เคยเหนื่อยใจกับคำว่าเพื่อนกันมั้ย

สวัสดีครับผมอยากระบายหน่อยครับ เข้าเรื่องเลยล่ะกันครับ คือผมเนี่ยมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งครับเพื่อนคนนี้นิสัยดีน่ะครับตอนที่รู้จักกันตอนแรกๆละก็สนิทกันมาได้นานละ จนมาช่วงนี้คือเพื่อนเนี่ยผมให้เต็มร้อยเสมอครับมีอะไรผมก็จะช่วยอยากได้อะไรผมก็ให้แต่เวลาผมตกทุกข์ลำบากผมขอความช่วยเหลือจากเขาเขาไม่เคยสนใจผมเลยครับ คือเรื่องพวกนี่มันอยุ่ที่จิตใต้สำนึกของคนเราน่ะครับบังคับกันไม่ได้แต่ก็แอบน้อยใจเหมือนกันครับ แล้วอีกอย่างตือเพื่อนผมอยากได้ของเอาไปเลี้ยงกุ้งผมก็มีให้แล้วผมก็บอกว่าวันพุธล่ะกันก็ตอบโอเคร พอถึงวันพุธมันก็ไม่มาโรงเรียนทั้งๆที่ตัวเองบอกจะมาแล้วเลิกเรียนผมก็โทรไปหามันเพราะเป็นห่วงว่าทำไมไม่มาร.ร. มันก็ตอบว่าขก. คือผมไม่ได้โกรธตรงที่ไม่ได้เงินน่ะขาย10บาท แต่ผมเสียความรู้สึกตรงที่ว่าเห้ยนัดกันแล้วพูดกันอย่างงี้มันไม่ใช่ป่าวว่ะ ตอนนั้นได้ยินปุ๊บผมว่างสายทันทีคือมันแบบโครตเสียความรู้สึกอ่ะผมไม่เคยทำกับใครแลบนี้มาก่อนเลยน่ะแต่กลับโดนด้วยตัวเองแท้ๆ แล้วหลังจากนั้นผมก็ทักเฟสบุ๊คไปว่า"พน.จะมาโรงเรียนก็บอกไม่มาก็บอกจะได้เอาของไปให้"แล้วมันก็อ่านแล้วไม่ตอบ คือตอนนี้ความรู้สึกมันแย่มากครับ ที่เพื่อนที่เราเคยให้คำปรึกษาต่างๆนาๆเคยไปเที่ยวด้วยกันแต่กลับทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดอย่างงี้ มันแย่มากครับคือตอนพิมพ์นี้น้ำตาคอเบ้าเลยครับ
ปล.ผมควรทำไงดีครับบอกผมที ผมให้เพื่อนเต็ม100เสมอครับแต่เพื่อนกลับทำกับผมแบบนี้