สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนสนิทอยู่2คน เป็นเพื่อนญ.และช. ซึ่งเพื่อนสนิทของเราทั้งสองคนนี้เป็นเเฟนกันคบหาดูใจกันมาเกือบปีได้แล้ว แต่เรื่องมันมาพีคตรงที่ว่าเรารู้ความจริงว่าเพื่อนญของเราได้ติด
เชื้อHIVมาแต่กำเนิดจากแม่ของเขา ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลยนอกจากครอบครัวของเขาและตัวเขาเอง
หลายคนคงสงสัยว่าเรารู้ได้ยังไง เพราะมีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราสงสัยบวกกับเขาต้องกินยาเป็นประจำ ไอ้ยาตัวนั่นแหละคือที่มาที่ทำให้เราไปเจอกับความจริง จนเรามั่นใจได้100เปอร์เซ็น บอกเลยว่าตอนนั้นช็อคนะ แต่เรารับได้ คิดว่ามันน่าจะอารมณ์คล้ายๆกันกับพละในฮอร์โมน เราได้ไปศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้พอสมควรตอนแรกก็คิดอยู่ว่าตัวเองจะติดด้วยไม๊เพราะไปไหนมาไหนอยู่ด้วยกันแทบตลอดกินน้ำอะไรก็กินร่วมกัน แต่เราคิดว่าเรายังมีเปอร์เซ็นที่จะติดน้อยกว่าเพื่อนช.เราอีกคน ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เพื่อนญ.ของเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรารู้เรื่องนี้ของเขา เพราะเมื่อเรารู้เราก็ไม่กล้าที่จะบอกหรือปรึกษาใครหรือแม้กระทั้งพูดกับเขาไปตรงๆ เราทำได้แค่ทำตัวตามปกติไม่ได้แสดงอาการรังเกียจแต่อย่างใด เป็นห่วงมากคือเพื่อนช. ของเราที่ยังไม่รู้อะไรเลยเพราะแค่ไม่ป้องกันแค่ครั้งเดียวก็มีความเสี่ยงสูงมากกกกต่อการติดเชื้อได้ แต่ตอนนี้เขาได้เลิกกันไปแล้ว เราเป็นห่วงเพื่อนช.ของเรา แต่เราไม่รู้จะทำไงดี เราคิดว่ามันพูดยากนะ จะบอกไปตรงๆก็กลัวเขาคิดว่าเราใส่ร้ายเพื่อน
เราอยากพาเพื่อนเขาไปตรวจโรค แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงและถ้าสมมุติเขาตรวจพบเชื้อจริงๆไม่รู้เราคิดมากไปรึป่าวนะ เรากลัวเขารับไม่ได้แล้วคิดสั้นแล้วเราจะทำยังไง ถ้าไม่บอกความจริง ปล่อยผ่านไป ไม่ยุ่ง แล้วสมมุติเขาติดเชื้อจริงๆเราก็กลัวเขาไปแพร่ให้คนอื่นต่อ หรืออาจจะรักษาไม่ทันแล้วก็ได้ ซึ่งนั่นเราคงจะรู้สึกผิดมากๆ ช่วยแนะนำวิธีที่ดีที่สุดให้กับเราได้ไม๊คะ เรื่องนี้เราเด็กเกินจะคิดคนเดียวได้ ปรึกษาใครก็ไม่ได้ วอนผู้รู้ค่ะ
หากคุณรู้ว่าเพื่อนของคุณเสี่ยงต่อการติดเชื้อHIVจากเพื่อนอีกคนของคุณควรทำอย่างไรดี
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนสนิทอยู่2คน เป็นเพื่อนญ.และช. ซึ่งเพื่อนสนิทของเราทั้งสองคนนี้เป็นเเฟนกันคบหาดูใจกันมาเกือบปีได้แล้ว แต่เรื่องมันมาพีคตรงที่ว่าเรารู้ความจริงว่าเพื่อนญของเราได้ติด
เชื้อHIVมาแต่กำเนิดจากแม่ของเขา ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลยนอกจากครอบครัวของเขาและตัวเขาเอง
หลายคนคงสงสัยว่าเรารู้ได้ยังไง เพราะมีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราสงสัยบวกกับเขาต้องกินยาเป็นประจำ ไอ้ยาตัวนั่นแหละคือที่มาที่ทำให้เราไปเจอกับความจริง จนเรามั่นใจได้100เปอร์เซ็น บอกเลยว่าตอนนั้นช็อคนะ แต่เรารับได้ คิดว่ามันน่าจะอารมณ์คล้ายๆกันกับพละในฮอร์โมน เราได้ไปศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้พอสมควรตอนแรกก็คิดอยู่ว่าตัวเองจะติดด้วยไม๊เพราะไปไหนมาไหนอยู่ด้วยกันแทบตลอดกินน้ำอะไรก็กินร่วมกัน แต่เราคิดว่าเรายังมีเปอร์เซ็นที่จะติดน้อยกว่าเพื่อนช.เราอีกคน ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เพื่อนญ.ของเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรารู้เรื่องนี้ของเขา เพราะเมื่อเรารู้เราก็ไม่กล้าที่จะบอกหรือปรึกษาใครหรือแม้กระทั้งพูดกับเขาไปตรงๆ เราทำได้แค่ทำตัวตามปกติไม่ได้แสดงอาการรังเกียจแต่อย่างใด เป็นห่วงมากคือเพื่อนช. ของเราที่ยังไม่รู้อะไรเลยเพราะแค่ไม่ป้องกันแค่ครั้งเดียวก็มีความเสี่ยงสูงมากกกกต่อการติดเชื้อได้ แต่ตอนนี้เขาได้เลิกกันไปแล้ว เราเป็นห่วงเพื่อนช.ของเรา แต่เราไม่รู้จะทำไงดี เราคิดว่ามันพูดยากนะ จะบอกไปตรงๆก็กลัวเขาคิดว่าเราใส่ร้ายเพื่อน
เราอยากพาเพื่อนเขาไปตรวจโรค แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงและถ้าสมมุติเขาตรวจพบเชื้อจริงๆไม่รู้เราคิดมากไปรึป่าวนะ เรากลัวเขารับไม่ได้แล้วคิดสั้นแล้วเราจะทำยังไง ถ้าไม่บอกความจริง ปล่อยผ่านไป ไม่ยุ่ง แล้วสมมุติเขาติดเชื้อจริงๆเราก็กลัวเขาไปแพร่ให้คนอื่นต่อ หรืออาจจะรักษาไม่ทันแล้วก็ได้ ซึ่งนั่นเราคงจะรู้สึกผิดมากๆ ช่วยแนะนำวิธีที่ดีที่สุดให้กับเราได้ไม๊คะ เรื่องนี้เราเด็กเกินจะคิดคนเดียวได้ ปรึกษาใครก็ไม่ได้ วอนผู้รู้ค่ะ