๆๆจนเราเลิกคุยกันไปแต่ตอนนั้นเราไม่เคยบอกรักน้องเขาเรยเพราะเราคิดว่าน้องเขาคงไม่มีทางชอบเราเพราะ 'เราเป็นคนไม่สวย' เราเรยเก็บความรู้สึกไว้เเต่เราคิดว่าน้องเขาคงรู้เราเก็บใวจนเราจบม.3จากที่นั้นจนเรามาเข้าเรียนที่ร.รใหม่เเต่เราก็กรับไปร.รเดิมบ้างไม่ใช่อะไรหรอกเราคิดถึงน้องเขา... แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนที่น้องเขาคุยกับเราเขาก็กำลังจีบผู้หญิงคน1อยู่แล้วหลังจากนั้นสักพักเขาก็คบกันจนเราเริ่มถอยออกมาเพราะคิดว่าตัวเองควรพอแล้วมันไม่มีทางเป็นไปได้ ที่เราเจ็บสุดๆเพราะเขาคบกันวันเกิดเราเรย วันนั้นเราเจ็บมากกก.
เราเรยตัดสินใจว่าจะลืมไม่คิดถึงแต่เราก็ทำไม่ได้จจนถึงทุกวันนี้....
ปล.เราอาจเขียนไม่ค่อยรู้เรื่องน่ะ